M@hdi42
9th January 2014, 11:01 AM
معرفی یاک پانزر 38 و انواع آن
به نام خدا
یاک پانزر 38 ، اس دی کا اف زد 2/138 که بعد ها به نام تعقیب کننده یا هتزر نیز شناخته میشد تخریب کننده تانک نوری آلمان در جنگ جهانی دوم بود که نسخه اصلاح شده پانزر 38 چکسلواکی بود. این پروژه از مارسال رومانیایی الهام گرفته شده بود.
نام هتزر معمولا برای این خودرو استفاده نمیشد. این طراحی برای نمونه اولیه مرتبط به آن یعنی E-10 بود و کارخانه اسکودا برای یک مدت بسیار کوتاه نام ها را در اسناد خود اشتباه ثبت کرد و اولین واحد مجهز به این وسیله نقلیه از نام نادرست استفاده میکرد تا اینکه مسئله درست شد. یک یادداشت از هاینز گودریان به آدولف هیتلر وجود دارد که در آن ذکر شده نام غیر رسمی یعنی هتزر خود به خود توسط نیروها ابداع گشته است. مورخان پس از جنگ آن را اثر محبوبی در کارنامه خود ذکر کردند که هرگز در اسناد رسمی نامگذاری نشده بود.
توسعه
یاک پانزر 38 مشابه پاک پانتر و پاک تایگر اما طرح بلندپروازانه تری بود و از یک شاسی ثابت استفاده میکرد که از مشکلات مکانیکی در زره پوش های بزرگ جلوگیری شود. زره این، بهتر از زره های پانزرجاگر و ناشورن بود که 60 درجه به عقب بود و 60 درجه نیز در جهت عمودی قرار گرفته بود که نهایتا 120 میلی متر محافظت میکرد و این زره پوش به یک سلاح 75 میلی متری قدرتمند مجهز شده بود که از لحاظ مکانیکی نیز قابل اعتماد و کوچک بود و به آسانی پنهان میشد و برای ساخت نیز ارزانتر تمام میشد.
http://up.reich-history.com/images/79016029846071663635.jpg
یاک پانزر38 در موزه لسانی در جمهوری چک
یاک پانزر 38 موفق به پیشی گرفتن از مازدز 3 شد که شاسی مشابه داشت و از آوریل 1944 ساخته شده و حدود 2584 تا تا پایان جنگ از آن ساخته شده بود. در تی 38 همان شاسی سری قدیمی تر ماردر 3 پانزر جاگر به صورت عمودی قرار داشت و دو طرف پایین بدنه، شیب 15 درجه به سمت بیرون داشت و از جلو یا عقب به صورت 6 ضلعی دیده میشد.
فضای داخلی نیز افزایش یافته و توپ به صورت کامل محصور شده و بخاطر این محصور بودن 5 تن سنگین تر از ماردر 3 بود. برای جبران مشکل وزن عرض آن از 293 تا 350 میلی متر افزایش یافت. در تولید اولیه یاک پانزر38 بخاطر سلاح و زره فرونتال ضخیم وزن آن بسیار زیاد بود و فنرهای تخت آن از ژوئن 1944 با وضعیت خودرو تقویت شد. از جولای 1944 دریچه آن بهبود یافته بود: باز شدن دریچه های کوچکتر فرماندهی به عقب، گوشه عقب سمت راست برای دسترسی به رادیاتور و گوشه عقب برای دسترسی به مخزن سوخت.
از اوت 1944 وزن آن 200 کیلوگرم کاهش پیدا کرد و چرخ های جدیدی برای آن معرفی شدند. 4،6،8 حفره روشن به جای 12 تا روی آن وجود داشت که فرایند تولید را ساده تر میکرد. در سپتامبر 1944، هر 16فنر به 9 میلی متر افزایش یافته بود در صورتی که قبلا هر 16 فنر هم 7 میلی متر ضخامت داشت. همچنین در سپتامبر شورتزن را به سمت داخل خم کردند که از گیر کردن به بوته ها جلوگیری شود.
معلوم میشد که پریسکوپ راننده مانند روزنه ای برای داخل شدن گلوله میباشد و هر گلوله ای که به قسمت جلوی شاسی برخورد میکرد به احتمال زیاد از این پریسکوپ داخل شاسی میشد. این پریسکوپ برداشته و دوربین دیگری جایگزین آن شد که عمودیت زره را نیز بیشتر میکرد.
