M@hdi42
14th December 2013, 09:36 PM
جت آموزشی سبک jt-2-2 تذرو
http://gallery.military.ir/albums/userpics/TEZRO-1.jpg
جت آموزشی سبک JT-2-2 تذرو نخستین بار در سال ۲۰۰۰ به پرواز در آمد و در نمایشگاه هوایی کیش سال ۲۰۰۲ در معرض دید مردم قرار گرفت. مجموعهء صنعتی اوج تکمیل کنندهء این طرح میباشد.در سال ۱۹۸۷ و در زمان جنگ ایران و عراق این مجموعه تاسیس شد هدف این مجموعه تولید لوازم یدکی ابتدایی برای هواپیماهای نهاجا و در کنار آن کار بر روی طرح اصلی یک پرندهء آموزشی/رزمی بود.این طرح برنامهء یاحسین نیز نامیده میشد که تاسیسات ساخت آن در حومهء فرودگاه مهرآباد قرار داشت و دارد.تذرو یک جت آموزشی سبک است که به منظور جایگزینی با هواپیماهای T-33A و F-5B که هر کدام به ترتیب ۵۰ و ۴۰ سال است که در خدمت این نیرو قرار دارند طراحی و ساخته شد این هواپیما توانایی حمل سلاح های سبک را به منظور عملیات رزمی/آموزشی و ضد شورش دارد حمل راکت اندازهای ۷ تایی و همچنین تیربار های سبک را در چهار جایگاه زیر بالهایش دارد.
در نمایشگاه هوایی کیش ۲۰۰۲ تذروی به نمایش عموم گذاشته شده بود که در واقع نمونهء سوم و تکمیل شدهء جت آموزشی سبک درنا بود که بر پایهء گزارشها در سال ۱۹۸۵ نخستین پروازش را انجام داده بود دومین نمونهء درنا رعد نامیده میشد که در حدود سال ۲۰۰۰ تکمیل و به پرواز در آمد بنابر این تذرو کنونی را میتوان سومین جت تکامل یافتهء پروژهء یا حسین دانست.این هواپیما که تا کنون تولید انبوهش شروع نشده و طرح آن از حدود ۲۰ سال پیش شروع شده است در آینده به عنوان یک جت آموزشی سبک به منظور آموزشهای ابتدایی تا پیشرفته به کار خواهد رفت که پس از آن نمونهء پشتیبانی هوایی نزدیک آن هم تولید خواهد شد این نمونه که تا کنون تکمیل شده است از نظر ساختار داخلی برای ایفای نقش رزمی تقویت گردیده است.نیروی هوایی در سال ۲۰۰۳ تعداد ۵ فروند تذرو را برای ارزیابی سفارش داده که تا به حال کار تکمیل یک پیش نمونه و سه تذرو عملیاتی تکمیل گردیده است این پرنده ها در یک برنامهء آزمایشی و ارزیابی از جهات آموزشی و رزمی و آزمایشهای پروازی و سازه ای به کار خواهند رفت.نیروی هوایی ایران ۲۵ فروند دیگر از این هواپیما سفارش خواهد داد تا به طور کامل جایگزین هواپیماهای آموزشی F-5B که به تعداد ۲۰ فروند در نیروی هوایی موجود است(۱۳ فروند از این هوپیماها پیشتر F-5A بودند که طی برنامهء سیمرغ به F-5B تبدیل شدند)شود.
برنامهء آموزشی خلبانان نیروی هوایی در حال حاظر به شرح زیر است:
۵۰ ساعت پرواز با F-33C بونانزا سپس ۱۵۰ ساعت پرواز آموزشی با PC-7سپس دانشجو پیش از برگزیده شدن به عنوان خلبان F-5E و MiG-29A و F-14A به مدت ۱۰۰ ساعت آزمایش پروازی دیگر را با هواپیمای F-5B و در نتهایت F-5F یا MiG-29UB پشت سر میگذارد.که با به خدمت درآمدن تذرو دانشجو به جای پرواز با F-5B و T-33A (رزرو) به این جت ساخت داخل منتقل میشود حال معلوم نیست که میزان پرواز آموزشی خلبانان با این پرنده ۱۰۰ ساعت خواهد بود یا خیر.
