m.g.s.t.r
25th August 2009, 01:54 PM
متاسفانه پس از آن، در المپیک و پارالمپیک پکن به واسطه تعلل مسئولان امر در حوزه ورزش اتفاقات غیرقابل هضمی رخ داد که اصلیترین آنها، انداختن گردنآویز بر گردن جودوکای مدالآور معلول در تجاوز به مردم فلسطین در بازی‌های پارالمپیک توسط دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک و همچنین دو بار قضاوت برای یک ورزشکار اسرائیلی توسط داور ایرانی بود که انتشار این دو در رسانهها، بهت و حیرت افکار عمومی به همراه داشت.
تیم ملی جودو پس از سالها، این بار به دلیل عدم پشتوانهسازی و نبود یک گروه ورزشکار در سطح رویدادهای جهانی در حالی برای شرکت رقابتهای قهرمانی جهان راهی هلند شد که هیچ امیدی به مدالآوری نیست، اما در اتفاقی بدتر، برخی اشخاص غیرموجه با مجوز شورای برونمرزی سازمان تربیتبدنی در ترکیب این کاروان قرار گرفتند تا ارزشهای کشورمان لگدمال شود و سرانجام آب از آب تکان نخورد.
به گزارش خبرنگار ورزشی «تابناک»، پس از انقلاب اسلامی ایران، به فرمان امام خمینی، معمار فقید نظام جمهوری اسلامی ایران، هرگونه روابط با دو کشور رژیم اشغالگر اسرائیل به دلیل نامشروعیت، غصب اراضی مسلمین و جنایات پیاپی و آفریقای جنوبی به واسطه نژادپرستی و جنایات مرتبط با آن قطع شد که با تغییر وضعیت و ساختار سیاسی آفریقای جنوبی، این رویه تغییر پیدا کرد و تنها رژیم غاصب قدس در این قاعده باقی ماند.
در همین راستا، مقرر شد رقابت با ورزشکاران اسرائیل نیز برای به رسمیت نشناختن این رژیم نامشروع از سوی ورزشکاران ایران به سبک برخی کشورهای عربی در زمان حضور اسرائیل در ورزش آسیا صورت نپذیرد و با وجود آنکه برخی کشورهای عربی به واسطه منافعشان، با این رژیم همپیاله شدند، اما ایران همچنان رویه گذشته که رویهای اخلاقی بوده و عصبانیت ورزشکاران و مسئولان اسرائیلی را به شکل مشهود در میادین ورزش به دنبال داشت، پیگیری کرد و حتی هر ساله از قهرمانانی که از درخشش نشان قهرمانی گذشتهاند ـ به عنوان چهرههای ارزشی تقدیر میشود که در سالیان اخیر ـ شاخصترین قهرمانی که چنین عملی را انجام داد، آرش میراسماعیلی، پرچمدار کاروان ایران در المپیک آتن بود.
اما متاسفانه پس از آن، در المپیک و پارالمپیک پکن به واسطه تعلل مسئولان امر در حوزه ورزش اتفاقات غیرقابل هضمی رخ داد که اصلیترین آنها، انداختن گردنآویز بر گردن جودوکای مدالآور معلول در تجاوز به مردم فلسطین در بازی‌های پارالمپیک توسط دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک و همچنین دو بار قضاوت برای یک ورزشکار اسرائیلی توسط داور ایرانی بود که انتشار این دو در رسانهها، بهت و حیرت افکار عمومی به همراه داشت.
پس از استعفای دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک، برکناری این داور از کلیه سمتهای داخلیاش و همچنین کنار گذاشتن فعالیتهای داوریاش به عنوان تنبیه از سوی مسئولان وقت فدراسیون جودو برای وی در نظر گرفته شده که با اقبال افکار عمومی همراه بود، اما عمر این تنبیهات چندان طولانی نبود و محمدرضا مینوکده دوباره به عنوان داوری ایرانی در تاتامی هلند به قضاوت بپردازد.
این اقدام چنین متبادر ساخت که شاید اصولاً به رسمیت شناختن رژیم اشغالگر قدس، نه تنها با قبح همراه نیست، بلکه شخص انجام دهنده چنین کاری در اعزام به رویدادهای بزرگ در اولویت قرار میگیرد، چرا که برای همین اعزام برای آرش میراسماعیلی به عنوان نخبه جودو ایران و چهرهای که در اوج آمادگی از نشان المپیک گذشت، در راستای شرکت در انتخابات کمیته قهرمانان فدراسیون جهانی جودو و به دست آوردن یک کرسی به نام ایران، اقدامات لازم توسط فدراسیون جودو و سازمان ورزش انجام نپذیرفت، اما این داور قضاوت کننده برای اسرائیل مجوز شرکت در این مسابقات را دریافت میکند!
