moji5
8th November 2009, 09:23 AM
جايزه نوبل شيمي به عنوان بزرگترين جايزه جهاني در اين حوزه علمي همه ساله به دانشمنداني که در توسعه دنيايي بهتر تلاش کرده اند اعطا مي شود.
http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1387/04/06/100942154744.jpg
برندگان جايزه نوبل شيمي در مدت 108 سال گذشته از سال 1901 تا 2009 به شرح زير است:
1901- ژاکوگس هنريکوس وانت هوف از هلند براي کشف قانون فشار اسموزي در محلولها
1902- هرمن اميل فيشر از آلمان براي تلاشهاي در عرصه سنتز هيدروکربورها و آدنينها
1903- ازوانت آگوست آرهنيوس از سوئد براي گسترش شيمي با تئوري درباره افتراق الکتريکي
1904- ويليام رامسي از انگليس براي کشف گازهاي نجيب در هوا و تعيين موقعيت اين گازها در جدول تناوبي
1905- يوهانس فرديريش و ويلهلم آدولف فن باير از آلمان براي توسعه شيمي آلي و شيمي صنعتي با تلاشهايي در عرصه ترکيبات هيدروآروماتيک
1906- هنري مويسان از فرانسه
1907- ادوارد باخنر از آلمان براي تحقيقاتي که در بيوشيمي و براي کشف تخمير غير سلولي انجام داد
1908- ارنست راثرفورد از انگليس / نيوزلند براي کشف وجود مواد راديواکتيو
1909- ويلهلم اوستوالد از آلمان براي مطالعاتي که در عرصه کاتاليزها و اصولي انجام داد که براي حاکميت تعادل شيميايي و سرعت واکنش نقش بنيادي ايفا مي کنند
1910- اوتو والاخ از آلمان
1911- ماري کوري از فرانسه / لهستان براي خدماتي که به پيشرفت شيمي از طريق کشف راديوم و پلونيوم انجام داد
1912- پل سباتيه از فرانسه براي ارائه متد هيدروژناز ترکيبات آلي در حضور فلزات و ويکتور گريگنار از فرانسه براي توسعه گسترده در عرصه شيمي آلي انجام داد
1913- آلفرد وارنر از سوئيس براي کشف پيوند اتمها در مولکولها که منجر به توسعه شيمي غيرآلي شد
1914- تئودور ويليام ريچاردز از آمريکا براي تعيين وزن اتمي تعداد زيادي از عناصر شيميايي
1915- ريچارد مارتي ويلستاتر از آلمان براي تحقيقاتي که روي رنگدانه هاي گياهي به خصوص کلروفيلها انجام داد.
1916 و 1917 به دليل جنگ جهاني اول جايزه اي اعطا نشد.
1918- فريتز هابر از آلمان براي فرايند سنتز آمونياک
1919- جايزه اي اعطا نشد.
1920- والتر هرمن نرست از آلمان براي تحقيق درباره ترموشيمي
1921- فردريک سادي از انگليس براي تلاشهايي که در عرصه شناخت شيمي مواد راديواکتيو و براي مطالعاتي که درباره منشاء و ماهيت ايزوتوپها انجام داد
1922- فرانسيس ويليام آستون از انگليس
1923- فريتز پرگل از اتريش براي اختراع متد ميکروآناليز مواد آلي
1924- جايزه اي اعطا نشد.
1925- ريچارد آدولف زيگموندي از آلمان براي کشف ماهيت اهمگن محلولهاي کلوئيدي و براي متد توسعه شيمي کلوئيدها
1926- تئودور ازودبرگ از سوئد
1927- هاينريش اوتو ويلند از آلمان براي مطالعه درباره ساخت اسيدهاي صفراوي و مواد مرتبط با آنها
1928- آدولف اوتو راينهولد وينداوس از آلمان
1929- آرتور هاردن هانس کارل آگوست از انگبيش و سيمون وان ائلرشلپين از سوئد براي تحقيقات در عرصه تخمير قند و آنزيمهاي تخميرکننده
1930- هانس فيشر از آلمان
1931- کارل بوش از آلمان
1932- ايروينگ لانگموير از آمريکا براي مطالعات در عرصه شيمي سطوح
1933- جايزه اي اعطا نشد.
