Dr.vet
28th January 2015, 02:43 AM
راندمان توليد در گاوهاي شيري
هدف اصلي پرورش دهندگان افزايش توليد شير روزانه و به حداکثر رساندن تعداد آبستني ها در طول عمر و مدت زندگي گاو است .
منابع مالي که در نتيجه توليد کم ,هزينه مي شود عبارتند از :
- شير فروشي در نتيجه طولاني تر شدن روزهاي باز کاهش مي يابد .
- تعداد گوساله هاي فروشي در نتيجه طولاني تر شدن فاصله زايش ها کم مي شود .
- تعداد بعضي از نژادها در اثر کم شدن وقوع فحلي نژادهاي ديگر افزايش مي يابد و … .
- هزينه دامپزشکي در نتيجه افزايش مسائل و مشکلات مربوط به توليد مثل گاوها افزايش مي يابد
- احتياج به جايگزيني گاوهاي ماده به دليل کم شدن تعداد گوساله ها ي متولد شده افزايش مي يابد.
هدف اصلي از هر گله گاو شيري ، افزايش ميزان شير توليد شده به وسيله هر گاو در دوره شيردهي خود است . در جهت رسيدن به اين هدف مي بايست فاکتورهاي موثر را بشناسيم و از اين طريق به فروش شير نيز کمک کنيم .
اين فاکتورها شامل سلامت پستان گاو ، حداکثر شير توليد شده و تداوم در ثبات توليد شير گاوها است . گله توليد کننده کارآيي توليد زياد شير به وسيله شيردهي را دارد .
چرا ما بايد به مديريت توليدمثل توجه داشته باشيم ؟
تخمدان ها دو هورمون استروژن و پروژسترون را ترشح مي کنند . به علاوه ، بعد از وقوع آبستني پرده جفت جنين مقدار زيادي استروژن و مقداري نيز پروژسترون ترشح مي کند . اين دو هورمون سينرژيسم ، مجراي پستان را تحريک کرده و باعث توسعه و تکامل تخمک مي شوند . ( رشد پستان ها )
نزديک زايمان هورمون هاي ديگر به انضمام گلوکو کورتيکوئيدها ، پرولاکتين و هورمون هاي رشد در غلظت بالا ترشح مي شوند . قسمت زيادي از موفقيت شيردهي به خاطر وجود اين هورمون هاست زيرا بدون آن ها ، غده پستان نمي تواند پروتئين سازي کند و لاکتوژن سازي هم صورت نمي گيرد .
به علاوه ، در طول 3-2 ماه بعد از زايمان توليد شير به حداکثر ميزان خود مي رسد و بعد از 8-7 ماهگي توليد شير کاهش مي يابد تا اين که در 10ماهگي بعد از زايش ميزان توليد شير به ميزان قابل توجهي کاهش مي يابد .
در شروع دوره جديد شيردهي ، گاو مي بايست در طول 10ماه آبستن شده و دوباره زايش کند .
اين موضوع بايد مورد توجه قرار گيرد که در زمان حاملگي توليد شير ضروري است . به عبارت ديگر تمام توسعه و رشد غده پستان و آغاز شيردهي مربوط به موفقيت در حاملگي است .
در نظر گرفتن هزينه پائين براي توليد شير باعث کاسته شدن توليد شير شده و منحني شيردهي سير نزولي طي نمايد .
ما مي بايست به حداکثر توليد شير که در حدود 90-60 روزگي بعد از زايمان اتفاق مي افتد توجه داشته باشيم و حدود اين دوره ( 150-60 روز پس از زايمان ) وقتي که گاو به مقدار پيک سوددهي مي رسد اهميت قائل شويم .
به زودي پس از آن ( بين 250-150 روز ) ، گاو وارد مرحله breakeren point مي شود که ارزش توليد برابر با درآمد توليد شير است . بنابراين غالباً گاو ( در طول زندگي توليد خود ) آبستن مي شود .
گاو در طول عمر خود دوره هاي پرمنفعت زيادي دارد ، به عبارت ديگر گاو در زمان هايي کمتر آبستن مي شود که مي خواهد زمان زيادي را در قسمت آخر منحني شيردهي سپري کند ، در نتيجه سود حاصل کاهش مي يابد .
اگر با توليد کم مبارزه گردد : توسعه و پيشرفت فراوان حاصل مي شود .
فاصله زايش ها بر روي ميانگين روزها - در - توليد شير و متوسط توليد شير روزانه تأثير مستقيم دارد .
به طور کلي افزايش فاصله زايش ، ميانگين روزهاي شيردهي گله را افزايش مي دهد .
