Almas Parsi
6th February 2015, 09:03 PM
اولین تلویزیون را چه کسی اختراع کرد؟ (http://behtarynha.ir/fa/news/2030/%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C%D9%86-%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86-%D8%B1%D8%A7-%DA%86%D9%87-%DA%A9%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%B9-%DA%A9%D8%B1%D8%AF)
تاریخچه فناوری تلویزیون می‌تواند به دو بخش تقسیم شود : پیشرفت‌هایی که به اصول و قواعد الکترونیکی و مکانیکی وابسته هستند. و دیگر پیشرفت‌هایی که صرفاً وابسته به اصول الکترونیکی هستند در دومین مورد که در تمامی تلویزیون‌های مدرن بکار رفته شده، نیز نمی‌توان دیدگاه‌های مربوط به سیستم‌های مکانیکی و اختراعات آن را نادیده گرفت. «کلمه تلویزیون» یک لغت ترکیبی است که از زبان‌های لاتین و یونانی برگرفته شده‌است.
لغت Tele در زبان یونان به معنی «دور» و کلمه vision در لاتین به معنای «دید» است این لغت اغلب به طور مختصر به شکل TV نوشته می‌شود.
http://behtarynha.ir/files/fa/news/1393/10/14/3890_865.jpg (http://behtarynha.ir/)
تلویزیون مکانیکی
نهاد (ماهیت) اصلی سیستم تلویزیونی کنونی، از کشف قابلیت نوررسانی سلینوم به وسیله «ویلوجی بای اسمیت» در سال ۱۸۷۳ و اختراع یک دیسک اسکن به وسیله " پاول گاتلیب نیپکو (Paul Gottlieb Nopkow) در سال ۱۸۸۴ میلادی شکل گرفت.
نیپکو یک دانش آموز آلمانی در سال ۱۸۸۴ نخستین سیستم تلویزیونی الکترومکانیکی را اختراع کرد. طرح چهارچوب شکل نیپکو، به عنوان نخستین تلویزیون مطرح شد. «کنستانتین پرسکی» لغت تلویزیون را در مقاله‌ای در «کنگره بین‌المللی الکتریسته» در نمایشگاه بین‌المللی جهان در پارس در ۲۵ اوت ۱۹۰۰ مطرح کرد. مقاله پرسکی فناوری‌های موجود در بخش الکترومکانیکی را مورد بررسی قرار داد.
استفاده از نورسلینوم و دیسک اسکن نیپکو، نخستین استفاده عملی از ترکیب تصاویر و عکسها است که کمک کرد تا در اولین دهه قرن ۲۰ تصاویر ترام دار به وسیله کپی برداری از خطوط تلفن و تلگراف به عنوان یکی از خدمات مطبوعاتی پخش شود. با این وجود این یافته‌ها در زمینه فناوری لامپ تقویت صوتی تا سال ۱۹۰۷ عملی نشد.
نخستین نمایش از پخش آنی تصاویر دو صوتی (dv،tone) بوسیله «جورجزدیگنوکس» و «ای فورینر» با استفاده از یک غلتک چرخان به عنوان اسکنر و یک ماتریکس با لامپ‌های سلبنیوم ۶۴ به عنوان ریسیور در سال ۱۹۰۹ در پاریس صورت گرفت.
در سال ۱۹۱۱ میلادی «بوریس رونسیگ» و دانشجویش «ولادمیرکوسها وریکین» با استفاده از یک اسکنر مکانیکی غلتکی شکل، یک سیستم تلویزیونی را ایجاد کرد که به عقیده خود ورسکین، تصاویر بسیار ساده را از طریق سیم‌ها به بخش‌های الکترونیکی ریسیور منتقل می‌کرد. ولی تا این سیستم جابجایی تصاویر امکان پذیر نبود؛ چرا که حساسیت اسکنر کافی نبوده و لامپ سلنیوم بسیار عایق بندی بود.
http://behtarynha.ir/files/fa/news/1393/10/14/3893_204.jpg (http://behtarynha.ir/)
در ۲۵ مارس ۱۹۲۵ یک مخترع اسکاتلندی با نام جان لوگی بِرد در فروشگاه زنجیره‌ای سلفریجز در لندن تصاویری متحرک به صورت سایه نما در تلویزیون را به نمایش گذارد. اما در صورتی که تلویزیون به معنای پخش تصاویر زنده، متحرک و تدام دار و نه تصاویر سایه نما و دو صوتی تعریف شود، بگیرد نخستین بار به این فناوری در دوم اکتبر ۱۹۲۵ دست یافت.
