غریبه
10th September 2009, 07:20 AM
سالگرد ارتحال اولین امام جمعه تهران (امام جمعه دائم) است مردی که او را باید در آثارش
جستجو کرد و مرامش او را باید در لابلای تفسیر قران در کتاب ارزشمند پرتوی از قران جستجو
کرد که چه زیبا میشود وقتی علم با آزادگی در سرشت آدم آمیخته میشود
به خانواده بزرگوار مرحوم سید محمود طالقانی در سالگرد ارتحال آن بزرگوار عرض ادب میکنیم
و به مناسبت سالگرد ارتحالش آخرین صحبت او را با معلم شهید شریعتی در این پست قرار
میدهیم روحش شاد باد:
روايت آيت الله طالقاني آخرين ملاقاتي كه من با مرحوم دكتر شريعتي داشتم، آن وقتي بود كه او تازه از زندان بيرون آمده بود، شبي بود كه تا نيمه شب و بعد از نيمه شب با او بوديم و آن روح خلوص و دريافت احسن را چنان در او ديدم كه اين خاطره هيچ وقت از نظر من محو نمي‌شود. وقتي صحبت مي‌كردم با تمام حواس گوش و چشم و فكرش متوجه جمله‌هاي من بود و مي‌گرفت و بعد به من بر مي‌گرداند. با يك توضيح بهتر و با يك تعبير بالاتر- يادم هست كه آخرين مسئله‌اي كه بعد از نيمه شبي بود مطرح شد، تفسير سوره قدر بود و مسئله ليله القدر. من يك جمله‌اي گفتم و ديدم او شروع كرد بسط دادن، كه مرا آن قدر جذب كرد كه ساعتي از شب گذشت. و بعد من از او جدا شدم. او به طرف تقدير «ليله القدر»ش رفت. من هم به طرف تقدير، من به زندان رفتم و سعادت شهادت را با اينكه زمينه‌اش فراهم بود و از آثارش مي‌ديدم نداشتم- شايد هم خواست خدا نبود. او هم هجرت كرد و در مسير شهادتش، پيش رفت. خداوند اين شخصيت بزرگ را و آثارش را براي ما و براي جوانها هميشه آثار اين شخصيت، كتاباي او، نظريات او را زنده‌تر بدارد و بر شماست كه در اطراف مطالب او، مسائل او، بحث كنيد، بيانديشيد و همان راهي كه او رفت براي تبيين اسلام، يك اسلام انقلابي و اجتماعي و نه يك اسلام فقط ذهني و سنتي كه هميشه داشتيم، شما موفق باشيد. و اين انقلاب همان طوري كه گفتم بر عهده شماست. من آخر مرز هستم و شما در بين راه هستيد و حركت مي‌كنيد- خداوند همه‌ي شما را حفظ كند.
جستجو کرد و مرامش او را باید در لابلای تفسیر قران در کتاب ارزشمند پرتوی از قران جستجو
کرد که چه زیبا میشود وقتی علم با آزادگی در سرشت آدم آمیخته میشود
به خانواده بزرگوار مرحوم سید محمود طالقانی در سالگرد ارتحال آن بزرگوار عرض ادب میکنیم
و به مناسبت سالگرد ارتحالش آخرین صحبت او را با معلم شهید شریعتی در این پست قرار
میدهیم روحش شاد باد:
روايت آيت الله طالقاني آخرين ملاقاتي كه من با مرحوم دكتر شريعتي داشتم، آن وقتي بود كه او تازه از زندان بيرون آمده بود، شبي بود كه تا نيمه شب و بعد از نيمه شب با او بوديم و آن روح خلوص و دريافت احسن را چنان در او ديدم كه اين خاطره هيچ وقت از نظر من محو نمي‌شود. وقتي صحبت مي‌كردم با تمام حواس گوش و چشم و فكرش متوجه جمله‌هاي من بود و مي‌گرفت و بعد به من بر مي‌گرداند. با يك توضيح بهتر و با يك تعبير بالاتر- يادم هست كه آخرين مسئله‌اي كه بعد از نيمه شبي بود مطرح شد، تفسير سوره قدر بود و مسئله ليله القدر. من يك جمله‌اي گفتم و ديدم او شروع كرد بسط دادن، كه مرا آن قدر جذب كرد كه ساعتي از شب گذشت. و بعد من از او جدا شدم. او به طرف تقدير «ليله القدر»ش رفت. من هم به طرف تقدير، من به زندان رفتم و سعادت شهادت را با اينكه زمينه‌اش فراهم بود و از آثارش مي‌ديدم نداشتم- شايد هم خواست خدا نبود. او هم هجرت كرد و در مسير شهادتش، پيش رفت. خداوند اين شخصيت بزرگ را و آثارش را براي ما و براي جوانها هميشه آثار اين شخصيت، كتاباي او، نظريات او را زنده‌تر بدارد و بر شماست كه در اطراف مطالب او، مسائل او، بحث كنيد، بيانديشيد و همان راهي كه او رفت براي تبيين اسلام، يك اسلام انقلابي و اجتماعي و نه يك اسلام فقط ذهني و سنتي كه هميشه داشتيم، شما موفق باشيد. و اين انقلاب همان طوري كه گفتم بر عهده شماست. من آخر مرز هستم و شما در بين راه هستيد و حركت مي‌كنيد- خداوند همه‌ي شما را حفظ كند.