khalilkarami
27th December 2014, 03:43 PM
شناسایی ژن رابطۀ عاشقانه
پژوهشگران دانشگاه پینگ در چین ادعا می‌کنند روابط عاشقانه به افزایش یا کاهش نوعی ژن ارتباط دارد. آنها دریافتند رفتارهای عشقی نظیر احساس تمایل و نزدیکی به جنس مخالف به سطح هورمون سروتونین در مغز مربوط است.
http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2014/12/Young-man-gives-his-girlf-009.jpg
دانشمندان معتقدند ژن ۵-HTA1 مسئول تنظیم هورمون سروتونین در بدن است. بررسی‌های تیم علمی نشان می دهد، رفتارهای مرتبط با عشق با سطوح سروتونین در مغز ارتباط دارد و در حیوانات، کاهش سطوح سروتونین توسط گیرنده ۵-HT1A جذابیت جنسی جنس مونث را کاهش داده و خشونت وی در قبال جنس مذکر را افزایش می‌دهد. نوع C این هورمون در مقایسه با نوع G سطح سروتونین را بیشتر افزایش می‌دهد. هر نفر دو نسخه از این ژن را به ارث می‌برد. دو نسخه از نوع C یا دو نسخه از نوع G یا شاید هم دو نسخه ترکیبی از C و G باشد که البته شکل توزیع بستگی به این دارد که پدر و مادر کدام نوع را به فرزند منتقل کرده‌اند.۵۷۹ دانشجوی چینی در مطالعات فوق شرکت کردند. نیمی از شرکت‌کنندگان که حامل دو نسخه از نوع C بودند (یک C از پدر و یک C از مادر) گزارش کردند که در یک رابطه دو نفره هستند، اما آنها که حامل یک یا دو نسخه از نوع G بودند فقط حدود ۴۰ درصد شانس حضور در یک رابطه عاشقانه را داشتند. بعلاوه مشاهده شد حاملان نوع G به مراتب عصبی‌تر و افسرده‌تر هستند. با توجه به این که بدبینی، نگرانی و روان نژندی ضمن تخریب تعاملات اجتماعی به کیفیت و ثبات روابط عاشقانه هم آسیب جدی وارد می‌کند، می‌توان نتیجه گرفت بین نوع G ژن ۵-HTA1 و اختلالات روانی ارتباط وجود دارد و حاصل آن شاید عدم ازدواج یا شکست عشقی باشد. نباید از نظر دور داشت که تفاوت ژنتیکی بین دو گروه ذکر شده فقط حدود ۱٫۴ درصد است و این گوناگونی ناچیز در توضیح دورنمای روابط زن و مرد به هیچ وجه کافی نیست.پژوهشگران اضافه می‌کنند اگر همین مطالعه روی جمعیت دیگری انجام شود، ممکن است نتیجه فرق کند. در دهه ۸۰، دانشجویان چینی از نظر قانونی حق برقراری روابط عاشقانه را نداشتند، اما جمعیت مورد بررسی متشکل از افرادی بودند که بعد از لغو این قانون وارد دانشگاه شدند و می‌توانستند آزادانه انتخاب کنند که می‌خواهند تنها بمانند یا شریک زندگی داشته باشند. این نتایج شاید چندان حائز اهمیت به نظر نرسد، در حالی که اگر یافته‌های اخیر صحت داشته باشد از نظر آماری تأمل برانگیز است. نتایج این تحقیقات در nature منتشر شده است.
منبع : بیگ بنگ
پژوهشگران دانشگاه پینگ در چین ادعا می‌کنند روابط عاشقانه به افزایش یا کاهش نوعی ژن ارتباط دارد. آنها دریافتند رفتارهای عشقی نظیر احساس تمایل و نزدیکی به جنس مخالف به سطح هورمون سروتونین در مغز مربوط است.
http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2014/12/Young-man-gives-his-girlf-009.jpg
دانشمندان معتقدند ژن ۵-HTA1 مسئول تنظیم هورمون سروتونین در بدن است. بررسی‌های تیم علمی نشان می دهد، رفتارهای مرتبط با عشق با سطوح سروتونین در مغز ارتباط دارد و در حیوانات، کاهش سطوح سروتونین توسط گیرنده ۵-HT1A جذابیت جنسی جنس مونث را کاهش داده و خشونت وی در قبال جنس مذکر را افزایش می‌دهد. نوع C این هورمون در مقایسه با نوع G سطح سروتونین را بیشتر افزایش می‌دهد. هر نفر دو نسخه از این ژن را به ارث می‌برد. دو نسخه از نوع C یا دو نسخه از نوع G یا شاید هم دو نسخه ترکیبی از C و G باشد که البته شکل توزیع بستگی به این دارد که پدر و مادر کدام نوع را به فرزند منتقل کرده‌اند.۵۷۹ دانشجوی چینی در مطالعات فوق شرکت کردند. نیمی از شرکت‌کنندگان که حامل دو نسخه از نوع C بودند (یک C از پدر و یک C از مادر) گزارش کردند که در یک رابطه دو نفره هستند، اما آنها که حامل یک یا دو نسخه از نوع G بودند فقط حدود ۴۰ درصد شانس حضور در یک رابطه عاشقانه را داشتند. بعلاوه مشاهده شد حاملان نوع G به مراتب عصبی‌تر و افسرده‌تر هستند. با توجه به این که بدبینی، نگرانی و روان نژندی ضمن تخریب تعاملات اجتماعی به کیفیت و ثبات روابط عاشقانه هم آسیب جدی وارد می‌کند، می‌توان نتیجه گرفت بین نوع G ژن ۵-HTA1 و اختلالات روانی ارتباط وجود دارد و حاصل آن شاید عدم ازدواج یا شکست عشقی باشد. نباید از نظر دور داشت که تفاوت ژنتیکی بین دو گروه ذکر شده فقط حدود ۱٫۴ درصد است و این گوناگونی ناچیز در توضیح دورنمای روابط زن و مرد به هیچ وجه کافی نیست.پژوهشگران اضافه می‌کنند اگر همین مطالعه روی جمعیت دیگری انجام شود، ممکن است نتیجه فرق کند. در دهه ۸۰، دانشجویان چینی از نظر قانونی حق برقراری روابط عاشقانه را نداشتند، اما جمعیت مورد بررسی متشکل از افرادی بودند که بعد از لغو این قانون وارد دانشگاه شدند و می‌توانستند آزادانه انتخاب کنند که می‌خواهند تنها بمانند یا شریک زندگی داشته باشند. این نتایج شاید چندان حائز اهمیت به نظر نرسد، در حالی که اگر یافته‌های اخیر صحت داشته باشد از نظر آماری تأمل برانگیز است. نتایج این تحقیقات در nature منتشر شده است.
منبع : بیگ بنگ