B O S S
6th August 2009, 06:36 PM
موشک های بالستيک
موشکها از نظر سوخت به دو دسته موشک با سوخت مايع و موشک با سوخت جامد تقسيم مي‌شوند..
موشکهايي با سوخت پيشران جامد
سوختهاي پيشران از يک نوع سوخت و يک اکسنده تشکيل شده‌اند. براي روشن شدن موشک ، کافي است يک جرقه کوچک سوخت پيشران آنرا آتش بزند. سوخت آتش گرفته تا آخرين قطره مي‌سوزد. گازهاي حاصل از سوخت پيشران را از طريق دماغه انتهايي موشک خارج مي‌شوند. اولين موشکها را احتمالا در قرن يازدهم ميلادي در کشور چين ساخته‌اند. آنها موشکهايي بودند که از سوخت پيشران جامد استفاده مي‌کردند. سوخت موشک يک نوع باروت بود که از مخلوطي از نيترات پتاسيم ، زغال چوب و سولفور تشکيل شده بود.
موشکهايي که از سوخت پيشران جامد استفاده مي کنند، اغلب به عنوان موشکهاي تقويت کننده‌اي استفاده مي‌شوند که نيروي اوليه موشکهاي بزرگتر را تأمين مي‌کنند. موشکهاي بزرگتر خود از سوخت پيشران مايع استفاده مي‌کنند. بزرگترين موشکهاي مصرف کننده سوخت جامد با 45 متر ارتفاع جزء موشکهاي تقويت کننده شاتل فضايي ايالات متحده محسوب مي‌شوند. آنها حاوي 586500 کيلوگرم (2/1 ميليون پوند) سوخت پيشران هستند که بطور متوسط 13 ميليون تن (5/3 ميليون پوند نيرو) نيروي پيشران را توليد مي‌کنند.
اين موشکها را طوري طراحي کرده‌اند که بعد از اتمام سوخت و افتادن در دريا ، از دريا بيرون کشيده شده ، دوباره براي مأموريتهاي بعدي سوختگيري مي‌شوند. ساخت موشکهايي که از سوخت جامد استفاده مي‌کنند چندان دشوار نيست. آنها مقدار زيادي نيروي پيشران را در يک مدت زمان کم توليد مي‌کنند. تنها ايراد اين نوع موشکها اين است که بعد از روشن شدن به راحتي خاموش نمي شوند. به عبارت ديگر ، نمي‌توان آن را به آساني تحت کنترل درآورد.
موشکهاي با سوخت مايع
اکثر موشکهايي که از آنها در پروازهاي فضايي استفاده مي‌شود، از سوخت پيشران مايع بهره مي برند. سوخت و اکسنده که در مخزنهاي جداگانه‌اي نگهداري مي‌شوند، هر دو مايع هستند. پمپهاي قدرتمندي آنها را به محفظه احتراق مي‌برند؛ در آنجا آنها باهم ترکيب شده ، شروع به توليد گازهاي خروجي مي‌کنند. گازهاي مذکور نيز به نوبه خود از دماغه انتهايي موشک خارج مي‌شوند. بعضي از موشکها از يک ماده قابل اشتعال سريع براي شروع احتراق استفاده مي‌کنند. سوخت پيشران ساير موشکها هنگام ترکيب سوخت و اکسنده شروع به احتراق مي‌کند
اما روش احتراق در اين موشكها اکسنده و سوخت باهم ترکيب مي‌شوند و در محفظه احتراق شروع به سوختن مي‌کنند. سپس گازهاي خروجي حاصل از فرآيند احتراق از دماغه خارج و به عنوان نيروي پيشران ، موشک را به طرف جلو حرکت مي‌دهند.
توجه كنيد كمتر از سوخت مايع در موشكهاي بالستيك استفاده مي شود مگر در انواع قاره پيما كه نياز به رانش بيشتري دارند و گرنه بيشترين مورد استفاده در موشكهاي فضايي است.