تذرو با توجه به ظاهرش که دارای بال مستقیم و دم عمودی پسگرا میباشد شباهت به طرح Alberta Aerospace Phoenix Fanjet دارد.اما با وجود این پیدایش طرح آن در طی ۲۰ سال پیش در میان هواپیماهای هم رده اش بی مانند بوده.پوستهء این هواپیما از مواد مرکب و یک اسکلت آلومینیومی محافظ ساخته شده و ارابهء فرود اصلی آن بر روی یک سازهء مقاوم در مقابل بار وارده قرار گرفته است.
موتور تذرو موتور جنرال الکتریک J-85-13 بدون پس سوز میباشد که علت آن وجود تعداد حدودو ۳۰ الی ۴۰ عدد آن در انبار لوازم یدکی F-5 های نیروی هوایی است.این موتور به هواپیما حداکثر سرعت ۶۴۵ کیلومتر برساعت و سعود به ارتفاع۳۸۰۰۰ پایی را در ۸ دقیقه ممکن میسازد.اگرچه تمام این ارقام تا پایان آزمایشها مشخص خواهد شد و تاکنون هیچ ارقامی در مورد قابلیتهای این جنگنده از سوی مسئولان نیروی هواییصریحا اعلام نشده.یکی دیگر از اهداف تذرو که در حال حاظر عملی نخواهد شد ورود به بازار صادرات بود که تذروی با یک موتور و اویونیک و صندلیهای روسی مناسب برای صادرات به کشورهای جهان سوم.قرار بود موتورهایی که برای MiG-AT و Yak-130تکمیل شده اند برای این هواپیما برگزیده شوند.همچون سایوز RD-2500 کلیموف RD-35 لیولکا- ساترن AL-55 و یا اوچنکو AL-222 برای نصب بر روی تذرو استفاده شوند.صندلی تذروهای کنونی دارای صندلیهای مارتین بیکر MK-15 که در هواپیمای PC-7 توربو ترینر و S.68 (توربو ترینر ایرانی)استفاده میشود در کل ممکن است به علت کم بودن این صندلیها در انبار لوازم یدکی نهاجا در ساخت تذروهای بعدی از صندلی زوزدا K-36L که در برخی جنگنده های روسی در خدمت نیروی هوایی ارتش است استفاده شود.
مشخصات JT2-2 تذرو:
پیشرانه=یک دستگاه موتور جنرال الکتریک J-85-13 با رانش ۴۰۸۰ پاوند در سطح دریا
کارایی=سرعت پیمایشی بیشینه:۶۴۵ کیلومتر بر ساعت-سقف پرواز:۱۱۵۸۰ متر
اوزان=وزن برخواست بیشینه:۸۸۲۰ پاوند(۴۰۰۰ کیلوگرم)
اندازه ها:اطلاعات دقیقی در دست نیست.
جایگاه خلبان=استاد و دانشجو بر روی صندلی های پرتابی سبک مارتین بیکرMK-15
نمونه های تولیدی تذرو:
شماره سریال کنونی تذروهای ایران به شکل مقابل است یک کد سه رقمی ۷۷۸ با یک خط فاصله سپس یک کد تک رقمی که بیانگر چندمین تذرو تولیدی میباشد.
تذرو ۱-۷۷۸
که مشخص نیست این شماره سریال مربوط به درنا یا رعد و یا هر دو بوده است.
تذرو ۲-۷۷۸
نخستین نمونهء تکامل یافتهء تذرو که نخستین بار در نمایشگاه هوایی کیش در سال ۲۰۰۲ به نمایش درآمد و پروازهای نمایشی انجام داد این هواپیما دارای کابین خلبان با نشان دهنده های آنالوگ و موتور J-85-13 با دریچهء خروجی(Exhaust(دارای انحنا و لولهء پیتو آزمایشی.