همچنین از اکتبر 1944 یک صدا خفه کن به آن اضافه شد که باعث کاهش دید میشد و کوسن سرفرماندهی نیز در همان ماه به دریچه اضافه شد و چرخ های پاک ه را به جای پیچ و مهره کردن، پرچ کردند. برای مقابله با سنگینی جلو، و ضرورت گذشتن از خودرو برای هدف، نسبت دنده ها را برای کاهش مشکلات در چرخ دنده نهایی، در ژانویه 1945 از 1:08 به 1:07.33 کاهش داده بود.
دید یاک پانزر 38 از سمت راست کور بود. از انجایی که 3 زره جانبی 20 م.م(همان زره مدل زرهی 3 در اواخر تولیدش) داشت و فقط برای محافظت خدمه از اسلحه کالیبر کوچک بود و در مواقع حرکت رو به جلو با خطر مواجه بود. فرمانده با نصب یک پریسکوپ با قابلیت چرخش روی پاک پانزر38 استار آن را بهبود داد و شایان ذکر است که فقط اشتورم گشاتز و الفنت از یک جفت پریسکوپ برای دید داشتن به تمام محیط اطراف استفاده میکردند. با این حال، برای تعبیه این پریسکوپ روی یاک پانزر38 استار خیلی دیر شده بود.
http://up.reich-history.com/images/45598329459510073122.jpg
ارتش سوئیس، جی 13
گردان ضد تانک یا پانزر جاگربتیل آنگن در پیاده نظام، به یاک پانزر 38 مجهز و از قابلیت ضد زره نیز برخوردار بود. پس از جنگ چکسلواکی در ادامه به ساخت نسخه اس تی 1 و اس تی 3 برای آموزش که حدود 180 تا ساخته شد، پرداخته شد. 158 نسخه جی 13 به سوئیس صادر شد و بیشتر وسایل نقلیه امروزی از مبدا سوئیس میباشد.
به دستور آدولف هیتلر در نوامبر 1944 تعدادی از یاک پانزرهای 38 که مستقیما از کارخانه با شعله افکن های کوبه و تجهیزات همراهش به جای سلاح های معمولی درآمده بودند، تعمیر شد. شعله افکن ها در یک پوشش فلزی قرار داشتند که به راحتی در معرض آسیب دیدن بود. کمتر از 50 عدد از این وسیله نقلیه به نام فلام پانزر 38 تا قبل از پایان جنگ تکمیل شد و از آنها در عملیاتی علیه متفقین در جبهه غرب مورد استفاده قرار گرفت.
علاوه بر انواع یاک پانزر 38، خمپاره انداز 150 م.م سیگ 2/33 تا قبل از پایان جنگ در 30 نسخه تولید شد. برگ پانزر 38 یک وسیله با بهبود نور بود که 170 عدد تولید شد. طرح تولید نسخه های دیگر از جمله یاک پانزر 38 با سلاح 105 م.م استاه 42(توپ اصلی)، نسخه سلاح 7.5 سانتی متری کا دبلیو کا 40 ال 70 که روی پانتر قرار میگرفت و ضدهوایی با یک برجک توپخانه ضدهوایی که روی آن نصب بود، داده شد.
جنگ قبل از اینکه این مدل های ارائه شده تولید شود به پایان رسید و نمونه های اولیه نیز براساس یاک پانزر 38 استار توسعه داده شد و نسخه ساده شده یاک پانزر 38 محسوب میشد و یک قدم نیز به سمت ای-10 برداشته بود. طرح حذف حالت واکنش از اسلحه اصلی پاک 39، 7.5 سانتی متری به جای اتصال سلاح به شاسی و استفاده از تعلیق به جای حالت واکنش داده شد. 10 مورد ساخته شد اما هرگز صادر نشدند. 9 عدد به یاک پانزر 38 عادی تبدیل شدند و آدولف هیتلر دستور داد که نمونه اولیه که باقی مانده را نابود کنند و تا پایان جنگ اجازه رونمایی از آن را نداد.
