solinaz
25th August 2014, 04:18 PM
موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) افسردگي، اضطراب، درد نوروژنيك.
بزرگسالان: ابتدا، مقدار mg/day 100-75 در مقادير منقسم از راه خوراكي يا تزريق عضلاني مصرف مي‌شود. سپس، مقدار 50-25 ميلي‌گرم به مقدار قبلي افزوده مي‌شود تا حداكثر به مقدار 200 ميلي‌گرم برسد. در بعضي از بيماران مي‌توان با مقادير كمتر (25 ميلي‌گرم از راه خوراكي) شروع و سپس به تدريج مقدار 25 ميلي‌گرم يك روز در ميان اضافه كرد. حداكثر مقدار مصرف mg/day 300 است. تمام مقدار تجويز شده را مي‌توان به هنگام خواب مصرف كرد(تزريق عضلاني استفاده مي‌شود). حداكثر مقدار مصرف براي بيماران سرپايي mg/day 200، بيماران بستري mg/day 300 ، و بيماران سالخورده mg/day 100 است. در كهنسالان از دوز 10 ميلي‌گرم آغاز نموده در صورت نياز به 30 الي 40 ميلي گرم در روز افزايش داده مي شود. حداكثر دوز در اين گروه 100 ميلي‌گرم است.
ب) شب ادراري كودكان.
كودكان شش ساله و بزرگتر: از راه خوراكي، مقدار mg/day 75-25 يك ساعت قبل از خواب مصرف مي‌شود.
مكانيسم اثر
اثر ضد افسردگي: به نظر مي‌رسد ايمي‌پرامين اثر ضد افسردگي خود را از طريق مهار برداشت مجدد نوراپي‌نفرين و سروتونين در پايانه‌هاي عصبي پيش‌سيناپسي CNS اعمال مي‌كند و در نتيجه موجب افزايش غلظت و فعاليت اين واسطه‌هاي عصبي در شكاف سيناپسي مي‌شود. ايمي‌پرامين اثر ضد كولينرژيك نيز دارد و در درمان شب ادراري كودكان بزرگتر از شش سال مصرف مي‌شود.
موارد منع مصرف و احتياط:
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
ايمي‌پرامين ممكن است زمان هدايت قلبي را طولاني سازد (طولاني شدن فواصل QT و PR و مسطح شدن موج T در الكتروكارديوگرام [EKG]). همچنين اين دارو ممكن است نتايج آزمون كبدي را افزايش ، تعداد گلبولهاي سفيد خون را كاهش و غلظت سرمي گلوكز را كاهش يا افزايش دهد.
تداخل دارويي:
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: تغييرات در EEG، سرگيجه، رخوت، هيجان غير معمول، لرزش، ضعف، سر درد، عصبانيت، حملات تشنجي، نوروپاتي محيطي، نشانه‌هاي اكستراپيراميدال، اضطراب، رؤيا‌هاي زنده، اغتشاش شعور (بيشتر در بيماران سالخورده)، كاهش ميل جنسي، ناتواني جنسي. استروك آتاكسي.
قلبي ـ عروقي: كمي فشار خون وضعيتي، تاكيكاردي، آريتمي، انفاركتوس‌ميوكارد (MI)، سكته، بلوك قلبي، CHF، طپش قلب ، زيادي فشار خون، تغييرات EKG.
چشم، گوش : تاري ديد، وزوز گوش، ميدرياز.
دستگاه گوارش: خشكي دهان، يبوست، تهوع، استفراغ، بي‌اشتهايي، اسهال، انسداد فلجي روده، يرقان.
ادراري ـ تناسلي: احتباس ادرار، تورم بيضه، كاهش توانايي جنسي.
ساير عوارض: تعريق، حساسيت به نور، حساسيت مفرط (بثوارت پوستي، كهير، تب دارويي، خيز). تغيير در ميل جنسي ، گالاكتوره، بزرگ شدن سينه، SIADH، واكنش هايپرسنسيتيويتي.
بعد از قطع ناگهاني مصرف دارو به دنبال درمان طولاني مدت، تهوع، سر درد، يا كسالت ممكن است بروز كند كه نشان دهنده اعتياد نيست.
