novinmarketing
21st January 2015, 04:30 PM
قالب‌بندی:
مشابه دال بتنی معمولی (بتن آرمه)، قالب‌بندی سقف انجام می‌شود.
آرماتوربندی :
حجم آرماتوربندی در مقایسه با دال بتن‌آرمه بسیار کمتر است. آرماتورهای مورد نیاز شامل کلاف‌های کناری، آرماتورهای تقویتی روی ستون‌ها و دیوارها، آرماتورهای مربوط به برش پانج، اطراف بازشوها و... در این مرحله روی سقف نصب می‌شوند. عملاً آرماتوربندی به‌صورت شبکه فوقانی و تحتانی در این روش وجود ندارد.
نصب کابل‌ها و مهارهای انتهايی :
با توجه به نقشه‌های اجرای، کابل‌ها روی قالب قرار می‌گیرند و مهارهای انتهایی به لبه قالب متصل می‌شوند. معمولاً کابل‌ها در دو جهت عمود بر هم روی سقف قرار می‌گیرند. تعداد و فاصله کابل‌ها تابع طول دهانه و بار روی دال میباشد. در حالت معمول، در یک جهت، کابل‌ها به‌صورت متمرکز روی نوارهای ستونی قرار می‌گیرند (Banded Tendons) و در جهت دیگر با فاصله‌های یکنواخت حدود 50/1 متری توزیع می‌گردند (Distributed Tendons)
نصب Chairها و تأمین پروفیل کابل‌ها :
همان‌طور که در ابتدا اشاره شد، برای استفاده بهینه از نیروی پیش‌تنیده (http://mtdgroup.org/) گی، موقعیت کابل نسبت به تار خنثی در طول دال تغییر می‌کند. معمولاً روی نقاط تکیه‌گاهی کابل‌ها به تار فوقانی، و در وسط دهانه به تار تحتانی نزدیک می‌شوند. به این انحنا اصطلاحاً پروفیل (Profile) می‌گویند. جهت تأمین این پروفیل، Chairهای در اندازه‌های متفاوت با فاصله‌های مشخص قرار داده می‌شوند و کابل روی آنها قرار می‌گیرد. به‌این‌ترتیب پروفیل مورد نظر تأمین می‌گردد.
بتن ریزی :
بعد از بستن آرماتورها و قرارگیری کابل‌ها روی سقف، بتن ریزی انجام می‌شود. در این مرحله باید در مورد ویبره زدن اطراف مهارهای انتهایی دقت کافی به خرج داد
عملیات کشش :
بعد از اینکه بتن به مقاومت فشاری مورد نیاز رسید، می‌توان عملیات کشش کابل‌ها را آغاز نمود. هر کابل از یک طرف یا از هر دو طرف (بسته به نیاز) کشیده می‌شود. میزان افزایش طول هر کابل با توجه به طول و پروفیل آن محاسبه شده و پس از کشش نیز اندازه‌گیری می‌شود. بدین ترتیب صحت اجرای عملیات کنترل می‌گردد
مشابه دال بتنی معمولی (بتن آرمه)، قالب‌بندی سقف انجام می‌شود.
آرماتوربندی :
حجم آرماتوربندی در مقایسه با دال بتن‌آرمه بسیار کمتر است. آرماتورهای مورد نیاز شامل کلاف‌های کناری، آرماتورهای تقویتی روی ستون‌ها و دیوارها، آرماتورهای مربوط به برش پانج، اطراف بازشوها و... در این مرحله روی سقف نصب می‌شوند. عملاً آرماتوربندی به‌صورت شبکه فوقانی و تحتانی در این روش وجود ندارد.
نصب کابل‌ها و مهارهای انتهايی :
با توجه به نقشه‌های اجرای، کابل‌ها روی قالب قرار می‌گیرند و مهارهای انتهایی به لبه قالب متصل می‌شوند. معمولاً کابل‌ها در دو جهت عمود بر هم روی سقف قرار می‌گیرند. تعداد و فاصله کابل‌ها تابع طول دهانه و بار روی دال میباشد. در حالت معمول، در یک جهت، کابل‌ها به‌صورت متمرکز روی نوارهای ستونی قرار می‌گیرند (Banded Tendons) و در جهت دیگر با فاصله‌های یکنواخت حدود 50/1 متری توزیع می‌گردند (Distributed Tendons)
نصب Chairها و تأمین پروفیل کابل‌ها :
همان‌طور که در ابتدا اشاره شد، برای استفاده بهینه از نیروی پیش‌تنیده (http://mtdgroup.org/) گی، موقعیت کابل نسبت به تار خنثی در طول دال تغییر می‌کند. معمولاً روی نقاط تکیه‌گاهی کابل‌ها به تار فوقانی، و در وسط دهانه به تار تحتانی نزدیک می‌شوند. به این انحنا اصطلاحاً پروفیل (Profile) می‌گویند. جهت تأمین این پروفیل، Chairهای در اندازه‌های متفاوت با فاصله‌های مشخص قرار داده می‌شوند و کابل روی آنها قرار می‌گیرد. به‌این‌ترتیب پروفیل مورد نظر تأمین می‌گردد.
بتن ریزی :
بعد از بستن آرماتورها و قرارگیری کابل‌ها روی سقف، بتن ریزی انجام می‌شود. در این مرحله باید در مورد ویبره زدن اطراف مهارهای انتهایی دقت کافی به خرج داد
عملیات کشش :
بعد از اینکه بتن به مقاومت فشاری مورد نیاز رسید، می‌توان عملیات کشش کابل‌ها را آغاز نمود. هر کابل از یک طرف یا از هر دو طرف (بسته به نیاز) کشیده می‌شود. میزان افزایش طول هر کابل با توجه به طول و پروفیل آن محاسبه شده و پس از کشش نیز اندازه‌گیری می‌شود. بدین ترتیب صحت اجرای عملیات کنترل می‌گردد