همچنين آنها از لحاظ کاربرد به دسته هاي زير تقسيم بندي مي شوند:
موشکهاي بالستيک
موشکهاي اتمي
موشکهاي فضايي
موشکهاي ضد ماهواره
موشکهاي ليزري
موشکهاي شيميايي، ميکروبي، صوتي،...
موشکهاي جنگ شهري
موشکهاي ضدتانک
موشکهاي ضدزره
موشکهاي ضدهوايي
موشک بالستيک
مقدمه:
يكي از پشتوانه ها و تكيه گاه هاي نظامي كشورها در عرصه بين المللي، قدرت موشكي آنهاست. در جهان امروزي به رغم امضاي پيمان نامه هاي متعدد كشورها و قراردادهاي بين المللي كه براي كنترل تكنولوژي موشكي در سازمان ملل به امضاء مي رسد، در نهايت كشوري حرف اول را مي زند كه به لحاظ موشكي مجهزتر باشد.
تا قبل از جنگ جهاني دوم (بنا به مقتضيات جنگ) فقط چندين كشور كه در حال جنگ بودند ابرقدرت موشكي محسوب مي شدند (مانند روسيه و آلمان). در واقع جنگ براي اينها مانند كاتاليزوري در جهت پيشرفت صنايع موشكي بود؛ همچنان قدرتمند و قدرتمندتر مي شدند و اين امر موجب رعب و وحشت كشورهاي ديگر شد، چرا كه از همان ابتدا هم پيش بيني مي شد اگر فقط چند ابرقدرت خاص، اين تكنولوژي را به دست مي گرفتند، ديگر پاسخ ندادن به درخواست هاي آنها كار مشكلي بود.
پس از فروكش كردن التهابات جنگ جهاني دوم، بسياري از كشورها دست به كار شدند و شروع به ساخت يا حداقل خريد موشك كردند زيرا مي دانستند اگر سيستم موشكي قوي داشته باشند، پشتوانه خوبي براي حفظ امنيت دارند. هرروزه انواع موشك ساخته و آماده مي شد و در اين ميان يك فناوري، توجه همگان را بيش از ديگر شاخه ها به خود جلب كرد و آن، تكنولوژي ساخت موشك هاي بالستيك بود.
برد بسيار بالا و توانايي حمل مقدار زياد مهمات، آنها را از ساير موشك ها متمايز مي سازد و همين موضوع، موجب رعب و وحشت و نگراني مي شود. با اينكه يك موشك بالستيك به خودي خود يك سلاح كشتار جمعي (WMD) محسوب نمي شود، ولي مي تواند مقدار زيادي از انواع سلاح هاي كشتار جمعي را حمل كند و به عنوان يك منبع نگراني براي كشورها به حساب آيد.
تكنولوژي موشك هاي بالستيك هم پس از جنگ جهاني دوم نمو پيدا كرد و از دهه 1950 ابرقدرت هايي موشكي به وجود آمدند كه تهديدي براي كشورهاي ديگر محسوب مي شدند. در اين عرصه، اتحاد جماهير شوروي يك سر و گردن از رقباي خود بالاتر بود. با گذشت زمان، قدرتش بيشتر و بيشتر مي شد و همواره حرف اول را در اين زمينه مي زد. اين مسئله، كشورهاي ديگر- مخصوصاً رقيب سرسختش يعني ايالات متحده آمريكا- را آزار مي داد.
موشک بالستيک چيست؟
يك موشك بالستيك در حقيقت يك ماشين تحويل موشك- مولد، شامل سيستم رهيابي و محفظه حمل مهمات است كه اساساً عليه اهداف زميني و سطحي مورد استفاده قرار مي گيرد. انواع گوناگون موشك هاي بالستيك بر حسب برد، طبقه بندي مي شوند. نوع خاصي از موشك هاي بالستيك وجود دارد كه از زيردريايي ها شليك مي شود و SBLM نام دارد.
در ساخت موشك هاي بالستيك، مبحث «پيشران» كه مشخص كننده برد موشك است مهمترين مسئله محسوب مي شود و پس از آن ميزان توانايي حمل مهمات كه قدرت تخريب آن را افزايش مي دهد.