توجه: در صورت بروز علائم حساسيت مفرط، مانند احتباس ادرار، خشكي بيش از حد دهان، بثورات پوستي، تسكين بيش از حد، حملات تشنجي، تاكيكاردي، گلو درد، تب يا يرقان، بايد مصرف دارو به تدريج قطع شود.
مسموميت و درمان
مصرف بيش از حد ايمي‌پرامين (بخصوص با الكل) مخاطره‌آميز است.
تظاهرات باليني: در 12 ساعت اول بعد از مصرف بيش از حد، يك مرحله تحريكي وجود دارد كه با فعاليت شديد ضد كولينرژيك (آشفتگي، تحريك‌پذيري، اغتشاش شعور، توهمات، افزايش درجه حرارت بدن، نشانه‌هاي پاركينسون، تشنج، احتباس ادرار، مخاط خشك، انبساط مردمك چشم، يبوست، و انسداد فلجي روده) مشخص مي‌شود. به دنبال آن اثرات مضعف CNS، مانند كاهش درجه حرارت بدن، كاهش يا فقدان رفلكسها، تسكين، كمي فشار خون، سيانوز، و بي‌نظميهاي قلبي، از جمله تاكيكاردي، اختلالات هدايتي، و اثرات شبه كينيدين بر روي EKG، بروز مي‌كنند.
بهترين علامت شدت مصرف بيش از حد دارو پهن شدن كمپلكس QRS است كه معمولاً با غلظت سرمي بيش از ng/ml 1000 بروز مي‌كند. غلظت سرمي معمولاً كمك كننده نيست. اسيدوز متابوليك ممكن است به دنبال كمي فشار خون ، كمي تهويه و تشنجات بروز كند.
درمان: علامتي و حمايتي است و شامل باز نگهداشتن مجراي تنفسي، حفظ درجه حرارت بدن و تعادل آب و الكتروليت مي‌شود. در صورت هوشيار بودن بيمار، واداشتن او به استفراغ و به دنبال آن شستشوي معده و تجويز ذغال فعال به بيمار ، براي جلوگيري از جذب بيشتر دارو، صورت مي‌گيرد. دياليز مؤثر نيست. حملات تشنجي را با تزريق ديازپام يا فني توئين، آريتمي را با تزريق فني توئين يا ليدوكائين و اسيدوز را با بيكربنات سديم بايد درمان كرد. باربيتوراتها به دليل توانايي افزايش اثرات ضعف تنفسي و CNS به كار نمي‌رود.
مکانيسم اثر:
فارماكوكينتيك
جذب: از دستگاه گوارش (بعد از مصرف خوراكي ) و بافت عضلاني (بعد از تزريق عضلاني) به سرعت جذب مي‌شود.
پخش: به طور گسترده در بافتهاي بدن، از جمله CNS و شير انتشار مي‌يابد. حدود 90 درصد به پروتئين پيوند مي‌يابد. حداكثر اثر دارو طي 2-5/0 ساعت حاصل شده و طي 5-2 روز به سطح پايدار مي‌رسد. غلظت درماني دارو در پلاسما (داروي اصلي و متابوليت آن ) بين mg/ml 300-150 است.
متابوليسم: در كبد به متابوليت فعال دزيپرامين متابوليزه مي‌شود. قابل ملاحظه بودن اثر اولين عبور دارو از كبد مي‌تواند اختلاف غلظت سرمي دارو را در بيماراني كه مقدار مشابهي مصرف كرده‌اند، توجيه كند.
دفع: بيشتر دارو از طريق ادرار دفع مي‌شود.
فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط شناخته شده نسبت به ضد افسردگيهاي سه حلقه‌اي و تركيبات وابسته، طي دوره بهبودي بعد از انفاركتوس ميوكارد (به دليل خطر ايجاد آريتمي توسط دارو)، طي درمان يا داروهاي مهار كننده MAO.
