ریپورتر
9th October 2009, 11:35 AM
در چرخ هاي دايروي Orbital Wheel نيروهاي عمل كننده بين زمين و تاير نمي توانند بيش از چرخ – مياني( Mid-Wheel) عبور كنند، اما مستقيماً به نواحي موقتاً بيكار (مصوق) انتقال مي يابند.
براي هدايت دقيق تر و كاهش فشار و ارتعاشات، نقاط اتصال اجزاي هدايت كننده در محيط چرخ قرار دارند.
با پايين آمدن مركز جرم، راندن راحت تر مي شود. هم چنين عمل كردن نيروها در نقطه CGM باعث افزايش قابليت ترمز كردن(!!! تا 20-100) مي شود.
دقت در هدايت: علت افزايش دقت، بزرگ بودن قطر ياتاقان ها مي باشد كه باعث مي شود درجه مقاومت بيشتري در زمان كج شدن تحمل كند و با طرح بندي مفصل توپي باعث كاهش حد مجاز زاويه(angel alowance) مي شود. محورهاي هدايت كننده ي كنوني از 2ياتاقان محوري يا مفصل هاي توپي ساخته شده اند كه برروي محور گردنده سوار مي شوند، كه اين براي چرخنده هاي 2تايي مي تواند بسيار بلند باشد. محور هدايت كننده براي چرخ هاي دايروي در حدود دومين شعاع بزرگ ياتاقان كه در سطح مقطع توخالي دايروي گردنده قرار دارد طراحي مي شود و مقدار كمي نسبت به سطح افق داراي شيب كه با از بين بردن اثرات تغيير شكل در انتهاي محور و سه شاخه ي موتور سيكلت ها باعث افزايش دقت مي شود.
كاهش نيرو و تنش هاي ساختاري:
در طراحي سنتي، نيروهاي ديناميكي بين تاير و سطح جاده برحسب گشتاور و تنش زماني كه از چرخ مياني عبور مي كنند زياد مي شوند از اين رو يك عبور غير مستقيم را باعث مي شود. تا به حال اين به عنوان يك موضوع غير قابل اجتناب شناخته شده بود، ولي ظهور چرخ هاي دايروي به اين معنا بود كه نيروها را مستقيماً به عضوهاي موقتاً بيكار منتقل كند. زاويه چرخش : يك ماشين زماني در حركت پايدار است كه در يك خط مستقيم حركت كند. هر چه زاويه دور زدن بيش تر باشد ماشين پايدارتر مي شود گرچه اين خود باعث كاهش قدرت مانور مي شود. براي چرخ دايروي يك زاويه چرخشي عوض شونده در راستاي محور هدايت كننده طراحي شده است. با استفاده از مشخصات دقيق دومين ياتاقان نصب شده بر روي صفحه ي مفصل دار، شيب اين ورقه با استفاده از سرعت مربوط به سيلندرهاي هيدروليكي 2اثره كنترل مي شود. هر چه سرعت بيشتر باشد زاويه ي چرخش بيش تر مي شود و بدين وسيله بيشترين پايداري در هر زمان قابل دست يابي مي باشد. برعكس هم درست است و با كاهش سرعت، زاويه ي دور زدن نيز كم مي شود و قدرت مانور بالا مي رود. تفاوت وزن اين نوع با انواع سنتي حدود 40درصد مي باشد.
كاهش سايش:
كاهش فشار مخصوص به معناي افزايش حدخستگي تا 100هزار مي باشد. محورهاي جلو و عقب چرخ هاي جديد، سفتي خوبي دارند و نيروها بدون تقويت شدن توسط شيارها مستقيماً انتقال مي يابند. اسمز يك صفحه ي دايروي دارد، يك ياتاقان محوري بيرون از مركز در داخل دومين ياتاقان بزرگ جاسازي مي شود. اين ياتاقان محوري خارج از مركز شامل محور هدايت شونده است.
در وضعيت عادي محور گردنده از صفحه ي مياني چرخ عبور مي كند، چرخش صفحه ي خارج از مركز به سمت چپ يا راست به ترتيب باعث يك دريفت (Drift) مثبت يا منفي مي شود. بخش مركزي به صورت پيوسته پارامترهاي به دست آمده از سنسورها را آناليز مي كند(سرعت، زاويه چرخش، دريفت، سطح تماس و ...) و بنا به نياز تنظيم مي كند.
ترمز كردن:
ترمز كردن بايد در مركز چرخ انجام شود جايي كه به انرژي قابل توجه و يك ساختار پيچيده براي ترمز كردن نياز دارد. چرخ هاي اسمز در نظريه ي امكان دست يابي به ترمزهايي با ديسك و رينگ بزرگ تر يك قدم به جلو بر داشته اند. در اين چرخ ها گريب مي تواند در نزديكي زمين جايي كه نيروها در آن جا عمل مي كنند، قرار گيرند.
