Non-Existent
27th September 2008, 06:18 AM
هر جا سخن از وزارت رفاه است، نام خط فقر می‌درخشد! كمی بامزه به نظر می‌رسد وقتی كه در همه مصاحبه‌ها و نشست های خبری وزیر رفاه، سوال خط فقر مطرح می‌شود و جواب‌های جالب وزیر رفاه تكرار می‌شود.
وزیر رفاه معتقد است كه خط فقر نباید اعلام شود یا به تعبیر خودش اعلام عمومی آن چندان مناسب نیست. شاید حرف عبدالرضا مصری كه عملكرد وزارتخانه تازه به وزارت رسیده‌اش! زیر سوال است، درست باشد اما توجیه او برای اعلام نكردن خط فقر كمی غیرعلمی است.
مصری روز گذشته در گفتگو با ایسنا [توجیه موجه كرده و گفته است كه] حق نداریم مهر فقر بر پیشانی كسی بزنیم و بگوییم تو «فقیری»!
مصری گفته است: اگر در جامعه عدد اعلام كنیم و به بچه محصلی بگوییم، اگر پدرت x ریال درآمد نداشته باشد زیر خط فقر است، از همان بچگی او را با یك عدد خودساخته روبه‌رو كرده‌ایم. چرا باید با معنای فقر و غنا آن گونه كه ما معنایش می‌كنیم ذهن آن كودك را آلوده كنم؟ این موضوع در روابط اجتماعی اثر می‌گذارد، به طوری كه اگر من فقیر باشم، چگونه با كسی كه وضعش بهتر است، ارتباط برقرار كنم و همین باعث می‌شود تا آن فرد كم‌كم از ارتباطات اجتماعی بترسد.
این تعبیر غیرمنطقی به نظر می‌رسد. یعنی كودك یا همان بچه‌محصل فرضی آقای مصری كه دست خالی پدرش را می‌بیند، كه سفره خالی خانه را می‌بیند، كه دربه‌دری و خانه به دوشی و كرایه عقب‌افتاده پدرش را می‌بیند، فقر و فقیری پدرش را با پوست و استخوان لمس نمی‌كند؟
یعنی برای همان بچه‌محصل‌هایی كه تعدادشان در خبرهای حوادث زیادتر هم شده و با اثاث و اثاثیه زیر فلان پل و گوشه فلان خیابان شهر چادر زده‌اند، نمی‌فهمند عدد و رقم و ثروت و فقر یعنی چه؟ وزیر رفاه در مورد آمار منتشر شده بانك مركزی كه ۱۴ میلیون ایرانی را زیر خط فقر اعلام كرده، گفته است: آمارهایی كه در كشور اعلام می‌شود، بر اساس برداشت‌های مقطعی و محدود آدم‌هاست!
به اعتقاد او، بانك مركزی یك جامعه نمونه مثلا ۱۰ یا ۱۵ هزار نفری و غیره انتخاب می‌كند و نتایج به دست آمده را به كل كشور تعمیم می‌دهد. نمی‌دانم در ذهن وزیر رفاه چه روش و راه‌حل ریاضی یا آماری برای تعیین خط فقر و فقرای جامعه به نظر می‌رسد، اما همین كه می‌گوید «به فردی كه درآمد و هزینه زندگی‌‌‌اش یكی نیست، فقیر نمی‌گوییم» ، نشان می‌دهد كه آقای مصری دنیایی غیرواقعی را در ذهنش می‌پروراند.
حق با وزیر رفاه است، ما حق نداریم به همسایه فقیرمان كه مثلا می‌دانیم به قول قدیمی‌ها، به نان شب محتاج است، بگوییم: تو بیچاره‌ای، تو فقیری!
یا طبق تعابیر دینی‌مان، حق نداریم با شكم پر سر به بالین بگذاریم و همسایه گرسنه را فراموش كنیم. اما حق داریم به عنوان رسانه، مردم یا خبرنگار از وزیر رفاه مملكتمان بپرسیم و پاسخ درست بشنویم كه چند همسایه فقیر داریم!