تذرو ۳-۷۷۸
این تذرو نخستین بار در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۸۶ در نمایش هوایی به مناسبت آغاز هفتهء دفاع مقدس به نمایش درآمد این تذرو دارای تفاوتهایی نسبت به ۲-۷۷۸ بود لولهء پیتو ساده کانپی بزرگتر برای دید بهتر و دریچهء هوای موتور متفاوت اگزوز بدون انحنا و در نهایت فاقد انحنای انتهای دم عمودی و بالهایی با زاویه نسبت سطح زمین همچنین مقدار بسیار کمی پسگرایی بالها.
تذرو ۴-۷۷۸
که به تازگی کار تکمیل آن پایان یافت برای روز رژه ۳۱ شهریور آماده شده بود که از طرف برخی منابع در نیروی هوایی خبر سقوط آن در روز ۳۰ شهریور ۱۳۸۹ پیش از روز رژهء دفاع مقدس دچار نقص فنی شده و سقوط کرده گزارشات ضد و نقیضی از نجات هر دو خدمه و یا کشته شدن یکی و زنده ماندن دیگری به علت عمل نکردن راکت اجکت صندلیها به هر حال پرواز ۲ فروند تذرو بر فراز مقبرهء آیت ا… خمینی که طبق قول داده شده قرار بود پرواز سه فروندی انجام شود بر صحت این موضوع احتمالی می افزاید.این هواپیما از نظر ظاهری بیشتر شبیه به تذرو ۳-۷۷۸ میباشد با این تفاوت که دریچه های ورودی هوای آن مربعی شکل و کوچکتر بود.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/TEZRO-3.jpg
در نهایت پروژهء ساخت جت آموزشی یاحسین بیانگر تلاش مهندسانی ایرانی است که با وجود کمبود تجهیزات با تلاشی فراوان در پی ساخت یک جت آموزشی داخلی است هرچند تولید انبوه این جنگنده شروع نشده و تا به حال حدود ۲۰ سال ازتاریخ این پروژه میگذرد.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/TEZRO-1.jpg
جت آموزشی سبک JT-2-2 تذرو نخستین بار در سال ۲۰۰۰ به پرواز در آمد و در نمایشگاه هوایی کیش سال ۲۰۰۲ در معرض دید مردم قرار گرفت. مجموعهء صنعتی اوج تکمیل کنندهء این طرح میباشد.در سال ۱۹۸۷ و در زمان جنگ ایران و عراق این مجموعه تاسیس شد هدف این مجموعه تولید لوازم یدکی ابتدایی برای هواپیماهای نهاجا و در کنار آن کار بر روی طرح اصلی یک پرندهء آموزشی/رزمی بود.این طرح برنامهء یاحسین نیز نامیده میشد که تاسیسات ساخت آن در حومهء فرودگاه مهرآباد قرار داشت و دارد.تذرو یک جت آموزشی سبک است که به منظور جایگزینی با هواپیماهای T-33A و F-5B که هر کدام به ترتیب ۵۰ و ۴۰ سال است که در خدمت این نیرو قرار دارند طراحی و ساخته شد این هواپیما توانایی حمل سلاح های سبک را به منظور عملیات رزمی/آموزشی و ضد شورش دارد حمل راکت اندازهای ۷ تایی و همچنین تیربار های سبک را در چهار جایگاه زیر بالهایش دارد.
