از ایده تا دانشگاه

[عرفان سلیم زاده]

اختراع ابزار یا سیستم یا فرآیند جدیدی هست که انجام دادن کاری را ساده تر، سریع تر یا کم هزینه تر کند. اختراع می تواند سخت افزار یا نرم افزار باشد مهم هدف اختراع هست و اگر طبق ادعای مخترع ثابت شود که اهداف مورد نظر را ارضا می کند قابلیت ثبت دارد.هدف از اختراع محافظت از دستاورد نیست هدف اصلی دفاع از حقوق مالکیت فکری مخترع است ارزش نهادن به آن. اختراع بعد از ثبت افشا می شود و اگر فردی با شخصیت حقوقی یا حتی حقیقی درخواست بررسی پرونده اختراعات مورد نظرش را بکند میتواند به تمام اطلاعات اختراع دست پیدا کند بنابراین ثبت اختراع به خاطر محافظت از اطلاعات فنی ایده مخترع نیست. دولت،روشن فکران و اقتصاد دانان اساس قضیه اختراع را طوری پایه ریزی کردند که مخترع را مجبور به معامله کنند حتی اگر اختراع وی به سرقت رفته یا مورد سو استفاده تجاری قرار بگیرد.بنابراین با کمی فرصت شناسی به موضوع جالبی میرسیم. افشا عمدی ایده بعد از ثبت می تواند خود فرصت های معامله را به وجود آورد که هم جذاب هست و هم ریسک اندود. فرض کنین هدف از اختراع برای شما کسب ثروت نیست و مثلا به طور خاص برای گرفتن بورسیه از دانشگاه میخواهید ثبت اختراع انجام بدید. البته خود اختراع در این موضوع ارزش چندانی ندارد و بابت اختراع کردن به شما تسهیلات بورسیه نمی دهند. نوع معامله ای که با اختراع می کنید و چیزی که قرار است از این معامله بدست بیاورید مهم است. ده ها معامله می توان بر سر امتیاز اختراع به شکل های مختلف انجام داد.بنابراین قبل از انتخاب نوع معامله در مورد چیز هایی که از این معامله نیاز دارید بدست آورید تحقیق کنین. من مورد دانشگاه رو به عنوان مثال توضیح میدم. از دید دانشگاه دانشجویی که نخبه یا استعداد برتر باشه فردی با فعالیت های بالا،خلاق و با دستاورد های پژوهشی در رشته مورد نظر خودشه. این فعالیت ها می تونه از برنده شدن در جشنواره ها، جزو سه نفر اول شدن در کنکور سراسری و غیره میتونه از نشونه های این فرد متقاضی باشه.اما خلاق بودن و داشته دستاورد های پژوهشی بحث دیگری دارد در این مورد میزان محبوبیت شما در جامعه علمی کشور مورد بررسی قرار می گیرد.هر چقدر که شما محبوبیت بیشتر در جامعه علمی خاصی داشته باشید این محبوبیت می تونه باعث مورد توجه قرار گرفتن شما و کسی بشه که از شما حمایت می کنه.وجهه اجتماعی کسی که از شما حمایت می کند بستگی زیادی به میزان محبوبیت شما دارد مثلا اگر آمریکا برای یک برنده کنکور سراسری در ایران ویزای تحصیلی و بورسیه بفرسته،در ایران دارای طرفدارانی میشه که از این کار تمجید و مثلا سیاست های دولت آمریکا رو تحسین می کنند.از دید تجارت این یک معامله عادلانه است و در آن فردی برای اهداف خصوصی خود عمدا سعی در کسب اعتبار و افزایش محیوبیت خود می کند.این افزایش محبوبیت میتواند با شرکت در کنفرانس ها،همایش ها،جشنواره ها و نمایشگاه ها و غیره باشد. پس از موفقیت در این کار و مورد توجه قرار گرفتن فرد فرصت های مختلفی جلوی پای وی باز می شود که انتخاب کردن یا نکردن آن باید با احتیاط انجام شود.گاها فرصت هایی مانند عضویت افتخاری در گروه، انجمن، یا سیستمی دولتی و یا سخنرانی، مصاحبه و یا ویزای اقامت در کشوری دیگر به فرد پیشنهاد می شود.در کل اگر این فرصت ها باعث افزایش محبوبیت شما یا افزایش سطح رفاه زندگی شما می شود می توانید قبولش کنین.این تاپیک برای جواب دادن به سوال برخی از افراد بود که می پرسیدند آیا ثبت اختراع می تواند باعث گرفتن بورسیه یا ویزای اقامت در کشور دیگری شود؟ جواب ساده است : اگر بخواهید از اختراع خود اعتبار و محبوبیت کسب کنین به طور بدیهی این موارد به شما پیشنهاد می شوند.کافیست به صورت عمدی با افشا ایده ثبت شده خودتون در کنفرانس ها ، همایش ها ، جشنواره ها و نمایشگاه ها و غیره بتوانید از اعتباری که بدست می آورید کمال استفاده را ببرید.یه جور جنجال علمی و غیره.