انواع
بفهلز واگن 38 ، نسخه فرماندهی. مجهز به موج رادیویی 30وات فاگ 8
فلام پانزر 38 یاک پانزر 38 ، با شعله افکن کوب به جای توپ اصلی. مستقر در جبهه غرب و اولین استفاده در نبرد بالژ(20 عدد در گردان های 352 و 353 پانزر فلام کومپانیز متصل به ارتش گروه جی. کمتر از 50 عدد تولید شد.
پانزر جاگر 38 میت با توپ 75 م.م ال 70 که نمونه اولیه برای آزمایش با سلاح 7 کا دبلیو کا 42 ال 70 پانتر کار میکرد. 3 نمونه اولیه ساخته شد اما سلاح بلند و وزن زیاد باعث مشکلات بسیاری میشد. طرح هایی که توسط کروپ داده شد و برای تغییر یاک پانزر 38 که قرار بود سلاح عقب نصب شود، هرگز انجام نشد.
پانزر جاگر 38 استار نسخه ساده شده ای از یاک پانزر 38 که سلاح 7.5 سانتی متری یاک 38 و مجهز به یک موتور دیزل تاترا. 10 نسخه ساخته شد که 9 نسخه به یاک پانزر 38 تبدیل شدند و یک نمونه باقی مانده تا پایان جنگ نابود شد.
پانزر جاگر 38 میت با سلاح 105 م.م استاه 2/42 ال 28، نسخه پیشنهادی پانزر جاگر 38 استار با هویتزر 10.5 سانتی متری.
اس تی 1 نسخه جنگی، طراحی شده در چک، ساخته و تعمیر شده یاک پانزر 38. 249 عدد در خدمت بودند، با 50 اس تی 3 سی وی پی برای آموزش رانندگی با این وسیله(شاسی غیر مسلح و همراه با روبنا).
نمونه اولیه که شامل پراگا وی تی 3 میشد با زره بهتر و شعله افکن پی ام 1.
جی 13 نسخه جنگی یاک پانزر38 ، ساخته شده برای سوئیس و مسلح شده با سلاح اشتوک 40.
http://up.reich-history.com/images/76905126943709778039.jpg
یاک پانزر 38 از لشگر اس اس کاوالری فلوریان گیر، مجارستان 1944
طراحی بر روی شاسی
برگ پانزر 38 وسیله ی بهبود نور، همراه با یاک پانزر 38 به واحد ها صادر میشد. 170 عدد تولید شد و نمونه اولیه با توپخانه ضد هوایی فلک 38، 2سانتی متری و اس اف 2/33 و 15 سانتی متری توسعه داده شد.
اس اف 2/33 آف یاک پانزر 38، 15 سانتی متری
یاک پانزر با شاسی نصب شده 15 سانتی متری با روبنای سیگ 33. این یک جایگزین برای گریل بود و از دسامبر 1944، 30 عدد ساخته شد.
ولکتن آف کلارر 38 خودرو شناسایی بر اساس برگ پانزر 38، چند نمونه ازمایشی با یک یا دوقلوی 2سانتی متری فلک 38 ساخته شد و یک مورد نیز بود که سلاح 7.5 سانتی متری کا51 ال 42 داشت.
ولکتن آف کلارر 38 کازن که زره پوش کاملی ست و بر اساس یاک پانزر 38 است. 2 نمونه توسط بی ام ام ساخته شد و دستور تولیدش نیز داده شد اما هرگز ساخته نشد. نمونه های اولیه باید تا قبل از پایان جنگ نابود میشد.
فلک پانزر 38 کاگل بلیتز، پیشنهاد شده بود که برجک فلک پانزر 5 کاگل بلیتز از روی شاسی یاک پانزر 38 سوار شود. با توجه به وضعیت جنگ تولید نشد.
پانزر جاگر 38 با برجک کروپ و پیشنهاد شد که از برجک یک پانزر پنج با سلاح 7.5 سانتی متری کا دبلیو کا 40 یا 8 سانتی متری پی ای دبلیو 6 برای شاسی پانزر جاگر 38 استفاده شود که این پیشنهاد دنبال نشد.
