سید لفته فردزاده
30th July 2015, 12:44 AM
ثیر و پرورش قورباغه
مهمترین گونه های مستعدپرورش وبازارپسندعبارتند از: قورباغه سبز (Rana Clamitans) قورباغه لئوپارد (Rana Pipiens)قورباغه پیکرال(Rana Palustrist)قورباغه گاوی(Rana Catesbeiana) گونه های مذکور معمولا به راحتی از محیط های طبیعی استخراج شده، مورد پرورش قرار گرفته و سپس کشتار، بسته بندی و صادر می شود. البته قورباغه بزرگ آمریکایی به دلیل درشت بودن از تمام بدنش جهت تغذیه استفاده می شود و در گونه های دیگر فقط از ران آنها استفاده می شود. ران قورباغه جزو غذاهای لوکس و گران قیمت رستوران ها است. قورباغه ها در طبیعت عمدتا در فصل بهار در آب های کم عمق تخم گذاری می نمایند. توده تخمی که از یک قورباغه ماده به دست می آید حالت ژله مانند و چسبیده به هم داشته و می تواند محدوده ای به وسعت یک مترمربع را پوشش دهد و معمولا ۰۰۰/۱۰ الی ۰۰۰/۲۵ تخم قورباغه را شامل می شود. بچه قورباغه ها بین یک الی سه هفته از تخم خارج می شوند و این امر بستگی به میزان درجه حرارت آب دارد. میزان رشد قورباغه ها بستگی به شرایط اقلیمی، میزان تغذیه و غذادهی و مدت فصل رشد دارد. نوع و چگونگی تغذیه یک پارامتر حیاتی در پرورش قورباغه می باشد. قورباغه هایی که خوب تغذیه نگردند مستعد بیماری بوده و معمولا اقدام به شکار و تغذیه از قورباغه های کوچک تر و تخم قورباغه ها می نمایند و از این رو تعداد بسیار کاهش می یابد
.با توجه به کنترل دقیق در پرورش صنعتی بخصوص در سالن های سرپوشیده نه تنها می توان تمامی مشکلات را کنترل کرد، بلکه می توان در چهار فصل اقدام به اخذ تخم و نوزاد نموده و یک بازار دایمی ایجاد کرد مانند مزرعه ی پرورش قورباغه بسیار پیشرفته ی آنتالیای ترکیه.از گذشته های دور پرورش قورباغه در فضای باز و به صورت طبیعی در آبگیرها و تالاب ها، بخصوص در کشورهای جنوب شرق آسیا و چین مرسوم بوده است. سیستم کار چنین بوده که رهاسازی اولیه صورت می پذیرفته و مدتی به حال خود گذاشته و شکل طبیعی رشد و تکثیر می یافتند، سپس به تناوب جمع آوری و صید می شده اند. از دهه ی ۷۰ میلادی پرورش به شکل صنعتی و متراکم در مزارع مربوطه و به شکل اقتصادی مرسوم گشته است. در روش نیمه صنعتی جفت گیری و تخم گذاری در آب راکد انجام می پذیرد و تخم ها پس از حداکثر سه هفته به صورت لاروهای دم دار ظاهر می شوند با ۵ میلی متر طول و ظاهری مانند ماهی های کوچک، چند روز بعد طول آنها به ۱۰ میلی متر و بیشتر می رسد. سپس با پیدایش پاهای کوچک دم خود را از دست می دهند. در این مرحله که حدود ۲۰ روز طول می کشد، قورباغه نوزاد را باید وارد برکه های بزرگتر و محفوظ از مار، پرندگان و قورباغه های بزرگتر و…نمود.جهت داشتن یک مزرعه موفق و پرمحصول، غذادهی مناسب و کافی یک پارامتر حیاتی است. بچه قورباغه ها عمدتا از فیتوپلانگتون ها و جلبک ها تغذیه می نمایند و رژیم گیاه خواری دارند، وقتی قورباغه ها رشد نمودند فرایند تغذیه ی آنها مشکل تر شده و عمدتا تمایل به تغذیه از موجودات زنده و متحرک دارند. نصب لامپ در اطراف استخرهای پرورش قورباغه و جذب حشرات در شب می تواند منبع خوبی برای جذب حشرات و در نتیجه تامین غذای قورباغه ها باشد.به عنوان نمونه در یک مزرعه ۲۶ هکتاری پرورش قورباغه نیمه صنعتی می توان ۱۰ هکتار آن را به صورت حوضچه و برکه های کوچک و بزرگ برای پرورش قورباغه از زمان لاروی تا موجود کامل در نظر گرفت. مساحت این حوضچه ها و برکه ها حداقل ۱۰ مترمربع و حداکثر ۵۰۰ مترمربع به عمق حداقل ۸۰ سانتی متر و حداکثر یک متر در نظر گرفته می شود. در چنین مزرعه ای در سال حدود ۲۰ تن گوشت قورباغه برای صادرات می توان تولید نمود. تقاضای روزافزون گوشت قورباغه از یک طرف و از طرف دیگر سطحی بیش از ۵۰۰ هزار هکتار شالیزار و برکه های متروکه غیر قابل بهره برداری برای سایر تولیدات اقتصادی در شمال و جنوب کشور، می توان با پرورش قورباغه ضمن کسب درآمدی قابل توجه برای صاحبان زمین ها، قشر عظیمی از جوانان و مردم منطقه را نیز مشغول به کار نمود.
پرورش قورباغه: کشور ما با داشتن شرایط آب و هوایی مساعد برای پرورش گونه های تجاری قورباغه از این پتانسیل و ظرفیت برخوردار است که به جمع کشورهای بزرگ تولید و صادرکننده این جانور بپیوندد.وجود نواحی گرم و مرطوب در جنوب و مرطوب و معتدل در شمال کشور، بهره مندی از تالاب ها و آبگیرهای بسیاری در کشور و امتیازات مثبتی از قبیل فراوانی بالای غذای زنده برای تغذیه ی این جانور این امکان را برای کشور فراهم ساخته است که بتواند موفق تر از بسیاری کشورها در این صنعت و تجارت پررونق حضور یابد.
اهداف پرورش : صادرات گوشت این جانور به صورت تازه، منجمد و کنسروی، تهیه چرم از پوست، تولید کودهای کمپوست با کیفیت بالا از اندام های داخلی و کمک به کاهش استفاده از کودهای شیمیایی، اشتغال زایی، صادرات و درآمدزایی و...
