midvife
22nd August 2013, 03:22 PM
زایمان خانگی یا تولد در خانه در کشورهای توسعه یافته به نوعی از زایمان اطلاق میشود که بهواسطه زایمان طبیعی و عموما توسط ماما و یا یک فرد متخصص با مراقبت ویژه و در مواردی بدون فردی دیگر و مراقبت، در محیطی غیربالینی غیر از بیمارستان یا زایشگاه انجام میشود.
خانمهایی با دسترسی به مراقبت های پزشکی با کیفیت بالا ممکن است تولد خانگی را به دلیل صمیمیت خانگی، تجربه خانواده-محوری و یا تمایل به اجتناب از تجربه پزشکی- محوری از یک بیمارستان ترجیح دهند. حرفهایهایی که تولد خانگی زنان را رسیدگی میکنند، معمولا آموزشهای لازم برای مراقبتهای اولیه پزشکی از جمله، تجویز اکسیژن و همچنین مدیریت حوادث سختزایی مانند شانه، خونریزی پس از زایمان، تعمیر پارگی عجانی و به هوشآوردن نوزادان به اختصار «سیپیآر» را میآموزند.
تولد خانگی تا زمان ظهور پزشکی مدرن، روش غیر رسمی زایمان بود. در کشورهای در حال توسعه که زنان ممکن است قادر به پرداخت هزینه مراقبتهای پزشکی نباشند، تولد خانگی تنها گزینه موجود میباشد و خانمها ممکن است توسط سرپرست یا متخصصی از هر نوع کمک شوند یا نشوند.
سلامت و ایمنی زایمان خانگی، موضوع برخی از اختلافات، به ویژه در میان گروههای پزشکان حرفهای بودهاست. تعدادی از مطالعات نشان دادهاند که ایمنی در زایمان خانگی برای زنان کم خطر برابر با خطرات ناشی از زایمان در بیمارستان یا زایشگاهها میباشد، هر چند کیفیت و قابلیت اطمینان دادهای مورد سوال قرار گرفته است. انجمن پزشکی آمریکا و کالج آمریکایی زنان و زایمان مخالف زایمان خانگی با این اساس که زایمان ناکامل هنوز هم می تواند به طور بالقوه به یک اورژانس پزشکی بدون هشدار تبدیل شود، و ادعا میکنند که زایمان خانگی باعث می شود تجربه تولد اولویت بیشتری نسبت به ایمنی پیدا کند.
مقررات قانونی در برخی کشورهای غربی، به خصوص ایالات متحده، انتخاب زنان را برای داشتن توانایی تولد خانگی را محدود میکند. در بسیاری از کشورهای اروپا، تولد خانگی پشتیبانی میشود. اکثریت نوزادان در کشورهای در حال توسعه توسط زایمان خانگی همراه با سرپرستی مامایی، پرستار، و یا اعضای خانواده زاده میشوند. با توجه به مراقبتهای پزشکی نامرغوب و دلایل فرهنگی و اجتماعی-اقتصادی دیگر، خطر مرگ و میر پریناتال یا مرگ مادر بسیار بالاست.
خانمهایی با دسترسی به مراقبت های پزشکی با کیفیت بالا ممکن است تولد خانگی را به دلیل صمیمیت خانگی، تجربه خانواده-محوری و یا تمایل به اجتناب از تجربه پزشکی- محوری از یک بیمارستان ترجیح دهند. حرفهایهایی که تولد خانگی زنان را رسیدگی میکنند، معمولا آموزشهای لازم برای مراقبتهای اولیه پزشکی از جمله، تجویز اکسیژن و همچنین مدیریت حوادث سختزایی مانند شانه، خونریزی پس از زایمان، تعمیر پارگی عجانی و به هوشآوردن نوزادان به اختصار «سیپیآر» را میآموزند.
تولد خانگی تا زمان ظهور پزشکی مدرن، روش غیر رسمی زایمان بود. در کشورهای در حال توسعه که زنان ممکن است قادر به پرداخت هزینه مراقبتهای پزشکی نباشند، تولد خانگی تنها گزینه موجود میباشد و خانمها ممکن است توسط سرپرست یا متخصصی از هر نوع کمک شوند یا نشوند.
سلامت و ایمنی زایمان خانگی، موضوع برخی از اختلافات، به ویژه در میان گروههای پزشکان حرفهای بودهاست. تعدادی از مطالعات نشان دادهاند که ایمنی در زایمان خانگی برای زنان کم خطر برابر با خطرات ناشی از زایمان در بیمارستان یا زایشگاهها میباشد، هر چند کیفیت و قابلیت اطمینان دادهای مورد سوال قرار گرفته است. انجمن پزشکی آمریکا و کالج آمریکایی زنان و زایمان مخالف زایمان خانگی با این اساس که زایمان ناکامل هنوز هم می تواند به طور بالقوه به یک اورژانس پزشکی بدون هشدار تبدیل شود، و ادعا میکنند که زایمان خانگی باعث می شود تجربه تولد اولویت بیشتری نسبت به ایمنی پیدا کند.
مقررات قانونی در برخی کشورهای غربی، به خصوص ایالات متحده، انتخاب زنان را برای داشتن توانایی تولد خانگی را محدود میکند. در بسیاری از کشورهای اروپا، تولد خانگی پشتیبانی میشود. اکثریت نوزادان در کشورهای در حال توسعه توسط زایمان خانگی همراه با سرپرستی مامایی، پرستار، و یا اعضای خانواده زاده میشوند. با توجه به مراقبتهای پزشکی نامرغوب و دلایل فرهنگی و اجتماعی-اقتصادی دیگر، خطر مرگ و میر پریناتال یا مرگ مادر بسیار بالاست.