موارد احتياط : ساير بيماريهاي قلبي (آريتمي، نارسايي احتقاني قلب [CHF]، آنژين صدري، بيماري دريچه‌اي، افزايش فاصله QRS يا بلوك قلبي )، اختلالات تنفسي، صرع و ساير اختلالات تشنجي، گلوكوم، پر‌كاري تيروئيد يا بيماراني كه داروهاي جايگزين تيروئيد مصرف مي‌كنند، انسداد فلجي روده يا احتباس ادرار، اختلال كار كبد يا كليه، افزايش فشار داخل چشم.
تداخل دارويي
مصرف همزمان با داروهاي مقلد سمپاتيك، از جمله اپي‌نفرين، فنيل‌افرين، فنيل‌پروپانول‌آمين، و افدرين (كه اغلب در اسپريهاي بيني وجود دارند) ممكن است موجب افزايش فشار خون شود.
مصرف همزمان با وارفارين ممكن است زمان پروترومبين را افزايش داده و موجب خونريزي شود.
مصرف همزمان با داروي تيروئيد، و داروهاي ضد آريتمي (كينيدين، ديسوپيراميد، پروكائين‌آميد) ممكن است احتمال بروز آريتمي قلبي و اختلال در هدايت قلبي را افزايش دهد.
ممكن است اثرات كاهنده فشار خون دارو‌هايي را كه از طريق مركزي عمل مي‌كنند، مانند گوانتيدين، كلونيدين، متيل دوپا و رزرپين، را كاهش دهد.
مصرف همزمان با دي‌سولفيرام ممكن است باعث بروز دليريوم و تاكيكاري شود.
مصرف همزمان با داروهاي مضعف CNS مانند ، الكل، ضد درد‌ها، باربيتوراتها، مخدر‌ها، آرام بخشها، و داروهاي بيهوش كننده ممكن است سبب بروز اثرات اضافي (رخوت بيش از حد) شود.
مصرف همزمان با آتروپين و ساير داروهاي آنتي‌كولينرژيك، مانند فنوتيازينها، ضد هيستامينها، مپريدين و داروهاي ضد پاركينسون، ممكن است سبب بروز اثرات اضافي (رخوت بيش از حد، انسداد فلجي روده، تغييرات بينايي، و يبوست شديد) شود.
مصرف همزمان با متريزاميد سبب افزايش خطر بروز تشنج مي‌شود.
باربيتوراتها و مصرف زياد دخانيات موجب القاي متابوليسم ايمي‌پرامين و در نتيجه، كاهش اثر درماني آن مي‌شوند.
فنوتيازينها و هالوپريدول متابوليسم ايمي‌پرامين و اثر درماني آن را كاهش مي‌دهند.
متيل فنيدات، سايمتيدين، داروهاي خوراكي جلوگيري كننده از بارداري، پروپوكسي‌فن و داروهاي مسدود كننده گيرنده بتا ممكن است متابوليسم ايمي‌پرامين را مهار ساخته و غلظت پلاسمايي و سميت آن را افزايش دهند.
اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Tablet: 10, 25, 50mg
Injection: 12.5 mg/ml, 2ml
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: ضد افسردگي سه حلقه اي.
طبقه‌بندي درماني: ضد افسردگي.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده D
ملاحظات اختصاصي
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامي ضد افسردگيهاي سه حلقه‌اي رعايت موارد زير نيز توصيه مي‌شود:
1- ايمي‌پرامين ممكن است براي درمان شب ادراري كودكان به كار رود.
2- ايمي‌پرامين با ميزان بروز بالاي كمي فشار خون وضعيتي همراه است. بعد از اولين مقدار مصرف، بايد فشار خون بيمار در حالت ايستاده و نشسته اندازه‌گيري شود.
3- قطع مصرف دارو نبايد به‌طور ناگهاني صورت گيرد، بلكه تدريجي و در طول زمان انجام شود.
4- تحمل نسبت به اثرات تسكين‌بخش دارو معمولاً چند هفته بروز مي‌كند.
5- مصرف اين دارو حداقل 48 ساعت قبل از اعمال جراحي قطع شود.
