روز نکوداشت حافظ شیرازی گرامی باد

[روابط عمومی سایت]

http://uc-njavan.ir/images/7k6dbsb0bpmq1jsn1pta.jpg (http://uc-njavan.ir/images/7k6dbsb0bpmq1jsn1pta.jpg)


به نام خدایی که ایران را آفرید [golrooz]

20 مهر روز بزرگداشت حافظ گرامی باد[golrooz]





سالیانی دراز می گذرد، در سخن بی همتا، در عشق بی مانند، در رندی بی نظیر... به راستی چگونه ممکن است که از آغاز تولد کره ی خاک تا به امروز کسی همانند او هویدا نگشته است.

مگر کم است که شکوه غزل عاشقانه سعدی و استواری غزل عارفانه مولانا جملگی در غزلی حافظانه به اوج برسد.

در هیچ خاکی از پنج قاره ی خشکی و در هیچ زمانی از تاریخ زندگی بشر موجودی چون حضرت حافظ متولد نشد و این خود دلیل بر ارزش والای وجودی عارفی وارسته یعنی رند ایران است.

اگرچه افتخاری بی انتها است که او یک ایرانی و از جنس پارسیان بوده لکن ایشان به تمام آدمیان کره ی خاک تعلق دارد و شور و مستی اش محدود به مرزها نیست.







حافظا علم وادب ورز که در مجلس خاص
هر که را نیست ادب لایق صحبت نبود






كافيست ايراني باشيد و يا پارسي بدانيد.

هر آنگاه كه شادي در دل داريد يا اندوهي بر آن و يا آنكه شبي با دوستان در جمعي و يا پاي سفره اي همچون شب يلدا يا نوروز نشسته ايد ناخود آكاه ديوان خواجه شيرازي را برداشته و لحظاتي را با خواند اشعار او سپري مي كنيد.

http://uc-njavan.ir/images/k5k89xbez5y2ju8102k.jpg (http://uc-njavan.ir/images/k5k89xbez5y2ju8102k.jpg)

حافظ شيرازي، شمس الدين محمد ملقب به خواجه حافظ شيرازي و مشهور به لسان الغيب از مشهورترين شعراي تاريخ ايران زمين است كه تا نام ايران زنده و پا برجاست نام وي نيز جاودان خواهد بود.

با وجود شهرت والاي اين شاعران گران مايه در خصوص دوران زندگي حافظ بويژه زمان به دنيا آمدن او اطلاعات دقيقي در دست نيست ولي در حدود سال 726 ه.ق در شهر شيراز به دنيا آمد است.

اطلاعات چنداني از خانواده و اجداد خواجه حافظ در دست نيست و ظاهراً پدرش بهاء الدين نام داشته و در دوره سلطنت اتابكان فارس از اصفهان به شيراز مهاجرت كرده است. شمس الدين از دوران طفوليت به مكتب و مدرسه روي آوردو آموخت سپري نمودن علوم و معلومات معمول زمان خويش به محضر علما و فضلاي زادگاهش شتافت و از اين بزرگان بويژه قوام الدين عبدا... بهره ها گرفت.
خواجه در دوران جواني بر تمام علوم مذهبي و ادبي روزگار خود تسلط يافت.

حافظ بيشتر عمر خود را در شيراز گذراند و بر خلاف سعدي به جز يك سفر كوتاه به يزد و يك مسافرت نيمه تمام به بندر هرمز همواره در شيراز بود. وي در دوران زندگي خود به شهرت عظيمي در سر تا سر ايران دست يافت و اشعار او به مناطقي دور دست همچون هند نيز راه يافت.