سؤالي که ممکن است در اينجا مطرح شود اين است که :
چه چيزي ممکن است از توليد بالاي شير جلوگيري کند ؟
جواب اين است که : رابطه عکس بين ميانگين روزهاي شيردهي و ميانگين شير روزانه وجود دارد ، به عبارت ديگر هرچه متوسط روزهاي شيردهي بيشتر گردد ميانگين شير روزانه پايين تر مي آيد .
يک پديده عادي که باعث کاهش توليد مي شود و تأثير منفي بر روي درآمد شير دارد ، فاصله زياد زايش ها است که در اين حالت عمر توليد شير گاو کاهش مي يابد .
کاهش تعداد گوساله هاي متولد شده و ارزش جايگزيني گوساله هاي ماده :
در برخي از گله ها محققين ميزان کم شدن آبستني ها را تجزيه کرده اند ، که در نتيجه در اين گله ها تعداد روزهاي باز زيادي مشاهده شد و فاصله زايش هم در اينها زياد بود .
فاصله زياد زايش اين معني را مي دهد که مي بايست تعداد گوساله هاي زاييده شده در طول مدت زندگي گاو کمتر از حالت عادي باشد . براي مثال : گاوهايي که در 100روز بعد از زايش آبستن شده اند يعني فاصله زايش آن ها 12-8 ماه است ، متوسط توليد آن ها حدود 3 زايش و طول عمر توليدي آنها حدود 3- 3/5 سال مي باشد ، در صورتي که گاوهايي وجود دارند که 180روز بعد از زاييدن دوباره آبستن مي شوند يعني فاصله زايش آنها حدود 15/5 ماه است ، و در سراسر عمر توليدي آنها به سختي 3زايش مشاهده مي گردد .
زماني که يک گله گاو 500رأسي با فاصله زايش 15/5 ماه ، با همان تعداد از گله اي که فاصله زايش آن 12-8ماه است مقايسه مي شود ، ديده مي شود که بعد از 3/5-3 سال تقريباً 250-200 زايش کمتر انجام شده است .
اين امر در توليد باعث هدايت گله به سوي توليد گوساله کمتر و از دست دادن امکان جايگزيني گوساله هاي ماده مي شود و بنابراين امکان درآمد بيشتر از دست مي رود . به علاوه با تجربه زياد مي توان عملکرد توليد شير روزانه را با انتخاب مناسب برنامه هاي توليدي ، بهبود بخشيد .
زماني که پتانسيل توليد در گاوهاي جوان کم شود نياز به جايگزيني گاوهاي ماده به طور ناخواسته افزايش مي يابد.
خط پايه چيست ؟
تلقيح مصنوعي ( AI ) يک عمل اختياري مهم در ميان توليدکنندگان شير است ، زيرا با اين عمل ميزان بيماري هاي مسري کاهش مي يابد و همچنين اجازه ژنتيکي را مي دهد و باعث افزايش طول عمر شيردهي گاوهاي شيري مي شود .
هرچند که اگر افزايش شير توليدي ، انجام صحيح فحلي و تلقيح مصنوعي به موقع بيشتر مورد توجه قرار گيرد ، باعث بهبود توليد و افزايش درآمد اقتصادي مزارع توليد شير مي شود . حدود70-80 درصد از شير توليد شده در مزارع ايالات متحده به کمک همين روش تلقيح مصنوعي که در برنامه هاي به نژادي قرار دارد ، توليد مي شود .
در برآوردي يک ساله در 1994 معلوم شد که به صنعت توليد شير ايالات متحده به علت عيب و نقص هايي که در عمل فحلي وجود داشت ، 300 ميليون دلار زيان وارد شد . که اين عيب و نقص ها عبارتند از : عدم تشخيص فحلي ، زمان نامناسب براي فحلي و تلقيح مصنوعي .
اين مشکلات سود اقتصادي حاصل از تلقيح مصنوعي را کاهش مي دهند .
پايين بودن تعداد فحلي ، مشکلات تشخيص فحلي ، ميزان کم آبستني ( 40 درصد در گله هاي گاو شيري ايالات متحده ) ، نياز به مديريت مناسب براي بهبود راندمان و ميزان افزايش توليد مي باشد .
براي اين که توليد شير به حداکثر سوددهي خود در گله برسد بايد ميزان توليد بالا نگه داشته شود .
ارزش يک مدير خوب به روش مديريتي او براي توليد مناسب و سعي در انجام هر چه بهتر اين امر و ايجاد زمينه مناسب براي فحل شدن به موقع و مناسب گاوها با روش درست و صحيح مربوط مي شود .