موشك هاي بالستيك به موشك هايي مي گويند كه تا ارتفاع بسيار بالايي اوج مي گيرند(كه اين قسمت راه با موتور روشن انجام مي شود) و مابقي راه را با استفاده از نيروي جاذبه زمين به سمت هدف مي روند كه مانند يك سقوط آزاد البته با هدايت صحيح است.
برخي از موشك هاي بالستيك حتي از جو زمين نيز خارج مي شوند و با استفاده از يك ماشين ورود مجدد (RV) به جو باز مي گردند كه برد بسيار بالايي دارند.
موشك هاي بالستيك از لحاظ برد به5 گروه زير تقسيم مي شوند:
1-موشك جنگي كوتاه برد با ميزان برد 150 كيلومتر
2- موشك بالستيك كوتاه برد با ميزان برد 150 تا 799 كيلومتر
3- موشك بالستيك ميان برد با ميزان برد 800 تا 2399كيلومتر
4- موشك بالستيك دوربرد با ميزان برد 2400 تا 5499 كيلومتر
5- موشك بالستيك قاره پيما با ميزان برد 5500 كيلومتر به بالا
تفاوت ميان موشک بالستيک و کروز
تفاوت ميان اين دو موشک در چگونگي عملکرد در مراحل نهايي است. موشک بالستيک به هنگام پرواز در جو زمين با سيستمهاي کنترل پرواز همچون بالهاي منحني براي جريان هواي آيروديناميکي و سکان و پره هاي بالابرنده که موشک را به صورت افقي و عمودي تراز مي کنند مسير خود را تصحيح مي کند . که در صورت پرتاب سيستمهاي هشدار دهنده مي توانند مسير آنها را کشف و به مقابله بپردازند . در صورتيکه موشک کروز مي تواند با سقف پرواز کم و مجهز به رادار کوچک و پرتوي مادون قرمز با استفاده از يک اشتباه در سپر پدافند دشمن از آن عبور کرده و هدف خود را نابود کند .
منابع:
www.wikipedia.org (http://www.wikipedia.org/)
موشکها از نظر سوخت به دو دسته موشک با سوخت مايع و موشک با سوخت جامد تقسيم مي‌شوند..
موشکهايي با سوخت پيشران جامد
سوختهاي پيشران از يک نوع سوخت و يک اکسنده تشکيل شده‌اند. براي روشن شدن موشک ، کافي است يک جرقه کوچک سوخت پيشران آنرا آتش بزند. سوخت آتش گرفته تا آخرين قطره مي‌سوزد. گازهاي حاصل از سوخت پيشران را از طريق دماغه انتهايي موشک خارج مي‌شوند. اولين موشکها را احتمالا در قرن يازدهم ميلادي در کشور چين ساخته‌اند. آنها موشکهايي بودند که از سوخت پيشران جامد استفاده مي‌کردند. سوخت موشک يک نوع باروت بود که از مخلوطي از نيترات پتاسيم ، زغال چوب و سولفور تشکيل شده بود.
موشکهايي که از سوخت پيشران جامد استفاده مي کنند، اغلب به عنوان موشکهاي تقويت کننده‌اي استفاده مي‌شوند که نيروي اوليه موشکهاي بزرگتر را تأمين مي‌کنند. موشکهاي بزرگتر خود از سوخت پيشران مايع استفاده مي‌کنند. بزرگترين موشکهاي مصرف کننده سوخت جامد با 45 متر ارتفاع جزء موشکهاي تقويت کننده شاتل فضايي ايالات متحده محسوب مي‌شوند. آنها حاوي 586500 کيلوگرم (2/1 ميليون پوند) سوخت پيشران هستند که بطور متوسط 13 ميليون تن (5/3 ميليون پوند نيرو) نيروي پيشران را توليد مي‌کنند.