1934- هارولد کلايتون اوري از آمريکا براي کشف هيدروژن سنگين
1935- فردريک ژوليو و ايرن ژوليو کوري از فرانسه براي سنتز عناصر جديد راديواکتيوي
1936- پطروس ژوزفيوس ويلهلموس وبي از هلند براي خدماتي که به شناخت ساختار مولکولي از طريق مطالعه بر روي دوقطبي هاي الکتريک و تفرق پرتوهاي ايکس و الکترونها در گازها انجام داده بود.
1937- پل کار از سوئيس براي مطالعه بر روي کاروتونوئيدها و فلاوينها، ويتامينهاي A و B2 و والتر نورمن هاورث از انگليس براي مطالعه درياره هيدروکربورها و ويتامين C
1938- ريچارد کوهن از آلمان براي کار بروي کاروتنوئيدها و ويتامينها
1939- آدولف فردريش يوهان بوهتنادخت از آلمان براي کار بر روي هورمونهاي وابسته به جنس و لاوسلاف روژيچکا از سوئيس براي کار بر روي پلي متيلن
از 1940 تا 1942 به دليل جنگ دوم جهاني جايزه اي اعطا نشد.
1943- جورج د- هوزي از مجارستان براي کشف استفاده از ايزوتوپها به عنوان ردياب در مطالعه بر روي فرايندهاي شيميايي
1944- اوتو هان از آلمان
1945- آرتوري ايلماري ويرتانن از فنلاند
1946- جيمز باچلر سامر از آمريکا براي کشف آنزيم هايي که مي توانند بلوري شوند. جان هوارد نوثروپ و وندل مرديت استنلي از آمريکا براي آماده ساز آنزيمها و پروتئينهاي ويروسها به يک شکل خالص بلوري
1947- رابرت رابينسون از انگليس براي مطالعه درباره توليد ماهيت گياهي و سنتز آلکالوئيدها
1948- آرنه ويلهلم کائورين تيزليوس از سوئد
1949- ويليام فرانسيس ژاکويي از آمريکا براي تحقيقاتي که در عرصه ترموديناميک شيميايي به خصوص براي مطالعه رفتار مواد در دماي پايين انجام داد.
1950- اوتو پل هرمن ديلز و کورت آلدر از آلمان غربي
1951- ادوين متيسون مک ميلان و گلين تئودور سيبورگ از آمريکا براي کشف شيمي عناصر با عدد اتمي بالاتر از عدد اتمي اورانيوم
1952- آرچر جان پورتر مارتين و ريچارد لارنس ميلينگتون سينگ از انگليس براي اختراع دستگاه کروماتوگرافي
1953- هرمن اشتائودينگر از آلمان غربي براي کشف در عرصه شيمي ماکرومولکولي
1954- لوئيس کارل پلينگ از آمريکا براي براي تحقيقاتي که در عرصه کشش مولکولي و کاربردهاي آن براي توضيح ساختار مواد پيچيده انجام دادند.
1955- وينسنت دو ويگناد از آمريکا براي تحقيقاتي که درباره بيوشيمي ترکيبات مهم گوگردي به خصوص سنتز هورمونهاي پلي پپتيدي انجام داد.
1956- کريل نورمن هاينسلوود از انگليس و نيکولاي نيکولاوويچ سمينوف از اتحاد جماهير شوروي سابق براي تحقيقاتي که درباره مکانيزمهاي واکنشهاي شيميايي انجام دادند.