منبع: http://www.salehkashmar.com/DownloadDetails.aspx?itemid=46
هدف اصلي پرورش دهندگان افزايش توليد شير روزانه و به حداکثر رساندن تعداد آبستني ها در طول عمر و مدت زندگي گاو است .
منابع مالي که در نتيجه توليد کم ,هزينه مي شود عبارتند از :
- شير فروشي در نتيجه طولاني تر شدن روزهاي باز کاهش مي يابد .
- تعداد گوساله هاي فروشي در نتيجه طولاني تر شدن فاصله زايش ها کم مي شود .
- تعداد بعضي از نژادها در اثر کم شدن وقوع فحلي نژادهاي ديگر افزايش مي يابد و … .
- هزينه دامپزشکي در نتيجه افزايش مسائل و مشکلات مربوط به توليد مثل گاوها افزايش مي يابد
- احتياج به جايگزيني گاوهاي ماده به دليل کم شدن تعداد گوساله ها ي متولد شده افزايش مي يابد.
هدف اصلي از هر گله گاو شيري ، افزايش ميزان شير توليد شده به وسيله هر گاو در دوره شيردهي خود است . در جهت رسيدن به اين هدف مي بايست فاکتورهاي موثر را بشناسيم و از اين طريق به فروش شير نيز کمک کنيم .
اين فاکتورها شامل سلامت پستان گاو ، حداکثر شير توليد شده و تداوم در ثبات توليد شير گاوها است . گله توليد کننده کارآيي توليد زياد شير به وسيله شيردهي را دارد .
چرا ما بايد به مديريت توليدمثل توجه داشته باشيم ؟
تخمدان ها دو هورمون استروژن و پروژسترون را ترشح مي کنند . به علاوه ، بعد از وقوع آبستني پرده جفت جنين مقدار زيادي استروژن و مقداري نيز پروژسترون ترشح مي کند . اين دو هورمون سينرژيسم ، مجراي پستان را تحريک کرده و باعث توسعه و تکامل تخمک مي شوند . ( رشد پستان ها )
نزديک زايمان هورمون هاي ديگر به انضمام گلوکو کورتيکوئيدها ، پرولاکتين و هورمون هاي رشد در غلظت بالا ترشح مي شوند . قسمت زيادي از موفقيت شيردهي به خاطر وجود اين هورمون هاست زيرا بدون آن ها ، غده پستان نمي تواند پروتئين سازي کند و لاکتوژن سازي هم صورت نمي گيرد .
به علاوه ، در طول 3-2 ماه بعد از زايمان توليد شير به حداکثر ميزان خود مي رسد و بعد از 8-7 ماهگي توليد شير کاهش مي يابد تا اين که در 10ماهگي بعد از زايش ميزان توليد شير به ميزان قابل توجهي کاهش مي يابد .
در شروع دوره جديد شيردهي ، گاو مي بايست در طول 10ماه آبستن شده و دوباره زايش کند .
اين موضوع بايد مورد توجه قرار گيرد که در زمان حاملگي توليد شير ضروري است . به عبارت ديگر تمام توسعه و رشد غده پستان و آغاز شيردهي مربوط به موفقيت در حاملگي است .
در نظر گرفتن هزينه پائين براي توليد شير باعث کاسته شدن توليد شير شده و منحني شيردهي سير نزولي طي نمايد .
ما مي بايست به حداکثر توليد شير که در حدود 90-60 روزگي بعد از زايمان اتفاق مي افتد توجه داشته باشيم و حدود اين دوره ( 150-60 روز پس از زايمان ) وقتي که گاو به مقدار پيک سوددهي مي رسد اهميت قائل شويم .
به زودي پس از آن ( بين 250-150 روز ) ، گاو وارد مرحله breakeren point مي شود که ارزش توليد برابر با درآمد توليد شير است . بنابراين غالباً گاو ( در طول زندگي توليد خود ) آبستن مي شود .
گاو در طول عمر خود دوره هاي پرمنفعت زيادي دارد ، به عبارت ديگر گاو در زمان هايي کمتر آبستن مي شود که مي خواهد زمان زيادي را در قسمت آخر منحني شيردهي سپري کند ، در نتيجه سود حاصل کاهش مي يابد .
اگر با توليد کم مبارزه گردد : توسعه و پيشرفت فراوان حاصل مي شود .
فاصله زايش ها بر روي ميانگين روزها - در - توليد شير و متوسط توليد شير روزانه تأثير مستقيم دارد .
به طور کلي افزايش فاصله زايش ، ميانگين روزهاي شيردهي گله را افزايش مي دهد .
