kamanabroo
3rd July 2009, 01:41 PM
مژده که یار می رسد
جان زخود رمیده را، مژده یار میرسد
بر دل و جان عاشقان صبر و قرار میرسد
زمشرق سپیده آن، طلایه دار میرسد
طلایه دار مشرقی، سپیده وار میرسد
«آب زنید راه را، زان که نگارمیرسد
مژده دهید باغ را بوی بهار میرسد»
رسید مژده سحر، شبان انتظار را
شکست خنده های گل سکوت شام تار را
سرود لاله میبرد زجان ما قرار را
و جاودانه میکند شکوه روزگار را
«راه دهید یار را، آن مه ده چهار را
کز رخ نور بخش او نور نثار میرسد»
گل ستاره میچکد زحجم سبز آسمان
دوباره مژده های گل، دوباره بوی ارغوان
شکفته باغ آرزو، زخنده های ناگهان
ترانه ساز میکند به شاخه مرغ نغمه خوان
«چاک شده است آسمان غلغله ایست در جهان
عَنبر و مشک میدمد، سنجق یار میرسد»
تا دل سبز آسمان، بانگ و ترانه میرود
سرود عاشقانه مان به هر کرانه میرود
بنفشه سوی نسترن، چه عاشقانه میرود!
خزان باغ لاله ها زیادمان نمیرود
«تیر روانه میرود، سوی نشانه میرود
ما چه نشسته ایم پس، شه زشکار میرسد»
عطر نسیم صبحدم زباغ و داغ میرسد
زکوی یار مرهمی به درد و داغ میرسد
نوبت غصّه میرود، گاه فراغ میرسد
تیرگی شبانه را طرفه ایاغ میرسد
«رونق باغ میرسد،چشم وچراغ میرسد
غم به کناره میرود،مه به کنار میرسد»
باده خوشگوار را، باغ به جام میکند
لاله که باده میکشد، عیش مدام میکند
زیر و زبر زمانه را به یک پیام میکند
حجت خویش را به ما باز تمام میکند
«باغ سلام میکند، سرو قیام میکند
سبزه پیاده میرود، غنچه سوار میرسد»
زجام نور، لاله ها دوباره آب میخورند
فصل گل است و عاشقان، باده ناب میخورند
باده ناب ناب را چه بی حساب میخورند
به شور و شوق روی گل، مست وخراب میخورند
«خلوتیان آسمان تا چه شراب میخورند
روح خراب و مست شد، عقل خمار میرسد»
به گل نشسته ناگهان، نهال آرزویما
پر از شراب نور شد، سبوی ما سبوی ما
به سر رسید عاقبت تمام های و هوی ما
ز راه عشق میرسد نگار مشک بوی ما
«چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما
زان که زگفت وگوی ما،گرد و غبارمیرسد»
برگرفته از وبلاگ مجید
تنظیم شده توسط موسوی
بخش دین و اندیشه تبیان
جان زخود رمیده را، مژده یار میرسد
بر دل و جان عاشقان صبر و قرار میرسد
زمشرق سپیده آن، طلایه دار میرسد
طلایه دار مشرقی، سپیده وار میرسد
«آب زنید راه را، زان که نگارمیرسد
مژده دهید باغ را بوی بهار میرسد»
رسید مژده سحر، شبان انتظار را
شکست خنده های گل سکوت شام تار را
سرود لاله میبرد زجان ما قرار را
و جاودانه میکند شکوه روزگار را
«راه دهید یار را، آن مه ده چهار را
کز رخ نور بخش او نور نثار میرسد»
گل ستاره میچکد زحجم سبز آسمان
دوباره مژده های گل، دوباره بوی ارغوان
شکفته باغ آرزو، زخنده های ناگهان
ترانه ساز میکند به شاخه مرغ نغمه خوان
«چاک شده است آسمان غلغله ایست در جهان
عَنبر و مشک میدمد، سنجق یار میرسد»
تا دل سبز آسمان، بانگ و ترانه میرود
سرود عاشقانه مان به هر کرانه میرود
بنفشه سوی نسترن، چه عاشقانه میرود!
خزان باغ لاله ها زیادمان نمیرود
«تیر روانه میرود، سوی نشانه میرود
ما چه نشسته ایم پس، شه زشکار میرسد»
عطر نسیم صبحدم زباغ و داغ میرسد
زکوی یار مرهمی به درد و داغ میرسد
نوبت غصّه میرود، گاه فراغ میرسد
تیرگی شبانه را طرفه ایاغ میرسد
«رونق باغ میرسد،چشم وچراغ میرسد
غم به کناره میرود،مه به کنار میرسد»
باده خوشگوار را، باغ به جام میکند
لاله که باده میکشد، عیش مدام میکند
زیر و زبر زمانه را به یک پیام میکند
حجت خویش را به ما باز تمام میکند
«باغ سلام میکند، سرو قیام میکند
سبزه پیاده میرود، غنچه سوار میرسد»
زجام نور، لاله ها دوباره آب میخورند
فصل گل است و عاشقان، باده ناب میخورند
باده ناب ناب را چه بی حساب میخورند
به شور و شوق روی گل، مست وخراب میخورند
«خلوتیان آسمان تا چه شراب میخورند
روح خراب و مست شد، عقل خمار میرسد»
به گل نشسته ناگهان، نهال آرزویما
پر از شراب نور شد، سبوی ما سبوی ما
به سر رسید عاقبت تمام های و هوی ما
ز راه عشق میرسد نگار مشک بوی ما
«چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما
زان که زگفت وگوی ما،گرد و غبارمیرسد»
برگرفته از وبلاگ مجید
تنظیم شده توسط موسوی
بخش دین و اندیشه تبیان