LaDy Ds DeMoNa
8th November 2009, 11:49 AM
دومین سالروز درگذشت قیصر امین پور برگزار شد http://www.seemorgh.com/DesktopModules/iContent2/Files/47310.jpg
افشین علا اجرای مراسم را با خواندن شعری از مرحوم امین پور آغاز کرد و به بیان شرحی از شخصیت او پرداخت و گفت...
هر روز بی تو روز مباداست
مراسم بزرگداشت دومین سال سفر قیصر امین پور با حضور جمعی از شاعران سرشناس کشور و دوستداران او در انجمن شاعران ایران برگزار شد. در این مراسم که با عنوان «گل ها و آیینه ها» به یاد مرحوم امین پور برپا شده بود، افشین علا، فاطمه راکعی، یوسفعلی میرشکاک، بیوک ملکی، پرویز بیگی حبیب آبادی، فریدون عموزاده خلیلی، محمد رمضانی فراخانی، هادی خانیکی، ساعد باقری و زیبا اشراقی همسر مرحوم امین پور و تنها یادگارش آیه امین پور نیز حضور داشتند. افشین علا اجرای مراسم را با خواندن شعری از مرحوم امین پور آغاز کرد و به بیان شرحی از شخصیت او پرداخت و گفت؛ «قیصر شاعری بود که خیلی زود چه در زمان زنده بودن چه در بعد از عروجش تبدیل به یک چهره مردمی‌و ملی شد. شاعری که هیچ گاه اصراری برای نشان دادن خودش و شنیده شدن صدایش به مخاطبان عام و خاص نداشت، اما این صدا به همه مخاطبان رسید و ما شاهد بودیم بعد از فوت قیصر در سرتاسر ایران چه مجامع دانشگاهی و خواص و چه مردم عادی حتی در خانه های خود برای قیصر مراسم سوگواری برپا کردند.» او در ادامه گفت؛ «این در حالی بود که او حتی از ظاهر شدن در جلوی دوربین تلویزیون هم پرهیز می‌کرد و فقط به حضورش در کلاس های درس، حضور هفتگی اش در انجمن شاعران و دیدارهایی که با دوستان و شاگردانش داشت، بسنده می‌کرد.» اعلا ادامه داد؛ «آنچه قیصر را تبدیل به چهره محبوب و به یادماندنی کرد همان تاثیر اعجازآمیز شعر ساده و راست و بی دروغ او بود. تاریخ ما ثابت کرده اینچنین اشعاری در دل مردم ما جاودانه خواهد بود.» فاطمه راکعی سخنان خود را با یادآوری خاطره از قیصر آغاز کرد و گفت؛ «یکی از این کارهای تحقیقی من روی کتاب «دستور زبان عشق» امین پور است که به نظرم یکی از بهترین آثار اوست که با خیلی از شعرهایش زندگی می‌کنم و بسیار نوآوری ها دارد که فکر می‌کنم باید روی تک تک آنها کار شود. تصویرپردازی در شعرهای قیصر خیلی راحت تر بود و این را من به عنوان شعرنقاشی های قیصر کار کردم. از طرفی او چپ دست بود و خط بسیار زیبایی هم داشت. قیصر بین همه هنرها شعر را انتخاب کرد و بیشتر آثار ارزشمند شعری او را می‌شناسیم. معمولاً همه شما که شاعرید یا به شعر و نقاشی علاقه مندید ناآرامی‌های روحی خود را با شعر نوشتن یا نقاشی کردن نشان می‌دهید، و قیصر همه این هنرها را با هم داشت؛ شاعر، خطاط و نقاش بود.» یوسفعلی میرشکاک از دوستان و شاعران نزدیک به قیصر سخنان خود را در باب او این گونه آغاز کرد؛ «ما با هم، هم ولایتی هستیم بی آنکه از یک طایفه باشیم، هم دوره بودیم بی آنکه هم دبیرستان باشیم. ایشان از گتوند به دزفول آمده بود، ما از روستاهای نزدیک شوش دانیال بودیم. اولین آشنایی ما با هم در مسابقات دانش آموزی بود که سالیانه در سراسر کشور برگزار می‌شد. من در رشته شعر شرکت کرده بودم و او در رشته نقاشی سیاه قلم، البته بیشتر اهتمام او به نقاشی بود ولی اندک اندک شعر بر او غلبه پیدا کرد. چیزی که کاملاً او را از نقاشی به شعر سیر داد انقلاب بود. ناگهان شعرش ارتقا پیدا کرد و کار به جایی رسید که خود ما حدس می‌زدیم او از شاعران بزرگ ما خواهد بود. آن روزها من و مرحوم سیدحسن حسینی خیلی با هم حشر و نشر