اختلالت کودکان

[mozhgan.s]

۱). لکنت زبان(Stuttering) کنت زبان عبارتست از اختلال در روان بودن و الگوی زمانی تکلم به نحوی که نامتناسب با سن فرد باشد. در لکنت زبان یکی یا چند از موارد ذیل دیده می شود؛ تکرار اصوات، طولانی کردن کلمات، مکث هایی در وسط کلمات، عوض کردن کلمات به منظور جلوگیری از گیر کردن و بالاخره توقف ها یا مکث های بارز. در بیشتر افراد این اختلال از دوران کودکی آغاز می شود.براساس۱۰-ICD در لکنت زبان تکرارهای پی در پی یا طولانی کردن اصوات یا سیلابها یا کلمات و یا مکث هایی که ریتم طبیعی تکلم را به هم می زند، دیده می شود. شیوع لکنت زبان در جمعیت عادی ۱ درصد است.در کودکان سنین پایین شیوع آن بیشتر است و معمولاً در سنین بالاتر بهبود یافته و یا برطرف می شود.نسبت ابتلاء جنس مذکر به مونث حدود ۳ به ۱ تا ۴ به ۱ است. در بستگان نزدیک کودک مبتلا، احتمال بروز این اختلال بیشتر از جمعیت عادی است. در بیشتر موارد وجود لکنت زبان بین ۱۸ ماهگی تا ۹ سالگی ظاهر می شود. از لحاظ سنی دارای دو پیک شیوع، یکی بین ۵/۳تا۲ سالگی و دیگری بین۷تا۵ سالگی است. بروز آن معمولاً تدریجی است و معمولاً با تکرار حروف بی صدایی که در اول کلمات وجود دارند، آغاز می شود.(گاهی با تکرار اولین کلمه یک عبارت بروز می نماید).لکنت زبان ممکن است در طی تمرینات شفاهی یا آواز خواندن یا حرف زدن با اشیاء یا حیوانات خانگی برطرف شود. از لحاظ اتیولوژی تئوری های متعددی ارائه شده است که هیچ یک بطور قطعی مورد قبول قرار نگرفته است.
درمان گفتار درمانی(Speech therapy) آموزش آرام سازی(Relaxation) و انجام هیپنوز همراه با تلقینروان درمانی و خانواده درمانی در صورت بروز پاتولوژی بارز در بیمار و خانواده، روان درمانی و خانواده درمانی كاربرد دارد. درمان داروییبرای دارو درمانی باید به پزشک متخصص روانپزشك (اعصاب و روان) مراجعه نمود۲
2). اختلال بيش فعالي كودكان ADHD این اختلال عبارت است از «الگوی پایدار بیش فعالی و یا کمبود توجه» به طوری که شدت آن بیش از حد طبیعی یک کودک در طی روند رشد باشد. برای تشخیص این اختلال لازم است که دست کم برخی از علایم تا قبل از سن ۷ سالگی بروز پیدا کند، هرچند که امکان دارد تشخیص در سنین بالاتر یعنی زمانی که علایم واضح تر شده است، مطرح گردد. علایم باید حداقل به مدت ۶ ماه باقی بمانند. همچنین برای تأیید تشخیص ضروری است که علایم این اختلال دست کم در دو محل از بین مدرسه، خانه، محیط کار و ... مشاهده گردد. ممکن است کودک فقط یکی از مجموعه علایم بیش از فعالی یا کمبود توجه و یا رفتارهای تکانشی(impulsive) را داشته باشد. برای اختلال ADH سه زیر گروه در نظر گرفته شده است که شامل:۱)نوع غالب کم توجهی۲)نوع غالب بیش فعالی – تکانشی۳)نوع مرکب(مجموع هر دو).میزان بروز(انسیدانس) این اختلال در ایالات متحده امريكا از ۲۰تا۲ درصد کودکان مدرسه ای گزارش شده است. بطور متوسط تقریباً ۵-۳ درصد از کودکان مدرسه ای در سنین قبل از بلوغ به این اختلال مبتلا هستند. شیوع آن در پسران بیش از دختران است (۳به۱). شیوع آن در پسرانی که فرزند اول خانواده هستند بیش از سایر پسران می باشد. علت این اختلال ناشناخته است. کلید اصلی تشخیص بالینی، وجود بیش فعالی است که گذرا و موقتی نبوده و در پاسخ به استرس ایجاد نشده باشد. کم توجهی و بی دقتی، عدم موفقیت تحصیلی، بی اعتنایی به خواست های والدین، رفتارهای تکانشی، عدم ثبات هیجانی، رفتارهای تحریک پذیر و تهاجمی، از جمله علایم بالینی این اختلال هستند. معمولاً کودکان بیش فعال بیشتر از کودکان کم توجه به نزد پزشک برده می شوند.