سؤالي که ممکن است در اينجا مطرح شود اين است که :
چه چيزي ممکن است از توليد بالاي شير جلوگيري کند ؟
جواب اين است که : رابطه عکس بين ميانگين روزهاي شيردهي و ميانگين شير روزانه وجود دارد ، به عبارت ديگر هرچه متوسط روزهاي شيردهي بيشتر گردد ميانگين شير روزانه پايين تر مي آيد .
يک پديده عادي که باعث کاهش توليد مي شود و تأثير منفي بر روي درآمد شير دارد ، فاصله زياد زايش ها است که در اين حالت عمر توليد شير گاو کاهش مي يابد .
کاهش تعداد گوساله هاي متولد شده و ارزش جايگزيني گوساله هاي ماده :
در برخي از گله ها محققين ميزان کم شدن آبستني ها را تجزيه کرده اند ، که در نتيجه در اين گله ها تعداد روزهاي باز زيادي مشاهده شد و فاصله زايش هم در اينها زياد بود .
فاصله زياد زايش اين معني را مي دهد که مي بايست تعداد گوساله هاي زاييده شده در طول مدت زندگي گاو کمتر از حالت عادي باشد . براي مثال : گاوهايي که در 100روز بعد از زايش آبستن شده اند يعني فاصله زايش آن ها 12-8 ماه است ، متوسط توليد آن ها حدود 3 زايش و طول عمر توليدي آنها حدود 3- 3/5 سال مي باشد ، در صورتي که گاوهايي وجود دارند که 180روز بعد از زاييدن دوباره آبستن مي شوند يعني فاصله زايش آنها حدود 15/5 ماه است ، و در سراسر عمر توليدي آنها به سختي 3زايش مشاهده مي گردد .
زماني که يک گله گاو 500رأسي با فاصله زايش 15/5 ماه ، با همان تعداد از گله اي که فاصله زايش آن 12-8ماه است مقايسه مي شود ، ديده مي شود که بعد از 3/5-3 سال تقريباً 250-200 زايش کمتر انجام شده است .
اين امر در توليد باعث هدايت گله به سوي توليد گوساله کمتر و از دست دادن امکان جايگزيني گوساله هاي ماده مي شود و بنابراين امکان درآمد بيشتر از دست مي رود . به علاوه با تجربه زياد مي توان عملکرد توليد شير روزانه را با انتخاب مناسب برنامه هاي توليدي ، بهبود بخشيد .
زماني که پتانسيل توليد در گاوهاي جوان کم شود نياز به جايگزيني گاوهاي ماده به طور ناخواسته افزايش مي يابد.
خط پايه چيست ؟
تلقيح مصنوعي ( AI ) يک عمل اختياري مهم در ميان توليدکنندگان شير است ، زيرا با اين عمل ميزان بيماري هاي مسري کاهش مي يابد و همچنين اجازه ژنتيکي را مي دهد و باعث افزايش طول عمر شيردهي گاوهاي شيري مي شود .
هرچند که اگر افزايش شير توليدي ، انجام صحيح فحلي و تلقيح مصنوعي به موقع بيشتر مورد توجه قرار گيرد ، باعث بهبود توليد و افزايش درآمد اقتصادي مزارع توليد شير مي شود . حدود70-80 درصد از شير توليد شده در مزارع ايالات متحده به کمک همين روش تلقيح مصنوعي که در برنامه هاي به نژادي قرار دارد ، توليد مي شود .
در برآوردي يک ساله در 1994 معلوم شد که به صنعت توليد شير ايالات متحده به علت عيب و نقص هايي که در عمل فحلي وجود داشت ، 300 ميليون دلار زيان وارد شد . که اين عيب و نقص ها عبارتند از : عدم تشخيص فحلي ، زمان نامناسب براي فحلي و تلقيح مصنوعي .
اين مشکلات سود اقتصادي حاصل از تلقيح مصنوعي را کاهش مي دهند .
پايين بودن تعداد فحلي ، مشکلات تشخيص فحلي ، ميزان کم آبستني ( 40 درصد در گله هاي گاو شيري ايالات متحده ) ، نياز به مديريت مناسب براي بهبود راندمان و ميزان افزايش توليد مي باشد .
براي اين که توليد شير به حداکثر سوددهي خود در گله برسد بايد ميزان توليد بالا نگه داشته شود .
ارزش يک مدير خوب به روش مديريتي او براي توليد مناسب و سعي در انجام هر چه بهتر اين امر و ايجاد زمينه مناسب براي فحل شدن به موقع و مناسب گاوها با روش درست و صحيح مربوط مي شود .
منبع: http://www.salehkashmar.com/DownloadDetails.aspx?itemid=46