ØÑтRдŁ§
21st October 2009, 05:15 PM
ساخت بازوی روباتیك سرمنشأ حضور پنج جوان در عرصه پژوهش شد. وقتی آنان موفق به ساخت این بازو شدند، ایده های دیگری در آنان بارور شد كه برای نخستین بار در كشور شكل می گرفت. روبات آتشنشان، روبات جنگنده و خودرو تك سرنشین همگی پس از اتمام مراحل ساخت، جوایزی را در مسابقات داخلی به خود اختصاص داده اند.مجید تنباكویی كاشانی ۲۶ساله و مهندس مكانیك در طراحی جامدات كه نامش در جدول جوانان برتر تهران رقم خورده است، از لحظه های پرتب و تابی می گویدكه در این مسیر با دوستانش طی كرده اند.
▪ چندساله بودید كه شروع به پژوهش كردید
از كودكی به انجام كارهای خاص علاقه مند بودم اما زمینه و شرایط برای بالا بردن خلاقیتم مهیا نبود تا زمانی كه سال آخر دبیرستان دیپلم خود را گرفتم و در دانشگاه قبول شدم. از ابتدای دوران دانشجویی بود كه هر روز طرح و ایده ای جدید به سراغم می آمد.
▪ اولین پژوهش و یا ابتكاری كه انجام دادید، چه بود
دبیرستان درس می خواندم كه متوجه شدم مسابقات روباتیك برگزار می شود، پیگیری كردم و با خودم عهد بستم كه در آن شركت كنم. چند سال بعد وقتی به دانشگاه راه پیدا كردم، تصمیم گرفتم در آن شركت كنم. دوستانم وقتی اقدام من را دیدند مخالفت كردند، آنها اصرار داشتند كه ساخت روبات را در سال دوم دانشگاه انجام دهم تا شكست، من را از درس دور نكند اما انگیزه من برای ساخت روبات قوی تر از این حرف ها بود و حاضر بودم اگر هم شكست می خورم، مسیر خود را ادامه دهم. به همین دلیل شروع به ساخت بازوی روباتیكی كردم كه با بقیه بازوها كاملاً متفاوت بود. این بازو از سیستم جدیدی ساخته شده است كه ساده و كم هزینه با كارآیی روبات های قبلی بود.
▪ ساخت این روبات چه زمینه ای را برای فعالیت های بعدی شما ایجاد كرد
ساخت این روبات چند حسن داشت. اول این كه باعث افزایش اعتماد به نفس در من شد و زمینه بعدی شناخت توانایی های خودم بود، متوجه شدم با سختكوشی و كار بیشتر می توانم به جایگاه دلخواهم دست پیداكنم و موضوع بعدی این بودكه نگاه اساتید به دانشجویانی كه ترم اولشان بود تغییر كرد و متوجه شدند كه می توان خلاقیت و كارآیی متفاوت با افراد دیگر داشت. از همه مهمتر این كه ساخت بازوی روباتیك شروع خوبی برای كارهای دیگر بود.
▪ آیا همه كارها را به تنهایی انجام می دادید
ما یك گروه پنج نفره هستیم كه از ابتدای دوران دانشجویی با مشورت و همفكری به نتایج عالی تر می رسیدیم. حنیف نوری و احسان كیانی فر در رشته الكترونیك و سیدمحمدحسن ظوی الانواری و محمدجواد شمس الهی و خودم در رشته مكانیك كار می كردیم.
▪ بعد از ساخت بازوی روباتیك چه پروژه دیگری را در دست گرفتید
پس از انجام آن تصمیم به ساخت روبات آتشنشان گرفتیم. این روبات ویژگی عبور از جنگل، رودخانه، دست اندازها و همه مسیرهای سخت و ناهموار را دارد كه در مسابقات روباتیك كشوری مقام سوم را كسب كرد. بعد از این روبات، روبات جنگنده و پس از آن روبات امدادگر حرفه ای را ساختیم.
