M@hdi42
6th September 2013, 11:21 PM
خطاها و اشتباهات ، دقت عمليات:
در کليه عمليات نقشه برداري که اندازه گيريهاسر و کار دارند اشتباهات و خطاها (تدريجي و اتفاقي) داخل مي شوند و بنابراين بايدسعي کرد تا آنجا که ممکن باشد اين خطاها از حدي تجاوز نکنند و در صورت امکان تصحيحشوند.خطاهاي اتفاقي خطاهايي هستند که گاهي در جهت مثبت و گاهي در جهت منفياتفاق مي افتند و بنابراين در نتيجه عمل خود به خود حذف مي شوند.خطاهايتدريجي هميشه در يک جهت (مثبت و منفي) داخل مي شوند و بنابراين تدريجاً مقدارش درعمليات رو به ازدياد است.
اشتباه:در عمليات نقشه برداري گاهياشتباهاتي داخل مي شوند که در اثر عدم مهارت نقشه برداري يا نقص وسيله اندازه گيريروي مي دهند اينگونه اشتباهات را با اندازه گيريهاي مجدد يا اندازه گيريهاي اضافيمي توان پيدا کرد و از بين برد.
خطاي اتفاقي :اين خطا در اثر نقصحواس عامل يا عدم تکامل وسايل و طرق اندازه گيري بوجود مي آيد اين خطا را تقريباًنمي توان از بين برد در يک اندازه گيري به طول L مقدار اين خط متناسب با مي باشد. بزرگي اين خطا اهميت ندارد و در مقابل خطاي تدريجي مي توان از آن صرفنظرکرد. در اندازه گيري طول در موقع قرائت تقسيمات يا انطباق ابتداي متر با نقطه نشانهروي ميخ و غيره اين نوع خطا داخل مي شود.
خطاي تدريجي: خطايتدريجي از منابعي سرچشمه مي گيرد که براي نقشه بردار معلوم است بنابراين بايد طوريعمل کرد که اين خطا از نتيجه عمليات حذف شود. مثلاً اگر با متري که طول آن ازمقدار حقيقي بيشتر يا کمتر باشد طولي اندازه گيري شود اين طول مسلماً از مقدارحقيقي بيشتر يا کمتر خواهد بود. در اين حالت با مقايسه اين متر با طول استاندارد ميتوان به خطاي آن واقف شد.
اصول کلي نقشه برداري
اصول کلي نقشه برداري در منطقه اي که مي خواهيم از آننقشه تهيه کنيم دو نقطه انتخاب نمائيم و فاصله بين آنها را دقيقاً اندازه گيريکنيم. اين دو نقطه را مي توان روي يک برگ کاغذ با مقياس دلخواه نشان داد. بااستفاده از اين دو نقطه موقعيت نقاط ديگر را مي توان با اندازه گيري هاي لازم تعييننمود و روي برگ نقشه مشخص کرد. نقاطي که بدين طريق بدست مي آيند مبناي تعيين موقعيتنقاط جديد خواهند بود. روشهاي گوناگوني که براي تعيين موقعيت نقطه سوم بادانستن دو نقطه معلوم به کار مي رود به شرح زير است:
1- با اندازه گيري طولهاي AC و BC که مي توان با استفاده از دو قوس به مراکز A و B به شعاع هاي AC و BC موقعيت دقيق نقطه C را تعيين کرد.
2- با اندازه گيري AH و CH و H پايهعمود وارد از نقطه C بر AB است.
3-با اندازه گيري زاويه a و طول AC که در اين صورت مختصات قطبي نقطه C اندازهگيري شده است.