پانزر جاگر 38 یک نسخه بزرگتر از پانزر جاگر 38، تنها یک نمونه داشت.
http://up.reich-history.com/images/46818874367326208381.jpg
یاک پانزر 38 نمایش داده شده در موزه پانزر مونستر، آلمان
کارایی
یاک پانزر38 آخرین منهدم کننده تانکی بود که در گروه منهدم کننده های تانک سبک وزن آلمانی قرار گرفت.این گروه با پانزرییگر 1 شروع شد ، با ماردر ادامه یافت و با یاک پانزر38 به پایان رسید.توپ 75 میلی متری پک39 L/48 نمونه بهبود یافته توپ استوک40 L/48 است که در توپ های تهاجمی اشتوگ3 و 4 استفاده شده است.
این توپ به یاک پانزر38 اجازه میداد بجز تانک های سنگین ، تمام تانک های متفقین غربی و شرقی را بتواند در بردهای بلند به راحتی منهدم کند و زره آن که کل بدنه را پوشش داده بود امنیت خوبی برای خدمه فراهم میکرد.
یاک پانزر38 یکی از رایج ترین منهدم کننده تانک های رایج مورد استفاده آلمان در اواخر جنگ بود.این تانک در تعداد زیادی تولید شده بود و کیفیت بالایی داشت و از لحاظ مکانیکی قابل اعتماد بود.حجم کوچک آن را باعث شده بود بتوان آن را راحت تر از بقیه خودروهای بزرگ پنهان کرد.
مانند دیگر منهدم کننده تانک های آلمانی ، یاک پانزر38 نیز یک تیربار کنترل از راه دور بر روی شاسی خود داشت که از داخل تانک میتوانستند آن را شلیک کنند.این تیربارهای کنترل از راه دور ، محبوب خدمه تانک آلمانی بودند ، هرچند برای مسلح کردن دوباره این تیربار ها، خدمه باید خود را در معرض آتش دشمن قرار می دادند.
از نقاط ضعف آن می توان به زرها نسبتا نازک طرفین آن، مهمات محدود ، چرخش به طرفین کم سلاح اصلی ، همچنین زیرفشار بودن لیف اسپرینگ ها و چرخ های جاده آن به خاطر وزن زیاد نسبت به قدرت تحمل آنها اشاره داشت.
سابقه عملیاتی
یاک پانزر38 اولین بار توسط بخش 731 پانزریاگر نیروی زمینی آلمان در جولای 1944 وارد میدان شد.این بخش به دسته ارتش شمال در جبهه شرقی فرستاده شد.
باقی مانده ها
یاتوجه به تعداد زیاد تولید شده یاک پانزر38 ، این منهدم کننده تانک احتمالا فراوان ترین تعداد باقی مانده در نوع خود از جنگ جهانی دوم است ، هرچند ارتش سوئیس تعدادی از آنهارا به نمونه جی13 تغییر داد.علاوه بر نمونه های متعددی که در موزه ها وجود دارند، بسیاری از یاک پانزر38 ها در ملک های خصوصی نیز نگهداری میشوند.
در سال 2007 یک یاک پانزر38 از جوراتا دریای بالتیک لهستان یافت شد.این یاک پانزر38 در گدانسک بازسازی شده و به موزه برده شد.
مشخصات
نوع: منهدم کننده تانک سبک
خاستگاه: آلمان نازی
در خدمت: 1944–1945
استفاده شده توسط: آلمان نازی، مجارستان، چکسلواکی، سوئیس
جنگ ها: جنگ جهانی دوم
طراح: اسکودا
طراحی شده در: 1943
سازنده ها: بوهمی-موراویا ، اسکودا ، ماشین فابریک
ساخته شده: 4 مارس 1944 تا 11 می 1945
تعداد ساخته شده: در حدود 2,827
وزن: 15.75 تن
طول: 6.38 متر
عرض: 2.63 متر
ارتفاع: 2.17 متر
خدمه: 4 نفر
زره:8-60 میلی متری
سلاح اصلی: توپ 75 میلی متری پک39 L/48 با 41 گلوله
سلاح ثانویه: تیربار 7.92 میلی متری MG 34 با 1,200 گلوله
موتور: موتور 6 سیلندری 7.8 لیتری 158 اسب بخاری پراگا
نسبت قدرت به وزن: 10 پی اس به تن
انتقال قدرت: 5 دنده به جلو و 1 دنده به عقب
سیستم تعلیق: لیف اسپرینگ
فاصله از زمین: 40 سانتی متر
مخزن سوخت: 320 لیتری
برد عملیاتی: 177 کیلومتر
سرعت: 42 کیلومتر بر ساعت
کاری از گروه جنگ افزار
برگردان:شقایق
به نام خدا
یاک پانزر 38 ، اس دی کا اف زد 2/138 که بعد ها به نام تعقیب کننده یا هتزر نیز شناخته میشد تخریب کننده تانک نوری آلمان در جنگ جهانی دوم بود که نسخه اصلاح شده پانزر 38 چکسلواکی بود. این پروژه از مارسال رومانیایی الهام گرفته شده بود.