اینکه صادر نشدن مجوز اعزام این داور با این اوضاع از سوی حراست سازمان ورزش و یا فدراسیون جودو، صرفاً در این ماجرا مقصر است، مسألهای است که مسئولان ورزش باید با شفافیت پاسخگوی آن باشند؛ اما صورت مسأله اساسیتری که با چنین اعزامی مطرح میشود، این است که اصولاً موضع کنونی دستگاه ورزش نسبت به چنین تخلفی چیست؟ آیا به رسمیت شناختن اسرائیل در صحنه ورزش توسط نمایندگان ایران مورد موافقت قرار گرفته و عموم مردم از آن بیخبرند یا ارزشهای نظام زیرپا گذاشته شده و مسئولان خود را مکلف به پاسخگویی نمیدانند؟
قطعاً با لگدمال شدن این ارزش در ورزش که بر کلام امام راحل استوار مانده است، در دیگر حوزهها همچون فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نیز وقوع رخدادهای مشابه، به هیچ عنوان غیرمنتظره نبوده و حتی امکان برخورد با متخلفان نیز به دلیل آنکه در حوزه ورزش از کنار این مسأله گذشته و به ارزشهای انقلاب پشت شده، دیگر فراهم نخواهد بود و هر کس در ایران این رژیم را در هر بخشی به رسمیت بشناسد، با استناد به اینکه با متخلفان این موضوع در ورزش برخورد نشده، خود را تبرئه خواهد کرد.
البته بعید به نظر میرسد، پیامدهای بستن چشمها روی این مسأله که مختصراً مورد اشاره قرار گرفت، اینچنین سنجیده شده باشد، اما در هر حال، این حرکتی است که انجام گرفته و شاید زمینهای باشد که در آینده رسمیت شناختن این رژیم در ورزش به ارزش مبدل شود! با این حال، همچنان این امید هست که اعلام شود یک مدیر تخلفی انجام داده و زمینه فعالیت دوباره این داور را فراهم ساخته و به این سکوت که کل سیستم مدیریت ورزش را تحتالشعاع و دخیل در چنین اقدامی قرار داده، پایان ببخشد.
خبر تکمیلی (http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=60504) را در تابناک ورزشی (http://www.tabnak.ir/fa/sport/index.php) بخوانید.
تیم ملی جودو پس از سالها، این بار به دلیل عدم پشتوانهسازی و نبود یک گروه ورزشکار در سطح رویدادهای جهانی در حالی برای شرکت رقابتهای قهرمانی جهان راهی هلند شد که هیچ امیدی به مدالآوری نیست، اما در اتفاقی بدتر، برخی اشخاص غیرموجه با مجوز شورای برونمرزی سازمان تربیتبدنی در ترکیب این کاروان قرار گرفتند تا ارزشهای کشورمان لگدمال شود و سرانجام آب از آب تکان نخورد.
به گزارش خبرنگار ورزشی «تابناک»، پس از انقلاب اسلامی ایران، به فرمان امام خمینی، معمار فقید نظام جمهوری اسلامی ایران، هرگونه روابط با دو کشور رژیم اشغالگر اسرائیل به دلیل نامشروعیت، غصب اراضی مسلمین و جنایات پیاپی و آفریقای جنوبی به واسطه نژادپرستی و جنایات مرتبط با آن قطع شد که با تغییر وضعیت و ساختار سیاسی آفریقای جنوبی، این رویه تغییر پیدا کرد و تنها رژیم غاصب قدس در این قاعده باقی ماند.
در همین راستا، مقرر شد رقابت با ورزشکاران اسرائیل نیز برای به رسمیت نشناختن این رژیم نامشروع از سوی ورزشکاران ایران به سبک برخی کشورهای عربی در زمان حضور اسرائیل در ورزش آسیا صورت نپذیرد و با وجود آنکه برخی کشورهای عربی به واسطه منافعشان، با این رژیم همپیاله شدند، اما ایران همچنان رویه گذشته که رویهای اخلاقی بوده و عصبانیت ورزشکاران و مسئولان اسرائیلی را به شکل مشهود در میادین ورزش به دنبال داشت، پیگیری کرد و حتی هر ساله از قهرمانانی که از درخشش نشان قهرمانی گذشتهاند ـ به عنوان چهرههای ارزشی تقدیر میشود که در سالیان اخیر ـ شاخصترین قهرمانی که چنین عملی را انجام داد، آرش میراسماعیلی، پرچمدار کاروان ایران در المپیک آتن بود.
