diamonds55
21st September 2008, 12:43 AM
پیشنمایش Godfather II
--------------------------------------------------------------------------------
منبع: یوروگیمر
دونهای مافیا دسته ای خنده دار هستند، روز خود را روی صندلیهای دسته دار خود گذرانده و به زجو ناله های مردم گوش میدهند. ازنرو یکجورهایی شبیه به بابانوئل* هستند، واقعا، اما بابانوئلی با تردید کمتر نسبت به شلیک به زانوی مردم. کاری که دونها مافیا به آن تمایل ندارند، اطاعت دستور است. آنها برای اجرای ماموریت، جاخالی از گلوله ها، و جر و بحث با بچه های تکواندوکار محل به بیرون فرستاده نمیشوند. آنها متملقینی دارند که اینکارها را برایشان انجام میدهند.
این مشکلی مرکزی اولین بازی EA بود: تمرکز بازی بر پیشرفت رنک توسط کارها، باعث میشد شما متملق باشید تا یک مرد صاحب منسب، و در حالی که یک بازی بینقض و قابل قبول اوپن وارد کرایم بود، در عمق، جهت رساندن جو ممتاز و بیهمتای فیلم شکست خورد.(حتی با استفاده از بازیگران اصلی فیلم)
راه حل آنها، "نمای دون" است. که دورنمایی بالا روی امپراطوری شما دارد که به شما امکان رزم آرایی، ساخت منابع، جنگ با خانواده های دیگر، و در آخر اعمال کنترل به همه ی نمایش را میدهد. این نما اصلا به تفنگ بازی و رانندگیتان یک خط سیری RTS مانند میدهد. با فشار یک دکمه، نمای سوم شخص با یک نمای تاپ-داون به کل شهر عوض میشود، با یک نقشه ی سه بعدی و نقطه های آبنبات رنگ براق، که نشان میدهد شما کجا آدمهای خود را فرستاده اید، دیگر خانواده ها چه انجام میدهند و یک اطلاعات سطحی از ماموریتهای حاظر.
امید اینست که این نما به شما بالفعله احساس کنترل یک امپراتوری جنایتکاری را میدهد. در کل، این یکمقدار شبیه به عنصر استراتژی در Godfather: Mob Wars روی PSP است که پلیرها بایددر آن باید نقشه را تسخیر، مردان را منتقل و سر مناطق قابل تسخیر نزاع میکردند. اما اینبار، بازی Turn Based(یعنی مقدمه چینی بعد حمله) نیست بلکه اینبار اکشنهای گوناگون ممکنه را در یک مقصود جمع میکند.
جای تعجب نیست که، تیم میگوید که اطلاعات زیادی از Maxis و سازندگان سیمز دریافت داشته اند. این به این منظور نیست که شما جنایتکاران خود را در یک استخر شنا زندانی کنید و برای انها کلاه گاوچرانی و غذا بخرید تا جایی که به بستر بیمای بیفتند(برای پک مکمل گران مثل Sims پول خود را کنار بگذارید!) اما به شما یک اطلاعات کلی در مورد پیشروی تیم در قسمت استراتژی و مالتی-تسکینگ میدهد.
http://images.eurogamer.net/assets/articles//a/2/1/3/7/6/2/ss_preview_2.jpg.jpg?slideshow=true
در حینی که شما در حال انجام کار خود هستید، خانواده های دیگر به کار خود اشتغال دارند، و شما میتوانید از نمای دون برای اینکه بفهمید چه میکنند استفاده کرده و در صورت لزوم، در یک بار در چند نقطه با آنان جنگ کنید. و یا با کارتهای فیور خود بازی کنید که از انجام ماموریتها به دست می آید و به شما قدرتهای خاص میدهد که هروقت هوس کردید میتوانید استفاده کنید. برای مثال، یک مرحله را برای یک مامور مبارزه با مواد مخدر قلابی انجام دهید، و شاید او به شما یک Sting Card بدهد که به شما امکان این را میدهد که یکی از مردان دشمن را برای مدت کوتاهی در بازداشت نگه دارید.
در حال حاظر، قضاوت در مورد اینکه تیم سازنده چگونه یک تعادل بین سورس منیجمنت و تفنگ بازی و رانندگی سوم شخص برقرار میکند، سخت است. در هر صورت، سی دقیقه تماشای بازی و انجام چند ماموریت توسط سازندگان به ما یک نمای درونی به اینکه چقدر گیم پلی قدیمی بازی محفوظ مانده است میدهد.
http://images.eurogamer.net/assets/articles//a/2/1/3/7/6/2/ss_preview_3.jpg.jpg?slideshow=true
دموی ما حدود 5 ساعتِ بازی بود. ما در میامی بودیم، با یک خانواده ی پنج نفره که با ما کار میکردند، و تمرکز بر گرفتن یک راکت مسلح بود. راکتهای گوناگونی در Godfather II هستند، که تمام آنها از کشتن تمام آدمهای دشمن در آن راکت، و به کار گذاری آدمهای خود برای جلوگیری حملات آینده به دست امده اند. هر راکتی که تسخیر میکنید به شما یک قدرت خاص میدهد-در این مقوله، جلیقه های ضد گلوله که با توجه به امکنه ای گرفتید اید، به همان درجه شما را حفظ خواهد کرد.