1957- الکساندر آر. تاد از انگليس براي کار درباره نوکلئوتيد و کوانزيمهاي نوکلئوتيدي
1958- فرديريک سانگر از انگليس براي کار روي ساختار پروتئينها به خصوص انسولين
1959- ياروسلاو هريروفسکي از چکسلاواکي
1960- ويلارد فرانک ليبي از آمريکا براي توسعه متد استفاده از کربن 14 براي تعيين سن در باستان شناسي، زمين شناسي، ژئوفيزيک و ديگر شاخه هاي علم
1961- ملوين کالوين از آمريکا
1962- مکس فرديناند پروتس و جان کاودري کندريو از انگليس براي مطالعه روي ساختار پروتئيهاي کروي
1963- کارل زيگلر از آلمان غربي و جوليو ناتا از ايتاليا براي کشف در عرصه شيمي و فناوري پليمرها
1964- دوروتي کراوفوت هاجکين از انگليس براي تعيين ساختارهاي مهم مواد بيوشيميايي با استفاده از تکنيکهاي پرتوهاي ايکس
1965- رابرت بارنس وودوارد اي آمريکا براي موفقيت چشمگيري که در سنتزهاي آلي به دست آورد.
1966- رابرت سندرسون موليکن از آمريکا براي کشش شيميايي و ساختار الکترونيکي مولکولها از طريق مطالعه اوربيتالهاي مولکولي
1967- مانفرد ايجن از آلمان غربي، رونالد جورج ريفورد نوريش و جورج پورتر از انگليس
1968- لارس اوزانگر از آمريکا/ نروژ
1969- درک هارولد ريچارد بارتون از انگليس و اود هاسل از نروژ براي توسعه مفهوم صورت بندي و کاربردهاي آن در شيمي
1970- لوئيس فدريکو لليور از آرژانتين براي کشف نوکلئوتيدهاي قندي و نقش آنها در بيوسنتزهاي کربوهيدارتها
1971- جرالد هرتزبرگ از کاناد براي شناخت ساختار الکترونيکي و هندسي مولکولها به خصوص راديکالهاي آزاد
1972- کريستين بي. آنفيسن از آمريکا براي کار بر روي ريبونوکلئوآزها و استنفورد مورد و ويليام اچ. اشتين از آمريکا براي درک اتصالات موجود ميان ساختار شيميايي و فعاليت کاتاليکي مولکول ريبونوکلئويئک
1973- ارنست اوتو از آلمان و فيشر جفريو از انگليس
1974- پل جي. فلوري از آمريکا براي کار نظري و تجربي در شيمي فيزيک ماکرومولکولها
1975- جان وارکاپ کورفورث از استراليا/ انگليس و ولاديمير پرلاگ از سوئيس براي کار بر روي استرئوشيمي واکنشهاي کاتاليزه شده توسط آنزيمها
1976- ويليام نان ليپسکومب از آمريکا
1977- ايليا رومانوويچ پريگونژيني از بلژيگ براي تحقيق درباره ترموديناميک غير متعادل به خصوص توسعه تئوري ساختارهاي پراکنده
1978- پيتر دي. ميشل از انگليس براي درک انتقال انرژي زيستي از طريق فرمولاسيون تئوري کيميوسماتيک
1979- هربرت سي. براون از آمريکا و جورج ويتيگ از آلمان غربي براي توسعه استفاده از ترکيبات محتوي عناصر بور و فسفر در سنتزهاي آلي
1980- پل برگ از آمريکا براي مطالعات بنيادي درباره بيو شيمي اسيدهاي نوکلئيک به خصوص DNA دوباره ترکيب کننده ، والتر گيلبرت از آمريکا و فردريک سنگر از انگليس
1981- کنيچي فوکوي از ژاپن و روالد هافمن از آمريکا براي توسعه تئوريهاي مستقل درباره مکانيزيمهاي واکنشهاي شيميايي
1982- آرون کلاگ از انگليس/ ليتواني براي توسعه ميکروسکوپ الکترونيکي کريستالگراف و کشف ساختار بيولوژيکي پروتئين اسيد نوکلئيک پيچيده