ديوان حافظ حاوي 500 غزل، 42 رباعي، و تعداد محدودي قصيده است كه در عرض مدت 50 سال سروده شده است. حافظ هر آن گاه كه حالتي روحاني به او دست ميداد، به سرودن شعر ميپرداخت و به همين علت گاه در طول يك سال بيشتر از 10 غزل نميسرود. قصد و نيت او سرودن اشعاري بود كه خداوند از دستش راضي باشد.

http://uc-njavan.ir/images/mgwemhupapqv30e4kwpd.jpg (http://uc-njavan.ir/images/mgwemhupapqv30e4kwpd.jpg)

حافظ خود هيچ گاه به فكر تدوين و جمع آوري اشعار خود نبود. ديوان او براي نخستين بار در سال 789 هجري شمسي به وسيله ي «محمد گل اندام»، 22 سال بعد از وفات حافظ گردآوري شد.

زماني كه با شاعري چون حافظ رو به رو هستيم در واقع با جهاني سرشار از ظرافت و معنا رو به روييم. گسترگي معنايي در شعر او به حدي است كه هر كس از ديدگاه خويش مفاهيم ذهني متناسب با تفكر خود را در شعرش پيدا مي ‌كند و نظري خاص درباره او ارائه مي‌دهد.


‌اصطلاحات عرفاني كه در شعر حافظ بكار برده مي‌شود، در اثر آگاهي كامل و شناخت معنايي صحيح است اما به واقع حافظ قبل از اينكه عارف باشد شاعري بزرگ و تواناست و تفكر شاعرانه‌اش بر عرفان او برتري دارد.

http://uc-njavan.ir/images/izmeuziw3llbzzgrmc06.jpg (http://uc-njavan.ir/images/izmeuziw3llbzzgrmc06.jpg)

حافظ ديدگاه عارفانه و اميدوار كننده دارد و عرفان به مفهوم واقعي كلمه در اشعار او نمايان است و در شعرش همواره اميد به آينده‌اي روشن را نويد مي‌دهد به گونه‌اي كه مخاطب با مطالعه اشعارش به نوعي لذت معنوي دست مي‌يابد.

حافظ شاعري است كه در قرن حاكميت زهد و ريا و خفقان، شعري فراگير و رندانه دارد و از همه مسائل جهان هستي با بياني ظريف و رندانه سخن مي‌گويد و همواره از تظاهر و تزوير دوري مي جويد و شعر برايش جنبه‌اي متعالي و آرماني دارد.

اشعار حافـظ شيـرازي‎ بـا الـهـام‎ از تعاليم‎‎ ناب‎ اسلامي‎‎ و مفاهيم گرانقدر قرآني سروده‎‎ شده است‎ و همگـي‎ ايـن‎ اشعـار حـاوي‎ كنايات‎‎‎ و استعارات زيبا و بي‎ نظير است.

اين‎‎‎ شاعر پرآوازه‎ ايران زمين در سال‎ ۷۹۱ يا ۷۹۲ هجري‎‎ قمـري دارفـانـي‎ را وداع گفت‎.

روحش شاد و یادش گرامی باد [golrooz]

[Almas Parsi]

http://cdn3.1doost.com/dayPic/600/13930720.jpg (http://cdn3.1doost.com/dayPic/13930720.jpg)

یاد روز حافظ بر تمامی حافظ دوستان مبارک [golrooz]



مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست
واله و شیداست دایم همچو بلبل در قفس

طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست
زلف او دام است و خالش دانهٔ آن دام و من

بر امید دانه ای افتاده ام در دام دوست
سر ز مستی برنگیرد تا به صبح روز حشر

هر که چون من در ازل یک جرعه خورد از جام دوست
بس نگویم شمه ای از شرح شوق خود از آنک

دردسر باشد نمودن بیش از این ابرام دوست
گر دهد دستم، کشم در دیده همچون توتیا

خاک راهی کآن مشرف گردد از اقدام دوست
میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق

ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست
حافظ اندر درد او می سوز و بی درمان بساز

زآن که درمانی ندارد درد بی آرام دوست

[ماری مریم]

http://www.nojavanha.com/media/2013/05/IMG21312211.jpg (http://www.nojavanha.com/media/2013/05/IMG21312211.jpg)

ژان ولفگانگ گوته ؛ شاعر ، فیلسوف ، نویسنده ، سیاستمدار و دانشمند بزرگ در میان آثار خود ، یک اثر مهم دارد به نام دیوان شرقی . این اثر نه تنها یکی از عالی ترین آثار شعر و حکمت گوته است بلکه یکی از بزرگ ترین آثار ادبی آلمان و اروپا به شمار می آید . گوته این اثر برجسته را با خواندن دیوان شعر حافظ به وجود آورد .