نام هتزر معمولا برای این خودرو استفاده نمیشد. این طراحی برای نمونه اولیه مرتبط به آن یعنی E-10 بود و کارخانه اسکودا برای یک مدت بسیار کوتاه نام ها را در اسناد خود اشتباه ثبت کرد و اولین واحد مجهز به این وسیله نقلیه از نام نادرست استفاده میکرد تا اینکه مسئله درست شد. یک یادداشت از هاینز گودریان به آدولف هیتلر وجود دارد که در آن ذکر شده نام غیر رسمی یعنی هتزر خود به خود توسط نیروها ابداع گشته است. مورخان پس از جنگ آن را اثر محبوبی در کارنامه خود ذکر کردند که هرگز در اسناد رسمی نامگذاری نشده بود.
توسعه
یاک پانزر 38 مشابه پاک پانتر و پاک تایگر اما طرح بلندپروازانه تری بود و از یک شاسی ثابت استفاده میکرد که از مشکلات مکانیکی در زره پوش های بزرگ جلوگیری شود. زره این، بهتر از زره های پانزرجاگر و ناشورن بود که 60 درجه به عقب بود و 60 درجه نیز در جهت عمودی قرار گرفته بود که نهایتا 120 میلی متر محافظت میکرد و این زره پوش به یک سلاح 75 میلی متری قدرتمند مجهز شده بود که از لحاظ مکانیکی نیز قابل اعتماد و کوچک بود و به آسانی پنهان میشد و برای ساخت نیز ارزانتر تمام میشد.
http://up.reich-history.com/images/79016029846071663635.jpg
یاک پانزر38 در موزه لسانی در جمهوری چک
یاک پانزر 38 موفق به پیشی گرفتن از مازدز 3 شد که شاسی مشابه داشت و از آوریل 1944 ساخته شده و حدود 2584 تا تا پایان جنگ از آن ساخته شده بود. در تی 38 همان شاسی سری قدیمی تر ماردر 3 پانزر جاگر به صورت عمودی قرار داشت و دو طرف پایین بدنه، شیب 15 درجه به سمت بیرون داشت و از جلو یا عقب به صورت 6 ضلعی دیده میشد.
فضای داخلی نیز افزایش یافته و توپ به صورت کامل محصور شده و بخاطر این محصور بودن 5 تن سنگین تر از ماردر 3 بود. برای جبران مشکل وزن عرض آن از 293 تا 350 میلی متر افزایش یافت. در تولید اولیه یاک پانزر38 بخاطر سلاح و زره فرونتال ضخیم وزن آن بسیار زیاد بود و فنرهای تخت آن از ژوئن 1944 با وضعیت خودرو تقویت شد. از جولای 1944 دریچه آن بهبود یافته بود: باز شدن دریچه های کوچکتر فرماندهی به عقب، گوشه عقب سمت راست برای دسترسی به رادیاتور و گوشه عقب برای دسترسی به مخزن سوخت.
از اوت 1944 وزن آن 200 کیلوگرم کاهش پیدا کرد و چرخ های جدیدی برای آن معرفی شدند. 4،6،8 حفره روشن به جای 12 تا روی آن وجود داشت که فرایند تولید را ساده تر میکرد. در سپتامبر 1944، هر 16فنر به 9 میلی متر افزایش یافته بود در صورتی که قبلا هر 16 فنر هم 7 میلی متر ضخامت داشت. همچنین در سپتامبر شورتزن را به سمت داخل خم کردند که از گیر کردن به بوته ها جلوگیری شود.
معلوم میشد که پریسکوپ راننده مانند روزنه ای برای داخل شدن گلوله میباشد و هر گلوله ای که به قسمت جلوی شاسی برخورد میکرد به احتمال زیاد از این پریسکوپ داخل شاسی میشد. این پریسکوپ برداشته و دوربین دیگری جایگزین آن شد که عمودیت زره را نیز بیشتر میکرد.