[right.kimber]

من با اجازه مستر عرفان یه مختصر توضیحاتی به متون بالا اضافه میکنم...

ادامه تحصیل در یک کشور دیگه خیلی خیلی خیلی گسترده هست. از شرایط پذیرش بگیر تا نحوه اخذ ویزا، بورسیه (فاند)، مقطع ادامه تحصیل و ...
از اول تا آخر رو بصورت خلاصه توضیح میدم:
مثلا آقا عرفان قصد ادامه تحصیل در دانشگاه هاروارد آمریکا رو در سر داره (حالا حتما دانشگاه هارواردم نشد مشکلی نیست اما دیگه از ام آی تی کمتر نباید باشه!!! (سطح انتظارت منو کشته)، کلا قصد ادامه تحصیل تو یکی از این دانشگاه ها رو داره)
دانشگاه های آمریکا چیزی به اسم کنکور ندارن (خیلی از کشورها کنکور ندارن)، اما سوال اینجاست حالا که کنکوری نیست پس چیه؟
خلاصه: رزومه، نمرات زبان (معمولا آیلتس)، جی آر ای، SAT1 , SAT2، SOP, CV توصیه نامه، ریزنمرات
حالا به ترتیب توضیح میدم:
رزومه: توی رزومه شما باید تمام افتخاراتی که کسب کردین، هرچیزی که از شما چهره برتری نشون میده (از مقالات چاپ شده بگیر تا اختراعات ثبت شده، مقام ها) همونطور که گفتم هرچیزی که چهره برتری از شما نشون بده.
نمره زبان: زمانی که شما قصد سفر به کشوری رو دارین که زبان ملی اون با شما متفاوت هست، باید قبول کنین برای ارتباط با اونا نیاز به یادگیری زبانشون دارین (حتی اگر نابغه باشین اما زبان بلد نباشین هیچ دانشگاهی به شما پذیرش نمیده) به همین خاطر امتحانی هست به اسم آیلتس که باید مینیمم نمره مورد نیاز و مورد قبول اون دانشگاه رو بدست بیارن (تو سایت هر دانشگاه مشخص شده) تا ثابت کنین که میتونین به زبان اون کشور صحبت کنین (معمولا نمره مورد نیاز باید از 6 بالاتر باشه (6 از 10)
جی آر ای: این امتحان مخصوص دانشگاه های آمریکا هست (یخورده به دروسی محاسباتی مثل ریاضی و یکی دو درس دیگه مربوط هست) باید به این دروس مسلط باشین، چون واقعا جی آر ای امتحان آسونی نیست (هر چند از کنکور خیلی خیلی خیلی آسونتره)
CV: سی وی در واقع زندگی نامه شما هستش، اینکه چرا وارد این رشته شدین؟ تا الان چکار کردین و خلاصه اینکه باید زندگی خودتون رو شرح بدین. آقا عرفان چرا دانشگاه هاروارد؟ چرا ام آی تی؟ چرا اختراع؟ چرا دانشگاه آزاد ایران نه؟ چرا اومدی تو این راه؟ به کجا می خوای برسی(خیلی مهمه)
SOP: هدف شما چیه؟ ( شباهت SOP به CV خیلی زیاده اما مهمترین تفاوتش در کم و خلاصه بودن SOP هست) (یه بنده خدایی میشناسم تو SOP خودش نوشته بود: من متوجه شدم در این دنیا هیچ چیز غیر ممکن نیست. همین یک خط پذیرش با فاند رو براش بدست اورد (خیلی خیلی مهمه این بخش)
SAT 1 and SAT 2: مثل جی آر ای هست که البته برای سایر دانشگاه های غیر آمریکایی ازتون میخوان
توصیه نامه: شما باید از اساتیدی یا شرکت هایی یا بلاخره از جایی که شناخت دقیقی از شما داره توصیه نامه بگیری (اونا باید توانایی های شما رو در توصیه نامه یاداوری کنن) ( این بخش خیلی مهمه و خیلی گسترده تر از این یک خط)
ریزنمرات: نیازی به توضیح نیست

