نارون1
4th July 2013, 01:01 AM
شاغلان بیکار!
مهدی یاراحمدی خراسانی
همه ما برای یک بار هم که شده عکس های واقعی و یا کاریکاتورهای مرتبط با جدول پر کردن کارمندان یا چرت زدن آنها در محل کار را دیده ایم. نه اینکه این اخلاق ناپسند تنها ویژه برخی کارمندان باشد بلکه با موبایل بازی کردن مدیران در همایش ها، صحبت های غیرکاری با یکدیگر در جلسات مهم، حاضر نشدن در محیط کار به بهانه های مختلف و بسیاری از اقدامات این چنینی از جمله مشکلاتی است که نه تنها کارمندان بلکه مدیران را هم به خود دچار کرده است.
نمی دانم چرا؟ولی ما تا زمانی که شغلی پیدا نکرده ایم و مسئولیتی نداریم دائما از بیکاری گلایه می کنیم و به محض اینکه شغل مناسبی در اداره یا سازمانی پیدا کردیم شروع به فرار از مسئولیت خودمان می نماییم. البته قبل از هرچیز باید بگویم این ویژگی شامل همه مدیران و کارمندان نمی شود و افراد مسئول و دلسوزی هم هستند که با تمام تلاش خود در عرصه شغلی سعی می کنند مسئولیت خود را به بهترین شکل ممکن انجام دهند.
دلایل بسیاری برای بروز این مشکل برشمرده اند مانند عدم توانایی و تخصص شخص در کاری که انجام می دهد، عدم کفایت حقوق وی به نسبت مسئولیتی که دارد، نبود برنامه های تشویقی و تنبیهی برای ایجاد انگیزه در کار،عدم تناسب فعالیت شخص با روحیات و خلقیات وی و ...!
برخی کارمندان در زمینه کاری که انجام می دهند تخصص ندارند این گروه معمولاً همان هایی هستند که با پارتی بازی سرکار آمده اند نه با ضوابط و قوانین سازمانی! به همین علت عدم توانایی و مهارت از یک سو و دلگرمی به حمایت معرف خود از طرف دیگر باعث می شود دل به کار ندهند و در اداره فقط وقت بگذارنند و در آخر ماه حقوق خود را بگیرند.
برخی دیگر از شاغلین فکر می کنند حقوقی که دریافت می دارند با میزان کاری که انجام می دهند تناسبی ندارد و به خیال خود با کم کاری می خواهند این عدم تناسب را تعدیل کنند. همچنین سیاست های تشویقی و تنبیهی در محیط کار از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا وقتی اشخاص به این نتیجه برسند افرادی که کار مفیدی انجام نمی دهد و مشغول وقت کشی هستند با شخصی که تمام وقت و انرژی خود را روی فعالیت تعریف شده اش می گذارد از نظر حقوق و مزایا یکسان هستند انگیزه خود را برای کار از دست می دهند.
از طرف دیگر توجه به روحیات افراد در انتخاب و گزینش آنها از اهمیت زیادی برخوردار است. از نظر روان شناسی افراد در زمینه کاری به هشت گروه تقسیم می شوند؛ رییس، کارکنان اجرایی، ارزیاب ناظر، شکل دهندگان که افرادی چالش برانگیز و پویا بوده و تحت فشار سخت کار می کنند و شجاعت و انگیزه لازم برای روبرویی و حل مشکلات را دارند، افراد خلاق و مبتکر، جستجوگران منابع، کارگران و تمام کننده ها که افرادی سخت کوش و منظم هستند و کارشان را به اتمام رسانده و سر وقت تحویل می دهند.
حال در محیط کاری ممکن است کسی که قابلیت نیروی اجرایی را دارد نقش ارزیاب و ناظر را برعده بگیرد و یا شخصی که توانایی ریاست دارد در جمع کارگران شغول به کار شود و برعکس! و این چنین است که مدیران و کارمندان از محیط کاری خود ناراضی اند، ارباب رجوع جواب سربالا تحویل می گیرد و از این اداره به آن اداره سرگردان می شوند و در نهایت سطح کیفی یک مجموعه زیر سوال می رود و کاهش می یابد.
