ØÑтRдŁ§
21st October 2009, 07:30 PM
رشد روبات ها دیوانه كننده است. در آزمایشگاه رباتیك دانشگاه كالیفرنیا، مونیكا نیكولس با قراردادن چند چرخ زیر یك ماشین، چیزی ساخته است كه می تواند وی را در هر جای آزمایشگاه پیدا كند. این وسیله به دنبال مونیكا به هر جا می رود و حتی كارهای وی را تقلید می كند. اما در میان این بازی پیشرفته كه همچون میمون كارهای انسان را تقلید كند، خانم مونیكا به همراه سایر همكاران خود در دانشگاه روبات هایی ساخته اند كه قادر هستند كارهای ساده ای مانند برداشتن یك جعبه را انجام دهد. اما هدف آنها و دیگر محققان روباتیك این است كه روبات هایی بسازند كه قادر باشند علاوه بر كارهایی كه برنامه ریزی شده است، كارهایی نیز بكنند كه برای آنها برنامه ای دریافت نكرده اند كه قطعاً بخش دوم این قضیه بسیار پیچیده تر از بخش اول است. برخلاف همه پیشرفت های به دست آمده در هوش مصنوعی، حسگرها و ادوات مكانیكی، محققان روباتیك همچنان راهی طولانی برای ایجاد یك سری خطوط فكری در روبات ها دارند. ماشینی كه بتواند مثل انسان ها كار و حركت كند، چیزهای جدیدی را با تغییرات جزیی و یا بدون آموزش یاد بگیرد و قادر باشد تا خود را با حالات مختلف صاحب خود تطبیق دهد. در حال حاضر روبات ها در بخش های مختلفی از صنایع از سرهم كرده قطعات در كارخانه ها گرفته تا ساختن كالاها به كار گرفته می شوند.
اگر چه سونی با ساخت Aibo یك روبات خانگی زمینه سرگرمی مردم را فراهم كرد ولی كمتر كسی به فكر روبات های حساس است. به اعتقاد محققان علم روباتیك موضوعی كه منجر به ساخت روبات های تطبیق پذیر می شود چیزی بیش از ایجاد تغییرات مكانیكی، حساسیت و توانایی های حسابگری آنها است. اگر چه به همه این موارد نیاز وجود دارد ولی از نظر محققان پیش از هر چیزی مثل آنكه یك روبات قادر به آموختن و یا انجام كارهای مفید باشد، باید از سوی مردم مورد پذیرش قرار گیرد. آروین آگو یك محقق روباتیك در دانشگاه كانزاس می گوید: حالا كه روبات ها وارد دنیای ما شده اند، وقت آن است كه از مسائل مهندسی بگذریم و از مردم بپرسیم كه قصد دارند چگونه با روبات ها كنار آمده و با آنها برخورد كنند. اگر چه اكثر محققان معتقدند كه ساختن روبات های انسان گونه یك هدف واقع گرایانه است اما دستیابی به این هدف در زمان كوتاهی میسر نیست. جورج بكی یك محقق دیگر می گوید: در آینده هیچ گاه از دیدن ماشین های پیشرفته ای كه به عنوان روبات های ریسنده و یا ماشین شور به كار گرفته می شوند تعجب نخواهد كرد. وی می گوید: اما انتظار آن را ندارم كه یك روبات قادر باشد مانند یك سگ در كنار مردم راه برود، خانه را جارو كند و مقداری قهوه درست كرده و سر میز بگذارد. به هر حال محققان در آزمایشگاه های روباتیك در سراسر جهان، هم اكنون سرگرم مطالعه بر روی چگونگی تقابل انسان ها و روبات ها هستند. آنها می پرسند، اگر قرار باشد مردم به روبات ها آموزش بدهند، بهترین شیوه برای انجام این كار چیست؟ و اگر قرار است روبات ها به مردم خدمت كرده مثلاً ظرف ها را شسته و یا فكس های آن را ارسال كنند، بهترین شیوه رفتار آنها برای راحتی مردم چگونه خواهد بود و یا این پرسش كه اصلاً بهتر است برای انجام امور مختلف روبات ها چه ظاهری داشته باشند.
