hossein_music
20th September 2008, 08:14 PM
http://pilot.ahangsara.com/images/P-PAS-13465.jpg (http://pilot.ahangsara.com/product_info.php?products_id=4568)
اولین آلبوم رندی نیومن
با نام Harps and Angels (http://pilot.ahangsara.com/product_info.php?products_id=4568)
بعد از گذشت 9 سال به بازار
آمد و با استقبال زیادی
روبرو شده
...
چنگ ها و فرشته ها Randy Newman
اولین آلبوم رندی نیومن با نام Harps and Angels (http://pilot.ahangsara.com/product_info.php?products_id=4568) بعد از گذشت 9 سال از آخرین آلبوم او به بازارعرضه شد و با استقبال زیادی از سوی منتقدان و هوادارانش روبرو شده است.
رندی نیومن درطی چهل سال گذشته در کنار باب دیلان و پل سایمون یکی از برجسته ترین خواننده-آهنگسازان آمریکا بشمارمی رود.
خبر ارائه جدید آلبوم رندی نیومن همیشه انتظار و التهاب در آدم ایجاد می کند. زیرا نیومن آهنگسازی است که به فکر و عقیده و شخصیت های بد و خوب اهمیت می دهد. در یک کلام با سرشت و طبیعت انسان سر و کار دارد.
بعد از هر آلبوم این فکر همیشه به فکر خطور می کند که قلم تیز و سازش ناپذیر او این بار دیگر جوهرش خشک خواهد شد و یا دیگر چیزی برای گفتن نخواهد داشت. ولی او هر بار موفق به اثبات عکس این امر می شود و این بار هم استثناء نیست.
http://www.ahangsara.com/mag/images/Zeff1387/RandyNewman.jpgبعد از هشت سال در تبعید نوشتن موسیقی فیلم، رندی نیومن خود را آماده نوشتن ترانه های جدید می کند.
اما آمریکایی که اکنون در برابر اوست دیگر آمریکای ده سال پیش نیست. اگر بتوانیم شرایط آمریکای امروزی را تجسم بکنیم ، می توانیم سمت سوی ترانه های نیومن را حدس بزنیم. چرا که نیومن بیش از هر چیز و شاید به این خاطر است که با باب دیلان (http://pilot.ahangsara.com/advanced_search_result.php?keywords=bob+dylan&search_in_description=1) مقایسه می شود، یک ترانه سرای اجتماعی است. سوژه های او انسان هایی که در حاشیه زندگی می کنند تا اوضاع سیاسی روز را در بر می گیرند که با هوش ، شوخ طبعی و طعنه، داستان های خود را همراه با موسیقی بیان می کنند.
ده سال گذشته است، ده سالی که در طی آن رئیس جمهور این کشور، متهم به تقلب در انتخابات شد، از مذهب به عنوان سلاح گول زدن جمعی استفاده کرد، کشور را به اعتقاد بسیاری از صاحب نظران به سوی دومین رکود بزرگ کشاند، با کاهش های عظیم بودجه و مخالفت با پیمان های جهانی وضعیت نابسامان محیط زیست را تشدید کرد، وارد جنگی شد و کشور مستقلی را اشغال کرد که به نظر منتقدانش کاملا غیر ضروری و بر اساس مدارک ساختگی بوده است، از یک حمله تروریستی برای محدود کردن بی سابقه آزادی های مدنی بهره برداری می کند و برای رساندن امداد به نیواورلئان یکی از قدیمی ترین شهرهای آمریکا ( که محل زندگی نیومن نیز است ) بعد از خرابی و نا بسامانی که نتیجه یک حادثه بزرگ طبیعی بوده است کاری که انجام می دهد چیزی است نزدیک به صفر.
این ملاط شاید برای چند آلیوم نیومن کافی باشد. نیومن دست به کار می شود.در آهنگ A Few Words in Defense of Our Country نیومن می خواند:"رهبرانی که ما داریم/ در حالیکه بدترین رهبرانی هستند که ما تا به حال داشته ایم/ ولی بدترین رهبرانی نیستند که این دنیای بیچاره تا به حال دیده است."
و بعد ادامه می دهد: "سزارهای رومی با خواهران خود همبستر می شدند ... یکی از آنها حتی یک از اسبهای خود را به عنوان یکی از کنسول های امپراتوری گماشت ... هیتلر، استالین، لئوپارد پادشاه بلژیک که مالک کنگو بود و آن را تکه و پاره کرد، الماس هایش را برد، نقره اش را برد، طلاهایش را برد و می دانید چه برایشان گذاشت؟ مالاریا"
در نگاه اول به نظر می رسد که نیومن از سیاست های دولت آمریکا پشتیبانی می کند یا عذر خواهی می کند. ولی باید با کار نیومن طور دیگری برخورد کرد و اینجاست که به هوش و ظرافت کار او پی خواهیم برد. نیومن همیشه از زبان شخص سوم با شنونده خود صحبت می کند یعنی از طریق شخصیت هایی که خلق می کند.