نكات قابل توصيه به بيمار
1- دارو را طبق دستور مصرف نماييد. از مصرف مقدار كل داروي روزانه در يك نوبت خودداري كنيد. در صورت فراموش كردن يك نوبت مصرف دارو، از دو برابر كردن مقدار‌مصرف بعدي خودداري كنيد.
2- بعداز شروع درمان، اثرات كامل دارو ممكن است تا 6-4 هفته ظاهر نشود.
3- از قطع ناگهاني مصرف دارو خودداري كنيد. ديگران را در مصرف دارو سهيم نكنيد ، و از مصرف فرآورده‌هاي حاوي الكل در طي مصرف اين دارو خودداري كنيد.
4- در صورت بروز دل‌آشوبه ، دارو را با غذا يا شير مصرف نماييد.
5- خشكي دهان را مي‌توان با جويدن آدامس يا شكلات‌هاي سخت بدون شكر‌برطرف نمود. از دندانهاي خود مراقبت كنيد، زيرا خشكي مداوم دهان ممكن است به افزايش بروز پوسيدگي دندان منجر شود.
6- در صورت بروز هرگونه اثرات غير معمول يا مشكل‌آفرين، مانند اغتشاش شعور، اختلالات حركتي، ضربان قلب، سرگيجه، غش، يا اشكال در ادرار كردن، فوراً به پزشك اطلاع دهيد.
مصرف در سالمندان: از راه خوراكي، مقدار mg/day 40-30 تا حداكثر mg/day 100 توصيه مي‌شود. مصرف اوليه دارو بايد با مقدار كم (10 ميلي‌گرم ) شروع شده و به تدريج افزايش يابد. بيماران سالخورده ممكن است در معرض خطر بيشتر عوارض قلبي قرار گيرند.
مصرف در كودكان: مصرف اين دارو براي درمان افسردگي در كودكان كوچكتر از 12 سال توصيه نمي‌شود.
مصرف در شيردهي: ايمي پرامين به مقدار كم در شير ترشح مي‌شود. منافع دارو براي مادر در برابر مضرات آن براي شيرخوار بايد سنجيده شود.
منبع (http://darunama.com/PublicInfo.aspx?PublicID=603)
موارد و مقدار مصرف
الف) افسردگي، اضطراب، درد نوروژنيك.
بزرگسالان: ابتدا، مقدار mg/day 100-75 در مقادير منقسم از راه خوراكي يا تزريق عضلاني مصرف مي‌شود. سپس، مقدار 50-25 ميلي‌گرم به مقدار قبلي افزوده مي‌شود تا حداكثر به مقدار 200 ميلي‌گرم برسد. در بعضي از بيماران مي‌توان با مقادير كمتر (25 ميلي‌گرم از راه خوراكي) شروع و سپس به تدريج مقدار 25 ميلي‌گرم يك روز در ميان اضافه كرد. حداكثر مقدار مصرف mg/day 300 است. تمام مقدار تجويز شده را مي‌توان به هنگام خواب مصرف كرد(تزريق عضلاني استفاده مي‌شود). حداكثر مقدار مصرف براي بيماران سرپايي mg/day 200، بيماران بستري mg/day 300 ، و بيماران سالخورده mg/day 100 است. در كهنسالان از دوز 10 ميلي‌گرم آغاز نموده در صورت نياز به 30 الي 40 ميلي گرم در روز افزايش داده مي شود. حداكثر دوز در اين گروه 100 ميلي‌گرم است.
ب) شب ادراري كودكان.
كودكان شش ساله و بزرگتر: از راه خوراكي، مقدار mg/day 75-25 يك ساعت قبل از خواب مصرف مي‌شود.
مكانيسم اثر
اثر ضد افسردگي: به نظر مي‌رسد ايمي‌پرامين اثر ضد افسردگي خود را از طريق مهار برداشت مجدد نوراپي‌نفرين و سروتونين در پايانه‌هاي عصبي پيش‌سيناپسي CNS اعمال مي‌كند و در نتيجه موجب افزايش غلظت و فعاليت اين واسطه‌هاي عصبي در شكاف سيناپسي مي‌شود. ايمي‌پرامين اثر ضد كولينرژيك نيز دارد و در درمان شب ادراري كودكان بزرگتر از شش سال مصرف مي‌شود.