در نمایشگاه هوایی کیش ۲۰۰۲ تذروی به نمایش عموم گذاشته شده بود که در واقع نمونهء سوم و تکمیل شدهء جت آموزشی سبک درنا بود که بر پایهء گزارشها در سال ۱۹۸۵ نخستین پروازش را انجام داده بود دومین نمونهء درنا رعد نامیده میشد که در حدود سال ۲۰۰۰ تکمیل و به پرواز در آمد بنابر این تذرو کنونی را میتوان سومین جت تکامل یافتهء پروژهء یا حسین دانست.این هواپیما که تا کنون تولید انبوهش شروع نشده و طرح آن از حدود ۲۰ سال پیش شروع شده است در آینده به عنوان یک جت آموزشی سبک به منظور آموزشهای ابتدایی تا پیشرفته به کار خواهد رفت که پس از آن نمونهء پشتیبانی هوایی نزدیک آن هم تولید خواهد شد این نمونه که تا کنون تکمیل شده است از نظر ساختار داخلی برای ایفای نقش رزمی تقویت گردیده است.نیروی هوایی در سال ۲۰۰۳ تعداد ۵ فروند تذرو را برای ارزیابی سفارش داده که تا به حال کار تکمیل یک پیش نمونه و سه تذرو عملیاتی تکمیل گردیده است این پرنده ها در یک برنامهء آزمایشی و ارزیابی از جهات آموزشی و رزمی و آزمایشهای پروازی و سازه ای به کار خواهند رفت.نیروی هوایی ایران ۲۵ فروند دیگر از این هواپیما سفارش خواهد داد تا به طور کامل جایگزین هواپیماهای آموزشی F-5B که به تعداد ۲۰ فروند در نیروی هوایی موجود است(۱۳ فروند از این هوپیماها پیشتر F-5A بودند که طی برنامهء سیمرغ به F-5B تبدیل شدند)شود.
برنامهء آموزشی خلبانان نیروی هوایی در حال حاظر به شرح زیر است:
۵۰ ساعت پرواز با F-33C بونانزا سپس ۱۵۰ ساعت پرواز آموزشی با PC-7سپس دانشجو پیش از برگزیده شدن به عنوان خلبان F-5E و MiG-29A و F-14A به مدت ۱۰۰ ساعت آزمایش پروازی دیگر را با هواپیمای F-5B و در نتهایت F-5F یا MiG-29UB پشت سر میگذارد.که با به خدمت درآمدن تذرو دانشجو به جای پرواز با F-5B و T-33A (رزرو) به این جت ساخت داخل منتقل میشود حال معلوم نیست که میزان پرواز آموزشی خلبانان با این پرنده ۱۰۰ ساعت خواهد بود یا خیر.
تذرو با توجه به ظاهرش که دارای بال مستقیم و دم عمودی پسگرا میباشد شباهت به طرح Alberta Aerospace Phoenix Fanjet دارد.اما با وجود این پیدایش طرح آن در طی ۲۰ سال پیش در میان هواپیماهای هم رده اش بی مانند بوده.پوستهء این هواپیما از مواد مرکب و یک اسکلت آلومینیومی محافظ ساخته شده و ارابهء فرود اصلی آن بر روی یک سازهء مقاوم در مقابل بار وارده قرار گرفته است.
موتور تذرو موتور جنرال الکتریک J-85-13 بدون پس سوز میباشد که علت آن وجود تعداد حدودو ۳۰ الی ۴۰ عدد آن در انبار لوازم یدکی F-5 های نیروی هوایی است.این موتور به هواپیما حداکثر سرعت ۶۴۵ کیلومتر برساعت و سعود به ارتفاع۳۸۰۰۰ پایی را در ۸ دقیقه ممکن میسازد.اگرچه تمام این ارقام تا پایان آزمایشها مشخص خواهد شد و تاکنون هیچ ارقامی در مورد قابلیتهای این جنگنده از سوی مسئولان نیروی هواییصریحا اعلام نشده.یکی دیگر از اهداف تذرو که در حال حاظر عملی نخواهد شد ورود به بازار صادرات بود که تذروی با یک موتور و اویونیک و صندلیهای روسی مناسب برای صادرات به کشورهای جهان سوم.قرار بود موتورهایی که برای MiG-AT و Yak-130تکمیل شده اند برای این هواپیما برگزیده شوند.همچون سایوز RD-2500 کلیموف RD-35 لیولکا- ساترن AL-55 و یا اوچنکو AL-222 برای نصب بر روی تذرو استفاده شوند.صندلی تذروهای کنونی دارای صندلیهای مارتین بیکر MK-15 که در هواپیمای PC-7 توربو ترینر و S.68 (توربو ترینر ایرانی)استفاده میشود در کل ممکن است به علت کم بودن این صندلیها در انبار لوازم یدکی نهاجا در ساخت تذروهای بعدی از صندلی زوزدا K-36L که در برخی جنگنده های روسی در خدمت نیروی هوایی ارتش است استفاده شود.