چرخ هاي اسمز در توليد اوليه، بر روي ماشين هاي مختلفي نصب شده اند و هم اكنون نياز به يك سرمايه گذاري دارد تا به بازار عرضه گردد.
براي هدايت دقيق تر و كاهش فشار و ارتعاشات، نقاط اتصال اجزاي هدايت كننده در محيط چرخ قرار دارند.
با پايين آمدن مركز جرم، راندن راحت تر مي شود. هم چنين عمل كردن نيروها در نقطه CGM باعث افزايش قابليت ترمز كردن(!!! تا 20-100) مي شود.
دقت در هدايت: علت افزايش دقت، بزرگ بودن قطر ياتاقان ها مي باشد كه باعث مي شود درجه مقاومت بيشتري در زمان كج شدن تحمل كند و با طرح بندي مفصل توپي باعث كاهش حد مجاز زاويه(angel alowance) مي شود. محورهاي هدايت كننده ي كنوني از 2ياتاقان محوري يا مفصل هاي توپي ساخته شده اند كه برروي محور گردنده سوار مي شوند، كه اين براي چرخنده هاي 2تايي مي تواند بسيار بلند باشد. محور هدايت كننده براي چرخ هاي دايروي در حدود دومين شعاع بزرگ ياتاقان كه در سطح مقطع توخالي دايروي گردنده قرار دارد طراحي مي شود و مقدار كمي نسبت به سطح افق داراي شيب كه با از بين بردن اثرات تغيير شكل در انتهاي محور و سه شاخه ي موتور سيكلت ها باعث افزايش دقت مي شود.
كاهش نيرو و تنش هاي ساختاري:
در طراحي سنتي، نيروهاي ديناميكي بين تاير و سطح جاده برحسب گشتاور و تنش زماني كه از چرخ مياني عبور مي كنند زياد مي شوند از اين رو يك عبور غير مستقيم را باعث مي شود. تا به حال اين به عنوان يك موضوع غير قابل اجتناب شناخته شده بود، ولي ظهور چرخ هاي دايروي به اين معنا بود كه نيروها را مستقيماً به عضوهاي موقتاً بيكار منتقل كند. زاويه چرخش : يك ماشين زماني در حركت پايدار است كه در يك خط مستقيم حركت كند. هر چه زاويه دور زدن بيش تر باشد ماشين پايدارتر مي شود گرچه اين خود باعث كاهش قدرت مانور مي شود. براي چرخ دايروي يك زاويه چرخشي عوض شونده در راستاي محور هدايت كننده طراحي شده است. با استفاده از مشخصات دقيق دومين ياتاقان نصب شده بر روي صفحه ي مفصل دار، شيب اين ورقه با استفاده از سرعت مربوط به سيلندرهاي هيدروليكي 2اثره كنترل مي شود. هر چه سرعت بيشتر باشد زاويه ي چرخش بيش تر مي شود و بدين وسيله بيشترين پايداري در هر زمان قابل دست يابي مي باشد. برعكس هم درست است و با كاهش سرعت، زاويه ي دور زدن نيز كم مي شود و قدرت مانور بالا مي رود. تفاوت وزن اين نوع با انواع سنتي حدود 40درصد مي باشد.
كاهش سايش:
كاهش فشار مخصوص به معناي افزايش حدخستگي تا 100هزار مي باشد. محورهاي جلو و عقب چرخ هاي جديد، سفتي خوبي دارند و نيروها بدون تقويت شدن توسط شيارها مستقيماً انتقال مي يابند. اسمز يك صفحه ي دايروي دارد، يك ياتاقان محوري بيرون از مركز در داخل دومين ياتاقان بزرگ جاسازي مي شود. اين ياتاقان محوري خارج از مركز شامل محور هدايت شونده است.
در وضعيت عادي محور گردنده از صفحه ي مياني چرخ عبور مي كند، چرخش صفحه ي خارج از مركز به سمت چپ يا راست به ترتيب باعث يك دريفت (Drift) مثبت يا منفي مي شود. بخش مركزي به صورت پيوسته پارامترهاي به دست آمده از سنسورها را آناليز مي كند(سرعت، زاويه چرخش، دريفت، سطح تماس و ...) و بنا به نياز تنظيم مي كند.
ترمز كردن:
ترمز كردن بايد در مركز چرخ انجام شود جايي كه به انرژي قابل توجه و يك ساختار پيچيده براي ترمز كردن نياز دارد. چرخ هاي اسمز در نظريه ي امكان دست يابي به ترمزهايي با ديسك و رينگ بزرگ تر يك قدم به جلو بر داشته اند. در اين چرخ ها گريب مي تواند در نزديكي زمين جايي كه نيروها در آن جا عمل مي كنند، قرار گيرند.
چرخ هاي اسمز در توليد اوليه، بر روي ماشين هاي مختلفي نصب شده اند و هم اكنون نياز به يك سرمايه گذاري دارد تا به بازار عرضه گردد.