موارد منع مصرف و احتياط:
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
ايمي‌پرامين ممكن است زمان هدايت قلبي را طولاني سازد (طولاني شدن فواصل QT و PR و مسطح شدن موج T در الكتروكارديوگرام [EKG]). همچنين اين دارو ممكن است نتايج آزمون كبدي را افزايش ، تعداد گلبولهاي سفيد خون را كاهش و غلظت سرمي گلوكز را كاهش يا افزايش دهد.
تداخل دارويي:
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: تغييرات در EEG، سرگيجه، رخوت، هيجان غير معمول، لرزش، ضعف، سر درد، عصبانيت، حملات تشنجي، نوروپاتي محيطي، نشانه‌هاي اكستراپيراميدال، اضطراب، رؤيا‌هاي زنده، اغتشاش شعور (بيشتر در بيماران سالخورده)، كاهش ميل جنسي، ناتواني جنسي. استروك آتاكسي.
قلبي ـ عروقي: كمي فشار خون وضعيتي، تاكيكاردي، آريتمي، انفاركتوس‌ميوكارد (MI)، سكته، بلوك قلبي، CHF، طپش قلب ، زيادي فشار خون، تغييرات EKG.
چشم، گوش : تاري ديد، وزوز گوش، ميدرياز.
دستگاه گوارش: خشكي دهان، يبوست، تهوع، استفراغ، بي‌اشتهايي، اسهال، انسداد فلجي روده، يرقان.
ادراري ـ تناسلي: احتباس ادرار، تورم بيضه، كاهش توانايي جنسي.
ساير عوارض: تعريق، حساسيت به نور، حساسيت مفرط (بثوارت پوستي، كهير، تب دارويي، خيز). تغيير در ميل جنسي ، گالاكتوره، بزرگ شدن سينه، SIADH، واكنش هايپرسنسيتيويتي.
بعد از قطع ناگهاني مصرف دارو به دنبال درمان طولاني مدت، تهوع، سر درد، يا كسالت ممكن است بروز كند كه نشان دهنده اعتياد نيست.
توجه: در صورت بروز علائم حساسيت مفرط، مانند احتباس ادرار، خشكي بيش از حد دهان، بثورات پوستي، تسكين بيش از حد، حملات تشنجي، تاكيكاردي، گلو درد، تب يا يرقان، بايد مصرف دارو به تدريج قطع شود.
مسموميت و درمان
مصرف بيش از حد ايمي‌پرامين (بخصوص با الكل) مخاطره‌آميز است.
تظاهرات باليني: در 12 ساعت اول بعد از مصرف بيش از حد، يك مرحله تحريكي وجود دارد كه با فعاليت شديد ضد كولينرژيك (آشفتگي، تحريك‌پذيري، اغتشاش شعور، توهمات، افزايش درجه حرارت بدن، نشانه‌هاي پاركينسون، تشنج، احتباس ادرار، مخاط خشك، انبساط مردمك چشم، يبوست، و انسداد فلجي روده) مشخص مي‌شود. به دنبال آن اثرات مضعف CNS، مانند كاهش درجه حرارت بدن، كاهش يا فقدان رفلكسها، تسكين، كمي فشار خون، سيانوز، و بي‌نظميهاي قلبي، از جمله تاكيكاردي، اختلالات هدايتي، و اثرات شبه كينيدين بر روي EKG، بروز مي‌كنند.
بهترين علامت شدت مصرف بيش از حد دارو پهن شدن كمپلكس QRS است كه معمولاً با غلظت سرمي بيش از ng/ml 1000 بروز مي‌كند. غلظت سرمي معمولاً كمك كننده نيست. اسيدوز متابوليك ممكن است به دنبال كمي فشار خون ، كمي تهويه و تشنجات بروز كند.
