هیوا
15th July 2009, 08:57 PM
خانواده پاپوا ویروس ها بعنوان ویروس های سرطان زا معروف هستند. از میان پاپوا ویروس ها جنس پاپیلوما ویروس عامل تعدادی از سرطان های اندام های تناسلی از جمله سرطان گردن رحم می باشد.
پاپیلوما ویروس ها دارای DNAی دو رشته ای هستند که طولی حدود 8000 جفت باز دارد. همانندسازی پاپیلوما ویروس ها به سیستم همانندسازی میزبان (DNA پلیمراز α/پرایماز ، DNA پلیمراز δ/PCNA و RPA ، و توپو ایزومراز I و II) و پروتئین های ویروسی E1 و E2TA وابسته است. E1 یک هلیکاز وابسته به ATP است که باعث اجتماع آنزیم های همانندسازی میزبان بر روی ژنوم ویروس می گردد. E1 به پلیمراز α نیز متصل می شود. E2TA به E1 متصل شده و آن را در محل توالی بخصوصی بر روی DNAی ویروس قرار می دهد.
پس از استقرار مجموعه همانندسازی بر روی ژنوم ویروس ، همانندسازی آن مشابه باکتری ها با الگوی تتا (θ) صورت می پذیرد. تبدیل الگوی تتا به الگوی دایره غلطان همانندسازی را تسهیل می کند. مکانیسم این تبدیل هنوز شناخته نشده است.
سلول های پوششی (اپی تلیال) بطور طبیعی تقسیم انجام نمی دهند، بنابراین فاکتورهای تشکیل پرایموزوم را تولید نمی کنند. لذا ویروس با تولید پروتئین های E1 و E2TA سلول را مجبور به تقسیم کرده و همانندسازی را فعال می کند.
ویروس همچنین پروتئین های E6 و E7 ...
را تولید می کنند. پروتئین E7 به پروتئین سرکوبگر تومور ، pRB ، متصل می شود. با این اتصال پروتئین رتینو بلاستوما غیر فعال شده و فاکتور نسخه برداری E2F آزاد می شود و نسخه برداری از ژن های همانندسازی را از جمله DNA پلیمراز α و PCNA آغاز می کند. بعضی از سلول های میزبان با دریافت ویروس و تولید پروتئین های ویروسی خود کش می کنند تا مانع سرایت ویروس بدیگر سلول ها شوند. پروتئین E6 مرگ برنامه ریزی شده سلول را مهار می کند و مانع خودکشی می شود. هدف پروتئین E6 ، پروتئین p53 است که در سلول در حال تقسیم بعنوان یک سرکوبگر تومور عمل نموده و در صورت کوچکترین اختلالی ادامه تقسیم را مهار می کند.
نتايج پژوهش محققان ويروس شناسي پزشكي دانشگاه تربيت مدرس نشان داد كه به كارگيري باكيولو ويروس نوتركيب حاوي ژن L1 ويروس HPV-16 بي ترديد يك ابزار ارزشمند براي توليد ذرات شبه ويروسي (VLP) عليه عفونت با ويروس‌هاي پاپيلوما مي‌باشد و مي‌تواند به عنوان واكسن پيشگيري كننده در القا پاسخ‌هاي ايمني سلولي و همورال مؤثر باشد.
به گزارش سرويس پايان‌نامه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، پروتئين L1 ويروس HPV-16 به طور ذاتي مي‌تواند تجمع يافته و ذرات شبه ويروسي را توليد كند كه از نظر ريخت شناسي شبيه ويريون عفوني مي‌باشد.
اين ذرات شبه ويروسي با اين كه فاقد ژنوم بوده و عفونتزا نمي باشد، قدرت تحريك ايمني سلولي و هومورال را دارند و با تجويز آن به عنوان واكسن مي‌توان از سرطان گردن رحم ناشي از پاپيلوما ويروس‌ها پيشگيري كرد.
اصغر عبدلي كولانكوه، كارشناس ارشد ويروس شناسي پزشكي كه اين پژوهش در قالب پايان نامه وي انجام و ارائه شد با بيان اين مطلب گفت: هدف از اين پژوهش توليد بكميد نوتركيب حاوي ژن L1 ويروس HPV-16 و تاييد بيان آن به وسيله RT-RCR و وسترن بلات بود.