1983- هنري تاب از آمريکا براي کار بر روي مکانيزمهاي واکنشهاي انتقال الکترونها به خصوص فلزات پيچيده
1984- رابرت بروس مريفيلد از آمريکا براي توسعه متدولوژي سنتز شيميايي روي يک ماتريکس جامد
1985- هربرت آي. هاوپتمن و جروم کارل از آمريکا براي موفقيتي که در توسعه متدهاي مستقيم براي تعيين ساختارهاي بلوري
1986- دادلي آر. هرشبلچ از آمريکا، يوان تي. لي از آمريکا/ تايوان و جان سي. پولاني از مجارستان
1987- دونالد جي. کرام از آمريکا، ژان ماري لن از فرانسه و چارلز جي. پدرسون از آمريکا
1988- يوهان ديزنهاوفر، رابرت هابر و هارموت ميخل از آلمان غربي براي تعيين ساختار سه بعدي يک مرکز واکنش فوتوسنتزي
1989- سيدني آلتمن از کانادا/ آمريکا و توماس آر. سچ از آمريکا براي کشف خصوصيات RNA
1990- الياس جيمز کوري از آمريکا براي توسعه تئوري و متدولوژي سنتز آلي
1991- ريچارد آر. ارنست از سوئيس براي توسعه متدولوژي طيف نگاري با روزنانس مغناطيسي هسته اي با وضوح تصوير بالا
1992- رودولف اي. مارکوس از آمريکا براي تئوري واکنشهاي انتقال الکترونها در سيستمهاي شيميايي
1993- کري بي. موليس از آمريکا براي اختراع متد واکنش در زنجيره پليمراز و مايکل اسميت از کانادا
1994- جورج اي. اولا از آمريکا براي تحقيق درباره کربوکاتيونها
1995- پل جي. کراتزن از هلند، ماريو جي. مولينا از آمريکا/ مکزيک و فرانک شروود رولند از آمريکا براي کار درباره شيمي اتمسفر به خصوص تشکيل اوزون
1996- رابرت کورل از امريکا، هارود کرتو از انگليس و ريچارد اسمالي از آمريکا
1997- جينز سي. اسکو از دانمارک براي کشف آنزيم بوني در تبادل سديم- پتاسيم و پل دي. بوير از آمريکا و جان اي. واکر از انگليس
1998- جان اي. پاپل از انگليس براي توسعه متدهاي محاسباتي در شيمي کوانتوم و والتر کوهن از آمريکا براي توسعه تئوري کاربردي چگالي
1999- احمد زويل از مصر/ آمريکا براي مطالعه درباره انتقال واکنشهاي شيميايي با استفاده از طيف نگاري در يک کوادريليوم ثانيه
2000- آلن جي. هيگر از آمريکا، آلن جي مک ديارميد از آمريکا/ نيوزلند و هيدکي شيراکاوا از ژاپن
2001- کي. بري شارپلس و ويليام اس. نولز از آمريکا وو ريوجي نويوري از ژاپن براي کار درباره واکنشهاي اکسيداسون فعال شده توسط کاتاليزهاي کايرال
2002- جان بي. فن از آمريکا و کيوچي تاناکا از ژاپن و کورت ووثريش از سوئيس براي توسعه طيف نگاري با رزونانس مغناطيسي هسته اي وو تعيين ساختار سه بعدي ماکرومولکولهاي بيولوژيکي در محلول
2003- پيتر آگر و رودريک مک کنين از آمريکا براي کشف کانالهاي غشاي سلولي
2004- آرون سيچانور، آورام هرشکو، اريون روز از آمريکا
2005- رابرت گرابز و ريچارد اشروک از آمريکا و ايوه شائوين از فرانسه
2006- راجر ديويد کورنبرگ از آمريکا
2007- گرهارد ارتل از آلمان به پاس تحقيقاتي که در زمينه واکنش هاي شيميايي روي سطوح جامد انجام داد
2008- به اسامو شيمومورا از ژاپن، مارتين چالفاي و راجر.واي. تيسين از آمريکا به خاطر کشف و گسترش پروتئين درخشان سبز.
