diamonds55
20th September 2008, 07:32 PM
پرزیدنت بوش تا چند ماه دیگر و با پایان دوره دوم ریاست جمهوری در ماه نوامبر به تاریخ می پیوندد. ریاست جمهوری پرزیدنت بوش دارای ویژگی هایی است که ریاست وی را از ریاست دیگر روسای جمهوری بسیار متمایز می کند.
انفجار در برج های دوقلو و ترکیدن حباب صنایع تکنولوژیک و اعلا ن جنگ بی مرز و بی زمان به تروریسم و به موجود مشکوک و غبار آلود القاعده و کشورهای ناهمساز با سیاست های نومحافظه کاران و آغاز جنگ هایی پر از ناکامی در افغانستان و عراق از ویژگی های بارز ریاست رئیس جمهوری است که خود را «پرزیدنت جنگ» خوانده است. ریاست جمهوری پرزیدنت بوش دارای وجوه تمایز دیگری همچون بحران عمیق و مستمر اقتصادی به حدی است که ارزش سهام جنرال موتورز یعنی یکی از صنایع شاخص ایالت متحده را به کمترین حد در پنجاه سال اخیر رسانده است و سیستم بانکی آمریکا را بر اثر ترکیدن حباب وام های نااستوار مسکن (Sudprime) دچار کسری وحشتناکی کرده است.
رقمی که به گفته ماریو دراگی (Draghi.M) رئیس. Forum Stadility Financial ۵۰۰ میلیارد دلا ر می باشد. درحالی که سقوط ارزش دلا ر به همراه یک جانبه گرایی وجهه آمریکا را در جهان تضعیف کرده است قوانین محدود ساز حقوق مدنی همچون act Patriot نارضایتی شهروندان آمریکایی را به حدی رسانده است که محبوبیت پرزیدنت را به کمترین حد در تاریخ آمریکا رسانده است. پرزیدنت بوش حتی در ماه های پایانی خود در کاخ سفید در میان تمامی راه حل های موجود همچنان راه حل توسل به زور را در حل مسائل بین المللی گزینه ممکن و ارجح دانسته و به تهدید سیاست های ناهمساز با آمریکا می پردازد. برخی از کارشناسان سیاسی معتقدند که پرزیدنت بوش قصد دارد تا پایان ریاست جمهوری خود و برای آن که کاندیدای جمهوری خواه در انتخابات نوامبر را در وضعیت بهتر انتخاباتی قرار دهد دست به اقدام نظامی دیگری در خاورمیانه بزند تا با دست اندازی به ایران و کنترل منابع انرژی جهانی که بخش اعظم آن ها در بین خلیج فارس و دریای مازندران و مناطق جهانی این حوزه قرار دارند آمریکا را در برابر حریفان جهانی خود یعنی اروپای واحد، چین، هند و روسیه دوباره قدرت یافته در موقعیت برتر قرار دهد.