▪ از روبات جنگنده بگویید
در چند كشور دنیا چند سالی است كه برای ارتقای سطح فكری دانشجویان مسابقاتی در رابطه با روبات جنگنده برگزار می شود كه این روبات ها تن به تن مبارزه می كنند و هر روباتی كه زودتر از پا درآمد بازنده به حساب می آید. ما نیز از این مسابقات ایده گرفتیم و برای اولین بار در اراك مسابقه روبات های جنگنده را برگزار كردیم. در مسابقه به علت سیستم پیچیده این روبات فقط هشت تیم شركت كردند و ما با توانایی روبات خود مقام اول را آوردیم.
▪ این روبات چه قابلیتی دارد
از این روبات در جنگ و بحث های نظامی استفاده می شود.
▪ ساخت آن چقدر هزینه داشت
سه سال پیش، ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان برای ساخت آن هزینه كردیم و سه ماه زمان برد تا به نتیجه برسیم.
▪ شكل ظاهری آن چگونه است
ابعاد یك دایره به شعاع ۳۰ سانتیمتر را در برمی گیرد.
▪ چرا با وجود بحث های گسترده در مورد صلح و دوستی به ساخت روبات جنگنده پرداختید
علاقه ما ساخت روبات های مختلف برای بالا بردن ضریب اطلاعاتمان است. آخرین روباتی كه ساختیم، روبات امدادگر حرفه ای بود كه زمان بروز زلزله، تخریب ساختمان و حوادثی مشابه آن می تواند با عبور از ناهمواری ها و راه های صعب العبور خود را به مصدوم حادثه دیده برساند و شرایط آن را برای امدادگر گزارش كند. این روبات می تواند محل دقیق وجود مصدوم و شرایط جسمی آن را كامل گزارش دهد.
▪ آیا درخواستی برای تولید انبوه به شما شده است
هنوز هیچ درخواستی از داخل كشور به ما نشده است تا آن را جامع تر ارائه دهیم. ما سعی كردیم خودرویی تك سرنشین بسازیم كه فراخوان آن توسط دانشگاه شریف داده شد. این خودرو به وسیله باتری حركت می كند. هشت ماه زمان برد تا توانستیم برای ساخت آن مجوزهای لازم رابگیریم اما زمانی كه برای ساخت آن به شركت های بزرگ صنعتی مراجعه كردیم هیچكدام به ما كمك نكردند، اما به دلیل علاقه ای كه به پژوهش داشتیم، از گچ بنایی و شمش برای ساختن آن استفاده كردیم. متأسفانه در كشور ما سرمایه گذاری روی پژوهش متداول نشده است و همین باعث می شود تا از علم صنعتی عقب تر باشیم. در اكثر كشورهای دنیا پژوهش آینده كشور است و پژوهشگر آینده ساز كشور اما در ایران به پژوهشگر و مبتكر هیچ اهمیتی داده نمی شود و از آنها حمایت نمی شود.
▪ چه راه حلی برای این مشكل وجود دارد
ما انتظار مسكن و خودروی لوكس نداریم. تنها حمایت نیاز ماست. اگر بدانیم كه هزینه های روزمره زندگی مان تأمین است تمام وقت خود را برای پیشرفت در این كار می گذاریم.
▪ كمبود امكانات تا چه اندازه خلاقیت را رشد می دهد
كمبود امكانات باعث كنار گذاشتن راه حل های ساده می شود و با تفكر بیشتر با راه های جدیدتری آشنا می شویم. كمبود امكانات مانع رسیدن به هدف نمی شود اما زمان بیشتری را برای رسیدن به نتیجه می گیرد. امروزه در دنیا زمان ارزشی بالاتر از طلا دارد.
▪ چطور توانستید خلاقیت خود را پرورش دهید
فقط كافی است كه به اطراف خوب نگاه كنیم. اگر كسی كاری را انجام می دهد به نتیجه مثبت می رسد، الگوبرداری درست از اطراف و حمایت پدر و مادر می تواند اصل اول رشد ابتكار باشد. اگر بتوان برای تكمیل كار پژوهشی، فكر و آن را با تلاش تكمیل كرد به نتایج ارزشمندی خواهیم رسید.