اما تفاوت کار او با دیگران این است که او از شخصیت های افراطی استفاده می کند و نقطه نظر هایی که با آنها موافق نیست را از زبان آنها بیان می کند. به این صورت که شنونده با خلاف نظر او روبرو می شود. نقطه نظرهایی که شاید افراطی به نظر می رسند و شنونده مجبور است که خود با آنها در بیفتد. نیومن کار را راحت نمی کند نظر خود را به شنونده تحمیل نمی کند. در واقع با بیان کردن طرز فکر این شخصیت ها او نقطه ضعف استدلال آنها را آشکار می کند. یا در پی آن است که شنونده خود آن در بیابد.
آیا در ظلم و کشتار باید از هیتلر و استالین فراتر رفت یا حد اقل در آن به آنها رسید تا بعد نگاهی انقاد آمیز به خود داشته باشیم؟ موضوع میهن پرستی کور است که همیشه از سوی جناح های حاکم برای توجیه ظلم و کشتاری که در آنسوی مرزها بر "دیگری" وارد می کنند استفاده می شود.
نا امیدی نیومن از هجوم سیاست کشور به سوی راست تا حدی است که آن را در این چند سطر با صراحت بیشتری آشکار می کند:
"نامردم اگر کسی در هر کجای دنیا که هست بتواند دو تا کله شق مثل این دو تا ایتالیایی که ما داریم پیدا کند" اینجا منظور Antonin Scalia و Samuel Alito دادستان های دادگاه عالی کشور هستند.
داستانسرایی نیومن مانند نوول شامل لایه های مختلفی است که مفهوم درونی خود را تدریجی نمایان می کند. او در رابطه با شیوه ترانه سرایی می گوید:" من کتاب خوانده ام و همیشه فکر می کنم که در چرا ما (ترانه سرایان) نمی توانیم همان وسعت عمل را که داستان سرایایی کوتاه دارد داشته باشیم... شاید این (آهنگ) بهترین وسیله برای آن نباشد ولی تصمیمی است که من گرفته ام" در رابطه با ایده ها و شخصیت های افراطی ترانه های خود می گوید:" من فکر نمی کنم که شنوندگان خود را در این شخصیت ها می بینند من همیشه فکر می کنم که شنوندگان فهمیده تر و بهتر از این شخصیت ها هستند."
طنز یکی دیگر از ویژگی های کار نیومن است. در ترانه Only a Girl نیومن از زیبایی دختر جوانی می خواند که شیفته اوست و دختر جوان هم عاشق او. در انتهای ترانه می خواند:" چرا کسی به خوشگلی او عاشق کسی است به مسنی من/ شاید به خاطر پول است/ هیچ وقت به آن فکر نکرده بودم/ لعنت "
در ترانه Potholes شخصیت ترانه در باره از دست دادن حافظه در سنین بالا می خواند که شاید گاهی هم به نفع انسان است چون چاله های زندگی را فراموش می کند اما حیف که دوستان آنها را فراموش نمی کنند و از آنها یاد می کنند. کاش آنها هم دچار فراموشی می شدند.
در ترانه A Piece of the Pie می خواند:"تو میگویی که بیشتر از هر زمان دیگر سخت تر کار می کنی/ تو می گویی که دو جا کار می کنی و همینطور همسرت/ در ثروتمند ترین کشور دنیا زندگی می کنی/ فکر نمی کنی که زندگیت باید بهتر از این می بود" اینجا نیومن هدفش افزایش روزافزون بین ثروت و فقر است و حتی به خودش هم طعنه می زند و می خواند" خدای من اینجا بوی گندی پیچیده چه بالا و چه پایین/ ثروتمندان ثروتمندتر می شوند/ من خود از آن آگاهم" بعد از یک دهه ساختن موسیقی فیلم به اعتراف خود نیومن، او چند میلیونی می ارزد.
موسیقی نیومن موسیقی نیواورلئان است که خود موسیقی جاز را هم در برگرفته است. او با مهارت به تکنیکی که آن را بازی با کلمات (هنگامی که موسیقی حال و هوای کلمات را ترسیم می کند) می نامند ترانه های خود را با موسیقی آرایش می کند.
