Admin
8th September 2008, 04:34 PM
دو خواننده بی‌مجوز دارای مجوز شده‌اند. آلبوم محسن یگانه (http://pilot.ahangsara.com/advanced_search_result.php?keywords=%D9%85%D8%AD%D 8%B3%D9%86+%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%86%D9%87&search_in_description=1&osCsid=sso774h4vramlsq6n6as7ol803&x=6&y=11) به بازار آمد و محسن چاوشی هم در انتظار مجوز به سر می‌برد.
در همین دو، سه هفته گذشته دو خواننده بی‌مجوز دارای مجوز شده‌اند. آلبوم محسن یگانه (http://pilot.ahangsara.com/advanced_search_result.php?keywords=%D9%85%D8%AD%D 8%B3%D9%86+%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%86%D9%87&search_in_description=1&osCsid=sso774h4vramlsq6n6as7ol803&x=6&y=11) به بازار آمد و محسن چاوشی هم در انتظار مجوز به سر می‌برد و همین روزهاست که آلبوم او هم سر از بازار موسیقی در بیاورد. تعداد افرادی که بدون مجوزهای لازم محبوب شدند و بعد از آن از زیرزمین خارج شدند، کم نیست. محسن نامجو هم یکی از همین افراد است و تعریف شخصی‌اش از موسیقی زیرزمینی این است: «موسیقی زیرزمینی مانند یادداشت‌های انتقادی شخص نسبت به موضوع و یا مسئله‌ای است که همواره او را مورد آزار قرار می‌داده ولی برحسب عرف و یا قانون مجبور است به آن عقیده احترام بگذارد، مثلا فردی را در نظر بگیرید که نسبت به رفتار پدرش موضع انتقادی دارد اما به هر دلیلی باید به پدرش احترام بگذارد. اما اگر کسی نسبت به سیاست‌های وزارت ارشاد معترض بود مجاز و مختار است که یادداشت‌هایی را در اعتراض به این سیاست‌ها بنویسد ولی وقتی این یادداشت‌های شخصی از حریم خصوصی افراد خارج می‌شود و به شکل سی‌دی‌های قاچاق در دست عموم قرار می‌گیرد دیگر نوشته‌های شخصی نیست در واقع جایگاه و خاستگاه موسیقی زیرزمینی از دل همین یادداشت‌های خصوصی در می‌آید و نمی‌توان انتظار داشت که این انتقادها به کسی برنخورد.» ولی موسیقی‌هایی که امروز در زیرزمین‌ها تولید می‌شوند بیشتر از آنکه موضع انتقاد داشته باشند، قصد سرگرمی دارند. شبیه به 19-۱8 ساله‌های امروز که انتقاد چندانی ندارند و تنها می‌خواهند زندگی‌شان را بکنند، آرام باشند و هیجان‌شان را با آهنگ‌هایی ابراز می‌کنند که از قهرمان‌های سینما و موسیقی در آن اسم برده‌اند و خیلی زمینی‌تر از آهنگ‌های زیرزمینی با مخاطب‌شان صحبت می‌کنند.
در همین دو، سه هفته گذشته دو خواننده بی‌مجوز دارای مجوز شده‌اند. آلبوم محسن یگانه (http://pilot.ahangsara.com/advanced_search_result.php?keywords=%D9%85%D8%AD%D 8%B3%D9%86+%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%86%D9%87&search_in_description=1&osCsid=sso774h4vramlsq6n6as7ol803&x=6&y=11) به بازار آمد و محسن چاوشی هم در انتظار مجوز به سر می‌برد و همین روزهاست که آلبوم او هم سر از بازار موسیقی در بیاورد. تعداد افرادی که بدون مجوزهای لازم محبوب شدند و بعد از آن از زیرزمین خارج شدند، کم نیست. محسن نامجو هم یکی از همین افراد است و تعریف شخصی‌اش از موسیقی زیرزمینی این است: «موسیقی زیرزمینی مانند یادداشت‌های انتقادی شخص نسبت به موضوع و یا مسئله‌ای است که همواره او را مورد آزار قرار می‌داده ولی برحسب عرف و یا قانون مجبور است به آن عقیده احترام بگذارد، مثلا فردی را در نظر بگیرید که نسبت به رفتار پدرش موضع انتقادی دارد اما به هر دلیلی باید به پدرش احترام بگذارد. اما اگر کسی نسبت به سیاست‌های وزارت ارشاد معترض بود مجاز و مختار است که یادداشت‌هایی را در اعتراض به این سیاست‌ها بنویسد ولی وقتی این یادداشت‌های شخصی از حریم خصوصی افراد خارج می‌شود و به شکل سی‌دی‌های قاچاق در دست عموم قرار می‌گیرد دیگر نوشته‌های شخصی نیست در واقع جایگاه و خاستگاه موسیقی زیرزمینی از دل همین یادداشت‌های خصوصی در می‌آید و نمی‌توان انتظار داشت که این انتقادها به کسی برنخورد.» ولی موسیقی‌هایی که امروز در زیرزمین‌ها تولید می‌شوند بیشتر از آنکه موضع انتقاد داشته باشند، قصد سرگرمی دارند. شبیه به 19-۱8 ساله‌های امروز که انتقاد چندانی ندارند و تنها می‌خواهند زندگی‌شان را بکنند، آرام باشند و هیجان‌شان را با آهنگ‌هایی ابراز می‌کنند که از قهرمان‌های سینما و موسیقی در آن اسم برده‌اند و خیلی زمینی‌تر از آهنگ‌های زیرزمینی با مخاطب‌شان صحبت می‌کنند.