ØÑтRдŁ§
21st October 2009, 07:30 PM
در ۸ ماهه اول سال‌جاری ثبت اختراعات در كشور ۶۲ درصد نسبت به مدت مشابه سال گذشته رشد داشته و به ۴ هزار و ۶۹۰ فقره رسیده است.
این آمار چندی پیش از سوی حسینعلی امیری معاون رئیس قوه قضائیه و رئیس سازمان ثبت اسناد و املاك كشور ارائه شد. سؤال اینجاست كه آیا این رشد چشمگیر در اختراع‌های ثبت شده جای مباهات دارد؟
اگر این آمار را به داده‌هایی از این دست كه جوانان ما در سال‌های اخیر موفق به كسب مقام‌های برتر در نمایشگاه‌های بین‌المللی اختراعات شده‌اند.» اضافه كنیم، مسلما پاسخ بسیاری از ما به این سؤال مثبت است. اما آیا ما تنها ملتی هستیم كه به این میزان نوآوری داریم و از آن مهم‌تر به‌دنبال ثبت نبوغ خود هستیم؟
دست‌كم آمار‌های جهانی خلاف این مطلب را اثبات می‌كند: به ازای یك میلیون نفر، در ژاپن ۳هزار اختراع، كره جنوبی یك هزار و ۸۰۰ اختراع، آمریكا ۶۰۰ اختراع و در كشور چین با آن وسعت جغرافیایی و جمعیتی، ۲۲ اختراع وجود دارد و این در حالی است كه این آمار در ایران ۵۷ اختراع در بین یك میلیون نفر است. این آمار بدان معناست كه دیگر ملت‌های دنیا هم بی‌كار ننشسته‌اند و ما از نظر تعداد مخترعان فاصله قابل‌توجهی با پیشتازان این عرصه داریم؛ فاصله‌ای كه به‌نظر نمی‌آید در كوتاه‌مدت از میان برود.
گزارش سال ۲۰۰۷ سازمان جهانی مالكیت فكری وایپو بیانگر آن است كه درخواست ثبت اختراع در سراسر جهان هر ساله ۴/۷ درصد رشد دارد و این روند در اقتصادهای بزرگ آسیایی نظیر چین و كره جنوبی سریعتر است. به گونه‌ای كه در چین، درخواست‌ها طی یك دهه بعد از سال ۱۹۹۵ هشت برابر و در كره جنوبی دو برابر شده است. هر چند بیشترین سهم ثبت اختراعات در دنیا با ۶۵ درصد متعلق به قاره آسیاست، اما اروپایی‌ها هم با وجود سهم ۱۵ درصدی در سال‌های اخیر پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته‌اند و درخواست‌های اختراع از سازمان ثبت اختراع اروپا epo طی ۲۵ سال گذشته چهار برابر شده است.
ما در این مسابقه‌ای كه راه افتاده تنها نیستیم؛ مسابقه‌ای كه به‌رغم تلاش مسئولان ما برای تداوم تسهیل شیوه‌ها و قوانین ثبت اختراعات و پایین آوردن هزینه‌ها و در نهایت افزایش آمار ثبت اختراعات ایران، كم‌كم رنگ شوری به خود گرفته و باعث اعتراض كارشناسان جهانی شده است. كارشناسانی كه می‌گویند اشتهای جهان برای اختراعات درآمدزا باعث افزایش انفجارگونه درخواست‌های ثبت اختراع به ویژه در آسیا و آمریكا شده و بیم آن می‌رود كه این وضعیت، نظام ناظر به رسیدگی به این درخواست‌ها را در خود غرق كند.
البته این نگرانی بیشتر به آن خاطر است كه شیوه ثبت اختراع در بسیاری از كشور‌های توسعه‌یافته شیوه ممیزی است و نه اعلامی. به این ترتیب هجوم سیل متقاضیان ثبت اختراع به سامانه‌های ثبت عاملی می‌شود برای اضطراب و نگرانی در مورد حجم كار تلمبار شده برای بررسی. ماجرا جالب‌تر می‌شود وقتی بدانیم از بین درخواست‌های ارسالی برای سازمان ثبت اختراع اروپا ۳۰ درصد در مراحل اولیه تحقیق به علت نو نبودن رد می‌شوند و حدود نیمی از درخواست‌های باقیمانده در طول این فرایند كنار گذاشته می‌شوند.
این یعنی چیزهای بدرد نخور زیادی برای ثبت ارائه می‌شود. البته در كشور ما جای چنین آماری خالی است و نمی‌توانیم به‌طور قطع بگوییم از میان اختراع‌های ثبت شده چند درصد واقعا حرف تازه‌ای برای گفتن دارند؟ دردی از ملت دوا می‌كنند؟ كاربردی هستند؟ و...