به اعتقاد برخی از دانشمندان، ساختن روبات های انسان گونه، تقابل ساده ای خواهد بود. شوجی هاشیموتو یك دكتر مهندسی روباتیك در دانشگاه واسلاتوكیو دنیایی را تصور می كند كه در آن روبات ها در كنار انسان ها بدون هیچ مسأله و مشكلی به انجام وظایف اداری و غیر اداری بپردازند. دكتر هاشیموتو می گوید: اگر قرار باشد روبات ها به انجام امور شخصی انسان ها بپردازند بهتر است كه ظاهری مانند انسان ها داشته باشد و آنها نیاز خواهند داشت تا در تماس خود با كاربران مثل آنها حرف زده و رفتاری متناسب با فرهنگ آنها را داشته باشند. اما سؤالی كه در ذهن مونیكا نیكولس و همكار وی ماتاریك وجود دارد این مسأله نیست كه روبات ها باید چه ظاهری داشته باشند. آنها به این موضوع فكر می كنند كه یك روبات به عنوان یك شاگرد باید چگونه از یك انسان به عنوان معلم بیاموزند. روباتی كه آنها روی آن كار كرده اند می تواند اشیا را از جایی برداشته و در جای دیگری زمین بگذارد.
این روبات همچنین برنامه ریزی های اولیه ای دارد كه آن را قادر می سازد تا آموزگارش را دنبال كند و اعمال مورد نظر وی را به قابلیت های خود اضافه كند. سپس روبات قادر است با استفاده از داده یك پاسخ خلق كرده و به اجرای یك سری از حركات بپردازد. اما در اجرای برنامه های آموزشی آنها روبات تنها قادر به انجام امور بسیار ساده است. زمانی كه روبات اجرای یك كار را یاد می گیرد می تواند آن كار را با شكلی دیگر انجام دهد. خانم نیكولس می گوید: برای گرفتن یك فتوكپی حتی اگر سر راه وی جعبه و موانع مختلفی قرار گرفته باشد و حتی اگر در اتاقی كه دستگاه در آن است بسته باشد، روبات می تواند خود را به دستگاه كپی برساند. آموزش روبات ها به بردباری نیاز دارد درست مانند زمانی كه بزرگتر ها سرگرم آموزش بچه ها هستند. اما برخلاف بچه ها كه می توانند با احساس و عكس العمل خود به پاسخ بپردازند، روبات ها عموماً قادر به انجام این كار نیستند. برخی از محققان می گویند: اگر روبات ها مانند بچه ها قادر به ایجاد عكس العمل بودند، مردم نیز توجه بیشتری به مراقبت از آنها نشان می دادند و درست مانند والدین واقعی برخورد می كردند. با در نظر گرفتن چنین هدفی، سیندریابریزیل و همكارانش در مركز هوش مصنوعی M.I.T ساعت ها زمان را صرف ساختن >كیسمت< كرده اند روباتی كه نسبت به احساس موجود در صوت انسانی قادر به عكس العمل است. این روبات همچنین می تواند به صورت مكانیكی چشم ها و دهان خود را حركت دهد. برای مدت ها محققان با كیسمت مانندیك كودك رفتار می كردند. اما سال گذشته دكتر بریزیل اعلام كرد كه این روبات می تواند با شنیدن لحن هر انسانی، حالت وی را بیان كند. پس از این اقدام در حال حاضر دانشمندان به دنبال افزودن قابلیت های اجتماعی دیگری به كیسمت هستند.