درمان آموزش خانوادهوالدین نباید خود یا دیگران را به خاطر مشکل کودک سرزنش و یا احساس گناه کنند. والدین باید روش مشابهی در تربیت کودک به کار گیرند.روش های فرزند پروری به والدین آموزش داده شود. برخی از مشکلات با اقدامات تربیتی و روانشناختی بهبود نمی یابند مانند اختلال در توجه و تمرکز.برخی از مشکلات نیز با اقدامات تربیتی و روانشناختی بهبود می یابند مانند عدم همکاری در مصرف دارو و نافرمانی.اصول رفتار درمانی به والدین آموزش داده شود. روان درمانی کودک-رفتار درمانی: تشویق رفتارهای مناسب، نادیده گرفتن و عدم توجه به رفتارهای نامناسب. -روان درمانی فردی: از بین بردن احساس حقارت و افزایش اعتماد به نفس در کودک و جلب همکاری وی در مصرف دارو.-گروه درمانی: کودکانی که مشکلات مشابهی دارند. آموزش آموزگاران-آموزگاران با اختلالADHD آشنا شوند-اصول اولیه رفتار درمانی به آموزگاران آموزش داده شود. دارو درمانی-برای دارو درمانی كه امري الزامي است باید به پزشک متخصص روانپزشك(اعصاب و روان) مراجعه نمود.
۳). اختلال تیک گذرا اختلال تیک گذرا از یک یا چند تیک حرکتی یا صوتی به تنهایی یا توأم با هم .تیک به دفعات در طول روز،برای حداقل۴ هفته،روخ می دهد.طول دوره بیماری کمتر از ۱۲ ماه است.سایر علایم آن همانند اختلال تورت است.در صورتی که کرایتریاهای تشخیصی تورت وجود داشته باشد و یا اختلال بطور مزمن ادامه یابد،تشخیص تیک گذرا مطرح نمی گردد.شروع این اختلال قبل از ۱۸ سالگی است. حدود ۲۴تا۵ درصد تمام کودکان سنین مدرسه سابقهای از تیک را می دهند.با این وجود شیوع تیک تا کنون مشخص نشده است.نسبت ابتلا پسرها ۳ به ۱ است.
علت اختلال تیک گذرا می تواند ارگانیک یا سایکوژنیک یا هر دو مود با هم باشد.تیک های ارگانیک بیشتر احتمال پیشرفت به سمت اختلال تورت را دارند.از طرف دیگر تیک های سایکوژنیک در بیشتر موارد به طور خود بخودی فروکش می کنند.اگر چه تمام انواع تیک با استرس یا اضطراب تشدید می شوند،اما تا کنون هیچ مدرکی دال بر اثبات این موضوع پیدا نشده است.
از نظر پیش آگهی در بیشتر مبتلایان به تیک گذرا،بیماری به سوی یک تیک بسیار شدید پیشرفت نمی کند.تیک این بیماران یا به طور کامل از بین می رود و یا در خلال بروز استرس های خاص عود می نماید.فقط درصد کمی از اینها دچار اختلال تیک صوتی یا حرکتی مزمن و یا اختلال تورت می شوند.
درمان
در موارد خفیف درمان لازم نیست. تنها والدین و اطرافیان توصه می شود از توجه زیاد به کودک و دادن تذکرات مکرر به او یا تحقیر وی خودداری نمایند.
روان درمانی
در موارد شدید از رفتار درمانی فردی و یا گروهی استفاده می شود.
دارو درمانی
برای دارو درمانی باید به پزشک متخصص روانپزشك (اعصاب و روان) مراجعه نمود.