2009- ونکاترمن راماکريشنان از انگليس، توماس اي. استيتز از آمريکا و آدا اي. يوناث از رژيم صهيونيستي به پاس خدماتي که در کشف ساختار و عملکرد ريبوزمها انجام دادند.
http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1387/04/06/100942154744.jpg
برندگان جايزه نوبل شيمي در مدت 108 سال گذشته از سال 1901 تا 2009 به شرح زير است:
1901- ژاکوگس هنريکوس وانت هوف از هلند براي کشف قانون فشار اسموزي در محلولها
1902- هرمن اميل فيشر از آلمان براي تلاشهاي در عرصه سنتز هيدروکربورها و آدنينها
1903- ازوانت آگوست آرهنيوس از سوئد براي گسترش شيمي با تئوري درباره افتراق الکتريکي
1904- ويليام رامسي از انگليس براي کشف گازهاي نجيب در هوا و تعيين موقعيت اين گازها در جدول تناوبي
1905- يوهانس فرديريش و ويلهلم آدولف فن باير از آلمان براي توسعه شيمي آلي و شيمي صنعتي با تلاشهايي در عرصه ترکيبات هيدروآروماتيک
1906- هنري مويسان از فرانسه
1907- ادوارد باخنر از آلمان براي تحقيقاتي که در بيوشيمي و براي کشف تخمير غير سلولي انجام داد
1908- ارنست راثرفورد از انگليس / نيوزلند براي کشف وجود مواد راديواکتيو
1909- ويلهلم اوستوالد از آلمان براي مطالعاتي که در عرصه کاتاليزها و اصولي انجام داد که براي حاکميت تعادل شيميايي و سرعت واکنش نقش بنيادي ايفا مي کنند
1910- اوتو والاخ از آلمان
1911- ماري کوري از فرانسه / لهستان براي خدماتي که به پيشرفت شيمي از طريق کشف راديوم و پلونيوم انجام داد
1912- پل سباتيه از فرانسه براي ارائه متد هيدروژناز ترکيبات آلي در حضور فلزات و ويکتور گريگنار از فرانسه براي توسعه گسترده در عرصه شيمي آلي انجام داد
1913- آلفرد وارنر از سوئيس براي کشف پيوند اتمها در مولکولها که منجر به توسعه شيمي غيرآلي شد
1914- تئودور ويليام ريچاردز از آمريکا براي تعيين وزن اتمي تعداد زيادي از عناصر شيميايي
1915- ريچارد مارتي ويلستاتر از آلمان براي تحقيقاتي که روي رنگدانه هاي گياهي به خصوص کلروفيلها انجام داد.
1916 و 1917 به دليل جنگ جهاني اول جايزه اي اعطا نشد.
1918- فريتز هابر از آلمان براي فرايند سنتز آمونياک
1919- جايزه اي اعطا نشد.
1920- والتر هرمن نرست از آلمان براي تحقيق درباره ترموشيمي
1921- فردريک سادي از انگليس براي تلاشهايي که در عرصه شناخت شيمي مواد راديواکتيو و براي مطالعاتي که درباره منشاء و ماهيت ايزوتوپها انجام داد
1922- فرانسيس ويليام آستون از انگليس
1923- فريتز پرگل از اتريش براي اختراع متد ميکروآناليز مواد آلي
1924- جايزه اي اعطا نشد.
1925- ريچارد آدولف زيگموندي از آلمان براي کشف ماهيت اهمگن محلولهاي کلوئيدي و براي متد توسعه شيمي کلوئيدها
1926- تئودور ازودبرگ از سوئد
1927- هاينريش اوتو ويلند از آلمان براي مطالعه درباره ساخت اسيدهاي صفراوي و مواد مرتبط با آنها
1928- آدولف اوتو راينهولد وينداوس از آلمان
1929- آرتور هاردن هانس کارل آگوست از انگبيش و سيمون وان ائلرشلپين از سوئد براي تحقيقات در عرصه تخمير قند و آنزيمهاي تخميرکننده
1930- هانس فيشر از آلمان
1931- کارل بوش از آلمان
1932- ايروينگ لانگموير از آمريکا براي مطالعات در عرصه شيمي سطوح
1933- جايزه اي اعطا نشد.
