Admin
18th September 2008, 11:35 AM
عرضه اولين بازي ايراني در سال 87
لطفعلي‌‌خان‌‌زند
http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1387/03/18/100940539918.jpg
بهار سال 87 نويد سال خوبي براي بازي سازي داخلي مي دهد. اول از همه بازي مستقل سرزمين رويا را ديديم كه كار خوب يك بازي سازي ايراني بود و سپس لطفعلي خان زند توانست به مرحله توزيع برسد، مرحله اي كه بسياري از بازي اي ديگر ايراني با وجود كامل بودن، به دلايلي هنوز موفق به رسيدن به آن نشده‌اند. با وجود وضعيت اسپانسرها و موقعيت فعلي بازي سازي در ايران، شروع و تمام كردن يك پروژه بازي كار قابل تقديري است.
داستان بازي در مورد لطفعلي خان زند و بخشي از مبارزات او با قاجارهاست. بازي از خيانت ابراهيم كلانتر، حاكم شيراز به لطفعلي آغاز مي شود و به كرمان مي‌رسد. تقريبا نيمي از بازي را در قلعه زرقان سپري مي‌كنيد و سپس به شهر تاريخي كرمان خواهيد رفت. رفتن به سراغ تاريخ ايران و بازسازي مكان ها و وقايع تاريخي جزو برتري هاي بازي لطفعلي خان نسبت به ديگر بازي هاي داخلي هستند.
سبك بازي اكشن سوم شخص است و از نظر ظاهري شباهت زيادي بين آن و سري شاهزاده فارس پيدا خواهيد كرد. سازنده ها روي طراحي سيستم مبارزه ها خوب زحمت زيادي كشيده اند و بايد گفت زحمت آنها نتيجه خوبي داشته است. در مراحل كاملا اكشن هستند. تنها هدف شما در هر مرحله، شكست‌دادن سربازهاي قاجاري است كه به صورت چند نفري به لطفعلي خان حمله مي كنند. لطفعلي خان مي توان با استفاده از شمشير خودش يا شمشير كساني كه آنها را شكست داده، ضربات مختلفي به دشمنها وارد كند. طبق معمول بازي هاي اين سبك، چند ضرب ها نقش مهمي را ايفا مي كنند. تركيب مختلف دو كليد حمله (كليد چپ موس وE روي كيبورد) منتج به انجام چند ضرب هاي متفاوت مي‌شود. جاخالي دادن با استفاده از Space هم يكي از كارهايي است كه زياد در بازي انجام خواهيد داد و كمك زيادي در موقعيت هاي مهلك خواهد بود.
انيميشن مبارزه ها كه شامل حركات مختلف لطفعلي، عكس العمل دشمنها در هنگام ضربه خوردن و دفاع مي شود عالي و بدون نقص هستند. به نظر مي‌رسد مراحل بتا تست به خوبي براي اين مبارزه‌ها انجام شده زيرا نه آنقدر آسان هستند كه به راحتي آنها را تمام كنيد و آنقدر سخت كه اعصابتان خرد شود. سيستم دفاع بسيار كارآمد است. در هنگام دفاع ضربه‌ها از هيچ طرفي اثر نمي‌كنند و اين نكته يكي از نقاط قوت مبارزه‌هاست. زيرا اگر قرار بود دفاع كردن جلوي ضربات از پشت را بگيرد، با اين سيستم اكشن تقريبا امكان نداشت بتوانيد زنده از نبردهاي چهار نفري بيرون بياييد.
اما بازي مشكلات زيادي هم دارد كه مي‌شد با صرف مدت بيشتر زمان آنها را برطرف كرد. سيستم آموزشي ياTutorial در بازي وجود ندارد و اگر كاغذ راهنماي بسته بازي كنار دستتان نباشد، امكان ندارد بفهميد وقتي با كليدF دسته‌اي را گرفتيد بايد مرتب E را بزنيد تا لطفعلي خان بتواند دسته را حركت دهد. وقتي ميزان سلامتي لطفعلي خان به صفر برسد، هيچ صحنه اي كه نشان از كشته شدن او باشد نمايش داده نمي شود و ناگهان منوي شروع دوباره را مي بينيد. اين منوها خود يكي از نقاط ضعف بزرگ بازي هستند، زيرا همه شان انگليسي نوشته شده اند و حداقل انتظاري كه ما از يك بازي ايراني داريم، منوهاي فارسي است.
روند بازي بسيار تكراري و يكنواخت است. وقتي قلق مبارزه با دشمنها (كه متاسفانه تنوع بسيار كمي هم دارند) را ياد بگيريد، ديگر بازي هيچ چيز جديدي براي ارائه به شما ندارد. بعضي وقت ها بازي شما را مجبور مي‌كند براي باز كردن يك دروازه دو دسته را بكشيد يا با دادن دستور شليك به افراد، خودتان را از مهلكه هاي خطرناك نجات دهيد. اما باز هم بيشتر زمان بازي صرف مبارزه هاي يكنواخت مي شود. با وجود اين سيستم خوب مبارزه، حيف است كه سازنده ها فرصت طراحي دشمن ها متنوع، ميني گيم يا چيزهايي از اين قبيل را نداشته اند تا از محيط سه بعدي و مبارزه هاي خوبشان بيشترين استفاده را كرده باشند.
هيچ كدام از اين چيزها، ارزش كار بزرگ شركت هنرهاي پويا و بازي لطفعلي خان زند را كم نمي كنند كه با مشكلات فراوان توانستند بازي را تكميل و به بازار بفرستند. اميدواريم بازي كننده هاي ايراني با حمايت از اين بازي و بازي هاي داخلي ديگر، به پيشرفت اين صنعت كمك كنند.
