MR_Jentelman
26th June 2009, 11:48 AM
ناخن جويدن يا به اصطلاح پزشكان، «اونيکوفاژي» يکي از مشکلات شايعي است که هنوزتحقيقات پزشکي دريافتن علت دقيق آن به نظر واحدي نرسيده‌اند. اضطراب، ژنتيک، کسالت، عدم اعتماد به نفس و حتي يادگيري رفتار به عنوان علت‌هاي احتمالي مطرح شده‌اند ولي درنهايت اين رفتارزير مجموعه حرکات تکرار شونده دراختلال وسواسي- جبري به حساب مي‌آيد.
مطالعات نشان داده که 30 درصد کودکان 7 تا 10 سال و 45 درصد نوجوانان ناخنهاي خود را مي‌جوند. البته با پا نهادن به دوران جواني کم‌کم اين افراد هم ياد مي‌گيرند چطور با اضطراب خود کنار بيايند؛ علاوه بر اين به دليل شرمندگي از تغيير شکلي که ناخنشان در اثر جويدن پيدا کرده، سعي مي‌کنند اين عادت زشت را ترک کرده و به همين علت آمار بزرگسالان ناخن خور(!) تا 20 درصد پايين مي‌آيد.
با اين وجود درمان اين افراد و در واقع وادار کردن آنها به ترک اين عادت، کار بسيار مشکلي است. به تازگي يکي از فعالان صنعت بهداشتي – آرايشي هلند با ايجاد يک کلينيک مخصوص، ادعا کرده که مي‌توان با استفاده از يک محافظ دندان در عرض 4 هفته عادت ناخن جويدن را براي هميشه از بين برد.
اين محافظ که قالب دندان‌هاي بالا وپايين مي‌شود، جويدن ناخن را غير ممکن مي‌کند، البته بدون اينکه ديده شود و زيبايي فرد را به خطر بيندازد. براي خوردن غذا لازم است اين محافظ از دهان خارج شود و اين يک نقطه ضعف براي اين وسيله به حساب مي‌آيد اما اين ايراد هم از پنهان کردن ناخنهاي جويده شده زير دستکش و دوري از ارتباطات اجتماعي – که براي پنهان کردن ناخنهاي جويده شده از انظار عمومي‌به کار مي‌رود – بدتر نيست.
اگر چه جويدن ناخن ممکن است تنها يک عادت و تقليدي از رفتار کودکان ديگرباشد، اما معمولا يک واکنش شايع در برابر استرس است. رونالد برونو متخصص پوست از دانشگاه کاليفرنيا معتقد است اين افراد ممکن است از عدم اعتماد به نفس در رنج بوده و خود را به خاطر اضطراب و مشکلاتي عميق‌تر سرزنش کنند.
دراصل گاهي اين عادت، تظاهر يک مشکل ديگر و جايگزيني براي آن است. در بسياري از موارد هم به عنوان تسکيني براي فشار و تنش بکار مي‌رود. ناسازگاري با دوستان، خانواده، همکاران ومدرسه ممکن است اين عادت را تشديد کند.
اگرچه اغلب اين افراد (99 درصد) مشکلات کوچکي دارند اما در موارد نادر ممکن است بيماري جدي‌تري در پس اين عادت باشد. در اين حالت ديگر جويدن ناخن تنها يک عادت نبوده و علامت يک اختلال طبي است.
مثلا کودکي که در اثر جنگ و دعواي مداوم والدينش دچار آسيب رواني شده ممکن است ناخنهاي خود را بجود! اين رفتار به تدريج مانند يک عادت معمولي آنقدر پيشرفت مي‌کند که به صورت يک رفتار وسواسي در آمده و در عملکرد روزانه و روابط اجتماعي او اختلال ايجاد مي‌کند.
ارثي يا اکتسابي؟
گروهي از روانپزشكان معتقدند کودکي که ناخنش را مي‌جود، از عادت خود، آگاه نيست. او معتقد است اين يک رفتار اکتسابي است که کودک به دليل خوشي و راحتي که از اين کار عايدش مي‌شود به آن ادامه مي‌دهد.
اما بعضي تحقيقات ديگر نشان داده وجود اين رفتار در چند نفر از اعضاي يک خانواده حاکي از ژنتيکي بودن عامل آن است. علاوه براين وجود کودکان نوپايي که اين عادت را دارند هم شايد بتواند ارثي بودن قضيه را توجيه کند.
اگرچه پسران و دختران تا 10 سالگي به يک اندازه مستعد ابتلا به اين مشکل هستند، اما بررسي‌ها نشان مي‌دهد که بعد از اين سن ميزان ابتلا در پسران بيشتر است. جالب‌تر از همه اين که ديده شده بروز جويدن ناخن درميان افراد باهوش شايع‌تر است.