▪ برای ایجاد خلاقیت از چه سنی باید شروع كرد و چه نیازهایی را برآورده ساخت
جوان ایرانی ذاتاً خلاق است. زمانی كه به سوئیس رفتیم طرح های بچه های ایران با كشورهای دیگر قابل مقایسه نبود. خلاقیت در هنر و فرهنگ ایرانی وجود دارد و باید تلاش كرد تا درصنعت هم به وجود آید.
▪ چه راهكاری را پیشنهاد می كنید
اگر از همان دوران ابتدایی در مدارس آموزشی با ابتكار و پژوهش همراه شود، این امر امكان پذیر است. اگر به جای سؤال های تكراری تئوری فقط یك مشكل از صنعت كشور برای دانش آموزان مطرح شود، آن موقع است كه فكر خلاق به سراغمان می آید. در حال حاضر در مدارس، آموزش با تئوری محض صورت می گیرد و همین موضوع اجازه فعالیت علمی را نمی دهد.
▪ فكر می كنید تا كجا بتوانید ادامه دهید
زمانی كه كار را شروع كردیم، امكانات نداشتیم و از طرفی با محدودیت هایی روبه رو شدیم اما اراده ای كه خداوند به ما عنایت كرده، تا الان گروه را موفق كرده است. تا جایی كه بتوانیم كمبودهای مالی و امكاناتی را احساس نكنیم و با آنها كنار بیاییم، ادامه می دهیم اما زمانی كه این كمبودها دیواری بر سر راه پیشرفت باشد به تنهایی نمی توانیم كاری كنیم. ما مبتكران با این شرایط فقط چند راه برای پیشرفت داریم. زندگی شخصی را كنار بگذاریم و به پژوهش برسیم، پژوهش را كنار بگذاریم و به زندگی برسیم، هر دو را بدون كیفیت و قابلیت پیش ببریم كه دوامی ندارد و در آخر به دور از علاقه شخصی به استقبال كشورهایی كه از ما دعوت كرده اند برویم اما امیدوارم به جایی برسیم تا بتوانیم خود چرخ صنعت را در وطن بچرخانیم.
▪ چند طرح به انجام نرسیده دارید
طرح ها زیاد است اما نیاز به علم و مباحث جدید دارد تا ساده تر و تخصصی تر به نتیجه برسد و آن مستلزم منابعی است كه در دسترس نیست.
روزنامه ايران (www.iran-newspaper.com)
▪ چندساله بودید كه شروع به پژوهش كردید
از كودكی به انجام كارهای خاص علاقه مند بودم اما زمینه و شرایط برای بالا بردن خلاقیتم مهیا نبود تا زمانی كه سال آخر دبیرستان دیپلم خود را گرفتم و در دانشگاه قبول شدم. از ابتدای دوران دانشجویی بود كه هر روز طرح و ایده ای جدید به سراغم می آمد.
▪ اولین پژوهش و یا ابتكاری كه انجام دادید، چه بود
دبیرستان درس می خواندم كه متوجه شدم مسابقات روباتیك برگزار می شود، پیگیری كردم و با خودم عهد بستم كه در آن شركت كنم. چند سال بعد وقتی به دانشگاه راه پیدا كردم، تصمیم گرفتم در آن شركت كنم. دوستانم وقتی اقدام من را دیدند مخالفت كردند، آنها اصرار داشتند كه ساخت روبات را در سال دوم دانشگاه انجام دهم تا شكست، من را از درس دور نكند اما انگیزه من برای ساخت روبات قوی تر از این حرف ها بود و حاضر بودم اگر هم شكست می خورم، مسیر خود را ادامه دهم. به همین دلیل شروع به ساخت بازوی روباتیكی كردم كه با بقیه بازوها كاملاً متفاوت بود. این بازو از سیستم جدیدی ساخته شده است كه ساده و كم هزینه با كارآیی روبات های قبلی بود.