سوال مطروحه این نیست که آیا اقتصاد آمریکا توان شوک جنگی دیگری را دارد و آیا ماشین جنگی به گل نشسته آمریکا در افغانستان و عراق قادر خواهد بود تا به سرزمینی پا بگذارد که شاید مفهوم سلحشوری را وارد مقولا ت تاریخی کرده است؟ به طور کلی آیا گزینه دیگری با هزینه کمتر وجود ندارد که بتواند با طرد زور در حل مناقشات از طریق مذاکراتی همه جانبه با مرکزیت سازمان ملل و رعایت حق حاکمیت دیگر ملل به بازسازی اقتصاد و وجهه آمریکا بپردازد؟
راه حلی مبتنی بر مذاکره و احتمالا گفت و گو، موجود، ممکن و میسر می باشد و شبیه راه حلی است که پرزیدنت نیکسون با سفر به چین برگزید. واقعیت آن است که پرزیدنت بوش به جای ادامه تهدید و به کارگیری زور می تواند با کشوری که خواسته یا ناخواسته مرکز ثقل نبرد ژئو پلیتیک جهانی شده است وارد مذاکره شود. پرزیدنت کلینتون و خانم آلبرایت دارای شجاعتی بودند که آنان را قادر ساخت که با خطا دانستن کودتای بیست و هشت مرداد ۱۳۳۲، گامی اساسی در شکستن دیوار بی اعتمادی بردارند. پرزیدنت بوش و همکاران او نیز می توانند توانایی آن را داشته باشند تا با ترک تهدید و سیاست های مبتنی بر جنگ های کشور گشایانه که به قصد در هم کوفتن مرزهای ملی و گمرکی و به قصد کنترل منابع و گسترده کردن بازارها صورت می گیرد باب مذاکره در سطوح عالی را با ایران باز کرده و اقتصاد مبتنی بر صلح را جانشین اقتصاد جنگی کنند تا از این طریق بتوانند در چارچوب مذاکرات ثبات و امنیت قدرت تاریخی منطقه را به حل بحرانهای بی شمار عارض اقتصاد و سیاست تشویق نماید ضرورت شروع چنین مرحله ای به رسمیت شناختن نقش ایران در چارچوب واقعیات تاریخی موجود در ایجاد ثبات وامنیت و همچنین نگاه مبتنی بر احترام به جامعه مدنی ایران است.
همگان می دانند که ثبات در افغانستان بدون مشارکت ایران میسر نیست و شرط رسیدن نفت وگاز به مصرف کننده نهایی شرکت ایران در تامین امنیت عبور و مرورها است. «کلید طلا یی آسیایی مرکزی» و منابع بسیار و بکر آن ایران است که در آسیای مرکزی حضور تاریخی و فرهنگی ریشه دار دارد. مناقشات قفقازی نیز بامشارکت ایران می توانند راه حل های سریع تری را بیابند.
همچنین تروریزم ریشه دار در مناطق قبیله ای پاکستان و پدیده هولزا و نکبت آفرین القاعده و طالبان بدون مشارکت مستقیم ایران دارای راه حل هایی سهل آسان نخواهد بود. مشارکت ایران می تواند امنیت را تا دریای مدیترانه گسترش داده و به بازگشت آرامش به لبنان یاری رساند و به حل مساله ای فلسطین کمکی بنیادین بنماید.
سفرهای متعدد پرزیدنت بوش به خاورمیانه از آن جا که سلطنت های مطلقه و جمهوری های با روسای جمهور مادام العمر را طرف مذاکره داشته است نتایج مطلوبی پدید نیاورده است. کنفرانس آناپولیس نیز به بن بستی عملی رسیده است ودر نهایت سیاست های مبتنی بر لشکر کشی به تقویت نیروهای رادیکال محلی انجامیده است که جوامع مدنی و فعالا ن آن را به سختی در تنگنا قرار داده است.
آن طور که هرالدتریبون می نویسد سفر پرزیدنت بوش به تهران می تواند بسیاری از مسائل منطقه را حل نماید و فصل نوینی را در تاریخ خاورمیانه بگشاید. همان طور که پرزیدنت بوش خود را نگران امنیت آمریکا نشان می دهد ایرانیان نیز به نوبه خود دارای نگرانی های امنیتی هستند.پرزیدنت کندی اظهار داشته بود که امنیت یا برای همگان است یا وجود ندارد. جنگی احتمالی دارای عواقبی به تمامی نامعلوم اما قطعا فاجعه آمیز برای همگان خواهد بود. جنگی که به گفته رابرت هانتر نماینده اسبق آمریکا در ناتو می تواند باعث ویرانی ایران شود اما امنیت آمریکا را نیز برای چندین نسل مورد تهدید قرار خواهد داد. جست وجوی، توافق آزمونی دشوار اما میسر است. آن طور که از نوشته های یکی از مشاوران جایگاه اصلی قدرت در ایران در روزنامه های لیبراسیون فرانسه، لوتام سوئیس و لا ریپوبلیکای ایتالیا بر میآید جست وجوی توافق راه حلی ممکن است. این پرزیدنت بوش است که نحوه پیوستن خود را به تاریخ بر می گزیند.