داشتیم. آن همه شیفتگی که به قیصر ابراز می‌شد هرگز پاسخ داده نمی‌شد. او نجیب بود و سر به زیر. من سعی داشتم این دو بزرگوار را با هم آشنا کنم، آن زمان من روزنامه نگار بودم و قیصر دانشجو. من آنها را به هم معرفی کردم و او نگران بود که نکند این روحیه عاطفی و قاطعانه قضاوت کردن سید با روحیه درونگرا و پرهیز از افراط و تفریط قیصر همخوانی نداشته باشد. ظاهراً هیچ تجانسی بین آنها نبود.» میرشکاک در بخش دیگری از سخنانش گفت؛ «زمان تسخیر لانه جاسوسی او از دانشجویان پیرو خط امام بود که وارد سفارت شد و بعد از بیرون آمدن از آنجا هرگز دیگر به سمت سیاست نرفت و ما هیچ وقت نفهمیدیم او آنجا چه دید که برای همیشه از سیاست دوری کرد و به خاطر درونگرایی همیشگی اش به هیچ کس هم نگفت آنجا چه رخ داده است.» زیبا اشراقی همسر مرحوم امین پور سخنان خود را بسیار سریع و کوتاه بیان کرد و از ذکر دقیق اطلاعات کتاب های در دست چاپ و مراسم انجام شده در زادگاه قیصر در سالروز فوتش خودداری کرد و گفت؛ «ترجیح می‌دهم این کارها در سکوت صورت بگیرد و بعد حاصل آن را همه خواهند دید.»به گزارش ایلنا از دیگر دوستان و نزدیکان امین پور که در این جلسه خاطراتی از او را تعریف کردند، فریدون عموزاده خلیلی و بیوک ملکی بودند که سال ها پیش همراه با قیصر امین پور سردبیری مجله سروش نوجوان را بر عهده داشتند. هادی خانیکی از دیگر دوستان قیصر درباره او و شعر نوجوان و جوان سخنان خود را آغاز کرد و گفت؛ «من فکر می‌کنم خلئی که امروز وجود دارد و قیصر آن را پر کرده است بین سه حوزه از هم گسسته اندیشه و علم و فرهنگ یعنی روشنفکری و دانش و احساسات شاعرانه پیوند برقرار کرد. از دیگر ویژگی های قیصر اخلاقی بودن او به عنوان یک شاعر بود که خود یک معیار برای جامعه ماست.»
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
افشین علا اجرای مراسم را با خواندن شعری از مرحوم امین پور آغاز کرد و به بیان شرحی از شخصیت او پرداخت و گفت...
هر روز بی تو روز مباداست
مراسم بزرگداشت دومین سال سفر قیصر امین پور با حضور جمعی از شاعران سرشناس کشور و دوستداران او در انجمن شاعران ایران برگزار شد. در این مراسم که با عنوان «گل ها و آیینه ها» به یاد مرحوم امین پور برپا شده بود، افشین علا، فاطمه راکعی، یوسفعلی میرشکاک، بیوک ملکی، پرویز بیگی حبیب آبادی، فریدون عموزاده خلیلی، محمد رمضانی فراخانی، هادی خانیکی، ساعد باقری و زیبا اشراقی همسر مرحوم امین پور و تنها یادگارش آیه امین پور نیز حضور داشتند. افشین علا اجرای مراسم را با خواندن شعری از مرحوم امین پور آغاز کرد و به بیان شرحی از شخصیت او پرداخت و گفت؛ «قیصر شاعری بود که خیلی زود چه در زمان زنده بودن چه در بعد از عروجش تبدیل به یک چهره مردمی‌و ملی شد. شاعری که هیچ گاه اصراری برای نشان دادن خودش و شنیده شدن صدایش به مخاطبان عام و خاص نداشت، اما این صدا به همه مخاطبان رسید و ما شاهد بودیم بعد از فوت قیصر در سرتاسر ایران چه مجامع دانشگاهی و خواص و چه مردم عادی حتی در خانه های خود برای قیصر مراسم سوگواری برپا کردند.» او در ادامه گفت؛ «این در حالی بود که او حتی از ظاهر شدن در جلوی دوربین تلویزیون هم پرهیز می‌کرد و فقط به حضورش در کلاس های درس، حضور هفتگی اش در انجمن شاعران و دیدارهایی که با دوستان و شاگردانش داشت، بسنده می‌کرد.» اعلا ادامه داد؛ «آنچه قیصر را تبدیل به چهره محبوب و به یادماندنی کرد همان تاثیر اعجازآمیز شعر ساده و راست و بی دروغ او بود. تاریخ ما ثابت کرده اینچنین