گیاه بابا آدم

[سید لفته فردزاده]

گیاهی است علفی، بزرگ و دارای ساقه منشعب به طول 80 تا 150 سانتی متر و حتی بیشتر که به حالت وحشی در دست ها و نواحی مرطوب و سایه دار، تا ارتفاعات 1500 تا 1800 متری می روید. ریشه ای دراز به قطر انگشت با ظاهر دوکی شکل و به رنگ قهوه ای دارد ولی اگر شکسته شود در مقطع،رنگ تقریباً سفید نشان می دهد از اختصاصات آن این است که پهنک برگهای آن، بسیار بزرگ و دارای حالت نسبتاً افتاده بر روی ساقه است. بزرگی پهنک برگها به نسبتی که از قاعده ساقه به راس آن نزدیک می شویم کم می گردد. رنگ آنها در سطح فوقانی پهنک سبز تیره ولی در سطح تحتانی به علت پوشیده بودن از تارهای فراوان ، سبز روشن است. کاپیتولهای آن ظاهر کروی و مجتمع دارند و هر یک از آنها نیز مرکب از گلهائی کوچک ارغوانی به تعداد 40 تا 50 محصور در تارهای ابریشمی است براکته های انولوکر آن هر یک در انتها به خمیدگی قلاب مانند ختم می شود. میوه آن پس از رسیدن به صورت فندقه ای با 3 یا 4 سطح مشخص در می آید. رنگ آنها خاکستری یاقهوه ای روشن و یا حنائی و گاهی منقوش به لکه های نسبتاً تیره است. در بالای میوه آن دسته تارهای ابریشمی کوتاه به رنگ زرد یا سفید مایل به زرد دیده می شود که زود افت هستند. سطح خارجی میوه گیاه نیز پوشیده از تارهای ریز است بطوریکه وجود آنها سبب می گردد که به آسانی به دست بچسبد.







منبع







http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%d8%a8%d8%a7%d8%a8%d8%a7%20%d8%a2%d 8%af%d9%85&SSOReturnPage=Check&Rand=0