ای علی، ای آیت جان، آمدی

[نارون1]

ای علی، ای آیت جان، آمدی

آمدی، ای جان جانان، آمدی


ذات حق را جلوه گر چون آفتاب

دل فروز، از مشرق جان آمدی


کعبه از نور جمالت روشن است

کز حریم لطف یزدان آمدی


ای ز تو، آیین احمد در کمال

ای دلیل راه انسان، آمدی


شهر بند عشق را، مفتاح راز

تا گشایی راز قرآن آمدی


خاتم دین خدا را پاسدار

ای به حشمت چون سلیمان آمدی


تا بر افروزی چراغ معرفت

در طریق علم و عرفان آمدی


یار با مظلوم و، با ظالم به جنگ

رحمتِ این، زحمتِ آن، آمدی


برفراز قله آزادگی

عالم آرا، مهر تابان آمدی


دردهای دردمندان را به لطف

ای طبیب جان، به درمان آمدی


تا بسوزی پرده های شرک را

شعله آسا، گرم و سوزان آمدی


ای ولی حق زمین را از فروغ

چون فلک، اختر به دامان آمدی


آسمان احمدی را، همچو مهر

سرکشیده از گریبان آمدی


دست حق، آمد برون از آستین

تا تو، ای بازوی ایمان آمدی


موج خیز مکتب توحید را

همچو مروارید غلطان آمدی


قبله جان محبان خدا

مرحبا، ای شیر یزدان آمدی



مشفق کاشانی