همچنین از اکتبر 1944 یک صدا خفه کن به آن اضافه شد که باعث کاهش دید میشد و کوسن سرفرماندهی نیز در همان ماه به دریچه اضافه شد و چرخ های پاک ه را به جای پیچ و مهره کردن، پرچ کردند. برای مقابله با سنگینی جلو، و ضرورت گذشتن از خودرو برای هدف، نسبت دنده ها را برای کاهش مشکلات در چرخ دنده نهایی، در ژانویه 1945 از 1:08 به 1:07.33 کاهش داده بود.
دید یاک پانزر 38 از سمت راست کور بود. از انجایی که 3 زره جانبی 20 م.م(همان زره مدل زرهی 3 در اواخر تولیدش) داشت و فقط برای محافظت خدمه از اسلحه کالیبر کوچک بود و در مواقع حرکت رو به جلو با خطر مواجه بود. فرمانده با نصب یک پریسکوپ با قابلیت چرخش روی پاک پانزر38 استار آن را بهبود داد و شایان ذکر است که فقط اشتورم گشاتز و الفنت از یک جفت پریسکوپ برای دید داشتن به تمام محیط اطراف استفاده میکردند. با این حال، برای تعبیه این پریسکوپ روی یاک پانزر38 استار خیلی دیر شده بود.
http://up.reich-history.com/images/45598329459510073122.jpg
ارتش سوئیس، جی 13
گردان ضد تانک یا پانزر جاگربتیل آنگن در پیاده نظام، به یاک پانزر 38 مجهز و از قابلیت ضد زره نیز برخوردار بود. پس از جنگ چکسلواکی در ادامه به ساخت نسخه اس تی 1 و اس تی 3 برای آموزش که حدود 180 تا ساخته شد، پرداخته شد. 158 نسخه جی 13 به سوئیس صادر شد و بیشتر وسایل نقلیه امروزی از مبدا سوئیس میباشد.
به دستور آدولف هیتلر در نوامبر 1944 تعدادی از یاک پانزرهای 38 که مستقیما از کارخانه با شعله افکن های کوبه و تجهیزات همراهش به جای سلاح های معمولی درآمده بودند، تعمیر شد. شعله افکن ها در یک پوشش فلزی قرار داشتند که به راحتی در معرض آسیب دیدن بود. کمتر از 50 عدد از این وسیله نقلیه به نام فلام پانزر 38 تا قبل از پایان جنگ تکمیل شد و از آنها در عملیاتی علیه متفقین در جبهه غرب مورد استفاده قرار گرفت.
علاوه بر انواع یاک پانزر 38، خمپاره انداز 150 م.م سیگ 2/33 تا قبل از پایان جنگ در 30 نسخه تولید شد. برگ پانزر 38 یک وسیله با بهبود نور بود که 170 عدد تولید شد. طرح تولید نسخه های دیگر از جمله یاک پانزر 38 با سلاح 105 م.م استاه 42(توپ اصلی)، نسخه سلاح 7.5 سانتی متری کا دبلیو کا 40 ال 70 که روی پانتر قرار میگرفت و ضدهوایی با یک برجک توپخانه ضدهوایی که روی آن نصب بود، داده شد.
جنگ قبل از اینکه این مدل های ارائه شده تولید شود به پایان رسید و نمونه های اولیه نیز براساس یاک پانزر 38 استار توسعه داده شد و نسخه ساده شده یاک پانزر 38 محسوب میشد و یک قدم نیز به سمت ای-10 برداشته بود. طرح حذف حالت واکنش از اسلحه اصلی پاک 39، 7.5 سانتی متری به جای اتصال سلاح به شاسی و استفاده از تعلیق به جای حالت واکنش داده شد. 10 مورد ساخته شد اما هرگز صادر نشدند. 9 عدد به یاک پانزر 38 عادی تبدیل شدند و آدولف هیتلر دستور داد که نمونه اولیه که باقی مانده را نابود کنند و تا پایان جنگ اجازه رونمایی از آن را نداد.
انواع
بفهلز واگن 38 ، نسخه فرماندهی. مجهز به موج رادیویی 30وات فاگ 8
فلام پانزر 38 یاک پانزر 38 ، با شعله افکن کوب به جای توپ اصلی. مستقر در جبهه غرب و اولین استفاده در نبرد بالژ(20 عدد در گردان های 352 و 353 پانزر فلام کومپانیز متصل به ارتش گروه جی. کمتر از 50 عدد تولید شد.
