سید لفته فردزاده
1st August 2015, 07:53 PM
گور یا گورخر ایرانی، نوعی گورخر آسیایی (Equus hemionus) و پستاندار بزرگی متعلق به اسب‌سانان و بومی بیابان‌های ایران است.
به این حیوان خر وحشی ایرانی نیز می‌گویند. مانند اکثر حیوانات بزرگ تیره چرندگان تعداد آن به علت شکار و از بین رفتن محل سکونتشان کاهش یافته‌است. در سال‌های اخیر با اقدامات حفاظتی انجام شده فقط در منطقه حفاظت شده بهرام گور و پارک ملی قطرویه در تیرماه سال ۹۲ تعداد ۵۳۳ راس گور سرشماری شده که از این تعداد ۴۸۳ راس بالغ و ۵۰ راس کره بوده‌اند. در سال ۹۱ این تعداد ۴۳۳ راس بوده است.[۲] از دیگر اقدامات حفاظتی ایجاد سایت پرورش و تکثیر گورخر در مهریز یزد با ۳ راس گورخر در سال ۱۳۷۶ است. از این سایت تا سال ۱۳۹۲ , ۳۰ راس گور خر به استانهای کرمان، خراسان رضوی، فارس و سمنان و سایر استان‌ها منتقل شده است.[۳]
گورخر ایرانی از الاغ کمی بزرگ‌تر است، در حدود ۲۹۰ کیلو وزن دارد و طول بدن و سر حدوداً ۲٫۱ متر است و نسبت به الاغ شباهت بیشتری به اسب دارد. این جانور نسبت به اسب، پاهای کوتاه‌تری دارد و رنگش در خلال فصل‌ها تغییر می‌کند؛ در تابستان رنگش قهوه‌ای مایل به سرخ و در زمستان قهوه‌ای مایل به زرد است و بر پشتش نواری سیاه که با رنگ سفید احاطه شده، قرار دارد. گورها حدود ۴۰ سال عمر می‌کنند.[۴]
از گورخر ایرانی در سومر باستان برای کشیدن ارابه استفاده می‌کردند.
در بین حیات وحش متنوع فلات ایران، گورخر ایرانی نسل‌اش در معرض انقراض قرار دارد،[۵]
به این حیوان خر وحشی ایرانی نیز می‌گویند. مانند اکثر حیوانات بزرگ تیره چرندگان تعداد آن به علت شکار و از بین رفتن محل سکونتشان کاهش یافته‌است. در سال‌های اخیر با اقدامات حفاظتی انجام شده فقط در منطقه حفاظت شده بهرام گور و پارک ملی قطرویه در تیرماه سال ۹۲ تعداد ۵۳۳ راس گور سرشماری شده که از این تعداد ۴۸۳ راس بالغ و ۵۰ راس کره بوده‌اند. در سال ۹۱ این تعداد ۴۳۳ راس بوده است.[۲] از دیگر اقدامات حفاظتی ایجاد سایت پرورش و تکثیر گورخر در مهریز یزد با ۳ راس گورخر در سال ۱۳۷۶ است. از این سایت تا سال ۱۳۹۲ , ۳۰ راس گور خر به استانهای کرمان، خراسان رضوی، فارس و سمنان و سایر استان‌ها منتقل شده است.[۳]
گورخر ایرانی از الاغ کمی بزرگ‌تر است، در حدود ۲۹۰ کیلو وزن دارد و طول بدن و سر حدوداً ۲٫۱ متر است و نسبت به الاغ شباهت بیشتری به اسب دارد. این جانور نسبت به اسب، پاهای کوتاه‌تری دارد و رنگش در خلال فصل‌ها تغییر می‌کند؛ در تابستان رنگش قهوه‌ای مایل به سرخ و در زمستان قهوه‌ای مایل به زرد است و بر پشتش نواری سیاه که با رنگ سفید احاطه شده، قرار دارد. گورها حدود ۴۰ سال عمر می‌کنند.[۴]
از گورخر ایرانی در سومر باستان برای کشیدن ارابه استفاده می‌کردند.
در بین حیات وحش متنوع فلات ایران، گورخر ایرانی نسل‌اش در معرض انقراض قرار دارد،[۵]