اما مهارت و قابلیت کار نیومن بیش از هر چیز در تبدیل فکر ژرف به کلمات و موقعیت های ساده است. او در دنیای موسیقی پاپ شاید تنها هنرمندی است که قادر به خلق با احساس ترین موسیقی فیلم ( A Bug’s Life ، Monsters, Inc) است و از سویی دیگر بحث برانگیزترین آلبوم سال
اولین آلبوم رندی نیومن
با نام Harps and Angels (http://pilot.ahangsara.com/product_info.php?products_id=4568)
بعد از گذشت 9 سال به بازار
آمد و با استقبال زیادی
روبرو شده
...
چنگ ها و فرشته ها Randy Newman
اولین آلبوم رندی نیومن با نام Harps and Angels (http://pilot.ahangsara.com/product_info.php?products_id=4568) بعد از گذشت 9 سال از آخرین آلبوم او به بازارعرضه شد و با استقبال زیادی از سوی منتقدان و هوادارانش روبرو شده است.
رندی نیومن درطی چهل سال گذشته در کنار باب دیلان و پل سایمون یکی از برجسته ترین خواننده-آهنگسازان آمریکا بشمارمی رود.
خبر ارائه جدید آلبوم رندی نیومن همیشه انتظار و التهاب در آدم ایجاد می کند. زیرا نیومن آهنگسازی است که به فکر و عقیده و شخصیت های بد و خوب اهمیت می دهد. در یک کلام با سرشت و طبیعت انسان سر و کار دارد.
بعد از هر آلبوم این فکر همیشه به فکر خطور می کند که قلم تیز و سازش ناپذیر او این بار دیگر جوهرش خشک خواهد شد و یا دیگر چیزی برای گفتن نخواهد داشت. ولی او هر بار موفق به اثبات عکس این امر می شود و این بار هم استثناء نیست.
http://www.ahangsara.com/mag/images/Zeff1387/RandyNewman.jpgبعد از هشت سال در تبعید نوشتن موسیقی فیلم، رندی نیومن خود را آماده نوشتن ترانه های جدید می کند.
اما آمریکایی که اکنون در برابر اوست دیگر آمریکای ده سال پیش نیست. اگر بتوانیم شرایط آمریکای امروزی را تجسم بکنیم ، می توانیم سمت سوی ترانه های نیومن را حدس بزنیم. چرا که نیومن بیش از هر چیز و شاید به این خاطر است که با باب دیلان (http://pilot.ahangsara.com/advanced_search_result.php?keywords=bob+dylan&search_in_description=1) مقایسه می شود، یک ترانه سرای اجتماعی است. سوژه های او انسان هایی که در حاشیه زندگی می کنند تا اوضاع سیاسی روز را در بر می گیرند که با هوش ، شوخ طبعی و طعنه، داستان های خود را همراه با موسیقی بیان می کنند.
ده سال گذشته است، ده سالی که در طی آن رئیس جمهور این کشور، متهم به تقلب در انتخابات شد، از مذهب به عنوان سلاح گول زدن جمعی استفاده کرد، کشور را به اعتقاد بسیاری از صاحب نظران به سوی دومین رکود بزرگ کشاند، با کاهش های عظیم بودجه و مخالفت با پیمان های جهانی وضعیت نابسامان محیط زیست را تشدید کرد، وارد جنگی شد و کشور مستقلی را اشغال کرد که به نظر منتقدانش کاملا غیر ضروری و بر اساس مدارک ساختگی بوده است، از یک حمله تروریستی برای محدود کردن بی سابقه آزادی های مدنی بهره برداری می کند و برای رساندن امداد به نیواورلئان یکی از قدیمی ترین شهرهای آمریکا ( که محل زندگی نیومن نیز است ) بعد از خرابی و نا بسامانی که نتیجه یک حادثه بزرگ طبیعی بوده است کاری که انجام می دهد چیزی است نزدیک به صفر.
این ملاط شاید برای چند آلیوم نیومن کافی باشد. نیومن دست به کار می شود.در آهنگ A Few Words in Defense of Our Country نیومن می خواند:"رهبرانی که ما داریم/ در حالیکه بدترین رهبرانی هستند که ما تا به حال داشته ایم/ ولی بدترین رهبرانی نیستند که این دنیای بیچاره تا به حال دیده است."
و بعد ادامه می دهد: "سزارهای رومی با خواهران خود همبستر می شدند ... یکی از آنها حتی یک از اسبهای خود را به عنوان یکی از کنسول های امپراتوری گماشت ... هیتلر، استالین، لئوپارد پادشاه بلژیک که مالک کنگو بود و آن را تکه و پاره کرد، الماس هایش را برد، نقره اش را برد، طلاهایش را برد و می دانید چه برایشان گذاشت؟ مالاریا"
در نگاه اول به نظر می رسد که نیومن از سیاست های دولت آمریکا پشتیبانی می کند یا عذر خواهی می کند. ولی باید با کار نیومن طور دیگری برخورد کرد و اینجاست که به هوش و ظرافت کار او پی خواهیم برد. نیومن همیشه از زبان شخص سوم با شنونده خود صحبت می کند یعنی از طریق شخصیت هایی که خلق می کند.