1934- هارولد کلايتون اوري از آمريکا براي کشف هيدروژن سنگين
1935- فردريک ژوليو و ايرن ژوليو کوري از فرانسه براي سنتز عناصر جديد راديواکتيوي
1936- پطروس ژوزفيوس ويلهلموس وبي از هلند براي خدماتي که به شناخت ساختار مولکولي از طريق مطالعه بر روي دوقطبي هاي الکتريک و تفرق پرتوهاي ايکس و الکترونها در گازها انجام داده بود.
1937- پل کار از سوئيس براي مطالعه بر روي کاروتونوئيدها و فلاوينها، ويتامينهاي A و B2 و والتر نورمن هاورث از انگليس براي مطالعه درياره هيدروکربورها و ويتامين C
1938- ريچارد کوهن از آلمان براي کار بروي کاروتنوئيدها و ويتامينها
1939- آدولف فردريش يوهان بوهتنادخت از آلمان براي کار بر روي هورمونهاي وابسته به جنس و لاوسلاف روژيچکا از سوئيس براي کار بر روي پلي متيلن
از 1940 تا 1942 به دليل جنگ دوم جهاني جايزه اي اعطا نشد.
1943- جورج د- هوزي از مجارستان براي کشف استفاده از ايزوتوپها به عنوان ردياب در مطالعه بر روي فرايندهاي شيميايي
1944- اوتو هان از آلمان
1945- آرتوري ايلماري ويرتانن از فنلاند
1946- جيمز باچلر سامر از آمريکا براي کشف آنزيم هايي که مي توانند بلوري شوند. جان هوارد نوثروپ و وندل مرديت استنلي از آمريکا براي آماده ساز آنزيمها و پروتئينهاي ويروسها به يک شکل خالص بلوري
1947- رابرت رابينسون از انگليس براي مطالعه درباره توليد ماهيت گياهي و سنتز آلکالوئيدها
1948- آرنه ويلهلم کائورين تيزليوس از سوئد
1949- ويليام فرانسيس ژاکويي از آمريکا براي تحقيقاتي که در عرصه ترموديناميک شيميايي به خصوص براي مطالعه رفتار مواد در دماي پايين انجام داد.
1950- اوتو پل هرمن ديلز و کورت آلدر از آلمان غربي
1951- ادوين متيسون مک ميلان و گلين تئودور سيبورگ از آمريکا براي کشف شيمي عناصر با عدد اتمي بالاتر از عدد اتمي اورانيوم
1952- آرچر جان پورتر مارتين و ريچارد لارنس ميلينگتون سينگ از انگليس براي اختراع دستگاه کروماتوگرافي
1953- هرمن اشتائودينگر از آلمان غربي براي کشف در عرصه شيمي ماکرومولکولي
1954- لوئيس کارل پلينگ از آمريکا براي براي تحقيقاتي که در عرصه کشش مولکولي و کاربردهاي آن براي توضيح ساختار مواد پيچيده انجام دادند.
1955- وينسنت دو ويگناد از آمريکا براي تحقيقاتي که درباره بيوشيمي ترکيبات مهم گوگردي به خصوص سنتز هورمونهاي پلي پپتيدي انجام داد.
1956- کريل نورمن هاينسلوود از انگليس و نيکولاي نيکولاوويچ سمينوف از اتحاد جماهير شوروي سابق براي تحقيقاتي که درباره مکانيزمهاي واکنشهاي شيميايي انجام دادند.