وی سپس نخستین نمایش عمومی از یک سیستم تلویزیونی فعال را به اعضای موسسه سلطنتی و یک گزارشگر روزنامه در ۲۶ ژانویه ۱۹۲۶ در آزمایشگاه خود در لندن ارائه کرد. برخلاف سیستم‌های الکترونیکی با چندین هزار خطوط قابل تجزیه، در مورد قبل، تصاویر اسکن شده به طور عمودی با استفاده از یک دیسک اسکنر با لنزهای دوتایی مارپیچی، شکل اختراعی جان لاجی برد تنها ۳۰ خط قابل تجزیه برای ایجاد یک تصویر قابل درک از چهره انسان داشت.
جان لوگی برد در سال ۱۹۲۷ سیگنالی را برای خطوط تلفن در فاصله ۴۳۸ مایلی بین شهرهای لندن و گلاسگو فرستاد. در سال ۱۹۲۸ شرکت توسعه سینما و تلویزیون بِرد نخستین سیگنال تلویزیونی بین اروپا و آمریکا را بین لندن و نیویورک پخش کرد. وی همچنین یک تلویزیون با رنگ الکترود مکانیکی، مادون قرمز و سه بعدی را با استفاده از لنزها، دیسک‌ها و فیلترهای اضافی به نمایش گذارد و همچنین در کنار این تلویزیون یک سیستم ضبط ویدئویی را در سال ۱۹۲۷ ارائه کرد. که هنوز هم وجود دارد. وی در سال ۱۹۲۹ در نخستین «دفتر خدمات تجربی تلویزیون‌های الکترو مکانیکی» در آلمان حضور یافت و در سال ۱۹۳۱ نخستین برنامه پخش زنده «اسپوم در بای» را ساخت.
در سال ۱۹۳۲ دی تلویزیون با امواج مافوق کوتاه را ابداع کرد. سیستم الکترو مکانیکی بِرد در سال ۱۹۳۶ به بیشترین حد خود شامل ۲۴۰ خط در شبکه تلویزیونی BBC رسید. و سپس «مارکونی رامی» سیستم تلویزیونی با ۴۰۵ خط تجزیه الکترونیکی را ابداع کرد.
«چارلز فرانسیس جنکنیز» در ۱۳ ژوئن ۱۹۲۵ توانست در آمریکا با استفاده از یک اسکنر با دیسک لنزی شامل ۴۰۸ خط تجریه برای هر تصویر، در هر ثانیه ۱۶ تصویر از آسیاب بادی عروسکی را از یک ایستگاه رادیویی و ردیابی به آزمایشگاه خود در واشنگتن منتقل کند.
آزمایشگاه‌های تلفنی بل در می۱۹۲۵ تصاویر ترام دار از اسلایدها را تولید کرد.
با این وجود دراماتیک‌ترین نمایش تلویزیونی در هفت آوریل ۱۹۲۷ به وسیله «هربرت ای آیوس» ارائه شد. وی با استفاده از تصاویر در مقیاس کوچک (۵/۲ × ۱۲ اینچ) و در مقیاس بزرگ (۳۰ × ۲۴ اینچ) در مسیری بین واشنگتن و نیویورک و از ویپانی تا نیوجرسی،
سیستم‌های تلویزیونی را آزمایش کرد اشیاء به وسیله نوریک اسکنر حاوی یک دیسک با ظرفیت ۵۰ روشن می‌شدند که این دستگاه در هر ثانیه ۱۶ عکس برمی داشت.