وي در ادامه به تشريح مراحل و روش تحقيق خود پرداخت و افزود:
ژن L1 پاپيلوما ويروس تيپ 16 از بافت پارافينه سرطان گردن رحم با استفاده از پرايمرهاي ويژه ژن تكثير داده شد و پس از استخراج در پلاسميد pFastHTA كلون شد.
پس از تاييد با هضم آنزيمي، پلاسميد نوتركيب به داخل باكتري DH1OBAC حاوي بكميد ترانسفورم شد.
بكميد نوتركيب پس از استخراج و تاييد در سلولهاي Sf9 ترانسفكت شد و بيان ژن L1 با روش RT-PCR و SDS-PAGE و وسترن بلات مورد بررسي قرار گرفت.
پژوهشگر دانشگاه تربيت مدرس در خصوص نتايج اين طرح تحقيقاتي، گفت: كلني‌هاي واجد بكميدهاي نوتركيب در حضور IPTG و Xgal به رنگ سفيد و بكميدهايي كه نوتركيب نبودند، به رنگ آبي مشاهده شدند.
پس از استخراج DNA بكميدهاي نوتركيب با استفاده از سلفكتين به سلولهاي SF9 حشرات ترانسفكت شدند و بيان ژن L1 با روش RT-PCR و SDS-PAGE و وسترن بلات تاييد شدند. در آناليز با وسترن بلات، باند پروتئيني با وزن مولكولي 58 كيلو دالتون متعلق به پروتئين L1 مشاهده شد.
وي در پايان تاكيد كرد: به كارگيري باكيولو ويروس نوتركيب حاوي ژن L1 ويروس HPV-16 بي ترديد يك ابزار ارزشمند براي توليد ذرات شبه ويروسي (VLP) بر عليه عفونت با ويروس‌هاي پايپلوما مي‌باشد و مي‌تواند به عنوان واكسن پيشگيري كننده در القا پاسخ‌هاي ايمني سلولي و همورال مؤثر باشد.
گفتني است، اين پژوهش با راهنمايي دكتر حوريه سليمانجاهي، عضو هيات علمي دانشكده علوم پزشكي دانشگاه تربيت مدرس انجام شد.
www.iranbiology.ir (http://www.iranbiology.ir)
پاپیلوما ویروس ها دارای DNAی دو رشته ای هستند که طولی حدود 8000 جفت باز دارد. همانندسازی پاپیلوما ویروس ها به سیستم همانندسازی میزبان (DNA پلیمراز α/پرایماز ، DNA پلیمراز δ/PCNA و RPA ، و توپو ایزومراز I و II) و پروتئین های ویروسی E1 و E2TA وابسته است. E1 یک هلیکاز وابسته به ATP است که باعث اجتماع آنزیم های همانندسازی میزبان بر روی ژنوم ویروس می گردد. E1 به پلیمراز α نیز متصل می شود. E2TA به E1 متصل شده و آن را در محل توالی بخصوصی بر روی DNAی ویروس قرار می دهد.
پس از استقرار مجموعه همانندسازی بر روی ژنوم ویروس ، همانندسازی آن مشابه باکتری ها با الگوی تتا (θ) صورت می پذیرد. تبدیل الگوی تتا به الگوی دایره غلطان همانندسازی را تسهیل می کند. مکانیسم این تبدیل هنوز شناخته نشده است.
سلول های پوششی (اپی تلیال) بطور طبیعی تقسیم انجام نمی دهند، بنابراین فاکتورهای تشکیل پرایموزوم را تولید نمی کنند. لذا ویروس با تولید پروتئین های E1 و E2TA سلول را مجبور به تقسیم کرده و همانندسازی را فعال می کند.
ویروس همچنین پروتئین های E6 و E7 ...
را تولید می کنند. پروتئین E7 به پروتئین سرکوبگر تومور ، pRB ، متصل می شود. با این اتصال پروتئین رتینو بلاستوما غیر فعال شده و فاکتور نسخه برداری E2F آزاد می شود و نسخه برداری از ژن های همانندسازی را از جمله DNA پلیمراز α و PCNA آغاز می کند. بعضی از سلول های میزبان با دریافت ویروس و تولید پروتئین های ویروسی خود کش می کنند تا مانع سرایت ویروس بدیگر سلول ها شوند. پروتئین E6 مرگ برنامه ریزی شده سلول را مهار می کند و مانع خودکشی می شود. هدف پروتئین E6 ، پروتئین p53 است که در سلول در حال تقسیم بعنوان یک سرکوبگر تومور عمل نموده و در صورت کوچکترین اختلالی ادامه تقسیم را مهار می کند.