1957- الکساندر آر. تاد از انگليس براي کار درباره نوکلئوتيد و کوانزيمهاي نوکلئوتيدي
1958- فرديريک سانگر از انگليس براي کار روي ساختار پروتئينها به خصوص انسولين
1959- ياروسلاو هريروفسکي از چکسلاواکي
1960- ويلارد فرانک ليبي از آمريکا براي توسعه متد استفاده از کربن 14 براي تعيين سن در باستان شناسي، زمين شناسي، ژئوفيزيک و ديگر شاخه هاي علم
1961- ملوين کالوين از آمريکا
1962- مکس فرديناند پروتس و جان کاودري کندريو از انگليس براي مطالعه روي ساختار پروتئيهاي کروي
1963- کارل زيگلر از آلمان غربي و جوليو ناتا از ايتاليا براي کشف در عرصه شيمي و فناوري پليمرها
1964- دوروتي کراوفوت هاجکين از انگليس براي تعيين ساختارهاي مهم مواد بيوشيميايي با استفاده از تکنيکهاي پرتوهاي ايکس
1965- رابرت بارنس وودوارد اي آمريکا براي موفقيت چشمگيري که در سنتزهاي آلي به دست آورد.
1966- رابرت سندرسون موليکن از آمريکا براي کشش شيميايي و ساختار الکترونيکي مولکولها از طريق مطالعه اوربيتالهاي مولکولي
1967- مانفرد ايجن از آلمان غربي، رونالد جورج ريفورد نوريش و جورج پورتر از انگليس
1968- لارس اوزانگر از آمريکا/ نروژ
1969- درک هارولد ريچارد بارتون از انگليس و اود هاسل از نروژ براي توسعه مفهوم صورت بندي و کاربردهاي آن در شيمي
1970- لوئيس فدريکو لليور از آرژانتين براي کشف نوکلئوتيدهاي قندي و نقش آنها در بيوسنتزهاي کربوهيدارتها
1971- جرالد هرتزبرگ از کاناد براي شناخت ساختار الکترونيکي و هندسي مولکولها به خصوص راديکالهاي آزاد
1972- کريستين بي. آنفيسن از آمريکا براي کار بر روي ريبونوکلئوآزها و استنفورد مورد و ويليام اچ. اشتين از آمريکا براي درک اتصالات موجود ميان ساختار شيميايي و فعاليت کاتاليکي مولکول ريبونوکلئويئک
1973- ارنست اوتو از آلمان و فيشر جفريو از انگليس
1974- پل جي. فلوري از آمريکا براي کار نظري و تجربي در شيمي فيزيک ماکرومولکولها
1975- جان وارکاپ کورفورث از استراليا/ انگليس و ولاديمير پرلاگ از سوئيس براي کار بر روي استرئوشيمي واکنشهاي کاتاليزه شده توسط آنزيمها
1976- ويليام نان ليپسکومب از آمريکا
1977- ايليا رومانوويچ پريگونژيني از بلژيگ براي تحقيق درباره ترموديناميک غير متعادل به خصوص توسعه تئوري ساختارهاي پراکنده
1978- پيتر دي. ميشل از انگليس براي درک انتقال انرژي زيستي از طريق فرمولاسيون تئوري کيميوسماتيک
1979- هربرت سي. براون از آمريکا و جورج ويتيگ از آلمان غربي براي توسعه استفاده از ترکيبات محتوي عناصر بور و فسفر در سنتزهاي آلي
1980- پل برگ از آمريکا براي مطالعات بنيادي درباره بيو شيمي اسيدهاي نوکلئيک به خصوص DNA دوباره ترکيب کننده ، والتر گيلبرت از آمريکا و فردريک سنگر از انگليس
1981- کنيچي فوکوي از ژاپن و روالد هافمن از آمريکا براي توسعه تئوريهاي مستقل درباره مکانيزيمهاي واکنشهاي شيميايي
1982- آرون کلاگ از انگليس/ ليتواني براي توسعه ميکروسکوپ الکترونيکي کريستالگراف و کشف ساختار بيولوژيکي پروتئين اسيد نوکلئيک پيچيده
1983- هنري تاب از آمريکا براي کار بر روي مکانيزمهاي واکنشهاي انتقال الکترونها به خصوص فلزات پيچيده