http://behtarynha.ir/files/fa/news/1393/10/14/3891_172.jpg (http://behtarynha.ir/)
تلویزیون الکترونیکی
در سال ۱۹۱۱ یک مهندس با نام «آلن ارشیبا لد کمپل سوئینتون» در خصوص جزئیات چگونگی شکل گیری یک تصویر الکترویکی دور با استفاده از لامپ‌های اشعه کاتود مقاله‌ای در لندن ارائه کرد که در روزنامه تا غیر ارائه شد. این مقاله که بعدها در مقاله‌ای در سال ۱۹۰۸ در نشریه "Nature" (طبیعت) منتشر شد، نخستین مقاله توصیف سیستم‌های تلویزیون‌های الکترونیکی است که اکنون هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سایر سیستم‌ها با استفاده از لامپ اشعه کاتود به عنوان ریسیور (گیرنده) مورد آزمایش قرار گرفتند. ولی ارائه مفهوم استفاده از آنها به عنوان یک فرستنده بسیار طولانی است و در این متن نمی‌گنجد. در اواخر دهه ۲۰ زمانی که هنوز تازه تلویزیون‌های الکترومکانیکی معرفی شده بودند، فیلو فارنس و و لادمیروری گین همچنان به طور جداگانه بر روی گونه‌های مختلف لامپ‌های فرستنده الکتریکی کار می‌کردند. تلویزیونی که بر پایه انتشار الکترون با تجمع الکترون‌های ثانویه در طول دوره اسکن کار می‌کنند نخستین بار به وسیله یک مخترع مجاری به عنوان «کالمان یتهانیی» در سال ۱۹۲۶ ارائه شد.
که بعدها در سال ۱۹۲۸ اصلاحاتی نیز روی آن صورت گرفت. در ۷ سپتامبر ۱۹۲۷ " فیلو فارنس با دوربین خود نخستین عکس را در آزمایشگاه خود در خیابان Green شماره ۲۰۲ برداشت که این عکس خط مستقیم ساده‌ای بود. در سال ۱۹۲۸ فارنس سیسیتمی را راه اندازی کرد که برای ارائه یک فیلم متحرک برای تلویزیون و مطبوعات کافی بود. در سال ۱۹۲۹ این سیستم به وسیله حذف یک موتور ژنراتور اصلاح شد به گونه‌ای که این سیستم تلویزیونی اکنون هیچ بخش مکانیکی متحرکی ندارد. در آن سال فیلو فارنس نخستین تصاویر زنده از انسان از جمله یک تصویر (۵/۰/۱۳) اینچی از همسرش با چشم‌های بسته را پخش کرد.
فیلو فارنس نمایش عمومی را از یک سیستم تلویزیونی تمام الکترونیکی برای نخستین بار، در جهان، در ۲۵ اوت ۱۹۳۴ در موسسه فرانکلین در فیلادلفیا ارائه کرد. سایر مخترعین پیش از آن اجزای چنین سیستمی را ارائه کرد. و یا سیستم الکترونیکی را با استفاده از تصاویر و یا فیلم‌های متحرک نشان داده بودند.
ولی فیلو فارنس نخستین فردی بود که همزمان از دوربین‌های الکترونیکی و گیرنده‌های تلویزیونی الکترونیکی بهره جست و از آنها تصاویر زنده متحرک و ترام دار ساخت. ولی متأسفانه دوربین‌های وی به نور بسیار زیادی نیاز داشتند.
و این باعث توقف در کار می‌شد. «ولادمیروری کین» نیز برای ایجاد تصاویر، اشعه کاتود را مورد بررسی قرار داد در سال ۱۹۳۱ وی و گروه پژوهشیش در آزمایشگاه RCA نخستین دوربین الکترونیکی را با موقعیت ساختند. فیلو فارنس معتقد بود این اختراع، به اختراع دستگاه تجزیه تصویر وی در سال ۱۹۲۷ بسیار شبیه‌است. و این قضیه به دادگاه کشیده شود و حق به فیلو فارنس داده شد.