فیزیولوژی و طبقه بندی علمی:قورباغه جانوری است از رده ی دوزیستان (Amphibia) و راسته ی بی دمان (Anura). اندام های خلفی آن طویل اند که باعث جهش حیوان در حرکت شده و نیز حیوان به وسیله ی این اندام های طویل به خوبی در آب شنا می کند. قلب قورباغه 3 حفره ای و متشکل از 2 دهلیز و 1 بطن است. در دهان قورباغه دو سوراخ کوچک اضافی دارد که با کیسه های صوتی در ارتباط هستند. قورباغه ها لقاح خارجی دارند. نوزاد قورباغه در موقع خروج از تخم کاملا آبزی است و در آب های راکد میزیدو پس از دگردیسی می تواند در خاک نیز زندگی کند. قورباغه بالغ باید برای تنفس به سطح آب بیاید اما می تواند چند دقیقه زیرآب بماندواکسیژن محلول در آب را از راه پوست و خصوصا پوست نواحی خلفی مثل لگن جذب کند.
تفاوت قورباغه ها با وزغ 1- وزغ حرکت جهشی ندارد 2 – مردمک چشم وزغ ها عمودی ولی در قورباغه ها گرد است. 3- قورباغه ها معمولا بدن نرم و مرطوب دارند و در نزدیکی آب ها زندگی می کنند ولی وزغ ها پوست خشک و زگیل مانند دارند.
گونه های دارای ارزش تجاری :در جهان از سرده ی Rana چند گونه از نظر مصرف انسانی ارزش بالاتری دارند که شامل: قورباغه پلنگی (Rana pipiens)، قورباغه سبز (Rana clamitans)، قورباغه اردک ماهی (Rana palustrist) و قورباغه بزرگ آمریکایی (Rana catesbeiana)، می شود. همچنین قورباغه مردابی (Marsh frog) که در ایران و به خصوص مرداب انزلی به وفور یافت می شود نیز دارای ارزش تجاری و غذایی بالایی است. از قورباغه بزرگ آمریکایی به جهت درشت اندامی از تمام بدنش جهت مصارف تغذیه ای استفاده و در گونه های دیگر فقط از ران آنها استفاده می شود.در ادامه به معرفی 2 گونه قورباغه مردابی و قورباغه بزرگ آمریکایی می پردازیم.
قورباغه مردابی Marsh Frog اسم علمی: Rana ridibundus
طول قورباغه بالغ: حداکثر 17 سانتی متر، نرها حدود 12 سانتی متر. وزن قورباغه بالغ تا 500 گرم
گسترش جغرافیایی: این گونه در اکثر نقاط دنیا پراکندگی دارد و گونه ای جهان شمول است و از نظر خوراکی و تجاری گونه ای بسیار مهم به شمار می آید.
تولیدمثل و تخم گذاری: در فصل بهار و آب های کم عمق. تعداد تخم: حدود 1000 تا 12000 تخم که بسته به سن و جثه متغیر است.
رشد و تغذیه: تغذیه در دوره لاروی از بی مهرگان و گیاهان آبزی است و پس از دگردیسی از حشرات، کرم های خاکی، عنکبوت ها و...
قورباغه بزرگ آمریکایی: American Bullfrog اسم علمی: Rana catesbeiana
طول قورباغه بالغ ماده: 15-9 سانتی متر (در بعضی موارد تا 20 سانتی متر)
گسترش جغرافیایی: این قورباغه بومی نواحی آمریکای شمالی است و هم اینک در بسیاری از نواحی جهان مثل: آسیا جنوب آمریکا و اروپا یافت می شود.
تولیدمثل و تخم گذاری: اواخر بهار و اوایل تابستان . تعداد تخم: جنس ماده می تواند تا 000/20 تخم تولید کند. طول عمر: 8 تا 10 سال در طبیعت و تا 16 سال در اسارت
رشد و تغذیه: دوره دگردیسی از چند ماه (در نواحی جنوبی و گرم تر) تا 3 سال (در نواحی شمالی و سردتر) متغیر است. تغذیه در زمان لاروی و پس از آن مشابه سایر قورباغه های خوراکی است و باید به کیفیت غذا و میزان آنها توجه ویژه ای نمود.
تکثیر و پرورش :به سه شکل: طبیعی، نیمه طبیعی و مصنوعی
نحوه پرورش مصنوعی: دو حیوان نر و ماده پس از جفت گیری در خشکی برای مدت کوتاهی به زیر آب می روند. سپس ابتدا حیوان ماده و پس از آن حیوان نر سلول های جنسی خود را در آب رها می کنند. هر مولد ماده حدود 3 تا 5 هزار تخم می گذارد که این مقدار بسته به جثه، سن و گونه تغییر می کند. باید توجه داشت که عمل تخم ریزی در آب راکد صورت گیرد همانند برکه ها. این برکه ها نباید بیش از 400 مترمربع و عمق آنها در حدود 85-80 سانتی متر باشد. قورباغه مولد را باید از نظر کیفیت آب، نوع تغذیه و عدم ابتلا به انواع بیماری های ویروسی، انگلی و باکتریایی مورد مراقبت قرار داد. تخم ها پس از 5 تا 20 روز به شکل لاروهای دم دار با طول حدود 5 میلی متر ظاهر می شوند. این مدت بستگی به میزان دمای آب دارد. در این مرحله به ماهی های کوچک شبیه هستند. پس از چند روز طول آنها به حدود 10 میلی متر می رسد. لاروها پس از حدود 20 روز یا سه هفته به بچه قورباغه و پس از گذشت هفت هفته به قورباغه جوان تبدیل می شوند. باید توجه داشت که بچه قورباغه ها را وارد برکه های بزرگتر و ایمن از مار، پرندگان و سایر شکارچیان نمود. همان طور که گفته شد تغذیه لاروها از بی مهرگان آبزی و گیاهان است و با رشد جانور و پس از دگردیسی جانوران کوچک و متحرک مثل: انواع حشرات، کرم ها، ماهیان کوچک و... را می خورد. یکی از راهکارهای مفید در مزارع پرورش قورباغه برای جذب بیشتر حشرات و سایر بندپایان به عنوان غذای اصلی قورباغه ها روشن کردن چراغ در شب است. این عمل موجب حرکت آنها به سمت منبع نور شده و به این وسیله در دسترس قورباغه ها قرار می گیرند.قورباغه ها پس از رسیدن به وزن مطلوب و رشد کافی صید شده و در صورتی که هدف پرورش استفاده از گوشت باشد پس از جدا کردن قسمت های فاقد ارزش خوراکی و با رعایت موزاین بهداشتی جهت مصرف به صورت: تازه، منجمد و یا کنسروی آماده می شوند. پرورش قورباغه از سوی نماینده ی ولی فقیه در سازمان دامپزشکی کشور به منظور صادرات، حلال اعلام شده است؛
پرورش نیمه طبیعی و طبیعی: این روش با وارد کردن تعدادی مولد به برکه ها و مرداب هایی که حصارکشی شده اند انجام می شود. در روش طبیعی نیز قورباغه ها را از سطح طبیعت جمع آوری می کنند. این روش در کشورهایی که به دلیل کمبود منابع غذای زنده برای این جانور و هزینه بالای نیروی انسانی و کارگری امکان پرورش مصنوعی مقرون به صرفه نیست انجام می شود.
