روابط عمومی سایت
25th July 2014, 12:37 PM
http://uc-njavan.ir/images/n2zx2fcbq8tuory91y7e.jpg (http://uc-njavan.ir/images/n2zx2fcbq8tuory91y7e.jpg)
به نام خداوند زیبائی ها و جاودانگی ها[golrooz]
با سلام و درود بی پایان خدمت شما خوبان [golrooz]
جشن مردادگان بر تمامی کاربران سایت علمی نخبگان جوان و ایرانیان جهان مبارک باد
امردادگان روز هفتم مرداد (امردادروز در امردادماه) در گاه شمار زرتشتی (و سومین روز مردادماه در گاهشماری رسمی ایران) است.
نام کامل این مناسبت جشن مردادگان یا نیلوفر روز هفتم ماه مرداد هر ساله برگزار می شود، دلیل برپایی این مناسبت در مرداد ماه ایجاد نوعی حس ملی میهنی در زمان ایران باستان بوده هست، مرداد روز در مرداد ماه که روز هفتم است، جشن امرداد می باشد.
این جشن متعلق به امشاسپند امرتات یا امرداد که مظهر جاودانی و تندرستی و دیر زیستن است. فرشته امشاسپندان نماینده آخرین مرتبه کمالاتست.
صفات پاک فرشته امرداد و توجه او نسبت به آبادی زمین و پاکی و نظافت نظریه جهان صفات پسندیده است که ایرانیان این روز را جشن می گرفتند و به شادی می پرداختند و خود را برای پیروی از فرشته مذکور آماده می ساختند. در آئین زرتشت، خرداد و امرداد، امشاسپندان کمال و دوام در جهان مینوی و پرستاران آب و گیاه در جهان خاکی، همواره در کنار هم جای دارند.
http://uc-njavan.ir/images/xmvp9ei5llr185rops00.jpg (http://uc-njavan.ir/images/xmvp9ei5llr185rops00.jpg)
تاریخ ایران باستان, همیشه پر بوده از جشن و شادی و پایکوبی. در طول تاریخ, بیگانگان بارها و بارها به این کشور حمله کردند, کشتند و بردند و ویران کردند و شادی این مردم را به عزا تبدبل نمودند.
ولی این روحیه شاد و قوی ایرانیان بوده که توانستند این زخم های وارد شده را تحمل کنند, تاب بیاورند و پابرجا بمانند. در فرهنگ ایرانیان باستان , همیشه جشن و شادی وجود داشته و عزا و مصیبت و قمه زنی , جایگاهی در این فرهنگ نداشته است.
زیرا ایرانیان, هر ماه, یک روز را به مناسبت هم نام شدن با ماه, جشن می گرفتند و شکر و سپاس خداوند را بخاطر نعمت ها و زیبایی های آن ماه بجا می آوردند که این خود باعث می شد بیماری و افسردگی در بین ایرانیان بندرت دیده شود و همه جا و همه کس مملو از انرژی مثبت باشد. امردادگان نیز یکی از این جشن هاست.
http://uc-njavan.ir/images/3lm2owjw0lphr2247u7j.jpg (http://uc-njavan.ir/images/3lm2owjw0lphr2247u7j.jpg)
واژه امرداد که اوستایی آن امرتات ameretat است، از سه بخش درست شده است:
ا+ مر+ تات. بخش نخست پیشوند نفی است؛ بخش دو، از ریشه مصدری مر mar به معنی مرگ است و جزء سوم پسوند تات است به معنای کاملی، رسایی و سالمی.
بنابراین امرتات (امرداد=مرداد) یعنی بی مرگی (نامیرایی=جاودانگی=دوام جاودان). هریک از فروزه های دوازده گانه که جشن های هم نامی روز و ماه برای گرامی داشت آنها برگزارمی شود، گل ویژه ای دارد.
گل ویژهٔ امرداد، زنبق (چمبک) است.
http://uc-njavan.ir/images/thfqadepvkdkw0un0oh.jpg (http://uc-njavan.ir/images/thfqadepvkdkw0un0oh.jpg)
امرداد در فارسی, در اوستا, آمره تات و در پهلوی آمردات, به معنای جاودانگی و بی مرگی ست. امرداد در باورهای ایرانی, نگهبان و سرپرست گیاهان و رستنی ها در جهان خاکی بشمار می رود.این نام در اوستا بویژه در گات ها, صفتی است که برای زوال ناپزیری و پایندگی خداوند بکار می رود.
این جشن سزاوار شادمانی و نشاط و بی مرگی، امروز به غلط تحت نام مردادگان، در بین مردم رایج است. زیرا مرداد به معنی نیستی و مرگ است اما وقتی که حرف الف در اول آن قرار می گیرد آن را نفی می کند و به بی مرگی و جاودانگی، تغییر معنی می دهد.