شايد اين قضيه به دليل مسئوليت‌هاي بيشتر و درنتيجه اضطراب ناشي از آن در اين گروه از افراد باشد. البته عکس اين قضيه صحيح نيست. يعني جويدن انگشتان باعث افزايش هوش شما نخواهد شد، بنابر اين کنار گذاشتن اين عادت به همه توصيه مي‌شود؛ حتي شما دوست باهوش!
منتظرش باش!
ناخن‌ها در نزديکي بستر ناخن يعني همان قسمتي که به شکلu مي‌بينيد شکل مي‌گيرند. اگر جويدن ناخن‌ها آنقدر شديد نباشد که به اين ناحيه آسيب برساند، ناخن‌ها به رشد خود ادامه مي‌دهند.
بديهي است که جويدن ناخن اگر به مدت طولاني ادامه پيدا کند به کوتيکول ناخن و همچنين به انگشت آسيب مي‌رساند. يکي از اين عوارض خونريزي از بستر ناخن است. عارضه ديگر ايجاد عفونت‌هاي قارچي است که در اثر مرطوب بودن طولاني مدت ناخن ايجاد مي‌شود. علاوه براين تبخال دهاني مي‌تواند به انگشت سرايت کرده و تازه عفونت‌هاي ميکروبي هم ممکن است با به دهان بردن ناخن، وارد دهان شده و مشکلات جدي دهان و دندان مانند ژنژيويت ايجاد کند.
بد نيست بدانيد بررسي بزاق 25 نفر از ناخن‌خورها توسط محققان دانشکده دندانپزشکي ترکيه و مقايسه آن با افراد عادي نشان داده که ميزان اشرشياکولي و انتروباکترياسه به طور واضحي دربزاق اين افراد (ناخن جوندگان!) بيشتر است.
درنهايت با جويدن‌هاي مکررممکن است ناخن دچار تغيير شکل شود. اين عوارض شديدتر معمولا وقتي ايجاد مي‌شوند که جويدن ناخن از يک عادت فراتر رفته و به نشانه‌اي از اختلال وسواسي تبديل شده. بنابر اين اگر ديديد اين مشکل در فرزندتان وجود دارد بهتر است قبل از اين که به مرحله فوق برسد براي درمان او به پزشک مراجعه کنيد.
چگونه به کودکمان کمک کنيم؟
پزشکان معتقدند نحوه درمان به علت اصلي ايجاد اين عادت وابسته است و به همين علت بر کاهش استرس به روش‌هاي مختلف تاکيد دارند.
مهمترين اصل اين است: اگر کودک شما تحت فشار زيادي است، سعي کنيد علت اين استرس را شناخته و آن را کم کنيد. براي اين کار بهتر است ليستي از شرايط استرس زا تهيه کرده (مثلا خستگي و بي حوصلگي، تماشاي فيلم‌هاي پر هيجان، سنگين بودن حجم تکاليف مدرسه و...) سپس راهي براي پيشگيري از اين شرايط جستجو کنيد.
علاوه بر اين براي درمان اضطراب و استرس کودک بد نيست از روانپزشک و مشاور هم کمک بگيريد تا با آموزش روش‌هاي کنترل استرس، روان درماني و...علت اصلي از بين برود. يادتان باشد دعواکردن و سرکوفت زدن به کودکي که دچار اين مشکل است کمکي به درمان او نمي‌کند.
اگر اين عادت در نوجوان شما ادامه پيداکرد ممکن است استفاده از دستکش‌هاي مخصوص براي نجات انگشتان از شر دندان‌هاي مزاحم، کارگر بيفتد. در اين حالت وقتي کودک ناخود آگاه انگشت خود را به دهان مي‌برد با دستکش مواجه شده و به ياد مي‌آورد که نبايد اين کار را انجام دهد.
روش ديگر ماليدن ماده‌اي تلخ به انگشتان است به طوري که تا آن را به دهان ببرد مزه تلخ او را از اين کار باز دارد. جديدترين روشي که به کار مي‌رود استفاده از محافظ دندان است که جويدن ناخن را غير ممکن مي‌کند.
اگرچه روش‌هاي مختلفي براي ترک اين عادت پيشنهاد مي‌شود اما ممکن است با توجه به وضعيت بيماري فرزندتان تنها بعضي از آنها استفاده شود. بنابر اين لازم است براي انتخاب روش درمان هم با روانپزشک مشورت کنيد. شايد خوشحالتان کند اگر بدانيد 75 درصد از کودکان تا سن 35 سالگي، بالاخره اين عادت خود را ترک مي‌کنند!
