ابراهیم ناظمی
6th March 2016, 08:07 PM
در روز ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰ در ساعت ۸:۳۲ بامداد، زمین‌لرزه‌ای به شدت ۵٬۱ ریشتر سنت هلن را لرزاند که در نتیجهٔ آن تمام دامنهٔ شمالی کوه در بالای برآمدگی ایجادشده شروع به ریزش در امتداد شکاف شرقی-غربی ایجادشده در قله کرد. بر اثر این ریزش، بهمن واریزهٔ (https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A8%D9%87%D9%85%D9%86_%D9%88%D8 %A7%D8%B1%DB%8C%D8%B2%D9%87&action=edit&redlink=1) بزرگی به وجود آمد که درعرض چند دقیقه بهدریاچه اسپیرت (https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%DA%86%D9% 87_%D8%A7%D8%B3%D9%BE%DB%8C%D8%B1%D8%AA&action=edit&redlink=1) رسید.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8c/Mount_St._Helens,_one_day_before_the_devastating_e ruption.jpg/280px-Mount_St._Helens,_one_day_before_the_devastating_e ruption.jpghttp://cdn.bartarinha.ir/files/fa/news/1392/10/8/234971_691.jpghttp://imgdl1.topnop.ir/uploads/201106/tpn3765/sxWQ4A5mBI.jpg
همچنین این رانش بزرگ سبب از دست‌رفتن ناگهانی فشار محصورشده در بالای آب‌های زیرزمینی و آزادشدن نیروی عظیمی شد که در این مدت فوران‌های بخاری کوه را سبب شده بود. در نتیجه، انفجار هیدروترمال (https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%DB%8C%D8%AF%D8%B1%D9%88%D8%AA%D8%B1%D9%85%D 8%A7%D9%84) عظیمی روی داد که موجب ریزش بهمن و طوفانی از سنگ شد که نابودی بادبزنی‌شکل منطقه‌ای به مساحت تقریبی ۱۵۰ مایل مربع در شمال کوه را که تا پیش از این پوشیده از جنگل بود را رقم زد. بهمن واریزه‌ای که از کوه به پایین در حال سقوط بود دریاچه اسپیرت (https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%DA%86%D9% 87_%D8%A7%D8%B3%D9%BE%DB%8C%D8%B1%D8%AA&action=edit&redlink=1) را تقریباً پر کرد و ارتفاع بستر آن را تا ۶۰ متر و خط ساحلی آن را تا ۲ برابر افزایش داد. با وجود این بیشتر این بهمن واردرود توتله (https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B1%D9%88%D8%AF_%D8%AA%D9%88%D8 %AA%D9%84%D9%87&action=edit&redlink=1) شده و ۲۳ کیلومتر به سمت غرب جریان یافت و درهٔ آن را با نهشته‌ای برآمده و ناهموار پُر نمود. این بهمن واریزه به دلیل گستردگی آن یکی از بزرگترین بهمن‌های به‌ثبت‌رسده در تاریخ به شمار می‌رود. بعدتر در همان روز این بهمن که اینک حجم عظیمی از آب را نیز در خود گرفته بود، گل‌روانهٔ (https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%DA%AF%D9%84%E2%80%8C%D8%B1%D9%88% D8%A7%D9%86%D9%87&action=edit&redlink=1) حجیمی را نیز به‌وجود آورد که تا رود کاولیتز (https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B1%D9%88%D8%AF_%DA%A9%D8%A7%D9 %88%D9%84%DB%8C%D8%AA%D8%B2&action=edit&redlink=1) را دربر گرفت.
