کاهش دفعات تزریق داخل چشمی با استفاده از نانولیپوزومها

[*میترا*]

در شکل لیپوزومی، این دارو نسبت به شکل متداول ، مدت بیشتری در چشم باقی می ماند بنابراین با این روش می توان تعداد دفعات تزریق دارو را کمتر کرد.
http://www.hamvatansalam.com/images/corner_lid.gif محققان کشور موفق به تولید یک سامانه دارورسانی با رهایش طولانی برای داروی "بواسیزوماب" (اوستین) شدند که این دارو در درمان ضایعات عروقی داخل چشم به کار می رود و استفاده از این سامانه باعث کاهش مصرف و تعداد دفعات تزریق دارو در چشم می شود.
دکتر بیژن ملائکه نیکویی محقق این پروژه با بیان این مطلب گفت: تزریق داخل ویتره چشم روشی متداول برای درمان موضعی بیماریهای "سگمان" خلفی چشم محسوب می شود. این روش زمانی به کار می رود که به علت شدت ضایعه احتمال تخریب ویتره و یا رتین وجود دارد.
وی یکی از مزایای تزریق داخل ویتره را امکان تامین غلظت دارو در داخل چشم دانست و افزود: علاوه بر این، این روش می تواند عوارض جانبی دارو را به حداقل برساند. متاسفانه تزریقهای مکرر داخل چشم امکان ایجاد خونریزی داخل ویتره، جدا شدگی شبکیه و آب مروارید را به دنبال دارد به همین دلیل ارائه یک سامانه دارورسانی با رهایش طولانی دارو می تواند خطرات این روش را کاهش دهد.
ملائکه نیکویی با اشاره به اینکه این سامانه دارویی با استفاده از نانو لیپوزوم های حاوی بواسیزوماب (اوستین) تهیه شده است، اظهار داشت: پس از تهیه لیپوزوم حاوی اوستین و کاهش اندازه این لیپووزمها تا کمتر از 200 نانومتر، ویژگیهای این لیپوزومها را از نظر اندازه، درصد احتباس و نحوه آزادسازی دارو بررسی شد.
وی ادامه داد: همچنین برای انجام مطالعات درون تنی، پس از تزریق نانو لیپوزومهای حاوی اوستین در چشم خرگوش، روند آزاد سازی دارو را در مدل حیوانی، بررسی و با محلول تزریقی آن مقایسه کردیم. همچنین عوارض احتمالی چشمی این دو شکل دارویی نیز بررسی شد.
به گفته این محقق نتایج بررسیها نشان ‌داد که در شکل لیپوزومی، این دارو نسبت به شکل متداول (محلول)، مدت بیشتری در چشم باقی می ماند بنابراین با این روش می توان تعداد دفعات تزریق دارو را کمتر کرد.
این پروژه در دانشکده داروسازی و با همکاری مرکز تحقیقات علوم دارویی دانشگاه علوم پزشکی انجام شد.