نتايج پژوهش محققان ويروس شناسي پزشكي دانشگاه تربيت مدرس نشان داد كه به كارگيري باكيولو ويروس نوتركيب حاوي ژن L1 ويروس HPV-16 بي ترديد يك ابزار ارزشمند براي توليد ذرات شبه ويروسي (VLP) عليه عفونت با ويروس‌هاي پاپيلوما مي‌باشد و مي‌تواند به عنوان واكسن پيشگيري كننده در القا پاسخ‌هاي ايمني سلولي و همورال مؤثر باشد.
به گزارش سرويس پايان‌نامه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، پروتئين L1 ويروس HPV-16 به طور ذاتي مي‌تواند تجمع يافته و ذرات شبه ويروسي را توليد كند كه از نظر ريخت شناسي شبيه ويريون عفوني مي‌باشد.
اين ذرات شبه ويروسي با اين كه فاقد ژنوم بوده و عفونتزا نمي باشد، قدرت تحريك ايمني سلولي و هومورال را دارند و با تجويز آن به عنوان واكسن مي‌توان از سرطان گردن رحم ناشي از پاپيلوما ويروس‌ها پيشگيري كرد.
اصغر عبدلي كولانكوه، كارشناس ارشد ويروس شناسي پزشكي كه اين پژوهش در قالب پايان نامه وي انجام و ارائه شد با بيان اين مطلب گفت: هدف از اين پژوهش توليد بكميد نوتركيب حاوي ژن L1 ويروس HPV-16 و تاييد بيان آن به وسيله RT-RCR و وسترن بلات بود.
وي در ادامه به تشريح مراحل و روش تحقيق خود پرداخت و افزود:
ژن L1 پاپيلوما ويروس تيپ 16 از بافت پارافينه سرطان گردن رحم با استفاده از پرايمرهاي ويژه ژن تكثير داده شد و پس از استخراج در پلاسميد pFastHTA كلون شد.
پس از تاييد با هضم آنزيمي، پلاسميد نوتركيب به داخل باكتري DH1OBAC حاوي بكميد ترانسفورم شد.
بكميد نوتركيب پس از استخراج و تاييد در سلولهاي Sf9 ترانسفكت شد و بيان ژن L1 با روش RT-PCR و SDS-PAGE و وسترن بلات مورد بررسي قرار گرفت.
پژوهشگر دانشگاه تربيت مدرس در خصوص نتايج اين طرح تحقيقاتي، گفت: كلني‌هاي واجد بكميدهاي نوتركيب در حضور IPTG و Xgal به رنگ سفيد و بكميدهايي كه نوتركيب نبودند، به رنگ آبي مشاهده شدند.
پس از استخراج DNA بكميدهاي نوتركيب با استفاده از سلفكتين به سلولهاي SF9 حشرات ترانسفكت شدند و بيان ژن L1 با روش RT-PCR و SDS-PAGE و وسترن بلات تاييد شدند. در آناليز با وسترن بلات، باند پروتئيني با وزن مولكولي 58 كيلو دالتون متعلق به پروتئين L1 مشاهده شد.
وي در پايان تاكيد كرد: به كارگيري باكيولو ويروس نوتركيب حاوي ژن L1 ويروس HPV-16 بي ترديد يك ابزار ارزشمند براي توليد ذرات شبه ويروسي (VLP) بر عليه عفونت با ويروس‌هاي پايپلوما مي‌باشد و مي‌تواند به عنوان واكسن پيشگيري كننده در القا پاسخ‌هاي ايمني سلولي و همورال مؤثر باشد.
گفتني است، اين پژوهش با راهنمايي دكتر حوريه سليمانجاهي، عضو هيات علمي دانشكده علوم پزشكي دانشگاه تربيت مدرس انجام شد.
www.iranbiology.ir (http://www.iranbiology.ir)