اين موشکها را طوري طراحي کرده‌اند که بعد از اتمام سوخت و افتادن در دريا ، از دريا بيرون کشيده شده ، دوباره براي مأموريتهاي بعدي سوختگيري مي‌شوند. ساخت موشکهايي که از سوخت جامد استفاده مي‌کنند چندان دشوار نيست. آنها مقدار زيادي نيروي پيشران را در يک مدت زمان کم توليد مي‌کنند. تنها ايراد اين نوع موشکها اين است که بعد از روشن شدن به راحتي خاموش نمي شوند. به عبارت ديگر ، نمي‌توان آن را به آساني تحت کنترل درآورد.
موشکهاي با سوخت مايع
اکثر موشکهايي که از آنها در پروازهاي فضايي استفاده مي‌شود، از سوخت پيشران مايع بهره مي برند. سوخت و اکسنده که در مخزنهاي جداگانه‌اي نگهداري مي‌شوند، هر دو مايع هستند. پمپهاي قدرتمندي آنها را به محفظه احتراق مي‌برند؛ در آنجا آنها باهم ترکيب شده ، شروع به توليد گازهاي خروجي مي‌کنند. گازهاي مذکور نيز به نوبه خود از دماغه انتهايي موشک خارج مي‌شوند. بعضي از موشکها از يک ماده قابل اشتعال سريع براي شروع احتراق استفاده مي‌کنند. سوخت پيشران ساير موشکها هنگام ترکيب سوخت و اکسنده شروع به احتراق مي‌کند
اما روش احتراق در اين موشكها اکسنده و سوخت باهم ترکيب مي‌شوند و در محفظه احتراق شروع به سوختن مي‌کنند. سپس گازهاي خروجي حاصل از فرآيند احتراق از دماغه خارج و به عنوان نيروي پيشران ، موشک را به طرف جلو حرکت مي‌دهند.
توجه كنيد كمتر از سوخت مايع در موشكهاي بالستيك استفاده مي شود مگر در انواع قاره پيما كه نياز به رانش بيشتري دارند و گرنه بيشترين مورد استفاده در موشكهاي فضايي است.
همچنين آنها از لحاظ کاربرد به دسته هاي زير تقسيم بندي مي شوند:
موشکهاي بالستيک
موشکهاي اتمي
موشکهاي فضايي
موشکهاي ضد ماهواره
موشکهاي ليزري
موشکهاي شيميايي، ميکروبي، صوتي،...
موشکهاي جنگ شهري
موشکهاي ضدتانک
موشکهاي ضدزره
موشکهاي ضدهوايي
موشک بالستيک
مقدمه:
يكي از پشتوانه ها و تكيه گاه هاي نظامي كشورها در عرصه بين المللي، قدرت موشكي آنهاست. در جهان امروزي به رغم امضاي پيمان نامه هاي متعدد كشورها و قراردادهاي بين المللي كه براي كنترل تكنولوژي موشكي در سازمان ملل به امضاء مي رسد، در نهايت كشوري حرف اول را مي زند كه به لحاظ موشكي مجهزتر باشد.
تا قبل از جنگ جهاني دوم (بنا به مقتضيات جنگ) فقط چندين كشور كه در حال جنگ بودند ابرقدرت موشكي محسوب مي شدند (مانند روسيه و آلمان). در واقع جنگ براي اينها مانند كاتاليزوري در جهت پيشرفت صنايع موشكي بود؛ همچنان قدرتمند و قدرتمندتر مي شدند و اين امر موجب رعب و وحشت كشورهاي ديگر شد، چرا كه از همان ابتدا هم پيش بيني مي شد اگر فقط چند ابرقدرت خاص، اين تكنولوژي را به دست مي گرفتند، ديگر پاسخ ندادن به درخواست هاي آنها كار مشكلي بود.
پس از فروكش كردن التهابات جنگ جهاني دوم، بسياري از كشورها دست به كار شدند و شروع به ساخت يا حداقل خريد موشك كردند زيرا مي دانستند اگر سيستم موشكي قوي داشته باشند، پشتوانه خوبي براي حفظ امنيت دارند. هرروزه انواع موشك ساخته و آماده مي شد و در اين ميان يك فناوري، توجه همگان را بيش از ديگر شاخه ها به خود جلب كرد و آن، تكنولوژي ساخت موشك هاي بالستيك بود.
