m@some
26th October 2013, 11:39 AM
قابلیت حمل بار این پرنده با هواپیمای چون آنتونوف 12 مقایسه میشود و همینطور 8 رکورد پروازی این پرنده در کلاس خود تا به کنون که بیش از 50 سال از اولین پرواز آن میگذرد جابه جا نشده است.
کاموف 22 یا Ka-22 Vintokryl نام پرنده ای است که شرکت کاموف برای نیروهای مسلح شوروی به منظور ایفای نقش ترابری طراحی کرد و هدف از آن انجان آزمایش های گوناگون در زمینه ترکیب قابلیت های هلیکوپتر ها و هواپیماها با هم بود تا در صورت امکان پرنده ای ساخته شود که هم قابلیت نشست و برخاست عمودی را همانند هلیکوپتر داشته باشد و هم بتواند با سرعت زیاد مثل هواپیما در آسمان به صورت افقی پرواز کند.
قابلیت حمل بار این پرنده با هواپیمای چون آنتونوف 12 مقایسه میشود و همینطور 8 رکورد پروازی این پرنده در کلاس خود تا به کنون که بیش از 50 سال از اولین پرواز آن میگذرد جابه جا نشده است.
سیستم پیشرانه این پرنده انقلابی در کلاس خود بود به گونه ای که در نوک هر بال موتور کوزنتسوف TV-2VK با توان 5900 اسب بخارقرار داشت (البته این موتور در نمونه بعدی با یک موتور سولوویف D-25VK. که توانی معادل 5500 اسب بخار داشت تعویض گردید) که هم به قسمت 4 پر جلوبرنده متصل بود و هم به پره های 4 تایی عمودی که همین امر باعث میشد تا نیازی به سیستم های هیدرولیک تغییر دهنده زاویه بالها و تنظیمات موتور و غیره نباشد و پیشرانه ضریب اطمینان بسیار بالایی داشته باشد، در این سیستم در هنگام نشست یا برخاست فلپ ها به صورت 90 درجه عمودی در می امدند و شفت پره های جلوبرنده از موتور جدا میشد ولی در حالت پرواز افقی پره های جلوبرنده به موتور متصل میشدندو پره های افقی آزادانه در هوا گردش میکردند و کنترل پرنده همانند یک هواپیما توسط صفحات کنترل کننده روی دم و بال انجام میگرفت.(ارابه فرود این پرنده به صورت ثابت بود و قابلیت جمع شدن را نداشت).
بدنه این پرنده شامل یک کاکپیت شیشه ای سه نفره با یک مقر حمل بار بود و این امکان را به این هواگرد میداد تا تعداد 80 نفر پرسنل یا باری به اندازه 16.5 تن را به راحتی حمل کند (در قیاس با ظرفیت حمل 50 نفر پرسنل و 12.5 تن بار شینوک یا 20 نفر پرسنل و 9 تن محموله MV_22) و روش بارگیر آن همانند هواپیماهای ترابری بود به گونه ای که دماغه هواگرد به سمت راست خود جمع میشد و محموله داخل بدنه میشد که این امر موجب میشد تا محموله ها و وسایلی با ارتفاع زیاد (مثل انواع خودروها و موشک های پدافندی و توپ های ضد هوایی) به راحتی در ان بارگیری شوند.
این پرنده همانند بسیاری از پرندگان آزمایشی عمر کمی داشت ولی در همین عمر کم پروازی توانست با خلبانی خلبانان آزمایشگر شرکت کاموف یفرموف و گروموف 8 رکورد پروازی را جا به جا کند که تا به امروز در کلاس خود ثابت مانده اند مثلا در 17 اکتبر سال 1961 این پرنده به کمک روکش هایی بر روی ارابه فرود خود (روکش های بیضی مانندی که در قسمت بالایی چرخها قرار میگیرند و موجب کاهش پسا یا درگ میشوند) و یک سطح شیبدار پشت کاکپیت (مثل کلاه دوچرخه سواران سرعت در پیست) توانست به سرعت 356 کیلومتر بر ساعت برسد که این سرعت در کلاس پروازی این پرنده منحصر به فرد است و هنگامی که در 24 نوامبر همان سال این روکش ها از پشت کاکپیت و روی چرخ ها برداشته شدند این پرنده توانست محموله ای به وزن 16475 کیلوگرم را تا ارتفاع 2557 متری بالا برده و رکورد دیگری از خود بر جای بگذارد.