انفجار در برج های دوقلو و ترکیدن حباب صنایع تکنولوژیک و اعلا ن جنگ بی مرز و بی زمان به تروریسم و به موجود مشکوک و غبار آلود القاعده و کشورهای ناهمساز با سیاست های نومحافظه کاران و آغاز جنگ هایی پر از ناکامی در افغانستان و عراق از ویژگی های بارز ریاست رئیس جمهوری است که خود را «پرزیدنت جنگ» خوانده است. ریاست جمهوری پرزیدنت بوش دارای وجوه تمایز دیگری همچون بحران عمیق و مستمر اقتصادی به حدی است که ارزش سهام جنرال موتورز یعنی یکی از صنایع شاخص ایالت متحده را به کمترین حد در پنجاه سال اخیر رسانده است و سیستم بانکی آمریکا را بر اثر ترکیدن حباب وام های نااستوار مسکن (Sudprime) دچار کسری وحشتناکی کرده است.
رقمی که به گفته ماریو دراگی (Draghi.M) رئیس. Forum Stadility Financial ۵۰۰ میلیارد دلا ر می باشد. درحالی که سقوط ارزش دلا ر به همراه یک جانبه گرایی وجهه آمریکا را در جهان تضعیف کرده است قوانین محدود ساز حقوق مدنی همچون act Patriot نارضایتی شهروندان آمریکایی را به حدی رسانده است که محبوبیت پرزیدنت را به کمترین حد در تاریخ آمریکا رسانده است. پرزیدنت بوش حتی در ماه های پایانی خود در کاخ سفید در میان تمامی راه حل های موجود همچنان راه حل توسل به زور را در حل مسائل بین المللی گزینه ممکن و ارجح دانسته و به تهدید سیاست های ناهمساز با آمریکا می پردازد. برخی از کارشناسان سیاسی معتقدند که پرزیدنت بوش قصد دارد تا پایان ریاست جمهوری خود و برای آن که کاندیدای جمهوری خواه در انتخابات نوامبر را در وضعیت بهتر انتخاباتی قرار دهد دست به اقدام نظامی دیگری در خاورمیانه بزند تا با دست اندازی به ایران و کنترل منابع انرژی جهانی که بخش اعظم آن ها در بین خلیج فارس و دریای مازندران و مناطق جهانی این حوزه قرار دارند آمریکا را در برابر حریفان جهانی خود یعنی اروپای واحد، چین، هند و روسیه دوباره قدرت یافته در موقعیت برتر قرار دهد.
سوال مطروحه این نیست که آیا اقتصاد آمریکا توان شوک جنگی دیگری را دارد و آیا ماشین جنگی به گل نشسته آمریکا در افغانستان و عراق قادر خواهد بود تا به سرزمینی پا بگذارد که شاید مفهوم سلحشوری را وارد مقولا ت تاریخی کرده است؟ به طور کلی آیا گزینه دیگری با هزینه کمتر وجود ندارد که بتواند با طرد زور در حل مناقشات از طریق مذاکراتی همه جانبه با مرکزیت سازمان ملل و رعایت حق حاکمیت دیگر ملل به بازسازی اقتصاد و وجهه آمریکا بپردازد؟
راه حلی مبتنی بر مذاکره و احتمالا گفت و گو، موجود، ممکن و میسر می باشد و شبیه راه حلی است که پرزیدنت نیکسون با سفر به چین برگزید. واقعیت آن است که پرزیدنت بوش به جای ادامه تهدید و به کارگیری زور می تواند با کشوری که خواسته یا ناخواسته مرکز ثقل نبرد ژئو پلیتیک جهانی شده است وارد مذاکره شود. پرزیدنت کلینتون و خانم آلبرایت دارای شجاعتی بودند که آنان را قادر ساخت که با خطا دانستن کودتای بیست و هشت مرداد ۱۳۳۲، گامی اساسی در شکستن دیوار بی اعتمادی بردارند. پرزیدنت بوش و همکاران او نیز می توانند توانایی آن را داشته باشند تا با ترک تهدید و سیاست های مبتنی بر جنگ های کشور گشایانه که به قصد در هم کوفتن مرزهای ملی و گمرکی و به قصد کنترل منابع و گسترده کردن بازارها صورت می گیرد باب مذاکره در سطوح عالی را با ایران باز کرده و اقتصاد مبتنی بر صلح را جانشین اقتصاد جنگی کنند تا از این طریق بتوانند در چارچوب مذاکرات ثبات و امنیت قدرت تاریخی منطقه را به حل بحرانهای بی شمار عارض اقتصاد و سیاست تشویق نماید ضرورت شروع چنین مرحله ای به رسمیت شناختن نقش ایران در چارچوب واقعیات تاریخی موجود در ایجاد ثبات وامنیت و همچنین نگاه مبتنی بر احترام به جامعه مدنی ایران است.