منبع: روزنامه جام جم
لطفعلي‌‌خان‌‌زند
http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1387/03/18/100940539918.jpg
بهار سال 87 نويد سال خوبي براي بازي سازي داخلي مي دهد. اول از همه بازي مستقل سرزمين رويا را ديديم كه كار خوب يك بازي سازي ايراني بود و سپس لطفعلي خان زند توانست به مرحله توزيع برسد، مرحله اي كه بسياري از بازي اي ديگر ايراني با وجود كامل بودن، به دلايلي هنوز موفق به رسيدن به آن نشده‌اند. با وجود وضعيت اسپانسرها و موقعيت فعلي بازي سازي در ايران، شروع و تمام كردن يك پروژه بازي كار قابل تقديري است.
داستان بازي در مورد لطفعلي خان زند و بخشي از مبارزات او با قاجارهاست. بازي از خيانت ابراهيم كلانتر، حاكم شيراز به لطفعلي آغاز مي شود و به كرمان مي‌رسد. تقريبا نيمي از بازي را در قلعه زرقان سپري مي‌كنيد و سپس به شهر تاريخي كرمان خواهيد رفت. رفتن به سراغ تاريخ ايران و بازسازي مكان ها و وقايع تاريخي جزو برتري هاي بازي لطفعلي خان نسبت به ديگر بازي هاي داخلي هستند.
سبك بازي اكشن سوم شخص است و از نظر ظاهري شباهت زيادي بين آن و سري شاهزاده فارس پيدا خواهيد كرد. سازنده ها روي طراحي سيستم مبارزه ها خوب زحمت زيادي كشيده اند و بايد گفت زحمت آنها نتيجه خوبي داشته است. در مراحل كاملا اكشن هستند. تنها هدف شما در هر مرحله، شكست‌دادن سربازهاي قاجاري است كه به صورت چند نفري به لطفعلي خان حمله مي كنند. لطفعلي خان مي توان با استفاده از شمشير خودش يا شمشير كساني كه آنها را شكست داده، ضربات مختلفي به دشمنها وارد كند. طبق معمول بازي هاي اين سبك، چند ضرب ها نقش مهمي را ايفا مي كنند. تركيب مختلف دو كليد حمله (كليد چپ موس وE روي كيبورد) منتج به انجام چند ضرب هاي متفاوت مي‌شود. جاخالي دادن با استفاده از Space هم يكي از كارهايي است كه زياد در بازي انجام خواهيد داد و كمك زيادي در موقعيت هاي مهلك خواهد بود.
انيميشن مبارزه ها كه شامل حركات مختلف لطفعلي، عكس العمل دشمنها در هنگام ضربه خوردن و دفاع مي شود عالي و بدون نقص هستند. به نظر مي‌رسد مراحل بتا تست به خوبي براي اين مبارزه‌ها انجام شده زيرا نه آنقدر آسان هستند كه به راحتي آنها را تمام كنيد و آنقدر سخت كه اعصابتان خرد شود. سيستم دفاع بسيار كارآمد است. در هنگام دفاع ضربه‌ها از هيچ طرفي اثر نمي‌كنند و اين نكته يكي از نقاط قوت مبارزه‌هاست. زيرا اگر قرار بود دفاع كردن جلوي ضربات از پشت را بگيرد، با اين سيستم اكشن تقريبا امكان نداشت بتوانيد زنده از نبردهاي چهار نفري بيرون بياييد.
اما بازي مشكلات زيادي هم دارد كه مي‌شد با صرف مدت بيشتر زمان آنها را برطرف كرد. سيستم آموزشي ياTutorial در بازي وجود ندارد و اگر كاغذ راهنماي بسته بازي كنار دستتان نباشد، امكان ندارد بفهميد وقتي با كليدF دسته‌اي را گرفتيد بايد مرتب E را بزنيد تا لطفعلي خان بتواند دسته را حركت دهد. وقتي ميزان سلامتي لطفعلي خان به صفر برسد، هيچ صحنه اي كه نشان از كشته شدن او باشد نمايش داده نمي شود و ناگهان منوي شروع دوباره را مي بينيد. اين منوها خود يكي از نقاط ضعف بزرگ بازي هستند، زيرا همه شان انگليسي نوشته شده اند و حداقل انتظاري كه ما از يك بازي ايراني داريم، منوهاي فارسي است.
روند بازي بسيار تكراري و يكنواخت است. وقتي قلق مبارزه با دشمنها (كه متاسفانه تنوع بسيار كمي هم دارند) را ياد بگيريد، ديگر بازي هيچ چيز جديدي براي ارائه به شما ندارد. بعضي وقت ها بازي شما را مجبور مي‌كند براي باز كردن يك دروازه دو دسته را بكشيد يا با دادن دستور شليك به افراد، خودتان را از مهلكه هاي خطرناك نجات دهيد. اما باز هم بيشتر زمان بازي صرف مبارزه هاي يكنواخت مي شود. با وجود اين سيستم خوب مبارزه، حيف است كه سازنده ها فرصت طراحي دشمن ها متنوع، ميني گيم يا چيزهايي از اين قبيل را نداشته اند تا از محيط سه بعدي و مبارزه هاي خوبشان بيشترين استفاده را كرده باشند.
هيچ كدام از اين چيزها، ارزش كار بزرگ شركت هنرهاي پويا و بازي لطفعلي خان زند را كم نمي كنند كه با مشكلات فراوان توانستند بازي را تكميل و به بازار بفرستند. اميدواريم بازي كننده هاي ايراني با حمايت از اين بازي و بازي هاي داخلي ديگر، به پيشرفت اين صنعت كمك كنند.
منبع: روزنامه جام جم