اما متاسفانه پس از آن، در المپیک و پارالمپیک پکن به واسطه تعلل مسئولان امر در حوزه ورزش اتفاقات غیرقابل هضمی رخ داد که اصلیترین آنها، انداختن گردنآویز بر گردن جودوکای مدالآور معلول در تجاوز به مردم فلسطین در بازی‌های پارالمپیک توسط دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک و همچنین دو بار قضاوت برای یک ورزشکار اسرائیلی توسط داور ایرانی بود که انتشار این دو در رسانهها، بهت و حیرت افکار عمومی به همراه داشت.
پس از استعفای دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک، برکناری این داور از کلیه سمتهای داخلیاش و همچنین کنار گذاشتن فعالیتهای داوریاش به عنوان تنبیه از سوی مسئولان وقت فدراسیون جودو برای وی در نظر گرفته شده که با اقبال افکار عمومی همراه بود، اما عمر این تنبیهات چندان طولانی نبود و محمدرضا مینوکده دوباره به عنوان داوری ایرانی در تاتامی هلند به قضاوت بپردازد.
این اقدام چنین متبادر ساخت که شاید اصولاً به رسمیت شناختن رژیم اشغالگر قدس، نه تنها با قبح همراه نیست، بلکه شخص انجام دهنده چنین کاری در اعزام به رویدادهای بزرگ در اولویت قرار میگیرد، چرا که برای همین اعزام برای آرش میراسماعیلی به عنوان نخبه جودو ایران و چهرهای که در اوج آمادگی از نشان المپیک گذشت، در راستای شرکت در انتخابات کمیته قهرمانان فدراسیون جهانی جودو و به دست آوردن یک کرسی به نام ایران، اقدامات لازم توسط فدراسیون جودو و سازمان ورزش انجام نپذیرفت، اما این داور قضاوت کننده برای اسرائیل مجوز شرکت در این مسابقات را دریافت میکند!
اینکه صادر نشدن مجوز اعزام این داور با این اوضاع از سوی حراست سازمان ورزش و یا فدراسیون جودو، صرفاً در این ماجرا مقصر است، مسألهای است که مسئولان ورزش باید با شفافیت پاسخگوی آن باشند؛ اما صورت مسأله اساسیتری که با چنین اعزامی مطرح میشود، این است که اصولاً موضع کنونی دستگاه ورزش نسبت به چنین تخلفی چیست؟ آیا به رسمیت شناختن اسرائیل در صحنه ورزش توسط نمایندگان ایران مورد موافقت قرار گرفته و عموم مردم از آن بیخبرند یا ارزشهای نظام زیرپا گذاشته شده و مسئولان خود را مکلف به پاسخگویی نمیدانند؟
قطعاً با لگدمال شدن این ارزش در ورزش که بر کلام امام راحل استوار مانده است، در دیگر حوزهها همچون فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نیز وقوع رخدادهای مشابه، به هیچ عنوان غیرمنتظره نبوده و حتی امکان برخورد با متخلفان نیز به دلیل آنکه در حوزه ورزش از کنار این مسأله گذشته و به ارزشهای انقلاب پشت شده، دیگر فراهم نخواهد بود و هر کس در ایران این رژیم را در هر بخشی به رسمیت بشناسد، با استناد به اینکه با متخلفان این موضوع در ورزش برخورد نشده، خود را تبرئه خواهد کرد.
البته بعید به نظر میرسد، پیامدهای بستن چشمها روی این مسأله که مختصراً مورد اشاره قرار گرفت، اینچنین سنجیده شده باشد، اما در هر حال، این حرکتی است که انجام گرفته و شاید زمینهای باشد که در آینده رسمیت شناختن این رژیم در ورزش به ارزش مبدل شود! با این حال، همچنان این امید هست که اعلام شود یک مدیر تخلفی انجام داده و زمینه فعالیت دوباره این داور را فراهم ساخته و به این سکوت که کل سیستم مدیریت ورزش را تحتالشعاع و دخیل در چنین اقدامی قرار داده، پایان ببخشد.
خبر تکمیلی (http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=60504) را در تابناک ورزشی (http://www.tabnak.ir/fa/sport/index.php) بخوانید.