خراسان - مورخ شنبه 1392/03/25 شماره انتشار 18428
به نقل از سایت مدیریار
مهدی یاراحمدی خراسانی
همه ما برای یک بار هم که شده عکس های واقعی و یا کاریکاتورهای مرتبط با جدول پر کردن کارمندان یا چرت زدن آنها در محل کار را دیده ایم. نه اینکه این اخلاق ناپسند تنها ویژه برخی کارمندان باشد بلکه با موبایل بازی کردن مدیران در همایش ها، صحبت های غیرکاری با یکدیگر در جلسات مهم، حاضر نشدن در محیط کار به بهانه های مختلف و بسیاری از اقدامات این چنینی از جمله مشکلاتی است که نه تنها کارمندان بلکه مدیران را هم به خود دچار کرده است.
نمی دانم چرا؟ولی ما تا زمانی که شغلی پیدا نکرده ایم و مسئولیتی نداریم دائما از بیکاری گلایه می کنیم و به محض اینکه شغل مناسبی در اداره یا سازمانی پیدا کردیم شروع به فرار از مسئولیت خودمان می نماییم. البته قبل از هرچیز باید بگویم این ویژگی شامل همه مدیران و کارمندان نمی شود و افراد مسئول و دلسوزی هم هستند که با تمام تلاش خود در عرصه شغلی سعی می کنند مسئولیت خود را به بهترین شکل ممکن انجام دهند.
دلایل بسیاری برای بروز این مشکل برشمرده اند مانند عدم توانایی و تخصص شخص در کاری که انجام می دهد، عدم کفایت حقوق وی به نسبت مسئولیتی که دارد، نبود برنامه های تشویقی و تنبیهی برای ایجاد انگیزه در کار،عدم تناسب فعالیت شخص با روحیات و خلقیات وی و ...!
برخی کارمندان در زمینه کاری که انجام می دهند تخصص ندارند این گروه معمولاً همان هایی هستند که با پارتی بازی سرکار آمده اند نه با ضوابط و قوانین سازمانی! به همین علت عدم توانایی و مهارت از یک سو و دلگرمی به حمایت معرف خود از طرف دیگر باعث می شود دل به کار ندهند و در اداره فقط وقت بگذارنند و در آخر ماه حقوق خود را بگیرند.
برخی دیگر از شاغلین فکر می کنند حقوقی که دریافت می دارند با میزان کاری که انجام می دهند تناسبی ندارد و به خیال خود با کم کاری می خواهند این عدم تناسب را تعدیل کنند. همچنین سیاست های تشویقی و تنبیهی در محیط کار از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا وقتی اشخاص به این نتیجه برسند افرادی که کار مفیدی انجام نمی دهد و مشغول وقت کشی هستند با شخصی که تمام وقت و انرژی خود را روی فعالیت تعریف شده اش می گذارد از نظر حقوق و مزایا یکسان هستند انگیزه خود را برای کار از دست می دهند.
از طرف دیگر توجه به روحیات افراد در انتخاب و گزینش آنها از اهمیت زیادی برخوردار است. از نظر روان شناسی افراد در زمینه کاری به هشت گروه تقسیم می شوند؛ رییس، کارکنان اجرایی، ارزیاب ناظر، شکل دهندگان که افرادی چالش برانگیز و پویا بوده و تحت فشار سخت کار می کنند و شجاعت و انگیزه لازم برای روبرویی و حل مشکلات را دارند، افراد خلاق و مبتکر، جستجوگران منابع، کارگران و تمام کننده ها که افرادی سخت کوش و منظم هستند و کارشان را به اتمام رسانده و سر وقت تحویل می دهند.
حال در محیط کاری ممکن است کسی که قابلیت نیروی اجرایی را دارد نقش ارزیاب و ناظر را برعده بگیرد و یا شخصی که توانایی ریاست دارد در جمع کارگران شغول به کار شود و برعکس! و این چنین است که مدیران و کارمندان از محیط کاری خود ناراضی اند، ارباب رجوع جواب سربالا تحویل می گیرد و از این اداره به آن اداره سرگردان می شوند و در نهایت سطح کیفی یک مجموعه زیر سوال می رود و کاهش می یابد.
خراسان - مورخ شنبه 1392/03/25 شماره انتشار 18428
به نقل از سایت مدیریار