وزیر رفاه حق دارد، ما حق نداریم به كسی بگوییم تو فقیری؛ اما حق داریم در كشوری زندگی كنیم كه با این همه پتانسیل و توان اقتصادی، فقیری نداشته باشد.
مستوره برادران نصیری
یادداشت : روزنامه جام‌جم
وزیر رفاه معتقد است كه خط فقر نباید اعلام شود یا به تعبیر خودش اعلام عمومی آن چندان مناسب نیست. شاید حرف عبدالرضا مصری كه عملكرد وزارتخانه تازه به وزارت رسیده‌اش! زیر سوال است، درست باشد اما توجیه او برای اعلام نكردن خط فقر كمی غیرعلمی است.
مصری روز گذشته در گفتگو با ایسنا [توجیه موجه كرده و گفته است كه] حق نداریم مهر فقر بر پیشانی كسی بزنیم و بگوییم تو «فقیری»!
مصری گفته است: اگر در جامعه عدد اعلام كنیم و به بچه محصلی بگوییم، اگر پدرت x ریال درآمد نداشته باشد زیر خط فقر است، از همان بچگی او را با یك عدد خودساخته روبه‌رو كرده‌ایم. چرا باید با معنای فقر و غنا آن گونه كه ما معنایش می‌كنیم ذهن آن كودك را آلوده كنم؟ این موضوع در روابط اجتماعی اثر می‌گذارد، به طوری كه اگر من فقیر باشم، چگونه با كسی كه وضعش بهتر است، ارتباط برقرار كنم و همین باعث می‌شود تا آن فرد كم‌كم از ارتباطات اجتماعی بترسد.
این تعبیر غیرمنطقی به نظر می‌رسد. یعنی كودك یا همان بچه‌محصل فرضی آقای مصری كه دست خالی پدرش را می‌بیند، كه سفره خالی خانه را می‌بیند، كه دربه‌دری و خانه به دوشی و كرایه عقب‌افتاده پدرش را می‌بیند، فقر و فقیری پدرش را با پوست و استخوان لمس نمی‌كند؟
یعنی برای همان بچه‌محصل‌هایی كه تعدادشان در خبرهای حوادث زیادتر هم شده و با اثاث و اثاثیه زیر فلان پل و گوشه فلان خیابان شهر چادر زده‌اند، نمی‌فهمند عدد و رقم و ثروت و فقر یعنی چه؟ وزیر رفاه در مورد آمار منتشر شده بانك مركزی كه ۱۴ میلیون ایرانی را زیر خط فقر اعلام كرده، گفته است: آمارهایی كه در كشور اعلام می‌شود، بر اساس برداشت‌های مقطعی و محدود آدم‌هاست!
به اعتقاد او، بانك مركزی یك جامعه نمونه مثلا ۱۰ یا ۱۵ هزار نفری و غیره انتخاب می‌كند و نتایج به دست آمده را به كل كشور تعمیم می‌دهد. نمی‌دانم در ذهن وزیر رفاه چه روش و راه‌حل ریاضی یا آماری برای تعیین خط فقر و فقرای جامعه به نظر می‌رسد، اما همین كه می‌گوید «به فردی كه درآمد و هزینه زندگی‌‌‌اش یكی نیست، فقیر نمی‌گوییم» ، نشان می‌دهد كه آقای مصری دنیایی غیرواقعی را در ذهنش می‌پروراند.
حق با وزیر رفاه است، ما حق نداریم به همسایه فقیرمان كه مثلا می‌دانیم به قول قدیمی‌ها، به نان شب محتاج است، بگوییم: تو بیچاره‌ای، تو فقیری!
یا طبق تعابیر دینی‌مان، حق نداریم با شكم پر سر به بالین بگذاریم و همسایه گرسنه را فراموش كنیم. اما حق داریم به عنوان رسانه، مردم یا خبرنگار از وزیر رفاه مملكتمان بپرسیم و پاسخ درست بشنویم كه چند همسایه فقیر داریم!
وزیر رفاه حق دارد، ما حق نداریم به كسی بگوییم تو فقیری؛ اما حق داریم در كشوری زندگی كنیم كه با این همه پتانسیل و توان اقتصادی، فقیری نداشته باشد.
مستوره برادران نصیری
یادداشت : روزنامه جام‌جم