جمع آوری تخم قورباغه: دو گونه ی R. hexadactyla R. Tigrina درموسم بارندگی وتحت شرایط طبیعی در آبهای راکد کم عمق تخم گذاری می کنند.(هچ شدن تخمهای بارور حدود 5-20 روز طول می کشد که بستگی به دمای محیط دارد. تخم قورباغه و لارو و قورباغه های جوان می توانند بطور طبیعی جمع آوری شوند.بهتر است که تخم قورباغه ها بطور طبیعی و توسط پرورش دهندگان از مجرای های اصلی آب جمع آوری شود و در استخرتخمگذاری در مزرعه نگهداری شود .
جمع آوری تخم از استخرها: استخرهای تخم ریزی در حدود 10 to 15 m2 در اندازه های شبیه به محیط طبیعی می باشند ، که با سایه ی گیاهان و درختان حاشیه ای احاطه شده اند.نواحی تخم ریزی یک سوم از کل ناحیه را دربر می گیرد، که عمق آب حدود 15 سانتی متر است. تعداد تخم ها بستگی به جنس ماده دارد ، که ممکن است در یک بار حدود 8000 تا 20000 تخم باشد.تخم های رها شده مرتبا با اسپرمهای آزاد شده توسط نرها در خارج بارور می شوند. تخم های لقاح یافته بوسیله ی یک ماده ی لزج مانند در سطح آب شناور باقی می مانند. این توده ی تخم ها باید به دقت داخل ظرفهایی حاوی آب ریخته شوند و به استخرهای هچینگ منتقل شوند.لازم است توده تخم ها در گودال آب دقیقا به همان حالت به استخرهای هچینگ منتقل شود تا حالت اصلی طبیعی حفظ شود. تحت شرایط آبهای جاری تخم های لقاح یافته در حدود 3 روز شکافته می شوند. و لاروهای قورباغه ها حدود یک هفته از تخم ها تغذیه می کنند و سپس بوسیله زئوپلانکتونها و یا زرده تخم مرغ تغذیه می شوند. لاروهای R. tigrina و R. Crassa از زئوپلانکتونها و کرمهای توبیفیکس و R. hexadactyla از Spirogyra و شاخه کوچکی از Hydrilia را ترجیح می دهند.از 20000 تخم بارور شده فقط 1000 تای آنها تبدیل به لارو قورباغه می شوند.
تانکهای هچینگ: به ثمر رسیدن قورباغه ها بستگی به کیفیت نگهداری tadpoles دارد. لازم است از تخمهای حاصل شده از القای تولید مثلی در تانکهای هچینگ نگهداری دقیق بعمل آید. ممکن است ونیروهای پلاستیکی یا سری هایی از تانکهای بهم پیوسته با یک ورودی و خروجی در هر کدام بعنوان تانکهای هچینگ استفاده شوند. تانکهای بهم متصل شده باید دارای آب در حدود cm50 باشند. تخمها حدود 20 روز در این مکان نگهداری می شوند. تا زمانیکه تبدیل به لارو شوند و سپس به استخرهای نگهداری منتقل می شوند
استخرهای نوزادگاهی:این استخرها ممکن است استخرهای خاکی به وسعت 1000 مترمربع باشند. در هر استخر حداقل عمق آب cm30 است و حدود ¾ از کل ناحیه را شامل می شود و بقیه زمین مرتفع است.برای جلوگیری از تهاجم شکارچیان و خروج قورباغه های رشد یافته ، حصار کشیدن این استخرها با توری های نایلونی یا حفاظ شبکه ای فلزی حدود 1 متر ارتفاع لازم است . برای جلوگیری از ورود پرندگان ، در نواحی باز یک تور فلزی کشیده می شود . اندازه ی فشار آب در این استخرها ، به حجم ذخیره سازی نوزادها(لاروها) وابسته است . حجم ذخیره سازی لاروها ممکن است 1005000 متر مربع باشد.Tadpoles همه چیزخوارند. در ماه اول با غلات تغذیه می شوند و سپس با سیب زمینی شیرین ، آرد ، سبوس برنج، ضایعات آشپزخانه ها.در طی تغذیه ، ظرفهای غذا، نزدیک سطح آب قرار داده می شوند و تغذیه درR. tigrina and R. crassa هر روز دو بار(ترجیحا در صبح و بعدالظهر) انجام می شود . tadpoles با کرم ابریشم تغذیه می شوند. پیش از تغییرشکل دادن ، tadpoles از منبع بالایی از پروتئین خوب تغذیه می شوند.(زئوپلانکتون ، کرمهای توبیفکس ، گوشت قورباغه) . بنابرگزارش های داده شده ، قورباغه های جوان تغذیه شده با کرم ابریشم، بزرگتر هستند نسبت به قورباغه هایی که تغذیه شده اند با غذاهای دیگر.در استخرهای نوزادگاهی ، دم tadpoles باقی می ماند به مدت 2 ماه ، تا زمانی که تبدیل به قورباغه های جوان بدون دم شوند. این فرایند بیشتر به دما،کیفیت تغذیه و شاخصهای فیزیولوژیکی قورباغه ها بستگی دارد.
استخرهای پرواری: قورباغه های جوان بدون دم تقریبا یک اندازه(cm5 ) به نسبت 100 در متر مربع ، برای جلوگیری از همجنس خواری و رشد ، جوانهای (< cm5) برای دوره 2 ماهه یا تا زمانیکه اندازه ی هر کدام از آنها cm12 شود، ذخیره می شوند. و سپس ممکن است حجم ذخیره به 50 عدد در متر مربع کاهش یابد.قورباغه های جوان ، بخصوص گونه R. tigrina روزانه دو بار به نسبت 10 درصد وزن بدن ، با خرمگس و مگس و کرم خاکی یا ضایعات ماهی ، تغذیه می شوند. منبع رشد کرمها و حشره ها و مگسها ، پهن – کیک روغنی گندیده - استخوان های پس مانده و ادرار، می باشد. این غذاها ممکن است، بیرون درداخل سینی های کم عمق و تخت بر روی زمین در کنار آب قرار داده شوند. در حالیکه غذاهای زنده ، برای حدود یک یا دو ماه ذخیره می شوند.سپس قورباغه ها ی رشد یافته، آموزش داده می شوند تا غذاهای مرده را بگیرند.بعدا ممکن خواهد شد بواسطه دادن غذاهای زنده و غذاهای مرده از قبیل ماهی، حلزون، امعا و احشا، بتدریج حجم غذاهای مرده را افزایش دهیم .