معمولا برای دانشگاه های خارج از کشور (مخصوصا آمریکا، کانادا) سالیانه هزاران نفر درخواست پذیرش میدن که همه هم در نوع خودشون افراد با استعدادی هستن. دانشگاه ها میان مواردی که در بالا اشاره کردم، برای هر دانشجو بررسی میکنن و در پایان کسایی رو پذیرش میدن که نسبت به سایر افراد مشخصه برتری داشته باشه... (بورسیه یا همون فاند، معمولا به دانشجوهای فوق به بالا در نظر گرفته میشه خیلی کم پیش میاد به دانشجوهای لیسانس فاند تعلق بگیره و معمولا همه با هزینه شخصی خودشون میرن. من از ایران یادمه خانوم آناهیتا مقامی فول فاند شدن (از دانشگاه MIT) فکر کنم سال 86 بود!
خلاصه اینکه ادامه تحصیل در خارج یک هفت خان بسیار گسترده ای هست که سختی های خاص خودش رو داره اما نشدنی نیست
در مورد ویزا باید به عرضتون برسونم دولت آمریکا و یا هیچ دولت دیگه ای مستقیم به یک شخص ویزا نمیده. اگر بخواید برای ادامه تحصیل برین، باید ویزای دانشجویی بگیرین و این یعنی اگر از یک دانشگاه باید پذیرش داشته باشین، زمانی که پذیرش رو گرفتن باید اون رو پرینت کنین (بصورت ایمیل براتون میفرستن) تازه هفت خان دوم شروع میشه. سفارت هر کشور یک قضیه بسیار خفن اندر خفن... شما باید مثلا به سفارت آمریکا (تو مالزی، دبی، آنکارا، قبرس و یا هر کشور نزدیکی که دوست داشتین (چون تو ایران سفارت نداره)) درخواست بدین ( یک فرم از سایتشون هست که باید دانلود کنین و پر کنین (جزئیات داخل اون نوشته) بعد برای شما یک وقت تعیین میکنن که باید سر وقت برای مصاحبه حاضر بشین... اینجا دیگه باید منابع مالی برای زندگی در کشور آمریکا، دلیل رفتن، اثبات برگشتن به کشور (شما باید ثابت کنین که به کشور برمیگردین و گرنه به احتمال قوی ریجکت میشین، مگر اینکه دلیل قانع کننده ای داشته باشین) نامه پذیرش از دانشگاه مقصد و خیلی از سوالاتی که در سفارت از شما پرسیده میشه رو جواب بدین بعد از اون دیگه باید ببینین آیا ویزا بهتون میدن یا نه!
اگر آقا عرفان ویزا رو گرفتی، همچنان خوشحال نباش هنوز یخورده کار دیگه مونده که باید انجام بدی (مثلا لحظه ورود به خاک آمریکا احتمال داره همونجا برگردونده بشی اگر به یک نکته بسیار کنکوری توجه نکنی) این یک مورد رو نمیشه اینجا بیان کرد. زمانی که حرکت کردی به سمت آمریکا، یه پیام خصوصی بده تا بهت بگم به چی خیلی دقت کن...

در پایان اگر دوست داشتید اطلاعات جامع و کاملی از ادامه تحصیل در خارج بدست بیارید میتونید از این سایت کمال استفاده رو ببرید: http://applyabroad.org/

پی نوشت این قسمت: دوستان، از ما به شما نصیحت اگر زمانی برای مصاحبه قصد خروج از کشور رو داشتین، حتما مالزی رو انتخاب کنین... دبی وحشتناکه وحشتناک!!!! (خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی گرمه)