1984- رابرت بروس مريفيلد از آمريکا براي توسعه متدولوژي سنتز شيميايي روي يک ماتريکس جامد
1985- هربرت آي. هاوپتمن و جروم کارل از آمريکا براي موفقيتي که در توسعه متدهاي مستقيم براي تعيين ساختارهاي بلوري
1986- دادلي آر. هرشبلچ از آمريکا، يوان تي. لي از آمريکا/ تايوان و جان سي. پولاني از مجارستان
1987- دونالد جي. کرام از آمريکا، ژان ماري لن از فرانسه و چارلز جي. پدرسون از آمريکا
1988- يوهان ديزنهاوفر، رابرت هابر و هارموت ميخل از آلمان غربي براي تعيين ساختار سه بعدي يک مرکز واکنش فوتوسنتزي
1989- سيدني آلتمن از کانادا/ آمريکا و توماس آر. سچ از آمريکا براي کشف خصوصيات RNA
1990- الياس جيمز کوري از آمريکا براي توسعه تئوري و متدولوژي سنتز آلي
1991- ريچارد آر. ارنست از سوئيس براي توسعه متدولوژي طيف نگاري با روزنانس مغناطيسي هسته اي با وضوح تصوير بالا
1992- رودولف اي. مارکوس از آمريکا براي تئوري واکنشهاي انتقال الکترونها در سيستمهاي شيميايي
1993- کري بي. موليس از آمريکا براي اختراع متد واکنش در زنجيره پليمراز و مايکل اسميت از کانادا
1994- جورج اي. اولا از آمريکا براي تحقيق درباره کربوکاتيونها
1995- پل جي. کراتزن از هلند، ماريو جي. مولينا از آمريکا/ مکزيک و فرانک شروود رولند از آمريکا براي کار درباره شيمي اتمسفر به خصوص تشکيل اوزون
1996- رابرت کورل از امريکا، هارود کرتو از انگليس و ريچارد اسمالي از آمريکا
1997- جينز سي. اسکو از دانمارک براي کشف آنزيم بوني در تبادل سديم- پتاسيم و پل دي. بوير از آمريکا و جان اي. واکر از انگليس
1998- جان اي. پاپل از انگليس براي توسعه متدهاي محاسباتي در شيمي کوانتوم و والتر کوهن از آمريکا براي توسعه تئوري کاربردي چگالي
1999- احمد زويل از مصر/ آمريکا براي مطالعه درباره انتقال واکنشهاي شيميايي با استفاده از طيف نگاري در يک کوادريليوم ثانيه
2000- آلن جي. هيگر از آمريکا، آلن جي مک ديارميد از آمريکا/ نيوزلند و هيدکي شيراکاوا از ژاپن
2001- کي. بري شارپلس و ويليام اس. نولز از آمريکا وو ريوجي نويوري از ژاپن براي کار درباره واکنشهاي اکسيداسون فعال شده توسط کاتاليزهاي کايرال
2002- جان بي. فن از آمريکا و کيوچي تاناکا از ژاپن و کورت ووثريش از سوئيس براي توسعه طيف نگاري با رزونانس مغناطيسي هسته اي وو تعيين ساختار سه بعدي ماکرومولکولهاي بيولوژيکي در محلول
2003- پيتر آگر و رودريک مک کنين از آمريکا براي کشف کانالهاي غشاي سلولي
2004- آرون سيچانور، آورام هرشکو، اريون روز از آمريکا
2005- رابرت گرابز و ريچارد اشروک از آمريکا و ايوه شائوين از فرانسه
2006- راجر ديويد کورنبرگ از آمريکا
2007- گرهارد ارتل از آلمان به پاس تحقيقاتي که در زمينه واکنش هاي شيميايي روي سطوح جامد انجام داد
2008- به اسامو شيمومورا از ژاپن، مارتين چالفاي و راجر.واي. تيسين از آمريکا به خاطر کشف و گسترش پروتئين درخشان سبز.
2009- ونکاترمن راماکريشنان از انگليس، توماس اي. استيتز از آمريکا و آدا اي. يوناث از رژيم صهيونيستي به پاس خدماتي که در کشف ساختار و عملکرد ريبوزمها انجام دادند.