پانزر جاگر 38 میت با توپ 75 م.م ال 70 که نمونه اولیه برای آزمایش با سلاح 7 کا دبلیو کا 42 ال 70 پانتر کار میکرد. 3 نمونه اولیه ساخته شد اما سلاح بلند و وزن زیاد باعث مشکلات بسیاری میشد. طرح هایی که توسط کروپ داده شد و برای تغییر یاک پانزر 38 که قرار بود سلاح عقب نصب شود، هرگز انجام نشد.
پانزر جاگر 38 استار نسخه ساده شده ای از یاک پانزر 38 که سلاح 7.5 سانتی متری یاک 38 و مجهز به یک موتور دیزل تاترا. 10 نسخه ساخته شد که 9 نسخه به یاک پانزر 38 تبدیل شدند و یک نمونه باقی مانده تا پایان جنگ نابود شد.
پانزر جاگر 38 میت با سلاح 105 م.م استاه 2/42 ال 28، نسخه پیشنهادی پانزر جاگر 38 استار با هویتزر 10.5 سانتی متری.
اس تی 1 نسخه جنگی، طراحی شده در چک، ساخته و تعمیر شده یاک پانزر 38. 249 عدد در خدمت بودند، با 50 اس تی 3 سی وی پی برای آموزش رانندگی با این وسیله(شاسی غیر مسلح و همراه با روبنا).
نمونه اولیه که شامل پراگا وی تی 3 میشد با زره بهتر و شعله افکن پی ام 1.
جی 13 نسخه جنگی یاک پانزر38 ، ساخته شده برای سوئیس و مسلح شده با سلاح اشتوک 40.
http://up.reich-history.com/images/76905126943709778039.jpg
یاک پانزر 38 از لشگر اس اس کاوالری فلوریان گیر، مجارستان 1944
طراحی بر روی شاسی
برگ پانزر 38 وسیله ی بهبود نور، همراه با یاک پانزر 38 به واحد ها صادر میشد. 170 عدد تولید شد و نمونه اولیه با توپخانه ضد هوایی فلک 38، 2سانتی متری و اس اف 2/33 و 15 سانتی متری توسعه داده شد.
اس اف 2/33 آف یاک پانزر 38، 15 سانتی متری
یاک پانزر با شاسی نصب شده 15 سانتی متری با روبنای سیگ 33. این یک جایگزین برای گریل بود و از دسامبر 1944، 30 عدد ساخته شد.
ولکتن آف کلارر 38 خودرو شناسایی بر اساس برگ پانزر 38، چند نمونه ازمایشی با یک یا دوقلوی 2سانتی متری فلک 38 ساخته شد و یک مورد نیز بود که سلاح 7.5 سانتی متری کا51 ال 42 داشت.
ولکتن آف کلارر 38 کازن که زره پوش کاملی ست و بر اساس یاک پانزر 38 است. 2 نمونه توسط بی ام ام ساخته شد و دستور تولیدش نیز داده شد اما هرگز ساخته نشد. نمونه های اولیه باید تا قبل از پایان جنگ نابود میشد.
فلک پانزر 38 کاگل بلیتز، پیشنهاد شده بود که برجک فلک پانزر 5 کاگل بلیتز از روی شاسی یاک پانزر 38 سوار شود. با توجه به وضعیت جنگ تولید نشد.
پانزر جاگر 38 با برجک کروپ و پیشنهاد شد که از برجک یک پانزر پنج با سلاح 7.5 سانتی متری کا دبلیو کا 40 یا 8 سانتی متری پی ای دبلیو 6 برای شاسی پانزر جاگر 38 استفاده شود که این پیشنهاد دنبال نشد.
پانزر جاگر 38 یک نسخه بزرگتر از پانزر جاگر 38، تنها یک نمونه داشت.
http://up.reich-history.com/images/46818874367326208381.jpg
یاک پانزر 38 نمایش داده شده در موزه پانزر مونستر، آلمان
کارایی
یاک پانزر38 آخرین منهدم کننده تانکی بود که در گروه منهدم کننده های تانک سبک وزن آلمانی قرار گرفت.این گروه با پانزرییگر 1 شروع شد ، با ماردر ادامه یافت و با یاک پانزر38 به پایان رسید.توپ 75 میلی متری پک39 L/48 نمونه بهبود یافته توپ استوک40 L/48 است که در توپ های تهاجمی اشتوگ3 و 4 استفاده شده است.
