آبجی
5th October 2009, 12:06 PM
ویروس ها، برنامه های مضری هستند که به کامپیوتر حمله کرده و خسارات متعددی به بار می آورند، از قبیل حذف فایل های داده، پاک کردن برنامه ها و یا نابود کردن محتویات هاردیسک. البته همه ویروس ها خرابی به بار نمی آورند، برخی از آنها فقط به ارسال پیامهای آزار دهنده بسنده می کنند.
هرچند ممکن است با دریافت فایل ها از اینترنت، کامپیوتر شما به ویروس آلوده شود، ولی انتقال ویروس ها تنها از طریق اینترنت صورت نمی گیرد. برای مثال اگر از طریق «پست الکترونیکی» یا «شبکه داخلی شرکت» خود نیز فایلی ارسال کنید، ممکن است به ویروس آلوده شوید. حتی در مواردی «نسخه خریداری شده یک نرم افزار» نیز حاوی ویروس است.
واژه ویروس، یک واژه کلی است که برای برنام های بسیاری به کار می رود. ویروس ها برای انواع خاصی از کامپیوترها مانند کامپیوترهای شخصی یا مکینتاش نوشته می شوند، زیرا فایل هایی را که می توانند آلوده کنند، فقط در همان کامپیوتر خاص، اجرا می شوند.
ویروس های قدیمی، خود را به برنامه ها و یا فایل های داده می چسبانند، کامیپوتر را آلوده کرده و در هارددیسک تولیدمثل می کنند و سپس به داده ها، هارددیسک و فایل ها صدمه می رسانند. ویروس ها معمولا ۴ بخش از کامپیوتر را مورد حمله قرار می دهند: «فایل برنامه های اجرایی»، «سیستم فهرست بندی فایل ها» که مکان تمامی فایل های کامپیوتر را ردیابی می کند (و بدون آن کامپیوتر شما قادر به کار نیست)، «نواحی راه انداز و سیستمی» که برای شروع به کار کامپیوتر ضروری هستند و در نهایت «فایل های داده». زمانی تصور می شد ویروس ها نمی توانند فایل های داده را آلوده کنند، اما امروزه ویروس ها این نوع فایل ها را نیز آلوده می کنند. برای مثال برخی از ویروس ها خود را به ماکروهای word تحت ویندوز در داخل یک فایل داده ای word می چسبانند و به محض اجرای یک ماکروی خاص،فعالیت خود را آغاز می کنند.
اسب های تروا که خود را به شکل برنامه های عادی و مفید جلوه می دهند، در حقیقت ویروس هستند. به عنوان مثال: برنامه ای که ادعا می کند یک ماشین حساب مالی است، اما در عوض تمامی فایل های هارددیسک شما را حذف می کند، یک برنامه اسب تروا است.
کرم ها، برنامه هایی هستند که برای آلوده سازی شبکه هایی مانند اینترنت، طراحی شده اند. آنهادر شبکه از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر رفته و دربین راه تولید مثل می کنند. بدترین و خطرناکترین کرم در دوم نوامبر ۱۹۸۸ انتشار یافت و با کپی کردن خود در بسیاری از کامپیوترهای میزبان، عاقبت اینترنت را به زانو در آورد.
بهترین روش محافظت از کامپیوتر در برابر ویروس ها، استفاده از «نرم افزارهای ضدویروس (anti-virus) » است. که انواع مختلفی دارند. بخشی از این نرم افزارها به نام ردیاب یا پویشگر، بررسی می کند که آیا فایل آلوده ای در کامپیوتر وجود دارد یا خیر، در حالی که برنامه نابودگر آن، ویروس را از هاردیسک پاک می کند. گاهی اقات، برنامه های نابودگر نرم افزارهای ضدویروس می توانند بدون حذف برنامه یا فایل داده آلوده، ویروس را از بین بیرند، درحالی که در بیشتر مواقع، فایل های آلوده به ویروس باید پاک شوند.
با این حال، برنامه های دیگری که گاهی اوقات برنامه های پیشگیری (inculcator) نامیده می شوند، به برنامه های آلوده به ویروس اجازه اجرا نمی دهند و با این کار از آلوده شدن کامپیوتر جلوگیری می کنند.
