khalilkarami
24th February 2015, 01:53 PM
در هم تنیدگی کوانتومی، بیش از دو سیستم را بهم متصل کردمحققان بین المللی دانشگاه فنی سوئینبورن استرالیا به شواهدی دست یافته اند که در هم تنیدگی کوانتومی اینشتین (Quantum entanglement) می تواند بیش از دو سیستم اپتیکی را بهم متصل سازد.http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2015/02/EPR-image-400x406.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2015/02/EPR-image-400x406.jpg)
این اکتشاف که در مجله نیچر فیزیک منتشر شده است، راه را برای مطالعات آثار کوانتومی در شبکه های بزرگتر هموار می سازد. پژوهش مزبور بر پارادوکس اینشتین-پودولسکی-روزن (EPR paradox) تمرکز دارد، اینشتین دریافت که براساس نظریه کوانتومی باید مابین ذراتی که حداقل یکبار با یکدیگر برهم کنش داشته اند، نوعی ارتباط اسرارآمیز درونی برقرار شود، به گونه ای که اگر ویژگی های کوانتومی یکی از این ذرات را تغییر دهیم، مابقی آنها صرف نظر از اینکه در چه فاصله ای از ذره اول قرار گرفته اند- و مثلا یک متر با ذره مزبور فاصله دارند یا یک میلیارد سال نوری- بلافاصله و بطور آنی از این تغییر ، تاثیر می پذیرد!این پیش بینی نظریه کوانتومی به حدی عجیب و غریب بود که حتی خود اینشتین هم که بنیان گذاران فیزیک کوانتومی بود به هیچ وجه نتوانست بپذیرد و با مطرح کردن چنین بحثی سعی داشت بنیادهای فلسفی مکانیک کوانتومی را به چالش بکشد و آنرا ناکامل عنوان کند، چرا که او معتقد بود اساسا هیچ کنش و ارتباطی مابین ذرات جهان نمی توانست با سرعتی بیش از سرعت نور برقرار شود. اما برای یکبار هم که شده اینشتین اشتباه می کرد؛ زیرا اکنون می دانیم که درهم تنیدگی اساس دور نوردی یا تله پورت (Teleportation) و رمزنگاری کوانتومی (Quantum cryptography) است. از درهم تنیدگی چنین بر می آید که گذشته از فاصله دو جسم، تأثیرگذاری متقابل امکانپذیر بوده و این بمعنای انتقال اطلاعات، سریعتر از سرعت نور است.این تیم پژوهشی، سه پرتو نور قوی فاصله دار را بکار گرفت و متوجه تأثیر قابل توجه آنها بر یکدیگر، بدون مفروضات اضافی شد. نتایج موفقیت آمیز این آزمایش گامهای بزرگی به سوی صحه گذاری بر مکانیک کوانتومی در سطح مزوسکوپی (Mesoscopic physics) – مابین میکروسکوپی و ماکروسکوپی – می باشد. از کاربردهای عملی چنین دستاوردی، ایجاد رمز عبورهای غیر قابل هک کردن به وسیله سیستم های در هم تنیده است. محققان امیدوارند که چنین روشی به ایجاد سیستم های کامیپوتری با امنیت بالاتر بینجامد.
منبع :بیگ بنگ
این اکتشاف که در مجله نیچر فیزیک منتشر شده است، راه را برای مطالعات آثار کوانتومی در شبکه های بزرگتر هموار می سازد. پژوهش مزبور بر پارادوکس اینشتین-پودولسکی-روزن (EPR paradox) تمرکز دارد، اینشتین دریافت که براساس نظریه کوانتومی باید مابین ذراتی که حداقل یکبار با یکدیگر برهم کنش داشته اند، نوعی ارتباط اسرارآمیز درونی برقرار شود، به گونه ای که اگر ویژگی های کوانتومی یکی از این ذرات را تغییر دهیم، مابقی آنها صرف نظر از اینکه در چه فاصله ای از ذره اول قرار گرفته اند- و مثلا یک متر با ذره مزبور فاصله دارند یا یک میلیارد سال نوری- بلافاصله و بطور آنی از این تغییر ، تاثیر می پذیرد!این پیش بینی نظریه کوانتومی به حدی عجیب و غریب بود که حتی خود اینشتین هم که بنیان گذاران فیزیک کوانتومی بود به هیچ وجه نتوانست بپذیرد و با مطرح کردن چنین بحثی سعی داشت بنیادهای فلسفی مکانیک کوانتومی را به چالش بکشد و آنرا ناکامل عنوان کند، چرا که او معتقد بود اساسا هیچ کنش و ارتباطی مابین ذرات جهان نمی توانست با سرعتی بیش از سرعت نور برقرار شود. اما برای یکبار هم که شده اینشتین اشتباه می کرد؛ زیرا اکنون می دانیم که درهم تنیدگی اساس دور نوردی یا تله پورت (Teleportation) و رمزنگاری کوانتومی (Quantum cryptography) است. از درهم تنیدگی چنین بر می آید که گذشته از فاصله دو جسم، تأثیرگذاری متقابل امکانپذیر بوده و این بمعنای انتقال اطلاعات، سریعتر از سرعت نور است.این تیم پژوهشی، سه پرتو نور قوی فاصله دار را بکار گرفت و متوجه تأثیر قابل توجه آنها بر یکدیگر، بدون مفروضات اضافی شد. نتایج موفقیت آمیز این آزمایش گامهای بزرگی به سوی صحه گذاری بر مکانیک کوانتومی در سطح مزوسکوپی (Mesoscopic physics) – مابین میکروسکوپی و ماکروسکوپی – می باشد. از کاربردهای عملی چنین دستاوردی، ایجاد رمز عبورهای غیر قابل هک کردن به وسیله سیستم های در هم تنیده است. محققان امیدوارند که چنین روشی به ایجاد سیستم های کامیپوتری با امنیت بالاتر بینجامد.
منبع :بیگ بنگ