اما یه پیشنهاد دارم برای تمام دوستانی به نحوی تو کار اختراع هستن:
به نظر من برین اختراعتون رو (اگر میدونین ارزش تجاری شدن داره) بفروشین به سایر شرکت های مربوطه در خارج از کشور... (هم یه پولی بدست میارین و هم اینکه شک نکنین بورسیه همون کمپانی میشین، من تضمین میکنم بورسیه میشین)
طرز ارتباط با شرکت ها در نوع خودش نکات بسیار مهمی در بر داره. اینکه اون شرکت تو کدوم کشور هست؟ سطح شرکت در چه درجه ای قرار داره و خیلی چیزای دیگه هست که باید رعایت بشه (یجورایی باید تو تجارت بین الملل وارد باشین)
الان که این مطالب رو نوشتم، احساس میکنم باید یه تایپیک جدید بزنم و در مورد تجارت بین الملل و تجاری سازی اختراع در سطح بین الملل بیشتر صحبت کنم... تجاری سازی اختراع خیلی خیلی خیلی متفاوت تر از اون چیزی هست که تا الان در موردش شنیدین...
تجاری کردن یک اختراع و روش اون زمین تا آسمون با مطالبی که در این سایت قرار داده شده (حداقل اونایی رو که من خوندم) فرق داره...
پی نوشت این قسمت: بعدا یه تایپیک میزنم و مفصل تشریح میکنم

- - - به روز رسانی شده - - -

من با اجازه مستر عرفان یه مختصر توضیحاتی به متون بالا اضافه میکنم...

ادامه تحصیل در یک کشور دیگه خیلی خیلی خیلی گسترده هست. از شرایط پذیرش بگیر تا نحوه اخذ ویزا، بورسیه (فاند)، مقطع ادامه تحصیل و ...
از اول تا آخر رو بصورت خلاصه توضیح میدم:
مثلا آقا عرفان قصد ادامه تحصیل در دانشگاه هاروارد آمریکا رو در سر داره (حالا حتما دانشگاه هارواردم نشد مشکلی نیست اما دیگه از ام آی تی کمتر نباید باشه!!! (سطح انتظارت منو کشته)، کلا قصد ادامه تحصیل تو یکی از این دانشگاه ها رو داره)
دانشگاه های آمریکا چیزی به اسم کنکور ندارن (خیلی از کشورها کنکور ندارن)، اما سوال اینجاست حالا که کنکوری نیست پس چیه؟
خلاصه: رزومه، نمرات زبان (معمولا آیلتس)، جی آر ای، SAT1 , SAT2، SOP, CV توصیه نامه، ریزنمرات
حالا به ترتیب توضیح میدم:
رزومه: توی رزومه شما باید تمام افتخاراتی که کسب کردین، هرچیزی که از شما چهره برتری نشون میده (از مقالات چاپ شده بگیر تا اختراعات ثبت شده، مقام ها) همونطور که گفتم هرچیزی که چهره برتری از شما نشون بده.
نمره زبان: زمانی که شما قصد سفر به کشوری رو دارین که زبان ملی اون با شما متفاوت هست، باید قبول کنین برای ارتباط با اونا نیاز به یادگیری زبانشون دارین (حتی اگر نابغه باشین اما زبان بلد نباشین هیچ دانشگاهی به شما پذیرش نمیده) به همین خاطر امتحانی هست به اسم آیلتس که باید مینیمم نمره مورد نیاز و مورد قبول اون دانشگاه رو بدست بیارن (تو سایت هر دانشگاه مشخص شده) تا ثابت کنین که میتونین به زبان اون کشور صحبت کنین (معمولا نمره مورد نیاز باید از 6 بالاتر باشه (6 از 10)
جی آر ای: این امتحان مخصوص دانشگاه های آمریکا هست (یخورده به دروسی محاسباتی مثل ریاضی و یکی دو درس دیگه مربوط هست) باید به این دروس مسلط باشین، چون واقعا جی آر ای امتحان آسونی نیست (هر چند از کنکور خیلی خیلی خیلی آسونتره)
CV: سی وی در واقع زندگی نامه شما هستش، اینکه چرا وارد این رشته شدین؟ تا الان چکار کردین و خلاصه اینکه باید زندگی خودتون رو شرح بدین. آقا عرفان چرا دانشگاه هاروارد؟ چرا ام آی تی؟ چرا اختراع؟ چرا دانشگاه آزاد ایران نه؟ چرا اومدی تو این راه؟ به کجا می خوای برسی(خیلی مهمه)
SOP: هدف شما چیه؟ ( شباهت SOP به CV خیلی زیاده اما مهمترین تفاوتش در کم و خلاصه بودن SOP هست) (یه بنده خدایی میشناسم تو SOP خودش نوشته بود: من متوجه شدم در این دنیا هیچ چیز غیر ممکن نیست. همین یک خط پذیرش با فاند رو براش بدست اورد (خیلی خیلی مهمه این بخش)
SAT 1 and SAT 2: مثل جی آر ای هست که البته برای سایر دانشگاه های غیر آمریکایی ازتون میخوان
توصیه نامه: شما باید از اساتیدی یا شرکت هایی یا بلاخره از جایی که شناخت دقیقی از شما داره توصیه نامه بگیری (اونا باید توانایی های شما رو در توصیه نامه یاداوری کنن) ( این بخش خیلی مهمه و خیلی گسترده تر از این یک خط)
ریزنمرات: نیازی به توضیح نیست