برد بسيار بالا و توانايي حمل مقدار زياد مهمات، آنها را از ساير موشك ها متمايز مي سازد و همين موضوع، موجب رعب و وحشت و نگراني مي شود. با اينكه يك موشك بالستيك به خودي خود يك سلاح كشتار جمعي (WMD) محسوب نمي شود، ولي مي تواند مقدار زيادي از انواع سلاح هاي كشتار جمعي را حمل كند و به عنوان يك منبع نگراني براي كشورها به حساب آيد.
تكنولوژي موشك هاي بالستيك هم پس از جنگ جهاني دوم نمو پيدا كرد و از دهه 1950 ابرقدرت هايي موشكي به وجود آمدند كه تهديدي براي كشورهاي ديگر محسوب مي شدند. در اين عرصه، اتحاد جماهير شوروي يك سر و گردن از رقباي خود بالاتر بود. با گذشت زمان، قدرتش بيشتر و بيشتر مي شد و همواره حرف اول را در اين زمينه مي زد. اين مسئله، كشورهاي ديگر- مخصوصاً رقيب سرسختش يعني ايالات متحده آمريكا- را آزار مي داد.
موشک بالستيک چيست؟
يك موشك بالستيك در حقيقت يك ماشين تحويل موشك- مولد، شامل سيستم رهيابي و محفظه حمل مهمات است كه اساساً عليه اهداف زميني و سطحي مورد استفاده قرار مي گيرد. انواع گوناگون موشك هاي بالستيك بر حسب برد، طبقه بندي مي شوند. نوع خاصي از موشك هاي بالستيك وجود دارد كه از زيردريايي ها شليك مي شود و SBLM نام دارد.
در ساخت موشك هاي بالستيك، مبحث «پيشران» كه مشخص كننده برد موشك است مهمترين مسئله محسوب مي شود و پس از آن ميزان توانايي حمل مهمات كه قدرت تخريب آن را افزايش مي دهد.
موشك هاي بالستيك به موشك هايي مي گويند كه تا ارتفاع بسيار بالايي اوج مي گيرند(كه اين قسمت راه با موتور روشن انجام مي شود) و مابقي راه را با استفاده از نيروي جاذبه زمين به سمت هدف مي روند كه مانند يك سقوط آزاد البته با هدايت صحيح است.
برخي از موشك هاي بالستيك حتي از جو زمين نيز خارج مي شوند و با استفاده از يك ماشين ورود مجدد (RV) به جو باز مي گردند كه برد بسيار بالايي دارند.
موشك هاي بالستيك از لحاظ برد به5 گروه زير تقسيم مي شوند:
1-موشك جنگي كوتاه برد با ميزان برد 150 كيلومتر
2- موشك بالستيك كوتاه برد با ميزان برد 150 تا 799 كيلومتر
3- موشك بالستيك ميان برد با ميزان برد 800 تا 2399كيلومتر
4- موشك بالستيك دوربرد با ميزان برد 2400 تا 5499 كيلومتر
5- موشك بالستيك قاره پيما با ميزان برد 5500 كيلومتر به بالا
تفاوت ميان موشک بالستيک و کروز
تفاوت ميان اين دو موشک در چگونگي عملکرد در مراحل نهايي است. موشک بالستيک به هنگام پرواز در جو زمين با سيستمهاي کنترل پرواز همچون بالهاي منحني براي جريان هواي آيروديناميکي و سکان و پره هاي بالابرنده که موشک را به صورت افقي و عمودي تراز مي کنند مسير خود را تصحيح مي کند . که در صورت پرتاب سيستمهاي هشدار دهنده مي توانند مسير آنها را کشف و به مقابله بپردازند . در صورتيکه موشک کروز مي تواند با سقف پرواز کم و مجهز به رادار کوچک و پرتوي مادون قرمز با استفاده از يک اشتباه در سپر پدافند دشمن از آن عبور کرده و هدف خود را نابود کند .
منابع:
www.wikipedia.org (http://www.wikipedia.org/)