این سؤال‌ها در حالی مطرح می‌شود كه سامانه ثبت اختراع در كشور ما اعلامی است و هر كس صرفا با یك ادعا – به شرط تكراری نبودن ادعایش- به جرگه مخترعان می‌پیوندد. با این اوصاف، آیا رشد چشمگیری كه در میزان اختراع‌های ثبت شده در كشور مشاهده می‌شود جای مباهات دارد؟
سپیده سمائی
گزارش : همشهری آنلاین
این آمار چندی پیش از سوی حسینعلی امیری معاون رئیس قوه قضائیه و رئیس سازمان ثبت اسناد و املاك كشور ارائه شد. سؤال اینجاست كه آیا این رشد چشمگیر در اختراع‌های ثبت شده جای مباهات دارد؟
اگر این آمار را به داده‌هایی از این دست كه جوانان ما در سال‌های اخیر موفق به كسب مقام‌های برتر در نمایشگاه‌های بین‌المللی اختراعات شده‌اند.» اضافه كنیم، مسلما پاسخ بسیاری از ما به این سؤال مثبت است. اما آیا ما تنها ملتی هستیم كه به این میزان نوآوری داریم و از آن مهم‌تر به‌دنبال ثبت نبوغ خود هستیم؟
دست‌كم آمار‌های جهانی خلاف این مطلب را اثبات می‌كند: به ازای یك میلیون نفر، در ژاپن ۳هزار اختراع، كره جنوبی یك هزار و ۸۰۰ اختراع، آمریكا ۶۰۰ اختراع و در كشور چین با آن وسعت جغرافیایی و جمعیتی، ۲۲ اختراع وجود دارد و این در حالی است كه این آمار در ایران ۵۷ اختراع در بین یك میلیون نفر است. این آمار بدان معناست كه دیگر ملت‌های دنیا هم بی‌كار ننشسته‌اند و ما از نظر تعداد مخترعان فاصله قابل‌توجهی با پیشتازان این عرصه داریم؛ فاصله‌ای كه به‌نظر نمی‌آید در كوتاه‌مدت از میان برود.
گزارش سال ۲۰۰۷ سازمان جهانی مالكیت فكری وایپو بیانگر آن است كه درخواست ثبت اختراع در سراسر جهان هر ساله ۴/۷ درصد رشد دارد و این روند در اقتصادهای بزرگ آسیایی نظیر چین و كره جنوبی سریعتر است. به گونه‌ای كه در چین، درخواست‌ها طی یك دهه بعد از سال ۱۹۹۵ هشت برابر و در كره جنوبی دو برابر شده است. هر چند بیشترین سهم ثبت اختراعات در دنیا با ۶۵ درصد متعلق به قاره آسیاست، اما اروپایی‌ها هم با وجود سهم ۱۵ درصدی در سال‌های اخیر پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته‌اند و درخواست‌های اختراع از سازمان ثبت اختراع اروپا epo طی ۲۵ سال گذشته چهار برابر شده است.
ما در این مسابقه‌ای كه راه افتاده تنها نیستیم؛ مسابقه‌ای كه به‌رغم تلاش مسئولان ما برای تداوم تسهیل شیوه‌ها و قوانین ثبت اختراعات و پایین آوردن هزینه‌ها و در نهایت افزایش آمار ثبت اختراعات ایران، كم‌كم رنگ شوری به خود گرفته و باعث اعتراض كارشناسان جهانی شده است. كارشناسانی كه می‌گویند اشتهای جهان برای اختراعات درآمدزا باعث افزایش انفجارگونه درخواست‌های ثبت اختراع به ویژه در آسیا و آمریكا شده و بیم آن می‌رود كه این وضعیت، نظام ناظر به رسیدگی به این درخواست‌ها را در خود غرق كند.
البته این نگرانی بیشتر به آن خاطر است كه شیوه ثبت اختراع در بسیاری از كشور‌های توسعه‌یافته شیوه ممیزی است و نه اعلامی. به این ترتیب هجوم سیل متقاضیان ثبت اختراع به سامانه‌های ثبت عاملی می‌شود برای اضطراب و نگرانی در مورد حجم كار تلمبار شده برای بررسی. ماجرا جالب‌تر می‌شود وقتی بدانیم از بین درخواست‌های ارسالی برای سازمان ثبت اختراع اروپا ۳۰ درصد در مراحل اولیه تحقیق به علت نو نبودن رد می‌شوند و حدود نیمی از درخواست‌های باقیمانده در طول این فرایند كنار گذاشته می‌شوند.
این یعنی چیزهای بدرد نخور زیادی برای ثبت ارائه می‌شود. البته در كشور ما جای چنین آماری خالی است و نمی‌توانیم به‌طور قطع بگوییم از میان اختراع‌های ثبت شده چند درصد واقعا حرف تازه‌ای برای گفتن دارند؟ دردی از ملت دوا می‌كنند؟ كاربردی هستند؟ و...
این سؤال‌ها در حالی مطرح می‌شود كه سامانه ثبت اختراع در كشور ما اعلامی است و هر كس صرفا با یك ادعا – به شرط تكراری نبودن ادعایش- به جرگه مخترعان می‌پیوندد. با این اوصاف، آیا رشد چشمگیری كه در میزان اختراع‌های ثبت شده در كشور مشاهده می‌شود جای مباهات دارد؟
سپیده سمائی
گزارش : همشهری آنلاین