در نوامبر ۱۹۳۹ پس از پایان جلسات دادگاه، گروه RCA به فیلو فارنس چکی به مبلغ یک میلیون دلار معادل (۸/۱۳ میلیون دلار در سال ۲۰۰۶) دادند. تاپدال وسیله به اختراعات وی مجوز داده باشند. در انگلیس «ایساک لوئینرک» از نظر «وری کین» برای ساخت دوربین‌های امیترون استفاده کردند. که اکنون در دوربین‌های مورد استفاده در شبکه BBC، بکار گرفته می‌شود بدین وسیله در دوم نوامبر ۱۹۳۶ یک سروین متشکل از ۴۰۵ خط از استودیوها در «الکساندراپلس» راه اندازی شد و از یک دکل مخصوص بر بالای یکی از برج‌های ویکتوریا برای مدت کوتاهی پخش شد. این سیستم، مشابه سیستم مکانیکی بِرد ولی بسیار معتبرتر و واضح تر از آن بود. بدین ترتیب نخستین سرویس پخش برنامه منظم در جهان راه اندازی شد که این دکل هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
http://behtarynha.ir/files/fa/news/1393/10/14/3892_353.jpg (http://behtarynha.ir/)
تلویزیون رنگی
اکثر پژوهشگران خدمات تلویزیونی، به وسیله ارائه نخستین سیستم تلویزیونی رنگی مکانیکی در سال ۱۸۸۹ در روسیه به اهمیت رنگ در این سیستم پی بردند. جان لوگی بِرد نخستین سیستم پخش رنگی برنامه‌های تلویزیون را با استفاده از دیسک‌های اسکن، در ۳ ژوئیه ۱۹۲۸ ارائه کرد. این دیسک‌های گیرنده و فرستنده به رسید پیچ‌های spiral سه دانه‌ای قطع می‌شوند که هر یک فیلتر و رنگ اولیه خاص خود را داشت.
این سیستم شامل سه منبع نور در انتهای گیرنده و یک تغییر دهنده جریان برای تغییر نور دهی در آنها بود. در سال ۱۹۳۸ فناوری پوشش سایه (shadow mask) برای تلویزیون‌های رنگی به وسیله در «ورنر فلچسیگ» در آلمان اختراع شد. تلویزیون رنگی در سال ۱۹۳۹ «در نمایشگاه بین‌المللی رادیوئی» در برلین به نمایش گذارده شد در ۱۶ اوت ۱۹۴۴ بِرد یک نمایش تلویزیونی تمام رنگی الکترونیکی را در معرض نمایش گذارد که در این سیستم با ۶۰۰ خط رنگی بافت سه تائی با استفاده از شش اشکن برای ساخت هر تصویر بکار گرفته شده بود.
منبع : بهترین ها (http://behtarynha.ir/)
تاریخچه فناوری تلویزیون می‌تواند به دو بخش تقسیم شود : پیشرفت‌هایی که به اصول و قواعد الکترونیکی و مکانیکی وابسته هستند. و دیگر پیشرفت‌هایی که صرفاً وابسته به اصول الکترونیکی هستند در دومین مورد که در تمامی تلویزیون‌های مدرن بکار رفته شده، نیز نمی‌توان دیدگاه‌های مربوط به سیستم‌های مکانیکی و اختراعات آن را نادیده گرفت. «کلمه تلویزیون» یک لغت ترکیبی است که از زبان‌های لاتین و یونانی برگرفته شده‌است.
لغت Tele در زبان یونان به معنی «دور» و کلمه vision در لاتین به معنای «دید» است این لغت اغلب به طور مختصر به شکل TV نوشته می‌شود.
http://behtarynha.ir/files/fa/news/1393/10/14/3890_865.jpg (http://behtarynha.ir/)
تلویزیون مکانیکی
نهاد (ماهیت) اصلی سیستم تلویزیونی کنونی، از کشف قابلیت نوررسانی سلینوم به وسیله «ویلوجی بای اسمیت» در سال ۱۸۷۳ و اختراع یک دیسک اسکن به وسیله " پاول گاتلیب نیپکو (Paul Gottlieb Nopkow) در سال ۱۸۸۴ میلادی شکل گرفت.
نیپکو یک دانش آموز آلمانی در سال ۱۸۸۴ نخستین سیستم تلویزیونی الکترومکانیکی را اختراع کرد. طرح چهارچوب شکل نیپکو، به عنوان نخستین تلویزیون مطرح شد. «کنستانتین پرسکی» لغت تلویزیون را در مقاله‌ای در «کنگره بین‌المللی الکتریسته» در نمایشگاه بین‌المللی جهان در پارس در ۲۵ اوت ۱۹۰۰ مطرح کرد. مقاله پرسکی فناوری‌های موجود در بخش الکترومکانیکی را مورد بررسی قرار داد.