دكتر بریزیل می گوید: زمانی كه مردم با یك خردسال مواجه می شوند با تغییر لحن و تن صدای خود به گونه ای حرف می زنند تا برای كودك خوشایند و قابل فهم باشد برخی از مردم با حیوانات نیز این گونه رفتار می كنند. ولی چرا در مقابل روبات ها چنین رفتاری نداشته باشیم. دكتر آگا می گوید: روبات ها باید رفتاری داشته باشند كه مورد نظر كاربران آنهاست. وی می گوید: ما همیشه روبات ها را در قفس و در حال انجام كارهای سختی دیده ایم. اما شاید بد نباشد كه با آنها از نزدیك نیز برخورد داشته باشیم. دكتر اكولاند از دانشگاه سوئد نیز دست به یك آزمایش جالب برای محاوره میان روبات و انسان زده تا عملكرد روبات ها را واقعی تر جلوه دهد. در این آزمایش برنامه ریزی شده كاربر با اشاره از روبات می خواهد كه یك قهوه از آشپزخانه برای وی بیاورد. روبات سرش را به معنی تأیید تكان می دهد و می پرسد: یك قهوه از آشپزخانه بیاورم؟ و كاربر در پاسخ می گوید: بله، سپس روبات در واكنش می گوید: می روم یك قهوه از آشپزخانه بیاورم؟ ومی رود. با این تفاسیر دانشمندان و محققان علم رباتیك معتقدند كه خلق روبات های هوشمند چندان بعید نیست و در دنیای واقعی باید جایی نیز برای روبات ها باز كرد.
iritn.com
اگر چه سونی با ساخت Aibo یك روبات خانگی زمینه سرگرمی مردم را فراهم كرد ولی كمتر كسی به فكر روبات های حساس است. به اعتقاد محققان علم روباتیك موضوعی كه منجر به ساخت روبات های تطبیق پذیر می شود چیزی بیش از ایجاد تغییرات مكانیكی، حساسیت و توانایی های حسابگری آنها است. اگر چه به همه این موارد نیاز وجود دارد ولی از نظر محققان پیش از هر چیزی مثل آنكه یك روبات قادر به آموختن و یا انجام كارهای مفید باشد، باید از سوی مردم مورد پذیرش قرار گیرد. آروین آگو یك محقق روباتیك در دانشگاه كانزاس می گوید: حالا كه روبات ها وارد دنیای ما شده اند، وقت آن است كه از مسائل مهندسی بگذریم و از مردم بپرسیم كه قصد دارند چگونه با روبات ها كنار آمده و با آنها برخورد كنند. اگر چه اكثر محققان معتقدند كه ساختن روبات های انسان گونه یك هدف واقع گرایانه است اما دستیابی به این هدف در زمان كوتاهی میسر نیست. جورج بكی یك محقق دیگر می گوید: در آینده هیچ گاه از دیدن ماشین های پیشرفته ای كه به عنوان روبات های ریسنده و یا ماشین شور به كار گرفته می شوند تعجب نخواهد كرد. وی می گوید: اما انتظار آن را ندارم كه یك روبات قادر باشد مانند یك سگ در كنار مردم راه برود، خانه را جارو كند و مقداری قهوه درست كرده و سر میز بگذارد. به هر حال محققان در آزمایشگاه های روباتیك در سراسر جهان، هم اكنون سرگرم مطالعه بر روی چگونگی تقابل انسان ها و روبات ها هستند. آنها می پرسند، اگر قرار باشد مردم به روبات ها آموزش بدهند، بهترین شیوه برای انجام این كار چیست؟ و اگر قرار است روبات ها به مردم خدمت كرده مثلاً ظرف ها را شسته و یا فكس های آن را ارسال كنند، بهترین شیوه رفتار آنها برای راحتی مردم چگونه خواهد بود و یا این پرسش كه اصلاً بهتر است برای انجام امور مختلف روبات ها چه ظاهری داشته باشند.
به اعتقاد برخی از دانشمندان، ساختن روبات های انسان گونه، تقابل ساده ای خواهد بود. شوجی هاشیموتو یك دكتر مهندسی روباتیك در دانشگاه واسلاتوكیو دنیایی را تصور می كند كه در آن روبات ها در كنار انسان ها بدون هیچ مسأله و مشكلی به انجام وظایف اداری و غیر اداری بپردازند. دكتر هاشیموتو می گوید: اگر قرار باشد روبات ها به انجام امور شخصی انسان ها بپردازند بهتر است كه ظاهری مانند انسان ها داشته باشد و آنها نیاز خواهند داشت تا در تماس خود با كاربران مثل آنها حرف زده و رفتاری متناسب با فرهنگ آنها را داشته باشند. اما سؤالی كه در ذهن مونیكا نیكولس و همكار وی ماتاریك وجود دارد این مسأله نیست كه روبات ها باید چه ظاهری داشته باشند. آنها به این موضوع فكر می كنند كه یك روبات به عنوان یك شاگرد باید چگونه از یك انسان به عنوان معلم بیاموزند. روباتی كه آنها روی آن كار كرده اند می تواند اشیا را از جایی برداشته و در جای دیگری زمین بگذارد.