استخرهای تولید: از نظر موقعیت و آماده سازی ، کم و بیش شبیه استخر پرواری است. گرچه کمی بزرگتر است و در اندازه (5000-1000متر مربع). برای افزایش مساحت استخر و کاهش هزینه ها ، تپه های کوچک از کنار به مرکز استخرها ساخته می شود . همانند استخرهای پرواری ، عمق آب، لازم نیست یکنواخت باشد.برای محافظت قورباغه ها از گرما و سرمای شدید، قسمت کوچکی از استخر ممکن است به اندازه کافی عمیق باشد (ca 50 cm).به بیان دیگر قسمت اعظم ممکن است، عمق cm515 داشته باشد برای سهولت تغذیه قورباغه ها. برای استفاده به عنوان پناهگاه برای حشرات و منبع غذای اصلی قورباغه ها، به گیاهان آبزی اجازه ی رشد در این استخرها داده می شود.حشرات در طی شب بیشتر جذب می شوند با یک منبع نوری 100200 وات. بسته به اندازه قورباغه های جوان ، حجم ذخیره ای از 20 تا 50 متر مربع متفاوت است.نمودار تغذیه در استخر تولید، کم و بیش شبیه به استخر پرواری است.قورباغه ی سبز بیشتر با Pistia تغذیه می شود و بقیه ممکن است در قسمت کوچکی از استخر رشد کنند. قورباغه ها رشد می کنند در مدت 10 ماه ، یا تا زمانیکه آنها به اندازه ی برداشت برسند. به بیان دیگر 200250 G .این قورباغه ها می توانند وفق یابند به نیمه آبزی ، مخصوصا بالغین گوشتخوار بیشتراز cm20. بوسیله ی پرورش تک گونه ای قورباغه ها ، یک بازده ی 750 kg/ha/yr می توانند بدست بیاورنند.پرورش چند گونه ای قورباغه و ماهی ها می تواند امکان پذیر باشد.قورباغه های برداشت شده ، ممکن است برای مسافت های کوتاه در گونی های کیسه ای یا گونی های پارچه ای حمل شوند. و در مسافتهای طولانی ، حمل ، در صندوقهای چوبی انجام می گیرد.
شیوه های مدیریت عمومی ذیل ممکن است برای پرورش سودآور قورباغه مورد استفاده قرار بگیرد:
ph آب برای استخرهای پرواری باید 6/7 باشد. غلظت کلرین در آب، برای استخرهای نوزادگاهی و پرواری باید زیر 0.5 ppm باشد.غلظت بیشتر کلر برای tadpoles سمی است. گرچه قورباغه های بالغ دراستخرهای تولیدبه غلظت بیشترازppm3 کلرمقاوم هستند.همچنین گزارش شده که غلظت خفیف کلر،ممکن است باعث جلوگیری ازبیماری باکتریایی درقورباغه درحال رشد شود.استخرهای هچینگ یا نوزادگاهی، باید بصورت فصلی،برای حضورحشرات آبزی از قبیل لارو سنجاقک وسوسک ها، که ممکن است طعمه لاروهای قورباغه شوند،کنترل شوند. حصاردراستخرهای تولیدممکن است بصورت دوره ای بازرسی شود.وگرنه،ممکن است،پرندگان،حلزون ها و جانورهای جونده وارد شده و قورباغه های رشد یافته را بخورند. قورباغه ها،مخصوصا ازاستخرتولید،ممکن است بطور دوره ای برای رشد و سلامتیشان نمونه گیری شوند.پای قرمز که نمونه ای از خراش پوست می باشد ، بدلیل تراکم زیاد طولانی مدت و تماس باسطح خشک ، در بین قورباغه ها رایج است.گرچه این نشانه ی بیماری نیست ، اما ممکن است بعدا باعث آسیب پذیری بوسیله باکتری های عفونی واگیردار مانند Aeromonas شوند. قورباغه های آلوده شده، بوسیله مقداری sulfadiazine, saltsolution chloramphenicol, یا 30%محلول رینگر قورباغه، ممکن است درمان شوند . در طی پرورش قورباغه و ماهی ، لازم است که ذخیره ی نسبتا زیاد بچه ماهیها و قورباغه های جوان در اندازه های یکسان باشند.
صادرات و بازار هدف :گوشت قورباغه از نظر طعم و مزه نزدیک و مشابه گوشت گوساله است و در بسیاری از کشورهای اروپایی از قبیل: فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و همچنین در کشورهای آمریکایی مثل آمریکا و کانادا محبوبیت بالایی دارد. به طور مثال کشور آمریکا سالانه حدود 1500 تن گوشت قورباغه وارد می کند. در زمینه صادرات کشورهای جنوب شرق آسیا از جمله: اندونزی، بنگلادش، چین و ژاپن جزء بزرگ ترین صادرکنندگان به شمار می آید. در این میان کشور اندونزی بزرگ ترین کشور اسلامی جهان فقط در سال های دهه ی 1990 سالانه بیش از 8000 تن قورباغه پرورش و به بازار عرضه کرده است. کشورهای بنگلادش، بلژیک، چین، اندونزی، ژاپن، مکزیک، هلند و تایوان بزرگ ترین صادرکنندگان گوشت قورباغه به کشورهای اروپایی به ویژه فرانسه، ایتالیا و اسپانیا و کشورهای آمریکایی هستند. تکثیر مصنوعی قورباغه در جهان علم نوپایی است که از 25 سال گذشته در کشورهای برزیل، آمریکا و جنوب شرقی آسیا شکل گرفته است. با توجه به اینکه تغذیه این جانور غذای زنده است و هزینه تولید غذای زنده و کارگر در این کشورها گران است، تکثیر مصنوعی آن چندان مقرون به صرفه نیست اما با توجه به اینکه در ایران غذای زنده برای تغذیه این جانور به وفور یافت می شود. البته با توجه به اینکه پرورش قورباغه در اکثر کشورهای جهان پرهزینه است و بلوغ و رشد این جانور بیش از یک سال طول می کشد، بیشترین میزان مصرف جهانی از طریق جمع آوری قورباغه ها از طبیعت انجام می شود که با توجه به وجود گونه های مختلف این خزنده می توان با جمع آوری این موجودات از طبیعت و فرآوری آن، برای صادرات اقدام کرد.