اگرچه درمان در سنين پايين ساده‌تر است اما «فان آبه» که به تازگي کلينيکي براي ترک دادن بيماران ناخن خور در هلند تأسيس کرده موفق شده بيمار 40 ساله خود را که ناخن پايش را هم مي‌جويد، درمان کند. ماهي را هروقت از آب بگيري، تازه است
منبع:روزنامه همشری
مطالعات نشان داده که 30 درصد کودکان 7 تا 10 سال و 45 درصد نوجوانان ناخنهاي خود را مي‌جوند. البته با پا نهادن به دوران جواني کم‌کم اين افراد هم ياد مي‌گيرند چطور با اضطراب خود کنار بيايند؛ علاوه بر اين به دليل شرمندگي از تغيير شکلي که ناخنشان در اثر جويدن پيدا کرده، سعي مي‌کنند اين عادت زشت را ترک کرده و به همين علت آمار بزرگسالان ناخن خور(!) تا 20 درصد پايين مي‌آيد.
با اين وجود درمان اين افراد و در واقع وادار کردن آنها به ترک اين عادت، کار بسيار مشکلي است. به تازگي يکي از فعالان صنعت بهداشتي – آرايشي هلند با ايجاد يک کلينيک مخصوص، ادعا کرده که مي‌توان با استفاده از يک محافظ دندان در عرض 4 هفته عادت ناخن جويدن را براي هميشه از بين برد.
اين محافظ که قالب دندان‌هاي بالا وپايين مي‌شود، جويدن ناخن را غير ممکن مي‌کند، البته بدون اينکه ديده شود و زيبايي فرد را به خطر بيندازد. براي خوردن غذا لازم است اين محافظ از دهان خارج شود و اين يک نقطه ضعف براي اين وسيله به حساب مي‌آيد اما اين ايراد هم از پنهان کردن ناخنهاي جويده شده زير دستکش و دوري از ارتباطات اجتماعي – که براي پنهان کردن ناخنهاي جويده شده از انظار عمومي‌به کار مي‌رود – بدتر نيست.
اگر چه جويدن ناخن ممکن است تنها يک عادت و تقليدي از رفتار کودکان ديگرباشد، اما معمولا يک واکنش شايع در برابر استرس است. رونالد برونو متخصص پوست از دانشگاه کاليفرنيا معتقد است اين افراد ممکن است از عدم اعتماد به نفس در رنج بوده و خود را به خاطر اضطراب و مشکلاتي عميق‌تر سرزنش کنند.
دراصل گاهي اين عادت، تظاهر يک مشکل ديگر و جايگزيني براي آن است. در بسياري از موارد هم به عنوان تسکيني براي فشار و تنش بکار مي‌رود. ناسازگاري با دوستان، خانواده، همکاران ومدرسه ممکن است اين عادت را تشديد کند.
اگرچه اغلب اين افراد (99 درصد) مشکلات کوچکي دارند اما در موارد نادر ممکن است بيماري جدي‌تري در پس اين عادت باشد. در اين حالت ديگر جويدن ناخن تنها يک عادت نبوده و علامت يک اختلال طبي است.
مثلا کودکي که در اثر جنگ و دعواي مداوم والدينش دچار آسيب رواني شده ممکن است ناخنهاي خود را بجود! اين رفتار به تدريج مانند يک عادت معمولي آنقدر پيشرفت مي‌کند که به صورت يک رفتار وسواسي در آمده و در عملکرد روزانه و روابط اجتماعي او اختلال ايجاد مي‌کند.
ارثي يا اکتسابي؟
گروهي از روانپزشكان معتقدند کودکي که ناخنش را مي‌جود، از عادت خود، آگاه نيست. او معتقد است اين يک رفتار اکتسابي است که کودک به دليل خوشي و راحتي که از اين کار عايدش مي‌شود به آن ادامه مي‌دهد.
اما بعضي تحقيقات ديگر نشان داده وجود اين رفتار در چند نفر از اعضاي يک خانواده حاکي از ژنتيکي بودن عامل آن است. علاوه براين وجود کودکان نوپايي که اين عادت را دارند هم شايد بتواند ارثي بودن قضيه را توجيه کند.
اگرچه پسران و دختران تا 10 سالگي به يک اندازه مستعد ابتلا به اين مشکل هستند، اما بررسي‌ها نشان مي‌دهد که بعد از اين سن ميزان ابتلا در پسران بيشتر است. جالب‌تر از همه اين که ديده شده بروز جويدن ناخن درميان افراد باهوش شايع‌تر است.
شايد اين قضيه به دليل مسئوليت‌هاي بيشتر و درنتيجه اضطراب ناشي از آن در اين گروه از افراد باشد. البته عکس اين قضيه صحيح نيست. يعني جويدن انگشتان باعث افزايش هوش شما نخواهد شد، بنابر اين کنار گذاشتن اين عادت به همه توصيه مي‌شود؛ حتي شما دوست باهوش!