این روبات همچنین برنامه ریزی های اولیه ای دارد كه آن را قادر می سازد تا آموزگارش را دنبال كند و اعمال مورد نظر وی را به قابلیت های خود اضافه كند. سپس روبات قادر است با استفاده از داده یك پاسخ خلق كرده و به اجرای یك سری از حركات بپردازد. اما در اجرای برنامه های آموزشی آنها روبات تنها قادر به انجام امور بسیار ساده است. زمانی كه روبات اجرای یك كار را یاد می گیرد می تواند آن كار را با شكلی دیگر انجام دهد. خانم نیكولس می گوید: برای گرفتن یك فتوكپی حتی اگر سر راه وی جعبه و موانع مختلفی قرار گرفته باشد و حتی اگر در اتاقی كه دستگاه در آن است بسته باشد، روبات می تواند خود را به دستگاه كپی برساند. آموزش روبات ها به بردباری نیاز دارد درست مانند زمانی كه بزرگتر ها سرگرم آموزش بچه ها هستند. اما برخلاف بچه ها كه می توانند با احساس و عكس العمل خود به پاسخ بپردازند، روبات ها عموماً قادر به انجام این كار نیستند. برخی از محققان می گویند: اگر روبات ها مانند بچه ها قادر به ایجاد عكس العمل بودند، مردم نیز توجه بیشتری به مراقبت از آنها نشان می دادند و درست مانند والدین واقعی برخورد می كردند. با در نظر گرفتن چنین هدفی، سیندریابریزیل و همكارانش در مركز هوش مصنوعی M.I.T ساعت ها زمان را صرف ساختن >كیسمت< كرده اند روباتی كه نسبت به احساس موجود در صوت انسانی قادر به عكس العمل است. این روبات همچنین می تواند به صورت مكانیكی چشم ها و دهان خود را حركت دهد. برای مدت ها محققان با كیسمت مانندیك كودك رفتار می كردند. اما سال گذشته دكتر بریزیل اعلام كرد كه این روبات می تواند با شنیدن لحن هر انسانی، حالت وی را بیان كند. پس از این اقدام در حال حاضر دانشمندان به دنبال افزودن قابلیت های اجتماعی دیگری به كیسمت هستند.
دكتر بریزیل می گوید: زمانی كه مردم با یك خردسال مواجه می شوند با تغییر لحن و تن صدای خود به گونه ای حرف می زنند تا برای كودك خوشایند و قابل فهم باشد برخی از مردم با حیوانات نیز این گونه رفتار می كنند. ولی چرا در مقابل روبات ها چنین رفتاری نداشته باشیم. دكتر آگا می گوید: روبات ها باید رفتاری داشته باشند كه مورد نظر كاربران آنهاست. وی می گوید: ما همیشه روبات ها را در قفس و در حال انجام كارهای سختی دیده ایم. اما شاید بد نباشد كه با آنها از نزدیك نیز برخورد داشته باشیم. دكتر اكولاند از دانشگاه سوئد نیز دست به یك آزمایش جالب برای محاوره میان روبات و انسان زده تا عملكرد روبات ها را واقعی تر جلوه دهد. در این آزمایش برنامه ریزی شده كاربر با اشاره از روبات می خواهد كه یك قهوه از آشپزخانه برای وی بیاورد. روبات سرش را به معنی تأیید تكان می دهد و می پرسد: یك قهوه از آشپزخانه بیاورم؟ و كاربر در پاسخ می گوید: بله، سپس روبات در واكنش می گوید: می روم یك قهوه از آشپزخانه بیاورم؟ ومی رود. با این تفاسیر دانشمندان و محققان علم رباتیك معتقدند كه خلق روبات های هوشمند چندان بعید نیست و در دنیای واقعی باید جایی نیز برای روبات ها باز كرد.
iritn.com