مهمترین گونه های مستعدپرورش وبازارپسندعبارتند از: قورباغه سبز (Rana Clamitans) قورباغه لئوپارد (Rana Pipiens)قورباغه پیکرال(Rana Palustrist)قورباغه گاوی(Rana Catesbeiana) گونه های مذکور معمولا به راحتی از محیط های طبیعی استخراج شده، مورد پرورش قرار گرفته و سپس کشتار، بسته بندی و صادر می شود. البته قورباغه بزرگ آمریکایی به دلیل درشت بودن از تمام بدنش جهت تغذیه استفاده می شود و در گونه های دیگر فقط از ران آنها استفاده می شود. ران قورباغه جزو غذاهای لوکس و گران قیمت رستوران ها است. قورباغه ها در طبیعت عمدتا در فصل بهار در آب های کم عمق تخم گذاری می نمایند. توده تخمی که از یک قورباغه ماده به دست می آید حالت ژله مانند و چسبیده به هم داشته و می تواند محدوده ای به وسعت یک مترمربع را پوشش دهد و معمولا ۰۰۰/۱۰ الی ۰۰۰/۲۵ تخم قورباغه را شامل می شود. بچه قورباغه ها بین یک الی سه هفته از تخم خارج می شوند و این امر بستگی به میزان درجه حرارت آب دارد. میزان رشد قورباغه ها بستگی به شرایط اقلیمی، میزان تغذیه و غذادهی و مدت فصل رشد دارد. نوع و چگونگی تغذیه یک پارامتر حیاتی در پرورش قورباغه می باشد. قورباغه هایی که خوب تغذیه نگردند مستعد بیماری بوده و معمولا اقدام به شکار و تغذیه از قورباغه های کوچک تر و تخم قورباغه ها می نمایند و از این رو تعداد بسیار کاهش می یابد
.با توجه به کنترل دقیق در پرورش صنعتی بخصوص در سالن های سرپوشیده نه تنها می توان تمامی مشکلات را کنترل کرد، بلکه می توان در چهار فصل اقدام به اخذ تخم و نوزاد نموده و یک بازار دایمی ایجاد کرد مانند مزرعه ی پرورش قورباغه بسیار پیشرفته ی آنتالیای ترکیه.از گذشته های دور پرورش قورباغه در فضای باز و به صورت طبیعی در آبگیرها و تالاب ها، بخصوص در کشورهای جنوب شرق آسیا و چین مرسوم بوده است. سیستم کار چنین بوده که رهاسازی اولیه صورت می پذیرفته و مدتی به حال خود گذاشته و شکل طبیعی رشد و تکثیر می یافتند، سپس به تناوب جمع آوری و صید می شده اند. از دهه ی ۷۰ میلادی پرورش به شکل صنعتی و متراکم در مزارع مربوطه و به شکل اقتصادی مرسوم گشته است. در روش نیمه صنعتی جفت گیری و تخم گذاری در آب راکد انجام می پذیرد و تخم ها پس از حداکثر سه هفته به صورت لاروهای دم دار ظاهر می شوند با ۵ میلی متر طول و ظاهری مانند ماهی های کوچک، چند روز بعد طول آنها به ۱۰ میلی متر و بیشتر می رسد. سپس با پیدایش پاهای کوچک دم خود را از دست می دهند. در این مرحله که حدود ۲۰ روز طول می کشد، قورباغه نوزاد را باید وارد برکه های بزرگتر و محفوظ از مار، پرندگان و قورباغه های بزرگتر و…نمود.جهت داشتن یک مزرعه موفق و پرمحصول، غذادهی مناسب و کافی یک پارامتر حیاتی است. بچه قورباغه ها عمدتا از فیتوپلانگتون ها و جلبک ها تغذیه می نمایند و رژیم گیاه خواری دارند، وقتی قورباغه ها رشد نمودند فرایند تغذیه ی آنها مشکل تر شده و عمدتا تمایل به تغذیه از موجودات زنده و متحرک دارند. نصب لامپ در اطراف استخرهای پرورش قورباغه و جذب حشرات در شب می تواند منبع خوبی برای جذب حشرات و در نتیجه تامین غذای قورباغه ها باشد.به عنوان نمونه در یک مزرعه ۲۶ هکتاری پرورش قورباغه نیمه صنعتی می توان ۱۰ هکتار آن را به صورت حوضچه و برکه های کوچک و بزرگ برای پرورش قورباغه از زمان لاروی تا موجود کامل در نظر گرفت. مساحت این حوضچه ها و برکه ها حداقل ۱۰ مترمربع و حداکثر ۵۰۰ مترمربع به عمق حداقل ۸۰ سانتی متر و حداکثر یک متر در نظر گرفته می شود. در چنین مزرعه ای در سال حدود ۲۰ تن گوشت قورباغه برای صادرات می توان تولید نمود. تقاضای روزافزون گوشت قورباغه از یک طرف و از طرف دیگر سطحی بیش از ۵۰۰ هزار هکتار شالیزار و برکه های متروکه غیر قابل بهره برداری برای سایر تولیدات اقتصادی در شمال و جنوب کشور، می توان با پرورش قورباغه ضمن کسب درآمدی قابل توجه برای صاحبان زمین ها، قشر عظیمی از جوانان و مردم منطقه را نیز مشغول به کار نمود.
پرورش قورباغه: کشور ما با داشتن شرایط آب و هوایی مساعد برای پرورش گونه های تجاری قورباغه از این پتانسیل و ظرفیت برخوردار است که به جمع کشورهای بزرگ تولید و صادرکننده این جانور بپیوندد.وجود نواحی گرم و مرطوب در جنوب و مرطوب و معتدل در شمال کشور، بهره مندی از تالاب ها و آبگیرهای بسیاری در کشور و امتیازات مثبتی از قبیل فراوانی بالای غذای زنده برای تغذیه ی این جانور این امکان را برای کشور فراهم ساخته است که بتواند موفق تر از بسیاری کشورها در این صنعت و تجارت پررونق حضور یابد.
اهداف پرورش : صادرات گوشت این جانور به صورت تازه، منجمد و کنسروی، تهیه چرم از پوست، تولید کودهای کمپوست با کیفیت بالا از اندام های داخلی و کمک به کاهش استفاده از کودهای شیمیایی، اشتغال زایی، صادرات و درآمدزایی و...
