*میترا*
27th October 2009, 10:12 PM
طي سال هاي 1940 تا 1950 رابطه ميان ماشين و ارگانيسم براي نخستين بار بررسي شد. در اين دوران مفاهيمي همچون بازخورد که تا آن زمان در مورد ماشين ها به کار مي رفت، در مورد ارگانيسم ها نيز به کار گرفته شد. در دهه 1940 دانشمندان کم کم دريافتند برخي مسائل فقط با همکاري متخصصان رشته هاي مختلف قابل حل است. به عبارت ديگر بررسي و حل برخي مسائل به ديدگاهي فراتر از ديدگاه يک رشته خاص نياز دارد. در سال 1948 کتاب «سايبرنتيک» (علم مربوط به چگونگي ارتباطات در انسان و ماشين) توسط «نوربرت واينر» منتشر شد. «واينر» استاد رياضيات دانشگاه mit بود و در پروژه ساخت و به کارگيري دستگاه هاي نشانه گيري خودکار براي توپ هاي ضدهوايي با «جولين بيگلاو» همکاري مي کرد. پس از بررسي هاي بسيار اين دو دانشمند دريافتند بين ناهنجاري هاي کارکردي در اين دستگاه ها و بعضي اختلالات در بدن انسان (که در پي آسيب ديدگي مخچه به وجود مي آيد) شباهت هايي وجود دارد. آنها با توجه به شباهت موجود، نتيجه گرفتند براي کنترل حرکاتي که براي مقصود معيني انجام مي شوند، اولاً بايد اطلاعاتي در دست داشت و ثانياً اين اطلاعات بايد در مدار بسته يي گردش کند. در اين مدار بسته، نتايج و آثار حرکت ها و فعاليت ها ارزيابي و سپس براساس تجربه هاي گذشته، حرکات بعدي تعيين مي شود. بدين ترتيب بازخورد منفي مطرح شد که هم در تجهيزات و هم در انسان به کار مي رفت. در همين سال «واينر» براي نخستين بار اصطلاح «سيستم»ها را براي ارگانيسم هاي زنده به کار برد. در دهه 1950 دوباره توجه از ارگانيسم به سوي ماشين معطوف مي شود و مفاهيمي همچون حافظه و فراگيري در مورد ماشين هم به کار مي رود و به اين ترتيب مقدمات پديد آمدن دانش هاي نويني همچون بيونيک (علمي که مي کوشد ماشين هاي الکترونيکي را به تقليد از بعضي از دستگاه هاي موجودات زنده به وجود آورد)، هوش مصنوعي و زيست شناسي سيستم ها به وجود مي آيد. در دهه 1969 «برتالانفي»، ارگانيسم هاي زنده را به سيستم هايي تشبيه کرد که تک تک اعضاي آن با يکديگر در تعامل متقابلند. به تدريج پيشرفت هايي که در زمينه زيست شناسي مولکولي به دست آمد، راه را براي تجزيه و تحليل برخي برهمکنش هاي ديناميک درون سلولي و بين سلولي هموار کرد. پس از آن دانشمندان به فکر شبيه سازي فرآيندهاي ديناميک سلولي در کامپيوتر افتادند و امروزه شاهديم پا را فراتر گذاشته و درصدد تهيه تصويري پويا از شبکه متعامل سلول و محيط پيرامون آن هستند.