▪ ساخت این روبات چه زمینه ای را برای فعالیت های بعدی شما ایجاد كرد
ساخت این روبات چند حسن داشت. اول این كه باعث افزایش اعتماد به نفس در من شد و زمینه بعدی شناخت توانایی های خودم بود، متوجه شدم با سختكوشی و كار بیشتر می توانم به جایگاه دلخواهم دست پیداكنم و موضوع بعدی این بودكه نگاه اساتید به دانشجویانی كه ترم اولشان بود تغییر كرد و متوجه شدند كه می توان خلاقیت و كارآیی متفاوت با افراد دیگر داشت. از همه مهمتر این كه ساخت بازوی روباتیك شروع خوبی برای كارهای دیگر بود.
▪ آیا همه كارها را به تنهایی انجام می دادید
ما یك گروه پنج نفره هستیم كه از ابتدای دوران دانشجویی با مشورت و همفكری به نتایج عالی تر می رسیدیم. حنیف نوری و احسان كیانی فر در رشته الكترونیك و سیدمحمدحسن ظوی الانواری و محمدجواد شمس الهی و خودم در رشته مكانیك كار می كردیم.
▪ بعد از ساخت بازوی روباتیك چه پروژه دیگری را در دست گرفتید
پس از انجام آن تصمیم به ساخت روبات آتشنشان گرفتیم. این روبات ویژگی عبور از جنگل، رودخانه، دست اندازها و همه مسیرهای سخت و ناهموار را دارد كه در مسابقات روباتیك كشوری مقام سوم را كسب كرد. بعد از این روبات، روبات جنگنده و پس از آن روبات امدادگر حرفه ای را ساختیم.
▪ از روبات جنگنده بگویید
در چند كشور دنیا چند سالی است كه برای ارتقای سطح فكری دانشجویان مسابقاتی در رابطه با روبات جنگنده برگزار می شود كه این روبات ها تن به تن مبارزه می كنند و هر روباتی كه زودتر از پا درآمد بازنده به حساب می آید. ما نیز از این مسابقات ایده گرفتیم و برای اولین بار در اراك مسابقه روبات های جنگنده را برگزار كردیم. در مسابقه به علت سیستم پیچیده این روبات فقط هشت تیم شركت كردند و ما با توانایی روبات خود مقام اول را آوردیم.
▪ این روبات چه قابلیتی دارد
از این روبات در جنگ و بحث های نظامی استفاده می شود.
▪ ساخت آن چقدر هزینه داشت
سه سال پیش، ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان برای ساخت آن هزینه كردیم و سه ماه زمان برد تا به نتیجه برسیم.
▪ شكل ظاهری آن چگونه است
ابعاد یك دایره به شعاع ۳۰ سانتیمتر را در برمی گیرد.
▪ چرا با وجود بحث های گسترده در مورد صلح و دوستی به ساخت روبات جنگنده پرداختید
علاقه ما ساخت روبات های مختلف برای بالا بردن ضریب اطلاعاتمان است. آخرین روباتی كه ساختیم، روبات امدادگر حرفه ای بود كه زمان بروز زلزله، تخریب ساختمان و حوادثی مشابه آن می تواند با عبور از ناهمواری ها و راه های صعب العبور خود را به مصدوم حادثه دیده برساند و شرایط آن را برای امدادگر گزارش كند. این روبات می تواند محل دقیق وجود مصدوم و شرایط جسمی آن را كامل گزارش دهد.
▪ آیا درخواستی برای تولید انبوه به شما شده است
هنوز هیچ درخواستی از داخل كشور به ما نشده است تا آن را جامع تر ارائه دهیم. ما سعی كردیم خودرویی تك سرنشین بسازیم كه فراخوان آن توسط دانشگاه شریف داده شد. این خودرو به وسیله باتری حركت می كند. هشت ماه زمان برد تا توانستیم برای ساخت آن مجوزهای لازم رابگیریم اما زمانی كه برای ساخت آن به شركت های بزرگ صنعتی مراجعه كردیم هیچكدام به ما كمك نكردند، اما به دلیل علاقه ای كه به پژوهش داشتیم، از گچ بنایی و شمش برای ساختن آن استفاده كردیم. متأسفانه در كشور ما سرمایه گذاری روی پژوهش متداول نشده است و همین باعث می شود تا از علم صنعتی عقب تر باشیم. در اكثر كشورهای دنیا پژوهش آینده كشور است و پژوهشگر آینده ساز كشور اما در ایران به پژوهشگر و مبتكر هیچ اهمیتی داده نمی شود و از آنها حمایت نمی شود.
