kamanabroo
20th January 2014, 08:18 PM
http://media.jamnews.ir/medium1/1392/09/22/IMG21534178.JPG (http://media.jamnews.ir/Original/1392/09/22/IMG21534178.JPG)
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای برای اشعار خود از چه نام مستعاری استفاده می‌کنند؟
مقام معظم رهبری شعر گفتن را از دوران جوانی و در انجمن‌های شعر مشهد آغاز کردند.
به گزارش جام نیوز؛ جلسه شعر ماه مبارک رمضان مقام‌‌معظم رهبری که با حضور شاعران برجسته کشور برگزار می‌شود از مهم‌ترین محافل شعر در ایران است. علاقه فراوان رهبری معظم انقلاب به شعر به دوران جوانی ایشان بر می‌گردد و انجمن‌های ادبی مشهد. حضرت‌آیت‌الله خامنه‌ای در شعر خود از نام مستعار «امین» استفاده می‌نمودند.
خود ایشان علت استفاده از اسم را اینگونه روایت می‌کند:
عرض کنم حضور شما که ماجرای«امین»، ماجرای دیگر و عالم دیگری است؛ عالم شعر و احساس این‌هاست. من در دوره جوانی، شعر گفتن را شروع کردم و گاهی شعر می‌گفتم؛ منتها به دلایلی تا سال‌های متمادی شعرم را درانجمن ادبی، که آن وقت در مشهد تشکیل می‌شد و من هم شرکت می‌کردم اما نمی‌خواندم.
این که می‌گویم، مربوط به سال‌های 36 و 37 است. در آن سال‌ها بیست، بیست و یک ساله بودم. بعد از آن سال‌ها شعر گفتن را رها کردم و دیگر شعر نگفتم تا، چند سال قبل از این، که تصادفا یک جوری شد که مایل شدم گاهی چیزی بر زبان، یا بر ذهن، یا روی کاغذ بیاورم. اشعاری که من گفتم، چند غزلش بیشتر در دست مردم نیست./ نامه
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای برای اشعار خود از چه نام مستعاری استفاده می‌کنند؟
مقام معظم رهبری شعر گفتن را از دوران جوانی و در انجمن‌های شعر مشهد آغاز کردند.
به گزارش جام نیوز؛ جلسه شعر ماه مبارک رمضان مقام‌‌معظم رهبری که با حضور شاعران برجسته کشور برگزار می‌شود از مهم‌ترین محافل شعر در ایران است. علاقه فراوان رهبری معظم انقلاب به شعر به دوران جوانی ایشان بر می‌گردد و انجمن‌های ادبی مشهد. حضرت‌آیت‌الله خامنه‌ای در شعر خود از نام مستعار «امین» استفاده می‌نمودند.
خود ایشان علت استفاده از اسم را اینگونه روایت می‌کند:
عرض کنم حضور شما که ماجرای«امین»، ماجرای دیگر و عالم دیگری است؛ عالم شعر و احساس این‌هاست. من در دوره جوانی، شعر گفتن را شروع کردم و گاهی شعر می‌گفتم؛ منتها به دلایلی تا سال‌های متمادی شعرم را درانجمن ادبی، که آن وقت در مشهد تشکیل می‌شد و من هم شرکت می‌کردم اما نمی‌خواندم.
این که می‌گویم، مربوط به سال‌های 36 و 37 است. در آن سال‌ها بیست، بیست و یک ساله بودم. بعد از آن سال‌ها شعر گفتن را رها کردم و دیگر شعر نگفتم تا، چند سال قبل از این، که تصادفا یک جوری شد که مایل شدم گاهی چیزی بر زبان، یا بر ذهن، یا روی کاغذ بیاورم. اشعاری که من گفتم، چند غزلش بیشتر در دست مردم نیست./ نامه