از جلوه های این ماه, طبیعت سبز, بی مرگی طبیعت, وفور نعمت, وفور میوه, فراوانی آب رودها، آبشارها و رودخانه ها, گل های بسیار زیبا با رنگهای شاد و فرحبخش و آسمانی صاف پر از ستاره می باشد.
http://uc-njavan.ir/images/gy4u89iye300vlhc6pnf.jpg (http://uc-njavan.ir/images/gy4u89iye300vlhc6pnf.jpg)
این جشن متعلق به امشاسپند امرداد که مظهر جاودانگی و تندرستی و دیر زیستن است, می باشد و فرشته امشاسپندان, نماینده آبادی زمین و پاکی و نظافت است. ایرانیان این روز را جشن می گرفتند و خود را برای پیروی از فرشته مذکور آماده می ساختند.
در این روز, ایرانیان به کنار چشمه و باغ و مزارع می رفتند و پس از شادی و جشن, به پرستش و نیایش خداوند می پرداختند. درباره چگونگی اجرای مراسم اطلاعات چندانی در دست نیست اما ایرانیان امروزه با سرود و نیایش و سخنرانی درباره شناخت و نزدیک شدن به خداوند, جشن را برگزار میکنند.
http://uc-njavan.ir/images/ddqs9s6e8qxysff6pu7.jpg (http://uc-njavan.ir/images/ddqs9s6e8qxysff6pu7.jpg)
ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه در باره نگهبانی امشاسپند امرداد از گیاهان می گوید:
مرداد ماه که روز هفتم آن مرداد روز است و آن روز را به انگیزه ی پیش آمدن دو نام با هم جشن می گرفتند. معنای مرداد آن است که مرگ و نیستی نداشته باشد و مرداد فرشته ای است که به حفظ گیتی و اقامه ی غذاها و دوایی که اصل آن نبات است و مزید جوع و ضرر و امراض هستند، موکل است.
خیام در نوروز نامه می نویسد:
مرداد ماه یعنی خاک، داد خویش بداد از برها ومیو های پخته که در وی به کمال رسد و نیز هوا در وی مانند غبار خاک باشد و این ماه میانه تابستان بود و قسمت او از آفتاب، مر برج اسد را باشد.
http://uc-njavan.ir/images/ti4q03sgk06q9e4se1i.jpg (http://uc-njavan.ir/images/ti4q03sgk06q9e4se1i.jpg)
زرتشت نامه چنین سروده شده است:
چو گفتار خردادش آمد به سر
همان گاه امرداد شد پیش تر
سخن گفت در باره رستنی
که زرتشت گوید ابا هر تنی
نباید به بیداد کردن تباه
به بیهوده برکندن از جایگاه
کزو راحت مردم و چار پاست
تبه کردن او، نه راه خداست
جشن جاودانگی امردادگان بر شما کاربران عزیز انجمن علمی نخبگان جوان گرامی باد
به نام خداوند زیبائی ها و جاودانگی ها[golrooz]
با سلام و درود بی پایان خدمت شما خوبان [golrooz]
جشن مردادگان بر تمامی کاربران سایت علمی نخبگان جوان و ایرانیان جهان مبارک باد
امردادگان روز هفتم مرداد (امردادروز در امردادماه) در گاه شمار زرتشتی (و سومین روز مردادماه در گاهشماری رسمی ایران) است.
نام کامل این مناسبت جشن مردادگان یا نیلوفر روز هفتم ماه مرداد هر ساله برگزار می شود، دلیل برپایی این مناسبت در مرداد ماه ایجاد نوعی حس ملی میهنی در زمان ایران باستان بوده هست، مرداد روز در مرداد ماه که روز هفتم است، جشن امرداد می باشد.
این جشن متعلق به امشاسپند امرتات یا امرداد که مظهر جاودانی و تندرستی و دیر زیستن است. فرشته امشاسپندان نماینده آخرین مرتبه کمالاتست.
صفات پاک فرشته امرداد و توجه او نسبت به آبادی زمین و پاکی و نظافت نظریه جهان صفات پسندیده است که ایرانیان این روز را جشن می گرفتند و به شادی می پرداختند و خود را برای پیروی از فرشته مذکور آماده می ساختند. در آئین زرتشت، خرداد و امرداد، امشاسپندان کمال و دوام در جهان مینوی و پرستاران آب و گیاه در جهان خاکی، همواره در کنار هم جای دارند.
http://uc-njavan.ir/images/xmvp9ei5llr185rops00.jpg (http://uc-njavan.ir/images/xmvp9ei5llr185rops00.jpg)
تاریخ ایران باستان, همیشه پر بوده از جشن و شادی و پایکوبی. در طول تاریخ, بیگانگان بارها و بارها به این کشور حمله کردند, کشتند و بردند و ویران کردند و شادی این مردم را به عزا تبدبل نمودند.
ولی این روحیه شاد و قوی ایرانیان بوده که توانستند این زخم های وارد شده را تحمل کنند, تاب بیاورند و پابرجا بمانند. در فرهنگ ایرانیان باستان , همیشه جشن و شادی وجود داشته و عزا و مصیبت و قمه زنی , جایگاهی در این فرهنگ نداشته است.