در آگوست سال 1962 هنگامی که این پرنده در حال سفر به مسکو برای انجام آزمایشات نهایی برای تولید انبوه و ورود به خدمت بود کنترل ان از دست خلبان خارج شد و با پیچش به سمت چپ و غلطیدن به دور خود به صورت واروونه با زمین برخورد کرد که همین امر موجب کشته شدن تمامی خدمه پروازی شد که علت ان عدم هماهنگی دروان موتور ها با هم و ناهماهنگی روتور ها اعلام شد و در بازبینی هایی که بعد از آن انجام شد مشخص شد که دو فروند دیگر از این پیش نمونه ها نیز از این مشکل رنج میبرند در نتیجه به منظور افزایش ثبات پرواز این پرنده و راحت تر شدن کنترل ان برای خلبان یک سیستم خلبان خودکار به صورت سری با ارتفاع سنج و زاویه سنج نصب شد تا این قبیل مشکلات به حداقل میزان خود برسد.
اما در 12 آگوست سال 1964 پیش نمونه سوم این پرنده هنگامی که قرار بود در پیش چشمان فرماندهان و متخصصین نیروی هوایی شوروی آزمایش های پروازی دیگری را انجام دهد کنترل خود را از دست داد و به سمت راست منحرف شد و پس از آن شروع به شیرجه رفتن به سمت زمین کرد و در این هنگام بود که پرسنل زمینی فرمان خروج را به کادر پروازی دادند و کادر پروازی شروع به تخلیه پرنده کردند و در حالی که سه نفر نجات یافتند سرهنگ بروفتسف خلبان پرنده به همران مهندس پرواز روگوف در پرنده ماندند و با نابود شدن آن جان خود را از دست دادند.
پس از آن این پروژه از سوی مقامات وزارت دفاع شوروی لغو شدن و کار بر روی پروژه شرکت میل که میل می 6 بود ادامه یافت که حاصل آن هلیکوپتر ترابری سنگین Mil 6 (با نامگذاری ناتو Hook) بود که در تعداد بالا وارد خدمت در ارتش شوروی و کشورهای همپیمان آن شد.
دو نمونه باقی مانده کاموف 22 یعنی پیش نمونه های 2 و 4 هم اوراق شدند و غربی ها فقط در 9 جولای سال 1961 در نمایشگاه هوایی مسکو توانستند این پرنده را مشاهده کنند.
مشخصات:
نوع: هواگرد VTOL
سازنده: شرکت کاموف روسیه
خدمه: 5 نفر
طول: 27 متر
ارتفاع: (ارتفاع مقر حمل محموله 2.8 متر)
ظرفیت حمل بار: 16.5 تن
پیشرانه: دو موتور توربو شفت D-25VK هر یک با توان 5500 اسب بخار
وزن خالی: 42.5 تن
حداکثر سرعت: 350 کیلومتر بر ساعت
برد عملیاتی: 450 کیلومتر
سقف پروازی: 5500 متر
http://www.militaryparsi.ir/gallery/images/spt7ec6vwe67h848ici.jpg (http://www.google.com/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&frm=1&source=images&cd=&cad=rja&docid=LSjmtn5zpaoRRM&tbnid=uRuHIauh8vtmYM:&ved=0CAUQjRw&url=http%3A%2F%2Fwww.militaryparsi.ir%2Fnews%2F169-ka-22&ei=j39rUtygLYLD4wTd4IDACg&psig=AFQjCNESN7z2Di5iY_3LGKF-AKrFSFuLTA&ust=1382858353505247)
منبع:en.wikipedia.org
کاموف 22 یا Ka-22 Vintokryl نام پرنده ای است که شرکت کاموف برای نیروهای مسلح شوروی به منظور ایفای نقش ترابری طراحی کرد و هدف از آن انجان آزمایش های گوناگون در زمینه ترکیب قابلیت های هلیکوپتر ها و هواپیماها با هم بود تا در صورت امکان پرنده ای ساخته شود که هم قابلیت نشست و برخاست عمودی را همانند هلیکوپتر داشته باشد و هم بتواند با سرعت زیاد مثل هواپیما در آسمان به صورت افقی پرواز کند.