معمولا برای دانشگاه های خارج از کشور (مخصوصا آمریکا، کانادا) سالیانه هزاران نفر درخواست پذیرش میدن که همه هم در نوع خودشون افراد با استعدادی هستن. دانشگاه ها میان مواردی که در بالا اشاره کردم، برای هر دانشجو بررسی میکنن و در پایان کسایی رو پذیرش میدن که نسبت به سایر افراد مشخصه برتری داشته باشه... (بورسیه یا همون فاند، معمولا به دانشجوهای فوق به بالا در نظر گرفته میشه خیلی کم پیش میاد به دانشجوهای لیسانس فاند تعلق بگیره و معمولا همه با هزینه شخصی خودشون میرن. من از ایران یادمه خانوم آناهیتا مقامی فول فاند شدن (از دانشگاه MIT) فکر کنم سال 86 بود!
خلاصه اینکه ادامه تحصیل در خارج یک هفت خان بسیار گسترده ای هست که سختی های خاص خودش رو داره اما نشدنی نیست
در مورد ویزا باید به عرضتون برسونم دولت آمریکا و یا هیچ دولت دیگه ای مستقیم به یک شخص ویزا نمیده. اگر بخواید برای ادامه تحصیل برین، باید ویزای دانشجویی بگیرین و این یعنی اگر از یک دانشگاه باید پذیرش داشته باشین، زمانی که پذیرش رو گرفتن باید اون رو پرینت کنین (بصورت ایمیل براتون میفرستن) تازه هفت خان دوم شروع میشه. سفارت هر کشور یک قضیه بسیار خفن اندر خفن... شما باید مثلا به سفارت آمریکا (تو مالزی، دبی، آنکارا، قبرس و یا هر کشور نزدیکی که دوست داشتین (چون تو ایران سفارت نداره)) درخواست بدین ( یک فرم از سایتشون هست که باید دانلود کنین و پر کنین (جزئیات داخل اون نوشته) بعد برای شما یک وقت تعیین میکنن که باید سر وقت برای مصاحبه حاضر بشین... اینجا دیگه باید منابع مالی برای زندگی در کشور آمریکا، دلیل رفتن، اثبات برگشتن به کشور (شما باید ثابت کنین که به کشور برمیگردین و گرنه به احتمال قوی ریجکت میشین، مگر اینکه دلیل قانع کننده ای داشته باشین) نامه پذیرش از دانشگاه مقصد و خیلی از سوالاتی که در سفارت از شما پرسیده میشه رو جواب بدین بعد از اون دیگه باید ببینین آیا ویزا بهتون میدن یا نه!
اگر آقا عرفان ویزا رو گرفتی، همچنان خوشحال نباش هنوز یخورده کار دیگه مونده که باید انجام بدی (مثلا لحظه ورود به خاک آمریکا احتمال داره همونجا برگردونده بشی اگر به یک نکته بسیار کنکوری توجه نکنی) این یک مورد رو نمیشه اینجا بیان کرد. زمانی که حرکت کردی به سمت آمریکا، یه پیام خصوصی بده تا بهت بگم به چی خیلی دقت کن...