همگان می دانند که ثبات در افغانستان بدون مشارکت ایران میسر نیست و شرط رسیدن نفت وگاز به مصرف کننده نهایی شرکت ایران در تامین امنیت عبور و مرورها است. «کلید طلا یی آسیایی مرکزی» و منابع بسیار و بکر آن ایران است که در آسیای مرکزی حضور تاریخی و فرهنگی ریشه دار دارد. مناقشات قفقازی نیز بامشارکت ایران می توانند راه حل های سریع تری را بیابند.
همچنین تروریزم ریشه دار در مناطق قبیله ای پاکستان و پدیده هولزا و نکبت آفرین القاعده و طالبان بدون مشارکت مستقیم ایران دارای راه حل هایی سهل آسان نخواهد بود. مشارکت ایران می تواند امنیت را تا دریای مدیترانه گسترش داده و به بازگشت آرامش به لبنان یاری رساند و به حل مساله ای فلسطین کمکی بنیادین بنماید.
سفرهای متعدد پرزیدنت بوش به خاورمیانه از آن جا که سلطنت های مطلقه و جمهوری های با روسای جمهور مادام العمر را طرف مذاکره داشته است نتایج مطلوبی پدید نیاورده است. کنفرانس آناپولیس نیز به بن بستی عملی رسیده است ودر نهایت سیاست های مبتنی بر لشکر کشی به تقویت نیروهای رادیکال محلی انجامیده است که جوامع مدنی و فعالا ن آن را به سختی در تنگنا قرار داده است.
آن طور که هرالدتریبون می نویسد سفر پرزیدنت بوش به تهران می تواند بسیاری از مسائل منطقه را حل نماید و فصل نوینی را در تاریخ خاورمیانه بگشاید. همان طور که پرزیدنت بوش خود را نگران امنیت آمریکا نشان می دهد ایرانیان نیز به نوبه خود دارای نگرانی های امنیتی هستند.پرزیدنت کندی اظهار داشته بود که امنیت یا برای همگان است یا وجود ندارد. جنگی احتمالی دارای عواقبی به تمامی نامعلوم اما قطعا فاجعه آمیز برای همگان خواهد بود. جنگی که به گفته رابرت هانتر نماینده اسبق آمریکا در ناتو می تواند باعث ویرانی ایران شود اما امنیت آمریکا را نیز برای چندین نسل مورد تهدید قرار خواهد داد. جست وجوی، توافق آزمونی دشوار اما میسر است. آن طور که از نوشته های یکی از مشاوران جایگاه اصلی قدرت در ایران در روزنامه های لیبراسیون فرانسه، لوتام سوئیس و لا ریپوبلیکای ایتالیا بر میآید جست وجوی توافق راه حلی ممکن است. این پرزیدنت بوش است که نحوه پیوستن خود را به تاریخ بر می گزیند.