از سوی دیگر وقوع این انفجار و ریزش بهمن سبب بیرون‌ریزی حجم زیادی از موادی که بر بالای منبع کم‌عمق ماگما در زیر برآمدگی دامنهٔ شمالی کوه وجود داشت شد. براثر فشار آزادشده، ماگما نیز به‌شدت گاززدایی شد و در عرض چند دقیقه، فورانی پلینیایی (https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D9%BE%D9%84%DB%8C% D9%86%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C) روی داد که ارتفاع ستون آن در عرض ۱۰ دقیقه به ۲۰ کیلومتر رسید و شکلی قارچ‌گونه یافت.این فوران تا ۹ ساعت ادامه داشت و در بعدازظهر به اوج خود رسید. وقوع بادهای شدید خاکستر و گازهای ناشی از فوران را با میانگین سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برای ۱۰۰۰ کیلومتر اول به سمت شرق و بر فراز ایالت واشنگتن آوردند و تقریباً سه ساعت و ربع پس از شروع فوران، خاکسترهای آتشفشانی شروع به ریزش بر روی اسپوکن (https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B3%D9%BE%D9%88%DA%A9%D9%86) که در ۴۰۰ کیلومتری از کوه سنت هلن قرار داشت کردند. با توجه به این فاصله بین نیم تا ۲ سانتی‌متر خاکستر بر روی زمین نشست. این ابر آتشفشانی سپس در طی ۲ هفته کرهٔ زمین را دور زد. همچنین در نتیجهٔ نیروهای ویرانگر بهمن، انفجارها و فوران پلینیایی، ساختار آمفی‌تئاترمانند (https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%85%D9%81%DB%8C%E2%80%8C%D8%AA%D8%A6%D8%A 7%D8%AA%D8%B1) عظیمی با طول و عرض ۱٬۵ در ۳ کیلومتر در امتداد دامنهٔ شمالی آتشفشان ایجاد شد.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a5/MSH80_eruption_mount_st_helens_05-18-80.jpg/200px-MSH80_eruption_mount_st_helens_05-18-80.jpg
کشته‌شدگاندر فوران ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰ کوه سنت هلن ۵۷ نفر کشته شدند. با وجود این اگر این فوران به جای یکشنبهٔ تعطیل، یک روز دیرتر روی می‌داد که چوب‌بُرها بر سر کار بودند بر شمار کشته‌شدگان آن تا حد زیادی افزوده می‌شد.
- - - به روز رسانی شده - - -
http://www.aparat.com/v/kfIwt/%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF_%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86_ %D8%A2%D8%AA%D8%B4%D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%86_%D8%AB% D8%A8%D8%AA_%D8%B4%D8%AF%D9%87_150%D8%A8%D8%A7%D8% B1_%D9%82%D9%88%DB%8C_%D8%AA%D8%B1_%D8%A7%D8%B2_%D 8%A8%D9%85%D8%A8
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8c/Mount_St._Helens,_one_day_before_the_devastating_e ruption.jpg/280px-Mount_St._Helens,_one_day_before_the_devastating_e ruption.jpghttp://cdn.bartarinha.ir/files/fa/news/1392/10/8/234971_691.jpghttp://imgdl1.topnop.ir/uploads/201106/tpn3765/sxWQ4A5mBI.jpg
همچنین این رانش بزرگ سبب از دست‌رفتن ناگهانی فشار محصورشده در بالای آب‌های زیرزمینی و آزادشدن نیروی عظیمی شد که در این مدت فوران‌های بخاری کوه را سبب شده بود. در نتیجه، انفجار هیدروترمال (https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%DB%8C%D8%AF%D8%B1%D9%88%D8%AA%D8%B1%D9%85%D 8%A7%D9%84) عظیمی روی داد که موجب ریزش بهمن و طوفانی از سنگ شد که نابودی بادبزنی‌شکل منطقه‌ای به مساحت تقریبی ۱۵۰ مایل مربع در شمال کوه را که تا پیش از این پوشیده از جنگل بود را رقم زد. بهمن واریزه‌ای که از کوه به پایین در حال سقوط بود دریاچه اسپیرت (https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%DA%86%D9% 87_%D8%A7%D8%B3%D9%BE%DB%8C%D8%B1%D8%AA&action=edit&redlink=1) را تقریباً پر کرد و ارتفاع بستر آن را تا ۶۰ متر و خط ساحلی آن را تا ۲ برابر افزایش داد. با وجود این بیشتر این بهمن واردرود توتله (https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B1%D9%88%D8%AF_%D8%AA%D9%88%D8 %AA%D9%84%D9%87&action=edit&redlink=1) شده و ۲۳ کیلومتر به سمت غرب جریان یافت و درهٔ آن را با نهشته‌ای برآمده و ناهموار پُر نمود. این بهمن واریزه به دلیل گستردگی آن یکی از بزرگترین بهمن‌های به‌ثبت‌رسده در تاریخ به شمار می‌رود. بعدتر در همان روز این بهمن که اینک حجم عظیمی از آب را نیز در خود گرفته بود، گل‌روانهٔ (https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%DA%AF%D9%84%E2%80%8C%D8%B1%D9%88% D8%A7%D9%86%D9%87&action=edit&redlink=1) حجیمی را نیز به‌وجود آورد که تا رود کاولیتز (https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B1%D9%88%D8%AF_%DA%A9%D8%A7%D9 %88%D9%84%DB%8C%D8%AA%D8%B2&action=edit&redlink=1) را دربر گرفت.