فیزیولوژی و طبقه بندی علمی:قورباغه جانوری است از رده ی دوزیستان (Amphibia) و راسته ی بی دمان (Anura). اندام های خلفی آن طویل اند که باعث جهش حیوان در حرکت شده و نیز حیوان به وسیله ی این اندام های طویل به خوبی در آب شنا می کند. قلب قورباغه 3 حفره ای و متشکل از 2 دهلیز و 1 بطن است. در دهان قورباغه دو سوراخ کوچک اضافی دارد که با کیسه های صوتی در ارتباط هستند. قورباغه ها لقاح خارجی دارند. نوزاد قورباغه در موقع خروج از تخم کاملا آبزی است و در آب های راکد میزیدو پس از دگردیسی می تواند در خاک نیز زندگی کند. قورباغه بالغ باید برای تنفس به سطح آب بیاید اما می تواند چند دقیقه زیرآب بماندواکسیژن محلول در آب را از راه پوست و خصوصا پوست نواحی خلفی مثل لگن جذب کند.
تفاوت قورباغه ها با وزغ 1- وزغ حرکت جهشی ندارد 2 – مردمک چشم وزغ ها عمودی ولی در قورباغه ها گرد است. 3- قورباغه ها معمولا بدن نرم و مرطوب دارند و در نزدیکی آب ها زندگی می کنند ولی وزغ ها پوست خشک و زگیل مانند دارند.
گونه های دارای ارزش تجاری :در جهان از سرده ی Rana چند گونه از نظر مصرف انسانی ارزش بالاتری دارند که شامل: قورباغه پلنگی (Rana pipiens)، قورباغه سبز (Rana clamitans)، قورباغه اردک ماهی (Rana palustrist) و قورباغه بزرگ آمریکایی (Rana catesbeiana)، می شود. همچنین قورباغه مردابی (Marsh frog) که در ایران و به خصوص مرداب انزلی به وفور یافت می شود نیز دارای ارزش تجاری و غذایی بالایی است. از قورباغه بزرگ آمریکایی به جهت درشت اندامی از تمام بدنش جهت مصارف تغذیه ای استفاده و در گونه های دیگر فقط از ران آنها استفاده می شود.در ادامه به معرفی 2 گونه قورباغه مردابی و قورباغه بزرگ آمریکایی می پردازیم.
قورباغه مردابی Marsh Frog اسم علمی: Rana ridibundus
طول قورباغه بالغ: حداکثر 17 سانتی متر، نرها حدود 12 سانتی متر. وزن قورباغه بالغ تا 500 گرم
گسترش جغرافیایی: این گونه در اکثر نقاط دنیا پراکندگی دارد و گونه ای جهان شمول است و از نظر خوراکی و تجاری گونه ای بسیار مهم به شمار می آید.
تولیدمثل و تخم گذاری: در فصل بهار و آب های کم عمق. تعداد تخم: حدود 1000 تا 12000 تخم که بسته به سن و جثه متغیر است.
رشد و تغذیه: تغذیه در دوره لاروی از بی مهرگان و گیاهان آبزی است و پس از دگردیسی از حشرات، کرم های خاکی، عنکبوت ها و...
قورباغه بزرگ آمریکایی: American Bullfrog اسم علمی: Rana catesbeiana
طول قورباغه بالغ ماده: 15-9 سانتی متر (در بعضی موارد تا 20 سانتی متر)
گسترش جغرافیایی: این قورباغه بومی نواحی آمریکای شمالی است و هم اینک در بسیاری از نواحی جهان مثل: آسیا جنوب آمریکا و اروپا یافت می شود.
تولیدمثل و تخم گذاری: اواخر بهار و اوایل تابستان . تعداد تخم: جنس ماده می تواند تا 000/20 تخم تولید کند. طول عمر: 8 تا 10 سال در طبیعت و تا 16 سال در اسارت
رشد و تغذیه: دوره دگردیسی از چند ماه (در نواحی جنوبی و گرم تر) تا 3 سال (در نواحی شمالی و سردتر) متغیر است. تغذیه در زمان لاروی و پس از آن مشابه سایر قورباغه های خوراکی است و باید به کیفیت غذا و میزان آنها توجه ویژه ای نمود.
تکثیر و پرورش :به سه شکل: طبیعی، نیمه طبیعی و مصنوعی
نحوه پرورش مصنوعی: دو حیوان نر و ماده پس از جفت گیری در خشکی برای مدت کوتاهی به زیر آب می روند. سپس ابتدا حیوان ماده و پس از آن حیوان نر سلول های جنسی خود را در آب رها می کنند. هر مولد ماده حدود 3 تا 5 هزار تخم می گذارد که این مقدار بسته به جثه، سن و گونه تغییر می کند. باید توجه داشت که عمل تخم ریزی در آب راکد صورت گیرد همانند برکه ها. این برکه ها نباید بیش از 400 مترمربع و عمق آنها در حدود 85-80 سانتی متر باشد. قورباغه مولد را باید از نظر کیفیت آب، نوع تغذیه و عدم ابتلا به انواع بیماری های ویروسی، انگلی و باکتریایی مورد مراقبت قرار داد. تخم ها پس از 5 تا 20 روز به شکل لاروهای دم دار با طول حدود 5 میلی متر ظاهر می شوند. این مدت بستگی به میزان دمای آب دارد. در این مرحله به ماهی های کوچک شبیه هستند. پس از چند روز طول آنها به حدود 10 میلی متر می رسد. لاروها پس از حدود 20 روز یا سه هفته به بچه قورباغه و پس از گذشت هفت هفته به قورباغه جوان تبدیل می شوند. باید توجه داشت که بچه قورباغه ها را وارد برکه های بزرگتر و ایمن از مار، پرندگان و سایر شکارچیان نمود. همان طور که گفته شد تغذیه لاروها از بی مهرگان آبزی و گیاهان است و با رشد جانور و پس از دگردیسی جانوران کوچک و متحرک مثل: انواع حشرات، کرم ها، ماهیان کوچک و... را می خورد. یکی از راهکارهای مفید در مزارع پرورش قورباغه برای جذب بیشتر حشرات و سایر بندپایان به عنوان غذای اصلی قورباغه ها روشن کردن چراغ در شب است. این عمل موجب حرکت آنها به سمت منبع نور شده و به این وسیله در دسترس قورباغه ها قرار می گیرند.قورباغه ها پس از رسیدن به وزن مطلوب و رشد کافی صید شده و در صورتی که هدف پرورش استفاده از گوشت باشد پس از جدا کردن قسمت های فاقد ارزش خوراکی و با رعایت موزاین بهداشتی جهت مصرف به صورت: تازه، منجمد و یا کنسروی آماده می شوند. پرورش قورباغه از سوی نماینده ی ولی فقیه در سازمان دامپزشکی کشور به منظور صادرات، حلال اعلام شده است؛
پرورش نیمه طبیعی و طبیعی: این روش با وارد کردن تعدادی مولد به برکه ها و مرداب هایی که حصارکشی شده اند انجام می شود. در روش طبیعی نیز قورباغه ها را از سطح طبیعت جمع آوری می کنند. این روش در کشورهایی که به دلیل کمبود منابع غذای زنده برای این جانور و هزینه بالای نیروی انسانی و کارگری امکان پرورش مصنوعی مقرون به صرفه نیست انجام می شود.
