سونای
4th July 2013, 05:14 PM
http://img7.irna.ir/1392/13920405/80713129/80713129-4444206.jpgمحققان دانشگاه تورنتو زماني كه قصد شبيه‌سازي محيط رشد طبيعي سلول قلب جنين انسان را با استفاده از پالس‌هاي الكتريكي داشتند، روش جديدي را براي ايجاد بلوغ در سلول‌هاي ماهيچه‌اي قلب ابداع كردند. از آنجا كه امكان تكثير سلول‌هاي قلب انسان در مقادير انبوه وجود ندارد، دانشمندان براي تحقيقات روي اين بافت حياتي، از سلول‌هاي شبيه‌سازي شده كه با استفاده از سلول‌هاي بنيادي توليد مي‌شوند، بهره مي‌برند. متاسفانه سلول‌هاي قلبي كه با استفاده از سلول هاي بنيادي توليد مي شوند، نارس هستند و براي تحقيقات دارويي و پيوند مناسب نيستند. محققان دانشگاه تورنتو براي رفع اين مشكل سعي كردند محيط طبيعي رشد سلول‌هاي ماهيچه‌اي قلب را شبيه‌سازي كنند. آنان براي اين منظور از يك رشته ابريشمي بهره گرفتند و سلول‌هاي نابالغ را روي آن كشت كردند.
اين شيوه كه با نام نوارزيستي (biowire) معرفي شده، امكان رشد سلول‌هاي ماهيچه‌اي را در امتداد رشته ابريشمي فراهم مي‌كند؛ سپس براي تحريك سلول‌ها و شبيه‌سازي ضربان قلب به تعداد ۱۸۰ تا ۳۶۰ عدد در دقيقه، از پالس‌هاي الكتريكي استفاده شده است، در نتيجه اين فرآيند يك رشته از سلول‌هاي عضلاني بالغ قلب به دست مي آيد كه قابليت پيوند به بافت قلب انسان را دارد.
يكي از مهم‌ترين كاربردهاي اين نوارهاي زيستي، استفاده از آن‌ها به عنوان نخ بخيه در زمان پيوند قلب است. محققان انتظار دارند اين شيوه جديد در آينده نزديك امكان توليد بافت بالغ قلب و حتي ترميم آن را فراهم كند. به گفته محققان چالش بعدي آن‌ها توليد سلول‌هاي بالغ عروقي با قابليت پيوند به قلب است. اولين مورد توليد بافت زنده در سال ۲۰۰۶ با استفاده از سلول‌هاي بنيادي موش توليد شد. گزارش كامل اين مطالعه در شماره اخير نشريه نيچر متدز (nature methods) منتشر شده است.
منبع (http://www.irna.ir/html/1392/13920405/80713129.htm): ایرنا
اين شيوه كه با نام نوارزيستي (biowire) معرفي شده، امكان رشد سلول‌هاي ماهيچه‌اي را در امتداد رشته ابريشمي فراهم مي‌كند؛ سپس براي تحريك سلول‌ها و شبيه‌سازي ضربان قلب به تعداد ۱۸۰ تا ۳۶۰ عدد در دقيقه، از پالس‌هاي الكتريكي استفاده شده است، در نتيجه اين فرآيند يك رشته از سلول‌هاي عضلاني بالغ قلب به دست مي آيد كه قابليت پيوند به بافت قلب انسان را دارد.
يكي از مهم‌ترين كاربردهاي اين نوارهاي زيستي، استفاده از آن‌ها به عنوان نخ بخيه در زمان پيوند قلب است. محققان انتظار دارند اين شيوه جديد در آينده نزديك امكان توليد بافت بالغ قلب و حتي ترميم آن را فراهم كند. به گفته محققان چالش بعدي آن‌ها توليد سلول‌هاي بالغ عروقي با قابليت پيوند به قلب است. اولين مورد توليد بافت زنده در سال ۲۰۰۶ با استفاده از سلول‌هاي بنيادي موش توليد شد. گزارش كامل اين مطالعه در شماره اخير نشريه نيچر متدز (nature methods) منتشر شده است.
منبع (http://www.irna.ir/html/1392/13920405/80713129.htm): ایرنا