▪ چه راه حلی برای این مشكل وجود دارد
ما انتظار مسكن و خودروی لوكس نداریم. تنها حمایت نیاز ماست. اگر بدانیم كه هزینه های روزمره زندگی مان تأمین است تمام وقت خود را برای پیشرفت در این كار می گذاریم.
▪ كمبود امكانات تا چه اندازه خلاقیت را رشد می دهد
كمبود امكانات باعث كنار گذاشتن راه حل های ساده می شود و با تفكر بیشتر با راه های جدیدتری آشنا می شویم. كمبود امكانات مانع رسیدن به هدف نمی شود اما زمان بیشتری را برای رسیدن به نتیجه می گیرد. امروزه در دنیا زمان ارزشی بالاتر از طلا دارد.
▪ چطور توانستید خلاقیت خود را پرورش دهید
فقط كافی است كه به اطراف خوب نگاه كنیم. اگر كسی كاری را انجام می دهد به نتیجه مثبت می رسد، الگوبرداری درست از اطراف و حمایت پدر و مادر می تواند اصل اول رشد ابتكار باشد. اگر بتوان برای تكمیل كار پژوهشی، فكر و آن را با تلاش تكمیل كرد به نتایج ارزشمندی خواهیم رسید.
▪ برای ایجاد خلاقیت از چه سنی باید شروع كرد و چه نیازهایی را برآورده ساخت
جوان ایرانی ذاتاً خلاق است. زمانی كه به سوئیس رفتیم طرح های بچه های ایران با كشورهای دیگر قابل مقایسه نبود. خلاقیت در هنر و فرهنگ ایرانی وجود دارد و باید تلاش كرد تا درصنعت هم به وجود آید.
▪ چه راهكاری را پیشنهاد می كنید
اگر از همان دوران ابتدایی در مدارس آموزشی با ابتكار و پژوهش همراه شود، این امر امكان پذیر است. اگر به جای سؤال های تكراری تئوری فقط یك مشكل از صنعت كشور برای دانش آموزان مطرح شود، آن موقع است كه فكر خلاق به سراغمان می آید. در حال حاضر در مدارس، آموزش با تئوری محض صورت می گیرد و همین موضوع اجازه فعالیت علمی را نمی دهد.
▪ فكر می كنید تا كجا بتوانید ادامه دهید
زمانی كه كار را شروع كردیم، امكانات نداشتیم و از طرفی با محدودیت هایی روبه رو شدیم اما اراده ای كه خداوند به ما عنایت كرده، تا الان گروه را موفق كرده است. تا جایی كه بتوانیم كمبودهای مالی و امكاناتی را احساس نكنیم و با آنها كنار بیاییم، ادامه می دهیم اما زمانی كه این كمبودها دیواری بر سر راه پیشرفت باشد به تنهایی نمی توانیم كاری كنیم. ما مبتكران با این شرایط فقط چند راه برای پیشرفت داریم. زندگی شخصی را كنار بگذاریم و به پژوهش برسیم، پژوهش را كنار بگذاریم و به زندگی برسیم، هر دو را بدون كیفیت و قابلیت پیش ببریم كه دوامی ندارد و در آخر به دور از علاقه شخصی به استقبال كشورهایی كه از ما دعوت كرده اند برویم اما امیدوارم به جایی برسیم تا بتوانیم خود چرخ صنعت را در وطن بچرخانیم.
▪ چند طرح به انجام نرسیده دارید
طرح ها زیاد است اما نیاز به علم و مباحث جدید دارد تا ساده تر و تخصصی تر به نتیجه برسد و آن مستلزم منابعی است كه در دسترس نیست.
روزنامه ايران (www.iran-newspaper.com)