بارالـها سلام و درود و یاریت بر مردمان و خاک غـزه...

[سونای]

إِنْ يَنْصُرْکُمُ اللَّهُ فَلا غالِبَ لَکُمْ وَ إِنْ يَخْذُلْکُمْ فَمَنْ ذَا الَّذي يَنْصُرُکُمْ مِنْ بَعْدِهِ وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ


(سوره آل عمران - آیه 160)



اگر خداوند شما را یاری کند پس هرگز کسی بر شما چیره نخواهد شد، و اگر خداوند دست از یاری شما بردارد، پس چه کسی شما را یاری خواهد کرد؟! باید مؤمنان تنها بر خداوند توکل کنند.


http://www.tarafdari.com/sites/default/files/contents/user55366/news/thumbnail/22719_383.jpg


http://www.iraneconomist.com/files/fa/news/1393/4/21/54289_847.jpg

[سونای]

کودک غزه چه تنهاست، تماشا نکنید



در و دیوار چه گویاست ، تماشا نکنید/ خواب ، چشم همه دنیاست، تماشا نکنید
می درد گرگ ،بدنهای غزالان چمن/ جای گل ، خون چمن آراست، تماشا نکنید
گر همه عالم و آدم زجفا خاموشند/ سنگ، در شورش و غوغاست ، تماشا نکنید
چه نشستید، ببینید که در آتش و خون / کودک غزه چه تنهاست، تماشا نکنید
بی رمق ،خسته، پراز درد، ندیدید چه سان / غرق خون پیکر زنهاست، تماشا نکنید
وه چه خوابید که صهیون وسط خانه ماست/ هدفش عارت و یغماست، تماشا نکنید
بشنود هر کس و پاسخ ندهد مسلم نیست/ امر پیغمر طاهاست ،تماشا نکنید
بوش گوید به تمسخر به جهان، این تحفه / عیدی مختصر ماست، تماشا نکنید
دهه عشق و عزاداری ارباب آمد/ کربلا منتظر ماست ، تماشا نکنید.
کاش می شد که حسینیه ای احداث شود/ در دل غزه ، چه زیباست ، تماشا نکنید
زخمه شعر به چنگ ورقش زد حامد/ که " لگد مالی گلهاست" ، تماشا نکنید

حسین بزرگی( حامد )



http://esfahanshargh.ir/uploads/2014/07/81242860-5832292.jpg

[سونای]

زخم می كاود گلوی خویش را
لاله گم كرده ست بوی خویش را

بادهایی كه لبم را برده اند
حرف هایم را به لب آورده اند

چشم های من! مرا جاری كنید
پیش آبم ،آبرو داری كنید

من سكوت زخم های تشنه ام
چارده قرن است ،زیر دشنه ام

نیزه ای در من ، سرم را برده است
آسمان خاكسترم را برده است

دور ماندم از پگاه از مشرقین
از صدای نور از نای حسین

چارده قرن است ،گل ها پرپرند
نیزه ها آیینه ها را می برند

زنده ای مولا و بر سر می زنیم
چارده قرن است كه ما مرده ایم

از گلوی غزه پیدایی هنوز
آه مولایم تو تنهایی هنوز

از گلوی غزه می باری ولی
از درون ما خبر داری ولی

ما كجا و بانگ ـ هل من ناصرت
ما كجا و سایه ی انگشترت

زنده ای ،آهت می آید از نسیم
چارده قرن است كه ما مرده ایم




http://www.besharnews.ir/Image/News/2014/7/3140_635419783344872176_s.jpg


# (http://www.askquran.ir/thread9608-2.html#post94990)

[سونای]

سکوت …

گاه می‌اندیشم به سکوت آدمها در قبال ظلمها!
به گریه باران بر زمین و فقط گریه باران!
به نگاه معصوم کودکی مرده در آغوش مادری زیرآوار مانده!
می اندیشم و گاه به یاد می آورم
که انسان را چه شده است که این گونه خاموش مانده؟!
و هیچگاه فراموش نمیکنم…
و تو چه میدانی از درد و رنجِ آوارگی!
طعم ظلم و ویرانی منزلت را چشیده‌ای؟!
گرسنگی و تحریم!
مریضی و نداشتن دارو!
خواب و بیدار شدن با صدای بمب هواپیما!
و صدای گریه و شیون مردم!
و آنگاه حیران می‌شوم که مرا تروریست می‌خوانند!
و می‌اندیشم که مگر دفاع از وطن جرم است!
مگر آزادی برای ما حقی قائل نشده!
می‌گویند سرزمینت بدون مردم بوده!
و من با خود می‌گویم پس آن همه مردم که من میشناسم که بودند؟!
و به یاد می‌آورم که انسان را چه شده است که این گونه خاموش مانده؟!




# (http://www.askquran.ir/thread9608-3.html#post95713)

[سونای]

* در این جنون جهانگیر که کودک و کبوتر را کباب می کنند... و دستهای عریان لیلا در حریق بیشه های زیتون بریان می شود، دیگر وصال لیلای صلح رویای هیچ مجنونی نیست.

* آی مجنون! عشق آتش است... شعله شعله وحشی و سرکش (گر مرد رهی میان خون باید خفت)، این را لیلا گفت آنگاه که در آتش و خون گلگون شکفت.

* آی مجنون! غزه غزالی زیباست، غزال غزه لیلاست، خیل خصمش در کمین، یکه، تنهاست، بی پناه، بی پشت لیلا را خواهند کشت... شولای شعله بر دوش در هودج همایون خون بنشین، برخیز، پای در رکاب، لیلا را دریاب.

* آی مجنون، لیلا را کشته اند پیش از پر گشودن در فرصت انسان تا ققنوس، آن نوغزال عروس در شرق شجاعت نوشت، با خون بر برگ برگ گر گرفته زیتون کشتند صلح را اهل جنون.... انا الیه راجعون.




http://media.farsnews.com/media/Uploaded/Files/Images/1393/04/30/13930430000633_PhotoI.jpg




محمدعلی چاووشی (http://www.askquran.ir/thread9608-3.html#post95881)

[سونای]

آتش (http://k1shahbodagh.blogfa.com/post/324)




تقدیم به همه ی سروقامتان
آنان که می سوزند ولی نمی سازند


http://s5.picofile.com/file/8129995534/10482140_745869802136300_4660668146089034115_n_1_. jpg



آه ای سیه دلِ نامهربان وجود

ای جنس تلخ مرگ
این گرد تیره ات
بر چهره های پاک ،
به ناحق نشسته است

آه ای سیه ذغال
ای حاصل نشاندن آتش به سرو سبز
ای خاطرات سبز درختان به زیر پا
بالاتر از سیاهی تو ، رنگ دیگریست
رنگ امید ما
رنگ سپید باور این مردمان پاک
گرد سیاه تو از روی روزگار
روزی زدودنی ست

ای تیره همچو شب
با خاطرات سیاهت چه می کنی ؟
با بودنی که رنگ تباهی گرفته است
آن بودنی ، که قیمت آن مرگ صد درخت
بودن به شرط آنکه بمیرد صدای برگ
بودن بدین بها ، که بشکند آن شاخه های سبز
آتش به جان غنچه ی گل ها نشانده ای

هستی، ولی چه ؟
تیره وجودی ، به رنگ شب
نابود می شوی ، ز چه ؟
از شعله های آه

ای جنس تیرگی
خورشید می رسد
از یاد می روی
فردای این ستم
خاکستری به باد


کیوان شاهبداغی