منتظرش باش!
ناخن‌ها در نزديکي بستر ناخن يعني همان قسمتي که به شکلu مي‌بينيد شکل مي‌گيرند. اگر جويدن ناخن‌ها آنقدر شديد نباشد که به اين ناحيه آسيب برساند، ناخن‌ها به رشد خود ادامه مي‌دهند.
بديهي است که جويدن ناخن اگر به مدت طولاني ادامه پيدا کند به کوتيکول ناخن و همچنين به انگشت آسيب مي‌رساند. يکي از اين عوارض خونريزي از بستر ناخن است. عارضه ديگر ايجاد عفونت‌هاي قارچي است که در اثر مرطوب بودن طولاني مدت ناخن ايجاد مي‌شود. علاوه براين تبخال دهاني مي‌تواند به انگشت سرايت کرده و تازه عفونت‌هاي ميکروبي هم ممکن است با به دهان بردن ناخن، وارد دهان شده و مشکلات جدي دهان و دندان مانند ژنژيويت ايجاد کند.
بد نيست بدانيد بررسي بزاق 25 نفر از ناخن‌خورها توسط محققان دانشکده دندانپزشکي ترکيه و مقايسه آن با افراد عادي نشان داده که ميزان اشرشياکولي و انتروباکترياسه به طور واضحي دربزاق اين افراد (ناخن جوندگان!) بيشتر است.
درنهايت با جويدن‌هاي مکررممکن است ناخن دچار تغيير شکل شود. اين عوارض شديدتر معمولا وقتي ايجاد مي‌شوند که جويدن ناخن از يک عادت فراتر رفته و به نشانه‌اي از اختلال وسواسي تبديل شده. بنابر اين اگر ديديد اين مشکل در فرزندتان وجود دارد بهتر است قبل از اين که به مرحله فوق برسد براي درمان او به پزشک مراجعه کنيد.
چگونه به کودکمان کمک کنيم؟
پزشکان معتقدند نحوه درمان به علت اصلي ايجاد اين عادت وابسته است و به همين علت بر کاهش استرس به روش‌هاي مختلف تاکيد دارند.
مهمترين اصل اين است: اگر کودک شما تحت فشار زيادي است، سعي کنيد علت اين استرس را شناخته و آن را کم کنيد. براي اين کار بهتر است ليستي از شرايط استرس زا تهيه کرده (مثلا خستگي و بي حوصلگي، تماشاي فيلم‌هاي پر هيجان، سنگين بودن حجم تکاليف مدرسه و...) سپس راهي براي پيشگيري از اين شرايط جستجو کنيد.
علاوه بر اين براي درمان اضطراب و استرس کودک بد نيست از روانپزشک و مشاور هم کمک بگيريد تا با آموزش روش‌هاي کنترل استرس، روان درماني و...علت اصلي از بين برود. يادتان باشد دعواکردن و سرکوفت زدن به کودکي که دچار اين مشکل است کمکي به درمان او نمي‌کند.
اگر اين عادت در نوجوان شما ادامه پيداکرد ممکن است استفاده از دستکش‌هاي مخصوص براي نجات انگشتان از شر دندان‌هاي مزاحم، کارگر بيفتد. در اين حالت وقتي کودک ناخود آگاه انگشت خود را به دهان مي‌برد با دستکش مواجه شده و به ياد مي‌آورد که نبايد اين کار را انجام دهد.
روش ديگر ماليدن ماده‌اي تلخ به انگشتان است به طوري که تا آن را به دهان ببرد مزه تلخ او را از اين کار باز دارد. جديدترين روشي که به کار مي‌رود استفاده از محافظ دندان است که جويدن ناخن را غير ممکن مي‌کند.
اگرچه روش‌هاي مختلفي براي ترک اين عادت پيشنهاد مي‌شود اما ممکن است با توجه به وضعيت بيماري فرزندتان تنها بعضي از آنها استفاده شود. بنابر اين لازم است براي انتخاب روش درمان هم با روانپزشک مشورت کنيد. شايد خوشحالتان کند اگر بدانيد 75 درصد از کودکان تا سن 35 سالگي، بالاخره اين عادت خود را ترک مي‌کنند!
اگرچه درمان در سنين پايين ساده‌تر است اما «فان آبه» که به تازگي کلينيکي براي ترک دادن بيماران ناخن خور در هلند تأسيس کرده موفق شده بيمار 40 ساله خود را که ناخن پايش را هم مي‌جويد، درمان کند. ماهي را هروقت از آب بگيري، تازه است
منبع:روزنامه همشری