استفاده از نورسلینوم و دیسک اسکن نیپکو، نخستین استفاده عملی از ترکیب تصاویر و عکسها است که کمک کرد تا در اولین دهه قرن ۲۰ تصاویر ترام دار به وسیله کپی برداری از خطوط تلفن و تلگراف به عنوان یکی از خدمات مطبوعاتی پخش شود. با این وجود این یافته‌ها در زمینه فناوری لامپ تقویت صوتی تا سال ۱۹۰۷ عملی نشد.
نخستین نمایش از پخش آنی تصاویر دو صوتی (dv،tone) بوسیله «جورجزدیگنوکس» و «ای فورینر» با استفاده از یک غلتک چرخان به عنوان اسکنر و یک ماتریکس با لامپ‌های سلبنیوم ۶۴ به عنوان ریسیور در سال ۱۹۰۹ در پاریس صورت گرفت.
در سال ۱۹۱۱ میلادی «بوریس رونسیگ» و دانشجویش «ولادمیرکوسها وریکین» با استفاده از یک اسکنر مکانیکی غلتکی شکل، یک سیستم تلویزیونی را ایجاد کرد که به عقیده خود ورسکین، تصاویر بسیار ساده را از طریق سیم‌ها به بخش‌های الکترونیکی ریسیور منتقل می‌کرد. ولی تا این سیستم جابجایی تصاویر امکان پذیر نبود؛ چرا که حساسیت اسکنر کافی نبوده و لامپ سلنیوم بسیار عایق بندی بود.
http://behtarynha.ir/files/fa/news/1393/10/14/3893_204.jpg (http://behtarynha.ir/)
در ۲۵ مارس ۱۹۲۵ یک مخترع اسکاتلندی با نام جان لوگی بِرد در فروشگاه زنجیره‌ای سلفریجز در لندن تصاویری متحرک به صورت سایه نما در تلویزیون را به نمایش گذارد. اما در صورتی که تلویزیون به معنای پخش تصاویر زنده، متحرک و تدام دار و نه تصاویر سایه نما و دو صوتی تعریف شود، بگیرد نخستین بار به این فناوری در دوم اکتبر ۱۹۲۵ دست یافت.
وی سپس نخستین نمایش عمومی از یک سیستم تلویزیونی فعال را به اعضای موسسه سلطنتی و یک گزارشگر روزنامه در ۲۶ ژانویه ۱۹۲۶ در آزمایشگاه خود در لندن ارائه کرد. برخلاف سیستم‌های الکترونیکی با چندین هزار خطوط قابل تجزیه، در مورد قبل، تصاویر اسکن شده به طور عمودی با استفاده از یک دیسک اسکنر با لنزهای دوتایی مارپیچی، شکل اختراعی جان لاجی برد تنها ۳۰ خط قابل تجزیه برای ایجاد یک تصویر قابل درک از چهره انسان داشت.
جان لوگی برد در سال ۱۹۲۷ سیگنالی را برای خطوط تلفن در فاصله ۴۳۸ مایلی بین شهرهای لندن و گلاسگو فرستاد. در سال ۱۹۲۸ شرکت توسعه سینما و تلویزیون بِرد نخستین سیگنال تلویزیونی بین اروپا و آمریکا را بین لندن و نیویورک پخش کرد. وی همچنین یک تلویزیون با رنگ الکترود مکانیکی، مادون قرمز و سه بعدی را با استفاده از لنزها، دیسک‌ها و فیلترهای اضافی به نمایش گذارد و همچنین در کنار این تلویزیون یک سیستم ضبط ویدئویی را در سال ۱۹۲۷ ارائه کرد. که هنوز هم وجود دارد. وی در سال ۱۹۲۹ در نخستین «دفتر خدمات تجربی تلویزیون‌های الکترو مکانیکی» در آلمان حضور یافت و در سال ۱۹۳۱ نخستین برنامه پخش زنده «اسپوم در بای» را ساخت.
