diamonds55
21st September 2008, 01:09 AM
نوار های قدیمی ویدئو آنقدرها هم که به نظر می رسد قدیمی نیستند. شاید 10 یا 15 سال پیش بود که همه یک پخش کننده نوار های vhs را در منزل داشتند. ولی الآن بعد از کمتر از یک دهه dvd تمام فن آوری های قبل از خود حتی cd را هم پشت سر گذاشته و دیگر جایی برای آن ها نیست. قابلیت های بسیار زیاد و ارزان بودن آن نسبت به حجم بالایش dvd را به یک فن آوری های معمول و روزمره تبدیل کرده. در اینجا سعی می کنیم به اساس کار این فن آوری اشاره هایی بکنیم. یک dvd ساده حدود هفت برابر یک cd ظرفیت دارد. این ظرفیت بالا جا را برای فرمت های با کیفیت تصویر و صدا مانند mpeg-2 باز می کند. بهتر است بدانیم که dvd قابلیت های زیر را دارد: . می تواند 133 دقیقه تصویر متحرک با دقت بالا در حالت letterbox یا pan-and-scan را با 720 پیکسل افقی ضبط کند. (در mepg-2 فشرده سازی 40/1 است). 8 لایه مختلف صدا را از 5 کانال پخش می کند.. 32 زیر نویس مختلف را همراه تصویر پخش کند.. می تواند 8 ساعت موسیقی را با کیفیت cd ضبط کند.. dvd می تواند دارای فهرست باشد. زخامت dvd همانند cd است و از موادی مشابه ساخته می شوند و همانند cd اطلاعات و بیت ها توسط شیار ها و پستی بلندی ها بر روی آن ذخیره می شود. [چطورcd کار می کند؟] ابتدا پلاستیک به دورن قالبی تزریق می شود. سپس لایه بازتاب دهنده ای با سطح آن اضافه می شود و پشت این لایه با ورقه نازکی از آلومینیوم محافظت می شود و لایه نیمه بازتاب دهنده ای نیز به خارج آن اضافه می شود.با تغییر محل لایه ها و اضافه کردن لایه ها انواع مختلف dvd به شکل زیر در می آید. بر روی dvd شیار ها به صورت مارپیچ و از درون به بیرون کشیده شده اند. هر شیار با شیار کناری 740 نانومتر فاصله دارد. هر شیار 320 نانومتر ضخامت دارد و هر پستی بلندی 400نانومتر طول و 120 نانومتر زخامت دارد. همین میکروسکوپی بودن ابعاد در dvd ظرفیت های بالایی را ایجاد می کند. اگر می توانستیم شیار های یک dvd را باز کنیم و و در خطی مستقیم قرار دهیم شیار های یک دیسک دوطرفه دولایه به 48 کیلومتر می رسد. dvd به دلیل دارا بودن تراکم بیشتر شیار ها و فاصله کمترشان با هم و همچنین چند لایه بودن اطلاعاتش می تواند چندین برابر یک cd اطلاعات ذخیره کند. برای قرار دادن تصاویر متحرک بر روی dvd نیاز به سیستم فشرده سازی داریم. گروه متخصصان تصاویر متحرک یا mpeg فرمت و فن آوری فشرده سازی برای این دیسک ها بوجود آورده اند که mpeg-2 نام دارد و مناسب و سازگار با dvd است. فیلم های سینمایی معمولا با 24 فریم بر ثانیه ضبط می شوند. به این معنی که هر ثانیه 24 تصویر ضبط می شود و در سینماها نیز به همین ترتیب پخش می شود. در آمریکا و ژاپن سیستم پخش تصاویر ntsc است و تصاویر با 30 فریم بر ثانیه پخش می شوند و در سکانس های 60تایی. کشور های دیگر از سیستم pal استفاده می کنند که تصاویر را با 50 سکانس بر ثانیه نشان می دهد ولی در کیفیت بالاتری. به دلیل همین تفاوت ها mpeg-2 برای هر کدام از این سیستم ها باید برنامه ریزی شود. همچنین هر فریم از تصویر نیز باید با این سیستم ها منطبق باشد. به غیر از سیستم ntsc و pal سه طریقه دیگری برای ضبط اطلاعات تصاویر وجود دارد: . ضبط درون فریمی (intraframe): با این روش اطلاعات هر فریم از جمله صدا و تصویر آن فریم به صورت جداگانه ضبط می شود. این سیستم ضبط فضای بیشتری را اشغال می کند.. ضبط پیش بینی شده (predicted) : این سیستم اطلاعاتی از چند فریم اولیه را به صورت intraframe ضبط می کند و باقی فریم ها را بر اساس پیش بینی پخش می کند.. دو سویه(bidirectional) با استفاده از این روش اطلاعات هر فریم از روی فریم های قبلی و بعدی آن محاسبه می شود. dvd قابلیت ضبط صدا را هم دارد. فایل های صوتی بر روی dvd را می توان با 192 هرتز samplingrate و دقت 24 بیت ضبط کرد. بازخوان dvd نیز مانند cd از سه قسمت ساخته می شود و هر قسمت یک کار را انجام می دهد. یک موتور دیسک را می چرخاند. یک لیزر بر روی هر شیار حرکت می کند و یک حس گر نور بازتاب ها را می خواند و آن ها را به سیگنال های دیجیتالی تبدیل می کند.