درمان: علامتي و حمايتي است و شامل باز نگهداشتن مجراي تنفسي، حفظ درجه حرارت بدن و تعادل آب و الكتروليت مي‌شود. در صورت هوشيار بودن بيمار، واداشتن او به استفراغ و به دنبال آن شستشوي معده و تجويز ذغال فعال به بيمار ، براي جلوگيري از جذب بيشتر دارو، صورت مي‌گيرد. دياليز مؤثر نيست. حملات تشنجي را با تزريق ديازپام يا فني توئين، آريتمي را با تزريق فني توئين يا ليدوكائين و اسيدوز را با بيكربنات سديم بايد درمان كرد. باربيتوراتها به دليل توانايي افزايش اثرات ضعف تنفسي و CNS به كار نمي‌رود.
مکانيسم اثر:
فارماكوكينتيك
جذب: از دستگاه گوارش (بعد از مصرف خوراكي ) و بافت عضلاني (بعد از تزريق عضلاني) به سرعت جذب مي‌شود.
پخش: به طور گسترده در بافتهاي بدن، از جمله CNS و شير انتشار مي‌يابد. حدود 90 درصد به پروتئين پيوند مي‌يابد. حداكثر اثر دارو طي 2-5/0 ساعت حاصل شده و طي 5-2 روز به سطح پايدار مي‌رسد. غلظت درماني دارو در پلاسما (داروي اصلي و متابوليت آن ) بين mg/ml 300-150 است.
متابوليسم: در كبد به متابوليت فعال دزيپرامين متابوليزه مي‌شود. قابل ملاحظه بودن اثر اولين عبور دارو از كبد مي‌تواند اختلاف غلظت سرمي دارو را در بيماراني كه مقدار مشابهي مصرف كرده‌اند، توجيه كند.
دفع: بيشتر دارو از طريق ادرار دفع مي‌شود.
فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط شناخته شده نسبت به ضد افسردگيهاي سه حلقه‌اي و تركيبات وابسته، طي دوره بهبودي بعد از انفاركتوس ميوكارد (به دليل خطر ايجاد آريتمي توسط دارو)، طي درمان يا داروهاي مهار كننده MAO.
موارد احتياط : ساير بيماريهاي قلبي (آريتمي، نارسايي احتقاني قلب [CHF]، آنژين صدري، بيماري دريچه‌اي، افزايش فاصله QRS يا بلوك قلبي )، اختلالات تنفسي، صرع و ساير اختلالات تشنجي، گلوكوم، پر‌كاري تيروئيد يا بيماراني كه داروهاي جايگزين تيروئيد مصرف مي‌كنند، انسداد فلجي روده يا احتباس ادرار، اختلال كار كبد يا كليه، افزايش فشار داخل چشم.
تداخل دارويي
مصرف همزمان با داروهاي مقلد سمپاتيك، از جمله اپي‌نفرين، فنيل‌افرين، فنيل‌پروپانول‌آمين، و افدرين (كه اغلب در اسپريهاي بيني وجود دارند) ممكن است موجب افزايش فشار خون شود.
مصرف همزمان با وارفارين ممكن است زمان پروترومبين را افزايش داده و موجب خونريزي شود.
مصرف همزمان با داروي تيروئيد، و داروهاي ضد آريتمي (كينيدين، ديسوپيراميد، پروكائين‌آميد) ممكن است احتمال بروز آريتمي قلبي و اختلال در هدايت قلبي را افزايش دهد.
ممكن است اثرات كاهنده فشار خون دارو‌هايي را كه از طريق مركزي عمل مي‌كنند، مانند گوانتيدين، كلونيدين، متيل دوپا و رزرپين، را كاهش دهد.
مصرف همزمان با دي‌سولفيرام ممكن است باعث بروز دليريوم و تاكيكاري شود.
مصرف همزمان با داروهاي مضعف CNS مانند ، الكل، ضد درد‌ها، باربيتوراتها، مخدر‌ها، آرام بخشها، و داروهاي بيهوش كننده ممكن است سبب بروز اثرات اضافي (رخوت بيش از حد) شود.
مصرف همزمان با آتروپين و ساير داروهاي آنتي‌كولينرژيك، مانند فنوتيازينها، ضد هيستامينها، مپريدين و داروهاي ضد پاركينسون، ممكن است سبب بروز اثرات اضافي (رخوت بيش از حد، انسداد فلجي روده، تغييرات بينايي، و يبوست شديد) شود.
