حسنعلی ابراهیمی سعید
3rd May 2015, 12:44 AM
... با قریب الوقوع شدن درگیری در اواخر سال 1990، جنگنده های ضربتی Su-24MK عراقی تمرینات مستمری را آغاز نمودند. طرح اولیه رزمی ابلاغی شامل پرواز با ارتفاع پست از پایگاه البکر به پایگاه الولید و پس از سوختگیری و تجهیز با مهمات (اغلب با بمب های FAB-500 و گاها با موشک های Kh-29L) حمله به دیمونا و سایر اهداف صنعتی اسراییل می شد. همچنین در جریان این تمرینات، احتراز از جنگنده های دشمن (توسط MiG-29 و Mirage F-1EQ) نیز تمرین می شد.
با آغاز جنگ در شب 17 ژانویه 1991، نیروی هوایی امریکا حملات ویژه ای را برعلیه 2 پایگاه البکر و الولید تدارک دید تا با وارد کردن ضربات سنگین از فعالیت موثر فنسرها جلوگیری کند، با این حال حتی یک فنسر عراقی هم روی زمین صدمه ندید؛ آنها برای حمله به اسراییل کنار گذاشته شده بودند!
از 24 ژانویه با شدت یافتن حملات و دشوارتر شدن اوضاع، نیروی هوایی عراق بر آن شد تا برای حفظ توان هوایی خود آنها را به ایران منتقل نماید، لذا "عملیات انتقال" در دستور کار قرار گرفت. طی یکی از این پروازهای انتقالی اتفاق مهیجی برای یکی از این مسافرین ناخوانده رخ داد.
در میانه راه البکر به نوژه یک جفت جنگنده F-15C امریکایی راه را بر یک فنسر بستند! خدمه عراقی با پرواز در ارتفاع پست در پوشش اقدامات سنگین الکترونیکی سعی نمودند به راه خود ادامه دهند، ولی ایگل ها با تلاش بسیار موفق به انجام قفل راداری بر روی "سوخوی بزرگ" شده و متعاقبا 3 تیر موشک AIM-7M شلیک نمودند، ولی فنسر با ایجاد اخلال سنگین و با کمک چف موفق شد از چنگ هر 3 موشک جان به در برد! اما ایگل ها حاضر نبودند از این شکار بزرگ بگذرند، لذا یکی از آنها سعی نمود با نزدیک تر شدن و با استفاده از موشک سایدوایندر کار فنسر را یکسره کند. با رسیدن به برد موشک سایدوایندر هر 4 موشک محمول به تناوب به سمت فنسر شلیک شدند، اما باز هم سیستم دفاعی Su-24MK با بهره گیری به موقع از فلر همه سایدوایندرها را به سرنوشت اسپاروها دچار نمود ...
بر گرفته از کتاب Iraqi Fighters 1953-2003 کاری مشترک از ژنرال احمد صدیق و تام کوپر
http://ali75a.blogfa.com/
سنترال کلوبز http://www.arteshi.com/showthread.php?t=2272
- - - به روز رسانی شده - - -
سیستم جنگال سوخو 24 خصوصا در برابر موشکهای حرارتی به دلیل سرکار داشتن با موشکهای کوتاه برد دوش پرتاب
و ارتفاع عملیاتی خیلی کم سوخو 24 ها بسیار قوی است ، فلر های حرارتی و راداری و چف خیلی در این پرنده و کلا
پرنده های ساخه سوخو تقویت شده به طوری که هیچ موشک حرارتی ای توان عبور از این حرارت وحشتناک را ندارد
در ضمن توان سوخو 24 در پرواز سریع در ارتفاع زیر 200 پا بسیار شگفت انگیز است به طوری که میتواند در ارتفاع 10 متری
سطح زمین در حالت اتوپایلوت پرواز کند و هیچ مشکلی هم نداشته باشد . در این ارتفاع موشکهای آمرام و اسپارو توان تشخیص ندارند
و بعد از آمدن به سمت هدف در اثر سرعت زیاد به زمین اصابت میکنند ، و سایدواندر ها هم راحت گول فلر ها رو میخورن
تنها راه زدن این پرنده بزرگ و چابک در ارتفاع کم استفاده از توپهای ضد هوایی هست که اون هم کار هر کسی نیست
چون قبل از شلیک از فاصله 10 کیلومتری ( 6 مایلی ) توسط رادر تشخیص عوارض زمین تشخیص و با موشک کنترل اپتیکی زده میشود
به هر حال اگر تجهیزات دفاعی سوخو 24 های ما در حد ان موقع سوخو های عراق باشد ، تقریبا حریفی ندارند
البته به جز موشک فنیکس که وقتی روی هدفی قفل کرد به هیچ وجه دنبال هدف دیگری نمیرود و امکان مانور و رهگیری
در ارتفاع خیلی پایین را دارد و میتواند موشکهای کروز دریایی را هدف قرار دهد .