زیرا ایرانیان, هر ماه, یک روز را به مناسبت هم نام شدن با ماه, جشن می گرفتند و شکر و سپاس خداوند را بخاطر نعمت ها و زیبایی های آن ماه بجا می آوردند که این خود باعث می شد بیماری و افسردگی در بین ایرانیان بندرت دیده شود و همه جا و همه کس مملو از انرژی مثبت باشد. امردادگان نیز یکی از این جشن هاست.
http://uc-njavan.ir/images/3lm2owjw0lphr2247u7j.jpg (http://uc-njavan.ir/images/3lm2owjw0lphr2247u7j.jpg)
واژه امرداد که اوستایی آن امرتات ameretat است، از سه بخش درست شده است:
ا+ مر+ تات. بخش نخست پیشوند نفی است؛ بخش دو، از ریشه مصدری مر mar به معنی مرگ است و جزء سوم پسوند تات است به معنای کاملی، رسایی و سالمی.
بنابراین امرتات (امرداد=مرداد) یعنی بی مرگی (نامیرایی=جاودانگی=دوام جاودان). هریک از فروزه های دوازده گانه که جشن های هم نامی روز و ماه برای گرامی داشت آنها برگزارمی شود، گل ویژه ای دارد.
گل ویژهٔ امرداد، زنبق (چمبک) است.
http://uc-njavan.ir/images/thfqadepvkdkw0un0oh.jpg (http://uc-njavan.ir/images/thfqadepvkdkw0un0oh.jpg)
امرداد در فارسی, در اوستا, آمره تات و در پهلوی آمردات, به معنای جاودانگی و بی مرگی ست. امرداد در باورهای ایرانی, نگهبان و سرپرست گیاهان و رستنی ها در جهان خاکی بشمار می رود.این نام در اوستا بویژه در گات ها, صفتی است که برای زوال ناپزیری و پایندگی خداوند بکار می رود.
این جشن سزاوار شادمانی و نشاط و بی مرگی، امروز به غلط تحت نام مردادگان، در بین مردم رایج است. زیرا مرداد به معنی نیستی و مرگ است اما وقتی که حرف الف در اول آن قرار می گیرد آن را نفی می کند و به بی مرگی و جاودانگی، تغییر معنی می دهد.
از جلوه های این ماه, طبیعت سبز, بی مرگی طبیعت, وفور نعمت, وفور میوه, فراوانی آب رودها، آبشارها و رودخانه ها, گل های بسیار زیبا با رنگهای شاد و فرحبخش و آسمانی صاف پر از ستاره می باشد.
http://uc-njavan.ir/images/gy4u89iye300vlhc6pnf.jpg (http://uc-njavan.ir/images/gy4u89iye300vlhc6pnf.jpg)
این جشن متعلق به امشاسپند امرداد که مظهر جاودانگی و تندرستی و دیر زیستن است, می باشد و فرشته امشاسپندان, نماینده آبادی زمین و پاکی و نظافت است. ایرانیان این روز را جشن می گرفتند و خود را برای پیروی از فرشته مذکور آماده می ساختند.
در این روز, ایرانیان به کنار چشمه و باغ و مزارع می رفتند و پس از شادی و جشن, به پرستش و نیایش خداوند می پرداختند. درباره چگونگی اجرای مراسم اطلاعات چندانی در دست نیست اما ایرانیان امروزه با سرود و نیایش و سخنرانی درباره شناخت و نزدیک شدن به خداوند, جشن را برگزار میکنند.
http://uc-njavan.ir/images/ddqs9s6e8qxysff6pu7.jpg (http://uc-njavan.ir/images/ddqs9s6e8qxysff6pu7.jpg)
ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه در باره نگهبانی امشاسپند امرداد از گیاهان می گوید:
مرداد ماه که روز هفتم آن مرداد روز است و آن روز را به انگیزه ی پیش آمدن دو نام با هم جشن می گرفتند. معنای مرداد آن است که مرگ و نیستی نداشته باشد و مرداد فرشته ای است که به حفظ گیتی و اقامه ی غذاها و دوایی که اصل آن نبات است و مزید جوع و ضرر و امراض هستند، موکل است.
خیام در نوروز نامه می نویسد:
مرداد ماه یعنی خاک، داد خویش بداد از برها ومیو های پخته که در وی به کمال رسد و نیز هوا در وی مانند غبار خاک باشد و این ماه میانه تابستان بود و قسمت او از آفتاب، مر برج اسد را باشد.
http://uc-njavan.ir/images/ti4q03sgk06q9e4se1i.jpg (http://uc-njavan.ir/images/ti4q03sgk06q9e4se1i.jpg)
زرتشت نامه چنین سروده شده است:
چو گفتار خردادش آمد به سر
همان گاه امرداد شد پیش تر
سخن گفت در باره رستنی
که زرتشت گوید ابا هر تنی
نباید به بیداد کردن تباه
به بیهوده برکندن از جایگاه
کزو راحت مردم و چار پاست
تبه کردن او، نه راه خداست
جشن جاودانگی امردادگان بر شما کاربران عزیز انجمن علمی نخبگان جوان گرامی باد