مصرف همزمان با متريزاميد سبب افزايش خطر بروز تشنج مي‌شود.
باربيتوراتها و مصرف زياد دخانيات موجب القاي متابوليسم ايمي‌پرامين و در نتيجه، كاهش اثر درماني آن مي‌شوند.
فنوتيازينها و هالوپريدول متابوليسم ايمي‌پرامين و اثر درماني آن را كاهش مي‌دهند.
متيل فنيدات، سايمتيدين، داروهاي خوراكي جلوگيري كننده از بارداري، پروپوكسي‌فن و داروهاي مسدود كننده گيرنده بتا ممكن است متابوليسم ايمي‌پرامين را مهار ساخته و غلظت پلاسمايي و سميت آن را افزايش دهند.
اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Tablet: 10, 25, 50mg
Injection: 12.5 mg/ml, 2ml
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: ضد افسردگي سه حلقه اي.
طبقه‌بندي درماني: ضد افسردگي.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده D
ملاحظات اختصاصي
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامي ضد افسردگيهاي سه حلقه‌اي رعايت موارد زير نيز توصيه مي‌شود:
1- ايمي‌پرامين ممكن است براي درمان شب ادراري كودكان به كار رود.
2- ايمي‌پرامين با ميزان بروز بالاي كمي فشار خون وضعيتي همراه است. بعد از اولين مقدار مصرف، بايد فشار خون بيمار در حالت ايستاده و نشسته اندازه‌گيري شود.
3- قطع مصرف دارو نبايد به‌طور ناگهاني صورت گيرد، بلكه تدريجي و در طول زمان انجام شود.
4- تحمل نسبت به اثرات تسكين‌بخش دارو معمولاً چند هفته بروز مي‌كند.
5- مصرف اين دارو حداقل 48 ساعت قبل از اعمال جراحي قطع شود.
نكات قابل توصيه به بيمار
1- دارو را طبق دستور مصرف نماييد. از مصرف مقدار كل داروي روزانه در يك نوبت خودداري كنيد. در صورت فراموش كردن يك نوبت مصرف دارو، از دو برابر كردن مقدار‌مصرف بعدي خودداري كنيد.
2- بعداز شروع درمان، اثرات كامل دارو ممكن است تا 6-4 هفته ظاهر نشود.
3- از قطع ناگهاني مصرف دارو خودداري كنيد. ديگران را در مصرف دارو سهيم نكنيد ، و از مصرف فرآورده‌هاي حاوي الكل در طي مصرف اين دارو خودداري كنيد.
4- در صورت بروز دل‌آشوبه ، دارو را با غذا يا شير مصرف نماييد.
5- خشكي دهان را مي‌توان با جويدن آدامس يا شكلات‌هاي سخت بدون شكر‌برطرف نمود. از دندانهاي خود مراقبت كنيد، زيرا خشكي مداوم دهان ممكن است به افزايش بروز پوسيدگي دندان منجر شود.
6- در صورت بروز هرگونه اثرات غير معمول يا مشكل‌آفرين، مانند اغتشاش شعور، اختلالات حركتي، ضربان قلب، سرگيجه، غش، يا اشكال در ادرار كردن، فوراً به پزشك اطلاع دهيد.
مصرف در سالمندان: از راه خوراكي، مقدار mg/day 40-30 تا حداكثر mg/day 100 توصيه مي‌شود. مصرف اوليه دارو بايد با مقدار كم (10 ميلي‌گرم ) شروع شده و به تدريج افزايش يابد. بيماران سالخورده ممكن است در معرض خطر بيشتر عوارض قلبي قرار گيرند.
مصرف در كودكان: مصرف اين دارو براي درمان افسردگي در كودكان كوچكتر از 12 سال توصيه نمي‌شود.
مصرف در شيردهي: ايمي پرامين به مقدار كم در شير ترشح مي‌شود. منافع دارو براي مادر در برابر مضرات آن براي شيرخوار بايد سنجيده شود.
منبع (http://darunama.com/PublicInfo.aspx?PublicID=603)