رانندگی و شلیک، هردو اگر کمی بیروحند، مناسب به نظر میرسند. با چهار مرد به دنبالمان، به سمت یک انبار کسل کننده، پر از بشکه و جرثقیل میرویم. اگرچه تیراندازهایی که به دنبالمان می آیند سرزنده و نیرومند هستند، اما از دنیای چگال و روشن ماریو پازو(نویسنده ی سری رومان گادفادر) خیلی دور است.
با وجود این، بهسازیهایی قابل توجه وجود دارد: هوش مصنوعی گروه یک پارچه به نظر میرسد، با اعضای جوخه که راه شما را دنبال میکنند، تا حرکت نکرده اید ایستاده، و وقتی جنگ شروع میشود خود را به آب زده و به طور قابل تحسینی از پس خود بر می آیند. جنگ بدون اسلحه هم بهتر به نظر می آید و امید است که با دقت باشد.
اما همه اش پیشرفت نیست. متاسفانه، یکی از بازیهای مطلوب و بدون جذب تصویری نسل قبل، هم اکنون نیز یکی از بازیهای مطلوب و بدون جذب تصویری نسل حاظر است. شهرها بزرگ و خالی و کمی بدون جذب هستند. مدل بازیگران نیز ابتدایی بوده و گاهی بدون تکفیف اعضا ه نظر میرسند-شخصیت اصلی، که با یک پیراهن قرمز و یک شلوار یکدست وارد درگیری میشود، بیشتر شبیه به یک انجیل شناس خوش رفتار که از خانه اش در حال تلفن زدن است به نظر میرسد تا شخصی که برای نهار برادرش سر یک روزنامه فروش را به سیخ میکشد.
http://images.eurogamer.net/assets/articles//a/2/1/3/7/6/2/ss_preview_4.jpg.jpg?slideshow=true
در مورد داستان، بازی به صورت شل و ولی داستان فیلم The Godfather: Part II را دنبال میکند و از روز بعد از انقلاب کوبا، شروع شده و بین نیویورک و فلوریدا در حرکت است و EA اعدا میکند که از رکوردهای CIA در مورد مافیا در کوبا نیز برای نوشتن داستان استفاده نموده است.
این بازی در فبریه ی سال آینده، 2009 عرضه خواهد شد
--------------------------------------------------------------------------------
منبع: یوروگیمر
دونهای مافیا دسته ای خنده دار هستند، روز خود را روی صندلیهای دسته دار خود گذرانده و به زجو ناله های مردم گوش میدهند. ازنرو یکجورهایی شبیه به بابانوئل* هستند، واقعا، اما بابانوئلی با تردید کمتر نسبت به شلیک به زانوی مردم. کاری که دونها مافیا به آن تمایل ندارند، اطاعت دستور است. آنها برای اجرای ماموریت، جاخالی از گلوله ها، و جر و بحث با بچه های تکواندوکار محل به بیرون فرستاده نمیشوند. آنها متملقینی دارند که اینکارها را برایشان انجام میدهند.
این مشکلی مرکزی اولین بازی EA بود: تمرکز بازی بر پیشرفت رنک توسط کارها، باعث میشد شما متملق باشید تا یک مرد صاحب منسب، و در حالی که یک بازی بینقض و قابل قبول اوپن وارد کرایم بود، در عمق، جهت رساندن جو ممتاز و بیهمتای فیلم شکست خورد.(حتی با استفاده از بازیگران اصلی فیلم)
راه حل آنها، "نمای دون" است. که دورنمایی بالا روی امپراطوری شما دارد که به شما امکان رزم آرایی، ساخت منابع، جنگ با خانواده های دیگر، و در آخر اعمال کنترل به همه ی نمایش را میدهد. این نما اصلا به تفنگ بازی و رانندگیتان یک خط سیری RTS مانند میدهد. با فشار یک دکمه، نمای سوم شخص با یک نمای تاپ-داون به کل شهر عوض میشود، با یک نقشه ی سه بعدی و نقطه های آبنبات رنگ براق، که نشان میدهد شما کجا آدمهای خود را فرستاده اید، دیگر خانواده ها چه انجام میدهند و یک اطلاعات سطحی از ماموریتهای حاظر.
امید اینست که این نما به شما بالفعله احساس کنترل یک امپراتوری جنایتکاری را میدهد. در کل، این یکمقدار شبیه به عنصر استراتژی در Godfather: Mob Wars روی PSP است که پلیرها بایددر آن باید نقشه را تسخیر، مردان را منتقل و سر مناطق قابل تسخیر نزاع میکردند. اما اینبار، بازی Turn Based(یعنی مقدمه چینی بعد حمله) نیست بلکه اینبار اکشنهای گوناگون ممکنه را در یک مقصود جمع میکند.