از سوی دیگر وقوع این انفجار و ریزش بهمن سبب بیرون‌ریزی حجم زیادی از موادی که بر بالای منبع کم‌عمق ماگما در زیر برآمدگی دامنهٔ شمالی کوه وجود داشت شد. براثر فشار آزادشده، ماگما نیز به‌شدت گاززدایی شد و در عرض چند دقیقه، فورانی پلینیایی (https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D9%BE%D9%84%DB%8C% D9%86%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C) روی داد که ارتفاع ستون آن در عرض ۱۰ دقیقه به ۲۰ کیلومتر رسید و شکلی قارچ‌گونه یافت.این فوران تا ۹ ساعت ادامه داشت و در بعدازظهر به اوج خود رسید. وقوع بادهای شدید خاکستر و گازهای ناشی از فوران را با میانگین سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برای ۱۰۰۰ کیلومتر اول به سمت شرق و بر فراز ایالت واشنگتن آوردند و تقریباً سه ساعت و ربع پس از شروع فوران، خاکسترهای آتشفشانی شروع به ریزش بر روی اسپوکن (https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B3%D9%BE%D9%88%DA%A9%D9%86) که در ۴۰۰ کیلومتری از کوه سنت هلن قرار داشت کردند. با توجه به این فاصله بین نیم تا ۲ سانتی‌متر خاکستر بر روی زمین نشست. این ابر آتشفشانی سپس در طی ۲ هفته کرهٔ زمین را دور زد. همچنین در نتیجهٔ نیروهای ویرانگر بهمن، انفجارها و فوران پلینیایی، ساختار آمفی‌تئاترمانند (https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%85%D9%81%DB%8C%E2%80%8C%D8%AA%D8%A6%D8%A 7%D8%AA%D8%B1) عظیمی با طول و عرض ۱٬۵ در ۳ کیلومتر در امتداد دامنهٔ شمالی آتشفشان ایجاد شد.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a5/MSH80_eruption_mount_st_helens_05-18-80.jpg/200px-MSH80_eruption_mount_st_helens_05-18-80.jpg
کشته‌شدگاندر فوران ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰ کوه سنت هلن ۵۷ نفر کشته شدند. با وجود این اگر این فوران به جای یکشنبهٔ تعطیل، یک روز دیرتر روی می‌داد که چوب‌بُرها بر سر کار بودند بر شمار کشته‌شدگان آن تا حد زیادی افزوده می‌شد.
- - - به روز رسانی شده - - -
http://www.aparat.com/v/kfIwt/%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF_%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86_ %D8%A2%D8%AA%D8%B4%D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%86_%D8%AB% D8%A8%D8%AA_%D8%B4%D8%AF%D9%87_150%D8%A8%D8%A7%D8% B1_%D9%82%D9%88%DB%8C_%D8%AA%D8%B1_%D8%A7%D8%B2_%D 8%A8%D9%85%D8%A8