در سال ۱۹۳۲ دی تلویزیون با امواج مافوق کوتاه را ابداع کرد. سیستم الکترو مکانیکی بِرد در سال ۱۹۳۶ به بیشترین حد خود شامل ۲۴۰ خط در شبکه تلویزیونی BBC رسید. و سپس «مارکونی رامی» سیستم تلویزیونی با ۴۰۵ خط تجزیه الکترونیکی را ابداع کرد.
«چارلز فرانسیس جنکنیز» در ۱۳ ژوئن ۱۹۲۵ توانست در آمریکا با استفاده از یک اسکنر با دیسک لنزی شامل ۴۰۸ خط تجریه برای هر تصویر، در هر ثانیه ۱۶ تصویر از آسیاب بادی عروسکی را از یک ایستگاه رادیویی و ردیابی به آزمایشگاه خود در واشنگتن منتقل کند.
آزمایشگاه‌های تلفنی بل در می۱۹۲۵ تصاویر ترام دار از اسلایدها را تولید کرد.
با این وجود دراماتیک‌ترین نمایش تلویزیونی در هفت آوریل ۱۹۲۷ به وسیله «هربرت ای آیوس» ارائه شد. وی با استفاده از تصاویر در مقیاس کوچک (۵/۲ × ۱۲ اینچ) و در مقیاس بزرگ (۳۰ × ۲۴ اینچ) در مسیری بین واشنگتن و نیویورک و از ویپانی تا نیوجرسی،
سیستم‌های تلویزیونی را آزمایش کرد اشیاء به وسیله نوریک اسکنر حاوی یک دیسک با ظرفیت ۵۰ روشن می‌شدند که این دستگاه در هر ثانیه ۱۶ عکس برمی داشت.
http://behtarynha.ir/files/fa/news/1393/10/14/3891_172.jpg (http://behtarynha.ir/)
تلویزیون الکترونیکی
در سال ۱۹۱۱ یک مهندس با نام «آلن ارشیبا لد کمپل سوئینتون» در خصوص جزئیات چگونگی شکل گیری یک تصویر الکترویکی دور با استفاده از لامپ‌های اشعه کاتود مقاله‌ای در لندن ارائه کرد که در روزنامه تا غیر ارائه شد. این مقاله که بعدها در مقاله‌ای در سال ۱۹۰۸ در نشریه "Nature" (طبیعت) منتشر شد، نخستین مقاله توصیف سیستم‌های تلویزیون‌های الکترونیکی است که اکنون هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سایر سیستم‌ها با استفاده از لامپ اشعه کاتود به عنوان ریسیور (گیرنده) مورد آزمایش قرار گرفتند. ولی ارائه مفهوم استفاده از آنها به عنوان یک فرستنده بسیار طولانی است و در این متن نمی‌گنجد. در اواخر دهه ۲۰ زمانی که هنوز تازه تلویزیون‌های الکترومکانیکی معرفی شده بودند، فیلو فارنس و و لادمیروری گین همچنان به طور جداگانه بر روی گونه‌های مختلف لامپ‌های فرستنده الکتریکی کار می‌کردند. تلویزیونی که بر پایه انتشار الکترون با تجمع الکترون‌های ثانویه در طول دوره اسکن کار می‌کنند نخستین بار به وسیله یک مخترع مجاری به عنوان «کالمان یتهانیی» در سال ۱۹۲۶ ارائه شد.
که بعدها در سال ۱۹۲۸ اصلاحاتی نیز روی آن صورت گرفت. در ۷ سپتامبر ۱۹۲۷ " فیلو فارنس با دوربین خود نخستین عکس را در آزمایشگاه خود در خیابان Green شماره ۲۰۲ برداشت که این عکس خط مستقیم ساده‌ای بود. در سال ۱۹۲۸ فارنس سیسیتمی را راه اندازی کرد که برای ارائه یک فیلم متحرک برای تلویزیون و مطبوعات کافی بود. در سال ۱۹۲۹ این سیستم به وسیله حذف یک موتور ژنراتور اصلاح شد به گونه‌ای که این سیستم تلویزیونی اکنون هیچ بخش مکانیکی متحرکی ندارد. در آن سال فیلو فارنس نخستین تصاویر زنده از انسان از جمله یک تصویر (۵/۰/۱۳) اینچی از همسرش با چشم‌های بسته را پخش کرد.