نقادان ادب جهان ، گوته را یکی از ارکان چهارگانه ادب جهان نام داده اند و چنین شخصیتی با شیفتگی و دلبستگی درباره حافظ فراوان گفته است :« ای حافظ ، آرزوی من آن است که فقط مریدی از مریدان تو باشم » .

گوته خطاب به حافظ متن های ادبی سلیس ، عمیق ، پرمعنا و پر از روح و احساس خلق کرد که در نوع خود شاهکاری بزرگ محسوب می شوند .

در نوشته های او با نام حافظ مواجه می شویم . او با حافظ سخن می گوید ، به تحلیل اشعارش می پردازد ، احساس قلبی خود و دریافت هایش را نسبت به اندیشه های حافظ بیان می کند . حافظ را می ستاید ، سروده های او را جاودانه و آسمانی می خواند اما گاهی هم عاجز و درمانده می شود از بیان درک عمیق حقیقت نهفته در اشعار او .

متنی که می خوانید نظر گوته درباره شخصیت ، اندیشه و ادبیات حافظ است که در دیوان غزلیات او جلوه گر شده است :

ای حافظ ، سخن تو هم چون ابدیت بزرگ است ؛ زیرا آن را آغاز و انجامی نیست . کلام تو هم چون گنبد آسمان ، تنها به خود وابسته است و میان نیمه ی غزل تو با مطلع و مقطع آن فرقی نمی توان گذاشت ؛ زیرا همه ی آن در حد جمال و کمال است .

اگر روزی دنیا به سرآید ، ای حافظ آسمانی ، آرزو دارم که تنها با تو و در کنار تو باشم . چرا که این ، افتخار زندگی من و مایه ی حیات من است .

درباره ی غزل های حافظ هرگونه سخن بی فایده است ؛ زیرا باید نخست آنها را خواند و عمقشان را درک کرد و با آنها هم آهنگ شد تا بتوان پی برد که چگونه سخن حافظ اعجاز واقعی ذوق و هنر بشری و سرچشمه ی فیاض کمال و جمال و حکمت و عرفان است .

غزلیات حافظ را همه دوست دارند ؛ زیرا عارفان از آثار حکمت و عامیان از شیوایی گفتارش لذت می برند .

ایرانیان همه هوشمند و باذوق و شاعرپیشه اند ؛ بنابراین بعید نیست چنین ملتی قریحه ی تابناک بی شمار در دامان خویش پرورش دهد . ولی اگر این ملت در طول پانصد سال ، مقام اول را در میان جمله ی سخنوران خود تنها به هفت شاعر ( فردوسی ، انوری ، نظامی ، مولوی ، سعدی ، حافظ و جامی ) اختصاص دهد و توده ی مردم نیز میان این هفت نابغه ی دنیای ادب ، حافظ شیراز را بیش از همه عزیز دارند و در دل جای دهند ، می توان دریافت که چنین کسی واقعا چه مقامی در دنیای ذوق و هنر می تواند داشته باشد .

حافظ در همه ی عمر از آن چه مردم عادی می طلبند و می جویند دوری گزید و آن چه را که برای دیگران مجهول است جست و جو کرد و در همه حال هم چنان صاحب نظر و زنده دل باقی ماند .