با آغاز جنگ در شب 17 ژانویه 1991، نیروی هوایی امریکا حملات ویژه ای را برعلیه 2 پایگاه البکر و الولید تدارک دید تا با وارد کردن ضربات سنگین از فعالیت موثر فنسرها جلوگیری کند، با این حال حتی یک فنسر عراقی هم روی زمین صدمه ندید؛ آنها برای حمله به اسراییل کنار گذاشته شده بودند!
از 24 ژانویه با شدت یافتن حملات و دشوارتر شدن اوضاع، نیروی هوایی عراق بر آن شد تا برای حفظ توان هوایی خود آنها را به ایران منتقل نماید، لذا "عملیات انتقال" در دستور کار قرار گرفت. طی یکی از این پروازهای انتقالی اتفاق مهیجی برای یکی از این مسافرین ناخوانده رخ داد.
در میانه راه البکر به نوژه یک جفت جنگنده F-15C امریکایی راه را بر یک فنسر بستند! خدمه عراقی با پرواز در ارتفاع پست در پوشش اقدامات سنگین الکترونیکی سعی نمودند به راه خود ادامه دهند، ولی ایگل ها با تلاش بسیار موفق به انجام قفل راداری بر روی "سوخوی بزرگ" شده و متعاقبا 3 تیر موشک AIM-7M شلیک نمودند، ولی فنسر با ایجاد اخلال سنگین و با کمک چف موفق شد از چنگ هر 3 موشک جان به در برد! اما ایگل ها حاضر نبودند از این شکار بزرگ بگذرند، لذا یکی از آنها سعی نمود با نزدیک تر شدن و با استفاده از موشک سایدوایندر کار فنسر را یکسره کند. با رسیدن به برد موشک سایدوایندر هر 4 موشک محمول به تناوب به سمت فنسر شلیک شدند، اما باز هم سیستم دفاعی Su-24MK با بهره گیری به موقع از فلر همه سایدوایندرها را به سرنوشت اسپاروها دچار نمود ...
بر گرفته از کتاب Iraqi Fighters 1953-2003 کاری مشترک از ژنرال احمد صدیق و تام کوپر
http://ali75a.blogfa.com/
سنترال کلوبز http://www.arteshi.com/showthread.php?t=2272
- - - به روز رسانی شده - - -
سیستم جنگال سوخو 24 خصوصا در برابر موشکهای حرارتی به دلیل سرکار داشتن با موشکهای کوتاه برد دوش پرتاب
و ارتفاع عملیاتی خیلی کم سوخو 24 ها بسیار قوی است ، فلر های حرارتی و راداری و چف خیلی در این پرنده و کلا
پرنده های ساخه سوخو تقویت شده به طوری که هیچ موشک حرارتی ای توان عبور از این حرارت وحشتناک را ندارد
در ضمن توان سوخو 24 در پرواز سریع در ارتفاع زیر 200 پا بسیار شگفت انگیز است به طوری که میتواند در ارتفاع 10 متری
سطح زمین در حالت اتوپایلوت پرواز کند و هیچ مشکلی هم نداشته باشد . در این ارتفاع موشکهای آمرام و اسپارو توان تشخیص ندارند
و بعد از آمدن به سمت هدف در اثر سرعت زیاد به زمین اصابت میکنند ، و سایدواندر ها هم راحت گول فلر ها رو میخورن
تنها راه زدن این پرنده بزرگ و چابک در ارتفاع کم استفاده از توپهای ضد هوایی هست که اون هم کار هر کسی نیست
چون قبل از شلیک از فاصله 10 کیلومتری ( 6 مایلی ) توسط رادر تشخیص عوارض زمین تشخیص و با موشک کنترل اپتیکی زده میشود
به هر حال اگر تجهیزات دفاعی سوخو 24 های ما در حد ان موقع سوخو های عراق باشد ، تقریبا حریفی ندارند
البته به جز موشک فنیکس که وقتی روی هدفی قفل کرد به هیچ وجه دنبال هدف دیگری نمیرود و امکان مانور و رهگیری
در ارتفاع خیلی پایین را دارد و میتواند موشکهای کروز دریایی را هدف قرار دهد .