فیلو فارنس نمایش عمومی را از یک سیستم تلویزیونی تمام الکترونیکی برای نخستین بار، در جهان، در ۲۵ اوت ۱۹۳۴ در موسسه فرانکلین در فیلادلفیا ارائه کرد. سایر مخترعین پیش از آن اجزای چنین سیستمی را ارائه کرد. و یا سیستم الکترونیکی را با استفاده از تصاویر و یا فیلم‌های متحرک نشان داده بودند.
ولی فیلو فارنس نخستین فردی بود که همزمان از دوربین‌های الکترونیکی و گیرنده‌های تلویزیونی الکترونیکی بهره جست و از آنها تصاویر زنده متحرک و ترام دار ساخت. ولی متأسفانه دوربین‌های وی به نور بسیار زیادی نیاز داشتند.
و این باعث توقف در کار می‌شد. «ولادمیروری کین» نیز برای ایجاد تصاویر، اشعه کاتود را مورد بررسی قرار داد در سال ۱۹۳۱ وی و گروه پژوهشیش در آزمایشگاه RCA نخستین دوربین الکترونیکی را با موقعیت ساختند. فیلو فارنس معتقد بود این اختراع، به اختراع دستگاه تجزیه تصویر وی در سال ۱۹۲۷ بسیار شبیه‌است. و این قضیه به دادگاه کشیده شود و حق به فیلو فارنس داده شد.
در نوامبر ۱۹۳۹ پس از پایان جلسات دادگاه، گروه RCA به فیلو فارنس چکی به مبلغ یک میلیون دلار معادل (۸/۱۳ میلیون دلار در سال ۲۰۰۶) دادند. تاپدال وسیله به اختراعات وی مجوز داده باشند. در انگلیس «ایساک لوئینرک» از نظر «وری کین» برای ساخت دوربین‌های امیترون استفاده کردند. که اکنون در دوربین‌های مورد استفاده در شبکه BBC، بکار گرفته می‌شود بدین وسیله در دوم نوامبر ۱۹۳۶ یک سروین متشکل از ۴۰۵ خط از استودیوها در «الکساندراپلس» راه اندازی شد و از یک دکل مخصوص بر بالای یکی از برج‌های ویکتوریا برای مدت کوتاهی پخش شد. این سیستم، مشابه سیستم مکانیکی بِرد ولی بسیار معتبرتر و واضح تر از آن بود. بدین ترتیب نخستین سرویس پخش برنامه منظم در جهان راه اندازی شد که این دکل هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
http://behtarynha.ir/files/fa/news/1393/10/14/3892_353.jpg (http://behtarynha.ir/)
تلویزیون رنگی
اکثر پژوهشگران خدمات تلویزیونی، به وسیله ارائه نخستین سیستم تلویزیونی رنگی مکانیکی در سال ۱۸۸۹ در روسیه به اهمیت رنگ در این سیستم پی بردند. جان لوگی بِرد نخستین سیستم پخش رنگی برنامه‌های تلویزیون را با استفاده از دیسک‌های اسکن، در ۳ ژوئیه ۱۹۲۸ ارائه کرد. این دیسک‌های گیرنده و فرستنده به رسید پیچ‌های spiral سه دانه‌ای قطع می‌شوند که هر یک فیلتر و رنگ اولیه خاص خود را داشت.
این سیستم شامل سه منبع نور در انتهای گیرنده و یک تغییر دهنده جریان برای تغییر نور دهی در آنها بود. در سال ۱۹۳۸ فناوری پوشش سایه (shadow mask) برای تلویزیون‌های رنگی به وسیله در «ورنر فلچسیگ» در آلمان اختراع شد. تلویزیون رنگی در سال ۱۹۳۹ «در نمایشگاه بین‌المللی رادیوئی» در برلین به نمایش گذارده شد در ۱۶ اوت ۱۹۴۴ بِرد یک نمایش تلویزیونی تمام رنگی الکترونیکی را در معرض نمایش گذارد که در این سیستم با ۶۰۰ خط رنگی بافت سه تائی با استفاده از شش اشکن برای ساخت هر تصویر بکار گرفته شده بود.
منبع : بهترین ها (http://behtarynha.ir/)