جای تعجب نیست که، تیم میگوید که اطلاعات زیادی از Maxis و سازندگان سیمز دریافت داشته اند. این به این منظور نیست که شما جنایتکاران خود را در یک استخر شنا زندانی کنید و برای انها کلاه گاوچرانی و غذا بخرید تا جایی که به بستر بیمای بیفتند(برای پک مکمل گران مثل Sims پول خود را کنار بگذارید!) اما به شما یک اطلاعات کلی در مورد پیشروی تیم در قسمت استراتژی و مالتی-تسکینگ میدهد.
http://images.eurogamer.net/assets/articles//a/2/1/3/7/6/2/ss_preview_2.jpg.jpg?slideshow=true
در حینی که شما در حال انجام کار خود هستید، خانواده های دیگر به کار خود اشتغال دارند، و شما میتوانید از نمای دون برای اینکه بفهمید چه میکنند استفاده کرده و در صورت لزوم، در یک بار در چند نقطه با آنان جنگ کنید. و یا با کارتهای فیور خود بازی کنید که از انجام ماموریتها به دست می آید و به شما قدرتهای خاص میدهد که هروقت هوس کردید میتوانید استفاده کنید. برای مثال، یک مرحله را برای یک مامور مبارزه با مواد مخدر قلابی انجام دهید، و شاید او به شما یک Sting Card بدهد که به شما امکان این را میدهد که یکی از مردان دشمن را برای مدت کوتاهی در بازداشت نگه دارید.
در حال حاظر، قضاوت در مورد اینکه تیم سازنده چگونه یک تعادل بین سورس منیجمنت و تفنگ بازی و رانندگی سوم شخص برقرار میکند، سخت است. در هر صورت، سی دقیقه تماشای بازی و انجام چند ماموریت توسط سازندگان به ما یک نمای درونی به اینکه چقدر گیم پلی قدیمی بازی محفوظ مانده است میدهد.
http://images.eurogamer.net/assets/articles//a/2/1/3/7/6/2/ss_preview_3.jpg.jpg?slideshow=true
دموی ما حدود 5 ساعتِ بازی بود. ما در میامی بودیم، با یک خانواده ی پنج نفره که با ما کار میکردند، و تمرکز بر گرفتن یک راکت مسلح بود. راکتهای گوناگونی در Godfather II هستند، که تمام آنها از کشتن تمام آدمهای دشمن در آن راکت، و به کار گذاری آدمهای خود برای جلوگیری حملات آینده به دست امده اند. هر راکتی که تسخیر میکنید به شما یک قدرت خاص میدهد-در این مقوله، جلیقه های ضد گلوله که با توجه به امکنه ای گرفتید اید، به همان درجه شما را حفظ خواهد کرد.
رانندگی و شلیک، هردو اگر کمی بیروحند، مناسب به نظر میرسند. با چهار مرد به دنبالمان، به سمت یک انبار کسل کننده، پر از بشکه و جرثقیل میرویم. اگرچه تیراندازهایی که به دنبالمان می آیند سرزنده و نیرومند هستند، اما از دنیای چگال و روشن ماریو پازو(نویسنده ی سری رومان گادفادر) خیلی دور است.
با وجود این، بهسازیهایی قابل توجه وجود دارد: هوش مصنوعی گروه یک پارچه به نظر میرسد، با اعضای جوخه که راه شما را دنبال میکنند، تا حرکت نکرده اید ایستاده، و وقتی جنگ شروع میشود خود را به آب زده و به طور قابل تحسینی از پس خود بر می آیند. جنگ بدون اسلحه هم بهتر به نظر می آید و امید است که با دقت باشد.
اما همه اش پیشرفت نیست. متاسفانه، یکی از بازیهای مطلوب و بدون جذب تصویری نسل قبل، هم اکنون نیز یکی از بازیهای مطلوب و بدون جذب تصویری نسل حاظر است. شهرها بزرگ و خالی و کمی بدون جذب هستند. مدل بازیگران نیز ابتدایی بوده و گاهی بدون تکفیف اعضا ه نظر میرسند-شخصیت اصلی، که با یک پیراهن قرمز و یک شلوار یکدست وارد درگیری میشود، بیشتر شبیه به یک انجیل شناس خوش رفتار که از خانه اش در حال تلفن زدن است به نظر میرسد تا شخصی که برای نهار برادرش سر یک روزنامه فروش را به سیخ میکشد.
http://images.eurogamer.net/assets/articles//a/2/1/3/7/6/2/ss_preview_4.jpg.jpg?slideshow=true
در مورد داستان، بازی به صورت شل و ولی داستان فیلم The Godfather: Part II را دنبال میکند و از روز بعد از انقلاب کوبا، شروع شده و بین نیویورک و فلوریدا در حرکت است و EA اعدا میکند که از رکوردهای CIA در مورد مافیا در کوبا نیز برای نوشتن داستان استفاده نموده است.
این بازی در فبریه ی سال آینده، 2009 عرضه خواهد شد