matrix
8th November 2009, 10:36 AM
طبق آيات 1 تا 5 سوره مبارکه قدر: «ما آن [قرآن] را در شب قدر نازل کرديم. و تو چه مي داني شب قدر چيست؟! شب قدر، بهتر از هزار ماه است. فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان براي [تقدير] هر کاري نازل مي شوند. شبي است سرشار از سلامت [و برکت و رحمت] تا طلوع سپيده.»
در سوره دخان نيز به اين موضوع اشاره شده است. آنجا که مي فرمايد: «حم. سوگند به اين کتاب روشنگر. که ما آن را در شبي پربرکت نازل کرديم. ما همواره انذارکننده بوده ايم. در آن شب هر امري بر اساس حکمت [الهي] تدبير و جدا مي گردد.
ماه رمضان تا روز قيامت تکرار مي شود، و درنتيجه ليلةالقدر نيز تا روز قيامت استمرار دارد. پس نزول ملائکه و روح نيز در هر شب قدر تکرار مي شود. سؤال اين است: ملائکه و روح که در هر سال، شب قدر بر زمين فرود مي آيند، بعد از رسول خدا http://mobileamin.parsaspace.com/emaamezamaan/images/weblog/SalavatPayambar.png بر چه کسي وارد مي شوند؟ با تأمل و دقت پي مي بريم که در هر زمان بايد امامي کامل و معصوم وجود داشته باشد تا محلّ نزول ملائکه و روح گردد. امام باقر http://mobileamin.parsaspace.com/emaamezamaan/images/weblog/SalavatEmam.png فرمود: «اي جماعت شيعه! با خصم خود به سوره ي (انا أنزلناه) محاجّه کنيد که پيروز خواهيد شد، پس سوگند به خدا که اين سوره از براي حجت خداوند تبارک و تعالي بعد از رسول است. اين سوره همانا مدرک دين شما و نهايت علم ما است. اي جماعت شيعه! با آيه ي (حم. والکتاب المبين ...) بحث کنيد؛ زيرا اين آيات اختصاص به واليان امر بعد رسول خدا http://mobileamin.parsaspace.com/emaamezamaan/images/weblog/SalavatPayambar.png دارد...».
و نيز فرمود: «به خدا سوگند، همانا هر کس تصديق کند ليلةالقدر را، علم پيدا مي کند که از براي ما است...».
امير المؤمنين http://mobileamin.parsaspace.com/emaamezamaan/images/weblog/SalavatEmam.png به ابن عباس فرمود: «همانا در هر سال ليلةالقدر است، در آن شب امر يکسال نازل مي شود. براي آن والياني است بعد از رسول خدا http://mobileamin.parsaspace.com/emaamezamaan/images/weblog/SalavatPayambar.png. ابن عباس مي گويد عرض کردم: آنان چه کساني هستند؟ حضرت فرمود: من و يازده نفر از صلب من که همگي امام و محدثند.»
رسول خدا http://mobileamin.parsaspace.com/emaamezamaan/images/weblog/SalavatPayambar.png به اصحاب خود فرمود: «به ليلةالقدر ايمان آوريد؛ زيرا براي علي ابن ابي طالب و يازده فرزند بعد از اوست.»
منابع: کافي، ج1، صص 249، 252 و 253و 247و 248، ح 9/ کمال الدين، ج1، ص 280و 281، ح3.
در سوره دخان نيز به اين موضوع اشاره شده است. آنجا که مي فرمايد: «حم. سوگند به اين کتاب روشنگر. که ما آن را در شبي پربرکت نازل کرديم. ما همواره انذارکننده بوده ايم. در آن شب هر امري بر اساس حکمت [الهي] تدبير و جدا مي گردد.
ماه رمضان تا روز قيامت تکرار مي شود، و درنتيجه ليلةالقدر نيز تا روز قيامت استمرار دارد. پس نزول ملائکه و روح نيز در هر شب قدر تکرار مي شود. سؤال اين است: ملائکه و روح که در هر سال، شب قدر بر زمين فرود مي آيند، بعد از رسول خدا http://mobileamin.parsaspace.com/emaamezamaan/images/weblog/SalavatPayambar.png بر چه کسي وارد مي شوند؟ با تأمل و دقت پي مي بريم که در هر زمان بايد امامي کامل و معصوم وجود داشته باشد تا محلّ نزول ملائکه و روح گردد. امام باقر http://mobileamin.parsaspace.com/emaamezamaan/images/weblog/SalavatEmam.png فرمود: «اي جماعت شيعه! با خصم خود به سوره ي (انا أنزلناه) محاجّه کنيد که پيروز خواهيد شد، پس سوگند به خدا که اين سوره از براي حجت خداوند تبارک و تعالي بعد از رسول است. اين سوره همانا مدرک دين شما و نهايت علم ما است. اي جماعت شيعه! با آيه ي (حم. والکتاب المبين ...) بحث کنيد؛ زيرا اين آيات اختصاص به واليان امر بعد رسول خدا http://mobileamin.parsaspace.com/emaamezamaan/images/weblog/SalavatPayambar.png دارد...».
و نيز فرمود: «به خدا سوگند، همانا هر کس تصديق کند ليلةالقدر را، علم پيدا مي کند که از براي ما است...».
امير المؤمنين http://mobileamin.parsaspace.com/emaamezamaan/images/weblog/SalavatEmam.png به ابن عباس فرمود: «همانا در هر سال ليلةالقدر است، در آن شب امر يکسال نازل مي شود. براي آن والياني است بعد از رسول خدا http://mobileamin.parsaspace.com/emaamezamaan/images/weblog/SalavatPayambar.png. ابن عباس مي گويد عرض کردم: آنان چه کساني هستند؟ حضرت فرمود: من و يازده نفر از صلب من که همگي امام و محدثند.»
رسول خدا http://mobileamin.parsaspace.com/emaamezamaan/images/weblog/SalavatPayambar.png به اصحاب خود فرمود: «به ليلةالقدر ايمان آوريد؛ زيرا براي علي ابن ابي طالب و يازده فرزند بعد از اوست.»
منابع: کافي، ج1، صص 249، 252 و 253و 247و 248، ح 9/ کمال الدين، ج1، ص 280و 281، ح3.