در اینترنت نیز همانند باقی جهان، خطر در کمین شماست. هنگام دریافت (download) یک فایل از اینترنت، همیشه این احتمال وجود دارد که کامپیوتر شما به ویروس آلوده شود. خبرگزاری ایپنا
هرچند ممکن است با دریافت فایل ها از اینترنت، کامپیوتر شما به ویروس آلوده شود، ولی انتقال ویروس ها تنها از طریق اینترنت صورت نمی گیرد. برای مثال اگر از طریق «پست الکترونیکی» یا «شبکه داخلی شرکت» خود نیز فایلی ارسال کنید، ممکن است به ویروس آلوده شوید. حتی در مواردی «نسخه خریداری شده یک نرم افزار» نیز حاوی ویروس است.
واژه ویروس، یک واژه کلی است که برای برنام های بسیاری به کار می رود. ویروس ها برای انواع خاصی از کامپیوترها مانند کامپیوترهای شخصی یا مکینتاش نوشته می شوند، زیرا فایل هایی را که می توانند آلوده کنند، فقط در همان کامپیوتر خاص، اجرا می شوند.
ویروس های قدیمی، خود را به برنامه ها و یا فایل های داده می چسبانند، کامیپوتر را آلوده کرده و در هارددیسک تولیدمثل می کنند و سپس به داده ها، هارددیسک و فایل ها صدمه می رسانند. ویروس ها معمولا ۴ بخش از کامپیوتر را مورد حمله قرار می دهند: «فایل برنامه های اجرایی»، «سیستم فهرست بندی فایل ها» که مکان تمامی فایل های کامپیوتر را ردیابی می کند (و بدون آن کامپیوتر شما قادر به کار نیست)، «نواحی راه انداز و سیستمی» که برای شروع به کار کامپیوتر ضروری هستند و در نهایت «فایل های داده». زمانی تصور می شد ویروس ها نمی توانند فایل های داده را آلوده کنند، اما امروزه ویروس ها این نوع فایل ها را نیز آلوده می کنند. برای مثال برخی از ویروس ها خود را به ماکروهای word تحت ویندوز در داخل یک فایل داده ای word می چسبانند و به محض اجرای یک ماکروی خاص،فعالیت خود را آغاز می کنند.
اسب های تروا که خود را به شکل برنامه های عادی و مفید جلوه می دهند، در حقیقت ویروس هستند. به عنوان مثال: برنامه ای که ادعا می کند یک ماشین حساب مالی است، اما در عوض تمامی فایل های هارددیسک شما را حذف می کند، یک برنامه اسب تروا است.
کرم ها، برنامه هایی هستند که برای آلوده سازی شبکه هایی مانند اینترنت، طراحی شده اند. آنهادر شبکه از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر رفته و دربین راه تولید مثل می کنند. بدترین و خطرناکترین کرم در دوم نوامبر ۱۹۸۸ انتشار یافت و با کپی کردن خود در بسیاری از کامپیوترهای میزبان، عاقبت اینترنت را به زانو در آورد.
بهترین روش محافظت از کامپیوتر در برابر ویروس ها، استفاده از «نرم افزارهای ضدویروس (anti-virus) » است. که انواع مختلفی دارند. بخشی از این نرم افزارها به نام ردیاب یا پویشگر، بررسی می کند که آیا فایل آلوده ای در کامپیوتر وجود دارد یا خیر، در حالی که برنامه نابودگر آن، ویروس را از هاردیسک پاک می کند. گاهی اقات، برنامه های نابودگر نرم افزارهای ضدویروس می توانند بدون حذف برنامه یا فایل داده آلوده، ویروس را از بین بیرند، درحالی که در بیشتر مواقع، فایل های آلوده به ویروس باید پاک شوند.
با این حال، برنامه های دیگری که گاهی اوقات برنامه های پیشگیری (inculcator) نامیده می شوند، به برنامه های آلوده به ویروس اجازه اجرا نمی دهند و با این کار از آلوده شدن کامپیوتر جلوگیری می کنند.
در اینترنت نیز همانند باقی جهان، خطر در کمین شماست. هنگام دریافت (download) یک فایل از اینترنت، همیشه این احتمال وجود دارد که کامپیوتر شما به ویروس آلوده شود. خبرگزاری ایپنا