این توپ به یاک پانزر38 اجازه میداد بجز تانک های سنگین ، تمام تانک های متفقین غربی و شرقی را بتواند در بردهای بلند به راحتی منهدم کند و زره آن که کل بدنه را پوشش داده بود امنیت خوبی برای خدمه فراهم میکرد.
یاک پانزر38 یکی از رایج ترین منهدم کننده تانک های رایج مورد استفاده آلمان در اواخر جنگ بود.این تانک در تعداد زیادی تولید شده بود و کیفیت بالایی داشت و از لحاظ مکانیکی قابل اعتماد بود.حجم کوچک آن را باعث شده بود بتوان آن را راحت تر از بقیه خودروهای بزرگ پنهان کرد.
مانند دیگر منهدم کننده تانک های آلمانی ، یاک پانزر38 نیز یک تیربار کنترل از راه دور بر روی شاسی خود داشت که از داخل تانک میتوانستند آن را شلیک کنند.این تیربارهای کنترل از راه دور ، محبوب خدمه تانک آلمانی بودند ، هرچند برای مسلح کردن دوباره این تیربار ها، خدمه باید خود را در معرض آتش دشمن قرار می دادند.
از نقاط ضعف آن می توان به زرها نسبتا نازک طرفین آن، مهمات محدود ، چرخش به طرفین کم سلاح اصلی ، همچنین زیرفشار بودن لیف اسپرینگ ها و چرخ های جاده آن به خاطر وزن زیاد نسبت به قدرت تحمل آنها اشاره داشت.
سابقه عملیاتی
یاک پانزر38 اولین بار توسط بخش 731 پانزریاگر نیروی زمینی آلمان در جولای 1944 وارد میدان شد.این بخش به دسته ارتش شمال در جبهه شرقی فرستاده شد.
باقی مانده ها
یاتوجه به تعداد زیاد تولید شده یاک پانزر38 ، این منهدم کننده تانک احتمالا فراوان ترین تعداد باقی مانده در نوع خود از جنگ جهانی دوم است ، هرچند ارتش سوئیس تعدادی از آنهارا به نمونه جی13 تغییر داد.علاوه بر نمونه های متعددی که در موزه ها وجود دارند، بسیاری از یاک پانزر38 ها در ملک های خصوصی نیز نگهداری میشوند.
در سال 2007 یک یاک پانزر38 از جوراتا دریای بالتیک لهستان یافت شد.این یاک پانزر38 در گدانسک بازسازی شده و به موزه برده شد.
مشخصات
نوع: منهدم کننده تانک سبک
خاستگاه: آلمان نازی
در خدمت: 1944–1945
استفاده شده توسط: آلمان نازی، مجارستان، چکسلواکی، سوئیس
جنگ ها: جنگ جهانی دوم
طراح: اسکودا
طراحی شده در: 1943
سازنده ها: بوهمی-موراویا ، اسکودا ، ماشین فابریک
ساخته شده: 4 مارس 1944 تا 11 می 1945
تعداد ساخته شده: در حدود 2,827
وزن: 15.75 تن
طول: 6.38 متر
عرض: 2.63 متر
ارتفاع: 2.17 متر
خدمه: 4 نفر
زره:8-60 میلی متری
سلاح اصلی: توپ 75 میلی متری پک39 L/48 با 41 گلوله
سلاح ثانویه: تیربار 7.92 میلی متری MG 34 با 1,200 گلوله
موتور: موتور 6 سیلندری 7.8 لیتری 158 اسب بخاری پراگا
نسبت قدرت به وزن: 10 پی اس به تن
انتقال قدرت: 5 دنده به جلو و 1 دنده به عقب
سیستم تعلیق: لیف اسپرینگ
فاصله از زمین: 40 سانتی متر
مخزن سوخت: 320 لیتری
برد عملیاتی: 177 کیلومتر
سرعت: 42 کیلومتر بر ساعت
کاری از گروه جنگ افزار
برگردان:شقایق