قابلیت حمل بار این پرنده با هواپیمای چون آنتونوف 12 مقایسه میشود و همینطور 8 رکورد پروازی این پرنده در کلاس خود تا به کنون که بیش از 50 سال از اولین پرواز آن میگذرد جابه جا نشده است.
سیستم پیشرانه این پرنده انقلابی در کلاس خود بود به گونه ای که در نوک هر بال موتور کوزنتسوف TV-2VK با توان 5900 اسب بخارقرار داشت (البته این موتور در نمونه بعدی با یک موتور سولوویف D-25VK. که توانی معادل 5500 اسب بخار داشت تعویض گردید) که هم به قسمت 4 پر جلوبرنده متصل بود و هم به پره های 4 تایی عمودی که همین امر باعث میشد تا نیازی به سیستم های هیدرولیک تغییر دهنده زاویه بالها و تنظیمات موتور و غیره نباشد و پیشرانه ضریب اطمینان بسیار بالایی داشته باشد، در این سیستم در هنگام نشست یا برخاست فلپ ها به صورت 90 درجه عمودی در می امدند و شفت پره های جلوبرنده از موتور جدا میشد ولی در حالت پرواز افقی پره های جلوبرنده به موتور متصل میشدندو پره های افقی آزادانه در هوا گردش میکردند و کنترل پرنده همانند یک هواپیما توسط صفحات کنترل کننده روی دم و بال انجام میگرفت.(ارابه فرود این پرنده به صورت ثابت بود و قابلیت جمع شدن را نداشت).
بدنه این پرنده شامل یک کاکپیت شیشه ای سه نفره با یک مقر حمل بار بود و این امکان را به این هواگرد میداد تا تعداد 80 نفر پرسنل یا باری به اندازه 16.5 تن را به راحتی حمل کند (در قیاس با ظرفیت حمل 50 نفر پرسنل و 12.5 تن بار شینوک یا 20 نفر پرسنل و 9 تن محموله MV_22) و روش بارگیر آن همانند هواپیماهای ترابری بود به گونه ای که دماغه هواگرد به سمت راست خود جمع میشد و محموله داخل بدنه میشد که این امر موجب میشد تا محموله ها و وسایلی با ارتفاع زیاد (مثل انواع خودروها و موشک های پدافندی و توپ های ضد هوایی) به راحتی در ان بارگیری شوند.
این پرنده همانند بسیاری از پرندگان آزمایشی عمر کمی داشت ولی در همین عمر کم پروازی توانست با خلبانی خلبانان آزمایشگر شرکت کاموف یفرموف و گروموف 8 رکورد پروازی را جا به جا کند که تا به امروز در کلاس خود ثابت مانده اند مثلا در 17 اکتبر سال 1961 این پرنده به کمک روکش هایی بر روی ارابه فرود خود (روکش های بیضی مانندی که در قسمت بالایی چرخها قرار میگیرند و موجب کاهش پسا یا درگ میشوند) و یک سطح شیبدار پشت کاکپیت (مثل کلاه دوچرخه سواران سرعت در پیست) توانست به سرعت 356 کیلومتر بر ساعت برسد که این سرعت در کلاس پروازی این پرنده منحصر به فرد است و هنگامی که در 24 نوامبر همان سال این روکش ها از پشت کاکپیت و روی چرخ ها برداشته شدند این پرنده توانست محموله ای به وزن 16475 کیلوگرم را تا ارتفاع 2557 متری بالا برده و رکورد دیگری از خود بر جای بگذارد.