اما تفاوت کار او با دیگران این است که او از شخصیت های افراطی استفاده می کند و نقطه نظر هایی که با آنها موافق نیست را از زبان آنها بیان می کند. به این صورت که شنونده با خلاف نظر او روبرو می شود. نقطه نظرهایی که شاید افراطی به نظر می رسند و شنونده مجبور است که خود با آنها در بیفتد. نیومن کار را راحت نمی کند نظر خود را به شنونده تحمیل نمی کند. در واقع با بیان کردن طرز فکر این شخصیت ها او نقطه ضعف استدلال آنها را آشکار می کند. یا در پی آن است که شنونده خود آن در بیابد.
آیا در ظلم و کشتار باید از هیتلر و استالین فراتر رفت یا حد اقل در آن به آنها رسید تا بعد نگاهی انقاد آمیز به خود داشته باشیم؟ موضوع میهن پرستی کور است که همیشه از سوی جناح های حاکم برای توجیه ظلم و کشتاری که در آنسوی مرزها بر "دیگری" وارد می کنند استفاده می شود.
نا امیدی نیومن از هجوم سیاست کشور به سوی راست تا حدی است که آن را در این چند سطر با صراحت بیشتری آشکار می کند:
"نامردم اگر کسی در هر کجای دنیا که هست بتواند دو تا کله شق مثل این دو تا ایتالیایی که ما داریم پیدا کند" اینجا منظور Antonin Scalia و Samuel Alito دادستان های دادگاه عالی کشور هستند.
داستانسرایی نیومن مانند نوول شامل لایه های مختلفی است که مفهوم درونی خود را تدریجی نمایان می کند. او در رابطه با شیوه ترانه سرایی می گوید:" من کتاب خوانده ام و همیشه فکر می کنم که در چرا ما (ترانه سرایان) نمی توانیم همان وسعت عمل را که داستان سرایایی کوتاه دارد داشته باشیم... شاید این (آهنگ) بهترین وسیله برای آن نباشد ولی تصمیمی است که من گرفته ام" در رابطه با ایده ها و شخصیت های افراطی ترانه های خود می گوید:" من فکر نمی کنم که شنوندگان خود را در این شخصیت ها می بینند من همیشه فکر می کنم که شنوندگان فهمیده تر و بهتر از این شخصیت ها هستند."
طنز یکی دیگر از ویژگی های کار نیومن است. در ترانه Only a Girl نیومن از زیبایی دختر جوانی می خواند که شیفته اوست و دختر جوان هم عاشق او. در انتهای ترانه می خواند:" چرا کسی به خوشگلی او عاشق کسی است به مسنی من/ شاید به خاطر پول است/ هیچ وقت به آن فکر نکرده بودم/ لعنت "
در ترانه Potholes شخصیت ترانه در باره از دست دادن حافظه در سنین بالا می خواند که شاید گاهی هم به نفع انسان است چون چاله های زندگی را فراموش می کند اما حیف که دوستان آنها را فراموش نمی کنند و از آنها یاد می کنند. کاش آنها هم دچار فراموشی می شدند.
در ترانه A Piece of the Pie می خواند:"تو میگویی که بیشتر از هر زمان دیگر سخت تر کار می کنی/ تو می گویی که دو جا کار می کنی و همینطور همسرت/ در ثروتمند ترین کشور دنیا زندگی می کنی/ فکر نمی کنی که زندگیت باید بهتر از این می بود" اینجا نیومن هدفش افزایش روزافزون بین ثروت و فقر است و حتی به خودش هم طعنه می زند و می خواند" خدای من اینجا بوی گندی پیچیده چه بالا و چه پایین/ ثروتمندان ثروتمندتر می شوند/ من خود از آن آگاهم" بعد از یک دهه ساختن موسیقی فیلم به اعتراف خود نیومن، او چند میلیونی می ارزد.
موسیقی نیومن موسیقی نیواورلئان است که خود موسیقی جاز را هم در برگرفته است. او با مهارت به تکنیکی که آن را بازی با کلمات (هنگامی که موسیقی حال و هوای کلمات را ترسیم می کند) می نامند ترانه های خود را با موسیقی آرایش می کند.
اما مهارت و قابلیت کار نیومن بیش از هر چیز در تبدیل فکر ژرف به کلمات و موقعیت های ساده است. او در دنیای موسیقی پاپ شاید تنها هنرمندی است که قادر به خلق با احساس ترین موسیقی فیلم ( A Bug’s Life ، Monsters, Inc) است و از سویی دیگر بحث برانگیزترین آلبوم سال