اشعاری در دل مردم ما جاودانه خواهد بود.» فاطمه راکعی سخنان خود را با یادآوری خاطره از قیصر آغاز کرد و گفت؛ «یکی از این کارهای تحقیقی من روی کتاب «دستور زبان عشق» امین پور است که به نظرم یکی از بهترین آثار اوست که با خیلی از شعرهایش زندگی می‌کنم و بسیار نوآوری ها دارد که فکر می‌کنم باید روی تک تک آنها کار شود. تصویرپردازی در شعرهای قیصر خیلی راحت تر بود و این را من به عنوان شعرنقاشی های قیصر کار کردم. از طرفی او چپ دست بود و خط بسیار زیبایی هم داشت. قیصر بین همه هنرها شعر را انتخاب کرد و بیشتر آثار ارزشمند شعری او را می‌شناسیم. معمولاً همه شما که شاعرید یا به شعر و نقاشی علاقه مندید ناآرامی‌های روحی خود را با شعر نوشتن یا نقاشی کردن نشان می‌دهید، و قیصر همه این هنرها را با هم داشت؛ شاعر، خطاط و نقاش بود.» یوسفعلی میرشکاک از دوستان و شاعران نزدیک به قیصر سخنان خود را در باب او این گونه آغاز کرد؛ «ما با هم، هم ولایتی هستیم بی آنکه از یک طایفه باشیم، هم دوره بودیم بی آنکه هم دبیرستان باشیم. ایشان از گتوند به دزفول آمده بود، ما از روستاهای نزدیک شوش دانیال بودیم. اولین آشنایی ما با هم در مسابقات دانش آموزی بود که سالیانه در سراسر کشور برگزار می‌شد. من در رشته شعر شرکت کرده بودم و او در رشته نقاشی سیاه قلم، البته بیشتر اهتمام او به نقاشی بود ولی اندک اندک شعر بر او غلبه پیدا کرد. چیزی که کاملاً او را از نقاشی به شعر سیر داد انقلاب بود. ناگهان شعرش ارتقا پیدا کرد و کار به جایی رسید که خود ما حدس می‌زدیم او از شاعران بزرگ ما خواهد بود. آن روزها من و مرحوم سیدحسن حسینی خیلی با هم حشر و نشر داشتیم. آن همه شیفتگی که به قیصر ابراز می‌شد هرگز پاسخ داده نمی‌شد. او نجیب بود و سر به زیر. من سعی داشتم این دو بزرگوار را با هم آشنا کنم، آن زمان من روزنامه نگار بودم و قیصر دانشجو. من آنها را به هم معرفی کردم و او نگران بود که نکند این روحیه عاطفی و قاطعانه قضاوت کردن سید با روحیه درونگرا و پرهیز از افراط و تفریط قیصر همخوانی نداشته باشد. ظاهراً هیچ تجانسی بین آنها نبود.» میرشکاک در بخش دیگری از سخنانش گفت؛ «زمان تسخیر لانه جاسوسی او از دانشجویان پیرو خط امام بود که وارد سفارت شد و بعد از بیرون آمدن از آنجا هرگز دیگر به سمت سیاست نرفت و ما هیچ وقت نفهمیدیم او آنجا چه دید که برای همیشه از سیاست دوری کرد و به خاطر درونگرایی همیشگی اش به هیچ کس هم نگفت آنجا چه رخ داده است.» زیبا اشراقی همسر مرحوم امین پور سخنان خود را بسیار سریع و کوتاه بیان کرد و از ذکر دقیق اطلاعات کتاب های در دست چاپ و مراسم انجام شده در زادگاه قیصر در سالروز فوتش خودداری کرد و گفت؛ «ترجیح می‌دهم این کارها در سکوت صورت بگیرد و بعد حاصل آن را همه خواهند دید.»به گزارش ایلنا از دیگر دوستان و نزدیکان امین پور که در این جلسه خاطراتی از او را تعریف کردند، فریدون عموزاده خلیلی و بیوک ملکی بودند که سال ها پیش همراه با قیصر امین پور سردبیری مجله سروش نوجوان را بر عهده داشتند. هادی خانیکی از دیگر دوستان قیصر درباره او و شعر نوجوان و جوان سخنان خود را آغاز کرد و گفت؛ «من فکر می‌کنم خلئی که امروز وجود دارد و قیصر آن را پر کرده است بین سه حوزه از هم گسسته اندیشه و علم و فرهنگ یعنی روشنفکری و دانش و احساسات شاعرانه پیوند برقرار کرد. از دیگر ویژگی های قیصر اخلاقی بودن او به عنوان یک شاعر بود که خود یک معیار برای جامعه ماست.»
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