در عین پارسایی ، دست از لذات جهان شست و قدر زندگی را چنان که شایسته بود ، دانست . بدیهی است مقام واقعی حافظ را جز با توجه به ملیت و محیط و عصر وی نمی توان شناخت ، ولی این نکته یقین است که هرکس یک بار حافظ را بشناسد و با او آشنا شود در سراسر زندگی دست از این یار آسمانی برنخواهد داشت و در راه ناهموار زندگی او را راهنمای سفر خواهد کرد .

در باغ زیبا ، گل سرخ و زنبق کنار هم شکفته اند تا بر رخ ژاله ی بامدادی بوسه زنند . پشت باغ ، صخره ای پوشیده از گیاه و گل سر به سوی آسمان کرده و پیرامون آن را جنگلی خرم فراگرفته که یک سره تا دره ای سرسبز ادامه دارد . همه جا مانند آن روزگاران که من در آتش عشق می گداختم و هر بامدادان با چنگ خویش به پیشواز مهرفروزان می رفتم ، از عطر گل آکنده است .



http://www.nojavanha.com/media/2013/05/Hafis-Goethe-Denkmal_in_Weimar-320x240.jpg (http://www.nojavanha.com/media/2013/05/Hafis-Goethe-Denkmal_in_Weimar.jpg)


(یادبود گفتمان گوته و حافظ در دیوان غربی شرقی گوته در شهر وایمار آلمان)

حافظا ، آرزو دارم از شیوه ی غزل سرایی تو تقلید کنم . همچون تو قافیه پردازم و غزل خویش را به ریزه کاری های گفته ی تو بیارایم . نخست به معنی اندیشم و آن گاه بدان لباس الفاظ پوشانم . هیچ کلامی را دو بار در قافیه نیاورم ؛ مگر آن که با ظاهری یکسان معنایی جدا داشته باشد . آرزو دارم همه ی این دستورها را به کار بندم تا شعری چون تو ، ای شاعر شاعران جهان ، سروده باشم ای حافظ ، هم چنان که جرقه ای برای آتش زدن و سوختن شهر امپراطوران کافی است ، از گفته ی شورانگیز تو چنان آتشی بر دلم نشسته که سراپای این شاعر آلمانی را در تب و تاب افکنده است .

ای حافظ ، ای حامی بزرگوار ، ما همه به دنبال تو روانیم تا ما را با نغمه های دل پذیرت در نشیب و فراز زندگی رهبری کنی و از ودای خطر به سوی سرمنزل سعادت بری .

حافظا ، خویش را با تو برابر نهادن جز نشان دیوانگی نیست . تو آن کشتی ای هستی که مغرورانه باد در بادبان افکنده است تا سینه ی دریا را بشکافد و پای بر سر امواج نهد و من آن تخته پاره ام که بی خودانه سیلی خور اقیانوسم . در دل سخن شورانگیز تو گاه موجی از پس موج دگر می زاید و گاه دریایی از آتش تلاطم می کند ، اما این موج آتشین مرا در کام خویش می کشد و فرو می برد . با این همه ، هنوز در خود جرات اندکی می یابم که خویش را مریدی از مریدان تو شمارم ؛ زیرا من نیز چون تو در سرزمینی غرق نور زندگی کردم و عشق ورزیدم .

برگرفته از گزیده سخنان گوته
به همت : مجید محمدی

[ppm]

سلام عزیزم حافظ خیلی شعراش قشنگه ...من عشق حافظم[golrooz]

هرگزم نقش توازلوح دل وجان نرود هرگزازیادمن آن سروخرامان نرود

[golrooz]
واعظان کاین جلوه درمحراب ومنبرمیکنند چون به خلوت میروند آن کاردیگرمیکنند

مشکلی دارم زدانشمندمجلس بازپرس توبه فرمایان چراخودتوبه کمترمی کنند

[golrooz]
یوسف گمگشته بازآیدبه کنعان غم مخور کلبه ی احزان شودروزی گلستان غم مخور[golrooz]