جمع آوری تخم قورباغه: دو گونه ی R. hexadactyla R. Tigrina درموسم بارندگی وتحت شرایط طبیعی در آبهای راکد کم عمق تخم گذاری می کنند.(هچ شدن تخمهای بارور حدود 5-20 روز طول می کشد که بستگی به دمای محیط دارد. تخم قورباغه و لارو و قورباغه های جوان می توانند بطور طبیعی جمع آوری شوند.بهتر است که تخم قورباغه ها بطور طبیعی و توسط پرورش دهندگان از مجرای های اصلی آب جمع آوری شود و در استخرتخمگذاری در مزرعه نگهداری شود .
جمع آوری تخم از استخرها: استخرهای تخم ریزی در حدود 10 to 15 m2 در اندازه های شبیه به محیط طبیعی می باشند ، که با سایه ی گیاهان و درختان حاشیه ای احاطه شده اند.نواحی تخم ریزی یک سوم از کل ناحیه را دربر می گیرد، که عمق آب حدود 15 سانتی متر است. تعداد تخم ها بستگی به جنس ماده دارد ، که ممکن است در یک بار حدود 8000 تا 20000 تخم باشد.تخم های رها شده مرتبا با اسپرمهای آزاد شده توسط نرها در خارج بارور می شوند. تخم های لقاح یافته بوسیله ی یک ماده ی لزج مانند در سطح آب شناور باقی می مانند. این توده ی تخم ها باید به دقت داخل ظرفهایی حاوی آب ریخته شوند و به استخرهای هچینگ منتقل شوند.لازم است توده تخم ها در گودال آب دقیقا به همان حالت به استخرهای هچینگ منتقل شود تا حالت اصلی طبیعی حفظ شود. تحت شرایط آبهای جاری تخم های لقاح یافته در حدود 3 روز شکافته می شوند. و لاروهای قورباغه ها حدود یک هفته از تخم ها تغذیه می کنند و سپس بوسیله زئوپلانکتونها و یا زرده تخم مرغ تغذیه می شوند. لاروهای R. tigrina و R. Crassa از زئوپلانکتونها و کرمهای توبیفیکس و R. hexadactyla از Spirogyra و شاخه کوچکی از Hydrilia را ترجیح می دهند.از 20000 تخم بارور شده فقط 1000 تای آنها تبدیل به لارو قورباغه می شوند.
تانکهای هچینگ: به ثمر رسیدن قورباغه ها بستگی به کیفیت نگهداری tadpoles دارد. لازم است از تخمهای حاصل شده از القای تولید مثلی در تانکهای هچینگ نگهداری دقیق بعمل آید. ممکن است ونیروهای پلاستیکی یا سری هایی از تانکهای بهم پیوسته با یک ورودی و خروجی در هر کدام بعنوان تانکهای هچینگ استفاده شوند. تانکهای بهم متصل شده باید دارای آب در حدود cm50 باشند. تخمها حدود 20 روز در این مکان نگهداری می شوند. تا زمانیکه تبدیل به لارو شوند و سپس به استخرهای نگهداری منتقل می شوند
استخرهای نوزادگاهی:این استخرها ممکن است استخرهای خاکی به وسعت 1000 مترمربع باشند. در هر استخر حداقل عمق آب cm30 است و حدود ¾ از کل ناحیه را شامل می شود و بقیه زمین مرتفع است.برای جلوگیری از تهاجم شکارچیان و خروج قورباغه های رشد یافته ، حصار کشیدن این استخرها با توری های نایلونی یا حفاظ شبکه ای فلزی حدود 1 متر ارتفاع لازم است . برای جلوگیری از ورود پرندگان ، در نواحی باز یک تور فلزی کشیده می شود . اندازه ی فشار آب در این استخرها ، به حجم ذخیره سازی نوزادها(لاروها) وابسته است . حجم ذخیره سازی لاروها ممکن است 1005000 متر مربع باشد.Tadpoles همه چیزخوارند. در ماه اول با غلات تغذیه می شوند و سپس با سیب زمینی شیرین ، آرد ، سبوس برنج، ضایعات آشپزخانه ها.در طی تغذیه ، ظرفهای غذا، نزدیک سطح آب قرار داده می شوند و تغذیه درR. tigrina and R. crassa هر روز دو بار(ترجیحا در صبح و بعدالظهر) انجام می شود . tadpoles با کرم ابریشم تغذیه می شوند. پیش از تغییرشکل دادن ، tadpoles از منبع بالایی از پروتئین خوب تغذیه می شوند.(زئوپلانکتون ، کرمهای توبیفکس ، گوشت قورباغه) . بنابرگزارش های داده شده ، قورباغه های جوان تغذیه شده با کرم ابریشم، بزرگتر هستند نسبت به قورباغه هایی که تغذیه شده اند با غذاهای دیگر.در استخرهای نوزادگاهی ، دم tadpoles باقی می ماند به مدت 2 ماه ، تا زمانی که تبدیل به قورباغه های جوان بدون دم شوند. این فرایند بیشتر به دما،کیفیت تغذیه و شاخصهای فیزیولوژیکی قورباغه ها بستگی دارد.
استخرهای پرواری: قورباغه های جوان بدون دم تقریبا یک اندازه(cm5 ) به نسبت 100 در متر مربع ، برای جلوگیری از همجنس خواری و رشد ، جوانهای (< cm5) برای دوره 2 ماهه یا تا زمانیکه اندازه ی هر کدام از آنها cm12 شود، ذخیره می شوند. و سپس ممکن است حجم ذخیره به 50 عدد در متر مربع کاهش یابد.قورباغه های جوان ، بخصوص گونه R. tigrina روزانه دو بار به نسبت 10 درصد وزن بدن ، با خرمگس و مگس و کرم خاکی یا ضایعات ماهی ، تغذیه می شوند. منبع رشد کرمها و حشره ها و مگسها ، پهن – کیک روغنی گندیده - استخوان های پس مانده و ادرار، می باشد. این غذاها ممکن است، بیرون درداخل سینی های کم عمق و تخت بر روی زمین در کنار آب قرار داده شوند. در حالیکه غذاهای زنده ، برای حدود یک یا دو ماه ذخیره می شوند.سپس قورباغه ها ی رشد یافته، آموزش داده می شوند تا غذاهای مرده را بگیرند.بعدا ممکن خواهد شد بواسطه دادن غذاهای زنده و غذاهای مرده از قبیل ماهی، حلزون، امعا و احشا، بتدریج حجم غذاهای مرده را افزایش دهیم .