۴). شب ادراری(Enusesis)
شب ادراری عبارت است از دفع مکرر ادرار در رختخواب یا لباس های فرد که ممکن است غیرارادی و یا ارادی باشد.برای مسجل شدن این تشخیص باید دست کم ۲بار در هفته و حداقل به مدت ۳ ماه این اتفاق رخ دهد. علاوه بر آن برای گذاشتن، این تشخیص سن کودک باید بالای ۵ سال باشد.
اصولاً شیوع شب ادراری با افزایش سن کودکان رو به کاهش می گذارد، به طوری که ۸۲ درصد از کودکان ۲ ساله، ۴۹ درصد از سه ساله ها،۲۶ درصد از چهار ساله ها و تنها ۷ درصد از ۵ ساله ها دچار شب ادراری هستند. این اختلال در ۱ درصد از بزرگسالان نیز دیده می شود. کنترل طبیعی مثانه که بتدریج با رشد کودک بدست می آید، تحت تأثیر رشد عصبی عضلانی، عوامل هیجانی – اجتماعی و احتمالاً عوامل ژنتیکی قرار دارد. در ۷۵ درصد از کودکان دچار شب ادراری، یکی از بستگان درجه اولشان نیز به این اختلال مبتلا بوده است. برای تشخیص شب ادراری هیچ روش قطعی آزمایشگاهی وجود ندارد، اما پزشک باید همیشه اختلالات ارگانیک را در نظر داشته باشد، نظیر عفونت های ادراری(مثل سیستیت که همراه با تکرر ادرار است)، اختلالات ادراری ناشی از انسدادها، اختلالات عصبی(مانند اسپاینابیفیدا) و اختلالاتی مانند دیابت شیرین، دیابت بی مزه، تشنج ها، مسمومیت ها، اختلال راه رفتن در خواب و مصرف برخی از داروهای ضد سایکوز.شب ادراری معمولاً خود به خود برطرف می شود.
درمان های غیر دارویی
رفتار درمانی
الف) شرطی کردن:
شرطی کردن با استفاده از دستگاه pad and buzzer موثرترین روش درمان شب ادراری است. با خیس شدن تشک کودک یک جریان الکتریکی برقرار شده که باعث به صدا درآمدن زنگ می گردد و در نتیجه سبب بیداری کودک می شود.
ب) آموزش تخلیه مثانه:
در صورتی که کودک در طول روز و مدت بیداری ادرار خود را نگه دارد، مورد تشویق قرار بگیرد. در این صورت مدت زمانی که کودک می تواند ادرار خود را نگه دارد، بتدریج افزایش می یابد.
هیپنوتراپی
روان درمانی
حل مشکلات روانی و اختلالات عاطفی هیجانی در کودک و خانواده وی.
دارو درمانی
برای دارو درمانی باید به پزشک متخصص روانپزشك (اعصاب و روان) مراجعه نمود.

۵). ناخن جویدن(Nall Bitting)
ناخن جویدن ممکن است از سنین پایین(حتی یک سالگی) شروع شود، و میزان بروز آن تا ۱۲ سالگی افزایش می یابد. معمولاً تمام ناخن ها به یک نسبت جویده می شوند. در موارد شدید صدمه ناخن ها جدی است و ممکن است منجر به عفونت انگشتان و بستر ناخن ها شود. ناخن جویدن در موقعیت های اضطراب آور و ناکامی ها تشدید می یابد. شدید ترین نوع ناخن جویدن در برخی کودکان خیلی عقب مانده یا مبتلایان به اسکیزوفرنی پارانویید دیده می شود، اما برخی از این افراد هم هیچ نوع اختلال روانی بارزی ندارند.
درمان
چند توصیه به والدین
۱/تا آنجا که ممکن است این رفتار را نادیده بگیرند.
۲/کودک را تنبیه نکنند.
۳/محیط امنی برای کودک فراهم آورند، تا نیاز او برای این گونه رفتارها کاهش یابد. ۴/توجه کودک را به رفتارش جلب نکنند. ۵/کودک را به ویژه هنگام خواب سرگرم نگه دارند(مثلاً با اسباب بازی) تا حواسش از طرف این عادت به فعالیت دیگری منحرف شود.
دارو درمانی
برای دارو درمانی باید به پزشک متخصص روانپزشك (اعصاب و روان) مراجعه نمود.