در آگوست سال 1962 هنگامی که این پرنده در حال سفر به مسکو برای انجام آزمایشات نهایی برای تولید انبوه و ورود به خدمت بود کنترل ان از دست خلبان خارج شد و با پیچش به سمت چپ و غلطیدن به دور خود به صورت واروونه با زمین برخورد کرد که همین امر موجب کشته شدن تمامی خدمه پروازی شد که علت ان عدم هماهنگی دروان موتور ها با هم و ناهماهنگی روتور ها اعلام شد و در بازبینی هایی که بعد از آن انجام شد مشخص شد که دو فروند دیگر از این پیش نمونه ها نیز از این مشکل رنج میبرند در نتیجه به منظور افزایش ثبات پرواز این پرنده و راحت تر شدن کنترل ان برای خلبان یک سیستم خلبان خودکار به صورت سری با ارتفاع سنج و زاویه سنج نصب شد تا این قبیل مشکلات به حداقل میزان خود برسد.
اما در 12 آگوست سال 1964 پیش نمونه سوم این پرنده هنگامی که قرار بود در پیش چشمان فرماندهان و متخصصین نیروی هوایی شوروی آزمایش های پروازی دیگری را انجام دهد کنترل خود را از دست داد و به سمت راست منحرف شد و پس از آن شروع به شیرجه رفتن به سمت زمین کرد و در این هنگام بود که پرسنل زمینی فرمان خروج را به کادر پروازی دادند و کادر پروازی شروع به تخلیه پرنده کردند و در حالی که سه نفر نجات یافتند سرهنگ بروفتسف خلبان پرنده به همران مهندس پرواز روگوف در پرنده ماندند و با نابود شدن آن جان خود را از دست دادند.
پس از آن این پروژه از سوی مقامات وزارت دفاع شوروی لغو شدن و کار بر روی پروژه شرکت میل که میل می 6 بود ادامه یافت که حاصل آن هلیکوپتر ترابری سنگین Mil 6 (با نامگذاری ناتو Hook) بود که در تعداد بالا وارد خدمت در ارتش شوروی و کشورهای همپیمان آن شد.
دو نمونه باقی مانده کاموف 22 یعنی پیش نمونه های 2 و 4 هم اوراق شدند و غربی ها فقط در 9 جولای سال 1961 در نمایشگاه هوایی مسکو توانستند این پرنده را مشاهده کنند.
مشخصات:
نوع: هواگرد VTOL
سازنده: شرکت کاموف روسیه
خدمه: 5 نفر
طول: 27 متر
ارتفاع: (ارتفاع مقر حمل محموله 2.8 متر)
ظرفیت حمل بار: 16.5 تن
پیشرانه: دو موتور توربو شفت D-25VK هر یک با توان 5500 اسب بخار
وزن خالی: 42.5 تن
حداکثر سرعت: 350 کیلومتر بر ساعت
برد عملیاتی: 450 کیلومتر
سقف پروازی: 5500 متر
http://www.militaryparsi.ir/gallery/images/spt7ec6vwe67h848ici.jpg (http://www.google.com/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&frm=1&source=images&cd=&cad=rja&docid=LSjmtn5zpaoRRM&tbnid=uRuHIauh8vtmYM:&ved=0CAUQjRw&url=http%3A%2F%2Fwww.militaryparsi.ir%2Fnews%2F169-ka-22&ei=j39rUtygLYLD4wTd4IDACg&psig=AFQjCNESN7z2Di5iY_3LGKF-AKrFSFuLTA&ust=1382858353505247)
منبع:en.wikipedia.org