مشخصات JT2-2 تذرو:
پیشرانه=یک دستگاه موتور جنرال الکتریک J-85-13 با رانش ۴۰۸۰ پاوند در سطح دریا
کارایی=سرعت پیمایشی بیشینه:۶۴۵ کیلومتر بر ساعت-سقف پرواز:۱۱۵۸۰ متر
اوزان=وزن برخواست بیشینه:۸۸۲۰ پاوند(۴۰۰۰ کیلوگرم)
اندازه ها:اطلاعات دقیقی در دست نیست.
جایگاه خلبان=استاد و دانشجو بر روی صندلی های پرتابی سبک مارتین بیکرMK-15
نمونه های تولیدی تذرو:
شماره سریال کنونی تذروهای ایران به شکل مقابل است یک کد سه رقمی ۷۷۸ با یک خط فاصله سپس یک کد تک رقمی که بیانگر چندمین تذرو تولیدی میباشد.
تذرو ۱-۷۷۸
که مشخص نیست این شماره سریال مربوط به درنا یا رعد و یا هر دو بوده است.
تذرو ۲-۷۷۸
نخستین نمونهء تکامل یافتهء تذرو که نخستین بار در نمایشگاه هوایی کیش در سال ۲۰۰۲ به نمایش درآمد و پروازهای نمایشی انجام داد این هواپیما دارای کابین خلبان با نشان دهنده های آنالوگ و موتور J-85-13 با دریچهء خروجی(Exhaust(دارای انحنا و لولهء پیتو آزمایشی.
تذرو ۳-۷۷۸
این تذرو نخستین بار در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۸۶ در نمایش هوایی به مناسبت آغاز هفتهء دفاع مقدس به نمایش درآمد این تذرو دارای تفاوتهایی نسبت به ۲-۷۷۸ بود لولهء پیتو ساده کانپی بزرگتر برای دید بهتر و دریچهء هوای موتور متفاوت اگزوز بدون انحنا و در نهایت فاقد انحنای انتهای دم عمودی و بالهایی با زاویه نسبت سطح زمین همچنین مقدار بسیار کمی پسگرایی بالها.
تذرو ۴-۷۷۸
که به تازگی کار تکمیل آن پایان یافت برای روز رژه ۳۱ شهریور آماده شده بود که از طرف برخی منابع در نیروی هوایی خبر سقوط آن در روز ۳۰ شهریور ۱۳۸۹ پیش از روز رژهء دفاع مقدس دچار نقص فنی شده و سقوط کرده گزارشات ضد و نقیضی از نجات هر دو خدمه و یا کشته شدن یکی و زنده ماندن دیگری به علت عمل نکردن راکت اجکت صندلیها به هر حال پرواز ۲ فروند تذرو بر فراز مقبرهء آیت ا… خمینی که طبق قول داده شده قرار بود پرواز سه فروندی انجام شود بر صحت این موضوع احتمالی می افزاید.این هواپیما از نظر ظاهری بیشتر شبیه به تذرو ۳-۷۷۸ میباشد با این تفاوت که دریچه های ورودی هوای آن مربعی شکل و کوچکتر بود.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/TEZRO-3.jpg
در نهایت پروژهء ساخت جت آموزشی یاحسین بیانگر تلاش مهندسانی ایرانی است که با وجود کمبود تجهیزات با تلاشی فراوان در پی ساخت یک جت آموزشی داخلی است هرچند تولید انبوه این جنگنده شروع نشده و تا به حال حدود ۲۰ سال ازتاریخ این پروژه میگذرد.