Almas Parsi
15th February 2015, 10:32 AM
اگر نسل انسان منقرض شود کدام جانور،گونه غالب سیاره می‌شود؟
سوال بالا دو فرض اشتباه دارد؛ نخست اینکه در‌حال‌حاضر نیز انسان گونه غالب سیاره محسوب نمی‌شود.
درواقع این تصور تنها برای خود ما وجود دارد و از چشم‌انداز اشتباه ما سرچشمه می‌گیرد. ما نه پر جمعیت‌ترین گونه سیاره هستیم، نه بیشترین حضور را در همه‌جا داریم و نه بیشترین تاثیر را روی سیاره می‌گذاریم. افتخار تمام این موارد به باکتری‌ها تعلق دارد.
در حقیقت، باکتری‌ها، گیاهان و قارچ‌ها بیش از هرگونه دیگری از خاندان جانوران زمین «غالب» محسوب می‌شوند و به احتمال فراوان بیشتر از ما روی زمین عمر خواهند کرد.
http://www.weare.ir/wp-content/uploads/2014/11/1-524x330.jpg (http://www.weare.ir/interesting/scientific/%d8%a7%da%af%d8%b1-%d9%86%d8%b3%d9%84-%d8%a7%d9%86%d8%b3%d8%a7%d9%86-%d9%85%d9%86%d9%82%d8%b1%d8%b6-%d8%b4%d9%88%d8%af/attachment/1-524x330/)
دومین تصور غلط این است که فرض شده است لزوما یک گونه جانوری باید بر دیگر گونه‌ها حکمرانی کند. تقریبا در تمام طول تاریخ زمین، تکثیر و تنوع زیستی موجودات زنده به شکل گرداب آشوبناکی از گونه‌های مختلف بوده است؛ بدون آنکه برنده یا بازنده مشهودی وجود داشته باشد.
برای مثال، بخش‌هایی از زمین مانند جنگل‌های بارانی آمازون یا اعماق اقیانوس‌ها را در نظر بگیرید که انسان امروزه حضور چندانی در آنها ندارد. حضور نداشتن انسان در این نواحی باعث ایجاد خلاء قدرت نشده است، چرا که «گونه غالب» چیزی نیست که طبیعت به دنبال آن بوده باشد.
اگر همه انسان‌ها همین فردا سیاره را ترک کنند، زمین شبیه به شرایط دوران پلیوسن خواهد شد؛ دورانی حدود سه میلیون سال پیش که هنوز اثری از آدمیزاد روی سیاره وجود نداشت.
ذخایر ماهی اقیانوس‌ها بازیابی خواهد شد. روی خشکی، گله‌های بزرگ احشام که زمانی توسط انسان نگهداری می‌شدند، آزاد و رها در طبیعت پرسه خواهند زد و عرض‌های جغرافیایی میانه به چمنزارهایی سرسبز بدل خواهد شد.
شاید درنهایت، یکی دیگر از گونه‌های نخستی با هوشی بیشتر فرگشت یابد و راه ما را ادامه دهد؛ اما نه گریزی از آن خواهد بود و نه آن گونه را به گونه غالب بدل خواهد کرد.
منبع : weare
سوال بالا دو فرض اشتباه دارد؛ نخست اینکه در‌حال‌حاضر نیز انسان گونه غالب سیاره محسوب نمی‌شود.
درواقع این تصور تنها برای خود ما وجود دارد و از چشم‌انداز اشتباه ما سرچشمه می‌گیرد. ما نه پر جمعیت‌ترین گونه سیاره هستیم، نه بیشترین حضور را در همه‌جا داریم و نه بیشترین تاثیر را روی سیاره می‌گذاریم. افتخار تمام این موارد به باکتری‌ها تعلق دارد.
در حقیقت، باکتری‌ها، گیاهان و قارچ‌ها بیش از هرگونه دیگری از خاندان جانوران زمین «غالب» محسوب می‌شوند و به احتمال فراوان بیشتر از ما روی زمین عمر خواهند کرد.
http://www.weare.ir/wp-content/uploads/2014/11/1-524x330.jpg (http://www.weare.ir/interesting/scientific/%d8%a7%da%af%d8%b1-%d9%86%d8%b3%d9%84-%d8%a7%d9%86%d8%b3%d8%a7%d9%86-%d9%85%d9%86%d9%82%d8%b1%d8%b6-%d8%b4%d9%88%d8%af/attachment/1-524x330/)
دومین تصور غلط این است که فرض شده است لزوما یک گونه جانوری باید بر دیگر گونه‌ها حکمرانی کند. تقریبا در تمام طول تاریخ زمین، تکثیر و تنوع زیستی موجودات زنده به شکل گرداب آشوبناکی از گونه‌های مختلف بوده است؛ بدون آنکه برنده یا بازنده مشهودی وجود داشته باشد.
برای مثال، بخش‌هایی از زمین مانند جنگل‌های بارانی آمازون یا اعماق اقیانوس‌ها را در نظر بگیرید که انسان امروزه حضور چندانی در آنها ندارد. حضور نداشتن انسان در این نواحی باعث ایجاد خلاء قدرت نشده است، چرا که «گونه غالب» چیزی نیست که طبیعت به دنبال آن بوده باشد.
اگر همه انسان‌ها همین فردا سیاره را ترک کنند، زمین شبیه به شرایط دوران پلیوسن خواهد شد؛ دورانی حدود سه میلیون سال پیش که هنوز اثری از آدمیزاد روی سیاره وجود نداشت.
ذخایر ماهی اقیانوس‌ها بازیابی خواهد شد. روی خشکی، گله‌های بزرگ احشام که زمانی توسط انسان نگهداری می‌شدند، آزاد و رها در طبیعت پرسه خواهند زد و عرض‌های جغرافیایی میانه به چمنزارهایی سرسبز بدل خواهد شد.
شاید درنهایت، یکی دیگر از گونه‌های نخستی با هوشی بیشتر فرگشت یابد و راه ما را ادامه دهد؛ اما نه گریزی از آن خواهد بود و نه آن گونه را به گونه غالب بدل خواهد کرد.
منبع : weare