4- با اندازهگيري دو زاويه a و B که در اين صورت مي توان نقطه C را به کمک نقاله و با رسمزواياي a و B از نقاط A و B تعيين کرد و يا با محاسبه مثلث ABC دو طول AC و BC رامحاسبه کرد.از نقطه نظر تعيين اختلاف ارتفاع بين نقاط A و B و C نيز ميتوان روشهاي گوناگوني بکار برد که با استفاده از ارتفاع يک نقطه معلوم که به عنوانمبناي ارتفاعات اختيار مي شود
در کليه عمليات نقشه برداري که اندازه گيريهاسر و کار دارند اشتباهات و خطاها (تدريجي و اتفاقي) داخل مي شوند و بنابراين بايدسعي کرد تا آنجا که ممکن باشد اين خطاها از حدي تجاوز نکنند و در صورت امکان تصحيحشوند.خطاهاي اتفاقي خطاهايي هستند که گاهي در جهت مثبت و گاهي در جهت منفياتفاق مي افتند و بنابراين در نتيجه عمل خود به خود حذف مي شوند.خطاهايتدريجي هميشه در يک جهت (مثبت و منفي) داخل مي شوند و بنابراين تدريجاً مقدارش درعمليات رو به ازدياد است.
اشتباه:در عمليات نقشه برداري گاهياشتباهاتي داخل مي شوند که در اثر عدم مهارت نقشه برداري يا نقص وسيله اندازه گيريروي مي دهند اينگونه اشتباهات را با اندازه گيريهاي مجدد يا اندازه گيريهاي اضافيمي توان پيدا کرد و از بين برد.
خطاي اتفاقي :اين خطا در اثر نقصحواس عامل يا عدم تکامل وسايل و طرق اندازه گيري بوجود مي آيد اين خطا را تقريباًنمي توان از بين برد در يک اندازه گيري به طول L مقدار اين خط متناسب با مي باشد. بزرگي اين خطا اهميت ندارد و در مقابل خطاي تدريجي مي توان از آن صرفنظرکرد. در اندازه گيري طول در موقع قرائت تقسيمات يا انطباق ابتداي متر با نقطه نشانهروي ميخ و غيره اين نوع خطا داخل مي شود.
خطاي تدريجي: خطايتدريجي از منابعي سرچشمه مي گيرد که براي نقشه بردار معلوم است بنابراين بايد طوريعمل کرد که اين خطا از نتيجه عمليات حذف شود. مثلاً اگر با متري که طول آن ازمقدار حقيقي بيشتر يا کمتر باشد طولي اندازه گيري شود اين طول مسلماً از مقدارحقيقي بيشتر يا کمتر خواهد بود. در اين حالت با مقايسه اين متر با طول استاندارد ميتوان به خطاي آن واقف شد.
اصول کلي نقشه برداري
اصول کلي نقشه برداري در منطقه اي که مي خواهيم از آننقشه تهيه کنيم دو نقطه انتخاب نمائيم و فاصله بين آنها را دقيقاً اندازه گيريکنيم. اين دو نقطه را مي توان روي يک برگ کاغذ با مقياس دلخواه نشان داد. بااستفاده از اين دو نقطه موقعيت نقاط ديگر را مي توان با اندازه گيري هاي لازم تعييننمود و روي برگ نقشه مشخص کرد. نقاطي که بدين طريق بدست مي آيند مبناي تعيين موقعيتنقاط جديد خواهند بود. روشهاي گوناگوني که براي تعيين موقعيت نقطه سوم بادانستن دو نقطه معلوم به کار مي رود به شرح زير است:
1- با اندازه گيري طولهاي AC و BC که مي توان با استفاده از دو قوس به مراکز A و B به شعاع هاي AC و BC موقعيت دقيق نقطه C را تعيين کرد.
2- با اندازه گيري AH و CH و H پايهعمود وارد از نقطه C بر AB است.
3-با اندازه گيري زاويه a و طول AC که در اين صورت مختصات قطبي نقطه C اندازهگيري شده است.
4- با اندازهگيري دو زاويه a و B که در اين صورت مي توان نقطه C را به کمک نقاله و با رسمزواياي a و B از نقاط A و B تعيين کرد و يا با محاسبه مثلث ABC دو طول AC و BC رامحاسبه کرد.از نقطه نظر تعيين اختلاف ارتفاع بين نقاط A و B و C نيز ميتوان روشهاي گوناگوني بکار برد که با استفاده از ارتفاع يک نقطه معلوم که به عنوانمبناي ارتفاعات اختيار مي شود