استخرهای تولید: از نظر موقعیت و آماده سازی ، کم و بیش شبیه استخر پرواری است. گرچه کمی بزرگتر است و در اندازه (5000-1000متر مربع). برای افزایش مساحت استخر و کاهش هزینه ها ، تپه های کوچک از کنار به مرکز استخرها ساخته می شود . همانند استخرهای پرواری ، عمق آب، لازم نیست یکنواخت باشد.برای محافظت قورباغه ها از گرما و سرمای شدید، قسمت کوچکی از استخر ممکن است به اندازه کافی عمیق باشد (ca 50 cm).به بیان دیگر قسمت اعظم ممکن است، عمق cm515 داشته باشد برای سهولت تغذیه قورباغه ها. برای استفاده به عنوان پناهگاه برای حشرات و منبع غذای اصلی قورباغه ها، به گیاهان آبزی اجازه ی رشد در این استخرها داده می شود.حشرات در طی شب بیشتر جذب می شوند با یک منبع نوری 100200 وات. بسته به اندازه قورباغه های جوان ، حجم ذخیره ای از 20 تا 50 متر مربع متفاوت است.نمودار تغذیه در استخر تولید، کم و بیش شبیه به استخر پرواری است.قورباغه ی سبز بیشتر با Pistia تغذیه می شود و بقیه ممکن است در قسمت کوچکی از استخر رشد کنند. قورباغه ها رشد می کنند در مدت 10 ماه ، یا تا زمانیکه آنها به اندازه ی برداشت برسند. به بیان دیگر 200250 G .این قورباغه ها می توانند وفق یابند به نیمه آبزی ، مخصوصا بالغین گوشتخوار بیشتراز cm20. بوسیله ی پرورش تک گونه ای قورباغه ها ، یک بازده ی 750 kg/ha/yr می توانند بدست بیاورنند.پرورش چند گونه ای قورباغه و ماهی ها می تواند امکان پذیر باشد.قورباغه های برداشت شده ، ممکن است برای مسافت های کوتاه در گونی های کیسه ای یا گونی های پارچه ای حمل شوند. و در مسافتهای طولانی ، حمل ، در صندوقهای چوبی انجام می گیرد.
شیوه های مدیریت عمومی ذیل ممکن است برای پرورش سودآور قورباغه مورد استفاده قرار بگیرد:
ph آب برای استخرهای پرواری باید 6/7 باشد. غلظت کلرین در آب، برای استخرهای نوزادگاهی و پرواری باید زیر 0.5 ppm باشد.غلظت بیشتر کلر برای tadpoles سمی است. گرچه قورباغه های بالغ دراستخرهای تولیدبه غلظت بیشترازppm3 کلرمقاوم هستند.همچنین گزارش شده که غلظت خفیف کلر،ممکن است باعث جلوگیری ازبیماری باکتریایی درقورباغه درحال رشد شود.استخرهای هچینگ یا نوزادگاهی، باید بصورت فصلی،برای حضورحشرات آبزی از قبیل لارو سنجاقک وسوسک ها، که ممکن است طعمه لاروهای قورباغه شوند،کنترل شوند. حصاردراستخرهای تولیدممکن است بصورت دوره ای بازرسی شود.وگرنه،ممکن است،پرندگان،حلزون ها و جانورهای جونده وارد شده و قورباغه های رشد یافته را بخورند. قورباغه ها،مخصوصا ازاستخرتولید،ممکن است بطور دوره ای برای رشد و سلامتیشان نمونه گیری شوند.پای قرمز که نمونه ای از خراش پوست می باشد ، بدلیل تراکم زیاد طولانی مدت و تماس باسطح خشک ، در بین قورباغه ها رایج است.گرچه این نشانه ی بیماری نیست ، اما ممکن است بعدا باعث آسیب پذیری بوسیله باکتری های عفونی واگیردار مانند Aeromonas شوند. قورباغه های آلوده شده، بوسیله مقداری sulfadiazine, saltsolution chloramphenicol, یا 30%محلول رینگر قورباغه، ممکن است درمان شوند . در طی پرورش قورباغه و ماهی ، لازم است که ذخیره ی نسبتا زیاد بچه ماهیها و قورباغه های جوان در اندازه های یکسان باشند.
صادرات و بازار هدف :گوشت قورباغه از نظر طعم و مزه نزدیک و مشابه گوشت گوساله است و در بسیاری از کشورهای اروپایی از قبیل: فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و همچنین در کشورهای آمریکایی مثل آمریکا و کانادا محبوبیت بالایی دارد. به طور مثال کشور آمریکا سالانه حدود 1500 تن گوشت قورباغه وارد می کند. در زمینه صادرات کشورهای جنوب شرق آسیا از جمله: اندونزی، بنگلادش، چین و ژاپن جزء بزرگ ترین صادرکنندگان به شمار می آید. در این میان کشور اندونزی بزرگ ترین کشور اسلامی جهان فقط در سال های دهه ی 1990 سالانه بیش از 8000 تن قورباغه پرورش و به بازار عرضه کرده است. کشورهای بنگلادش، بلژیک، چین، اندونزی، ژاپن، مکزیک، هلند و تایوان بزرگ ترین صادرکنندگان گوشت قورباغه به کشورهای اروپایی به ویژه فرانسه، ایتالیا و اسپانیا و کشورهای آمریکایی هستند. تکثیر مصنوعی قورباغه در جهان علم نوپایی است که از 25 سال گذشته در کشورهای برزیل، آمریکا و جنوب شرقی آسیا شکل گرفته است. با توجه به اینکه تغذیه این جانور غذای زنده است و هزینه تولید غذای زنده و کارگر در این کشورها گران است، تکثیر مصنوعی آن چندان مقرون به صرفه نیست اما با توجه به اینکه در ایران غذای زنده برای تغذیه این جانور به وفور یافت می شود. البته با توجه به اینکه پرورش قورباغه در اکثر کشورهای جهان پرهزینه است و بلوغ و رشد این جانور بیش از یک سال طول می کشد، بیشترین میزان مصرف جهانی از طریق جمع آوری قورباغه ها از طبیعت انجام می شود که با توجه به وجود گونه های مختلف این خزنده می توان با جمع آوری این موجودات از طبیعت و فرآوری آن، برای صادرات اقدام کرد.