در پایان اگر دوست داشتید اطلاعات جامع و کاملی از ادامه تحصیل در خارج بدست بیارید میتونید از این سایت کمال استفاده رو ببرید: http://applyabroad.org/

پی نوشت این قسمت: دوستان، از ما به شما نصیحت اگر زمانی برای مصاحبه قصد خروج از کشور رو داشتین، حتما مالزی رو انتخاب کنین... دبی وحشتناکه وحشتناک!!!! (خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی گرمه)

اما یه پیشنهاد دارم برای تمام دوستانی به نحوی تو کار اختراع هستن:
به نظر من برین اختراعتون رو (اگر میدونین ارزش تجاری شدن داره) بفروشین به سایر شرکت های مربوطه در خارج از کشور... (هم یه پولی بدست میارین و هم اینکه شک نکنین بورسیه همون کمپانی میشین، من تضمین میکنم بورسیه میشین)
طرز ارتباط با شرکت ها در نوع خودش نکات بسیار مهمی در بر داره. اینکه اون شرکت تو کدوم کشور هست؟ سطح شرکت در چه درجه ای قرار داره و خیلی چیزای دیگه هست که باید رعایت بشه (یجورایی باید تو تجارت بین الملل وارد باشین)
الان که این مطالب رو نوشتم، احساس میکنم باید یه تایپیک جدید بزنم و در مورد تجارت بین الملل و تجاری سازی اختراع در سطح بین الملل بیشتر صحبت کنم... تجاری سازی اختراع خیلی خیلی خیلی متفاوت تر از اون چیزی هست که تا الان در موردش شنیدین...
تجاری کردن یک اختراع و روش اون زمین تا آسمون با مطالبی که در این سایت قرار داده شده (حداقل اونایی رو که من خوندم) فرق داره...
پی نوشت این قسمت: بعدا یه تایپیک میزنم و مفصل تشریح میکنم

[.مخفی.]

درسته الان بیشتر نخبه که در مسابقات خارجی مقام میارن فوری کشور میزبان واسشون بورسیه میفرسته واسه تحصیل

[right.kimber]

درسته الان بیشتر نخبه که در مسابقات خارجی مقام میارن فوری کشور میزبان واسشون بورسیه میفرسته واسه تحصیل الان سوال پرسیدین؟ وقتی گفته میشه یک شخص از کشور مقصد براش بورسیه فرستاده شده: حقیقت ماجرا این نیست! حقیقت اینه که یکی از اساتید دانشگاه مقصد از این این فرد خوشش اومده و برای ترم بعدی از اون شخص خواسته که در دانشگاه استاد و زیر نظر استاد ادامه تحصیل بده. دانشگاه های خارجی اکثرا استاد محور هستن، یعنی این استادها هستن دانشجوها رو انتخاب و فاند رو به دانشجوهای انتخابیشون میدن... و اونم برای یک ترم ( این دانشجو باید تلاش کنه که در ترم بعدی هم نظر یکی از اساتید رو جلب کنه تا بتونه باهاش کار کنه و به نوعی حقوق بگیر استاد بشه)... استادها معمولا با شرکت های زیادی همکاری دارن و پروژه های زیادی میگیرن که اونا رو بین دانشجوهاشون تقسیم میکنن، نتیجه اینکه، دانشجو باید هر پروژه ای که میاد زیر دستش رو کامل کنه تا پولی گیرش بیاد در غیر اینصورت باید بره سر چهار راه و ... (نقطه چین را علما دانند) دوستان این خلاصه بود، بحث خیلی گسترده تر از این هستش. لطفا برای اطلاعات بیشتر برین به منبعی که بالا اشاره کردم

[.مخفی.]

نه سوال نکردم

[عرفان سلیم زاده]

از دوست عزیز right.kimber تشکر می کنم که راهنمایی های خوبی در اختیار ما گذاشتن. البته من به همین دانشگاه آزادش هم راضی ام چون کلا از دانشگاه بدم میاد(خودآموختگی رو بیشتر ترجیح میدم) دیگه هاروارد و ام آی تی برم حق یه جوون نخبه واقعی رو ضایع کردم.در کل هدف من از این تاپیک ها اینه که به مخترعان بگم هنوز هم با اختراعات میشه هزار جور کار انجام داد و نباید بزارید اختراع تون هر چند هم که بی ارزش باشه کنار خونه خاک بخوره.اتفاقا فروختن اختراع به شرکت های خارجی یه نیازه حتما راجع بهش چند تا تاپیک بزنین right.kimber عزیز.یه درس بزرگ مخترع بودن اینه که عقاید مخترع اصلا مهم نیست یک مخترع واقعی باید از فرصت هایی که جلوی پاشه استفاده کنه.موفق و پیروز باشید.

[.مخفی.]

با نظر عرفان موافقم اخترعات خیلی کوچک هستن باید به سر انجام برسن که شاید با تغییراتی که افراد راهنما داخل طرح ایجاد میکنن ممکنه این ایده کوچیکبه یک ایده خیلی خوب تبدیل بشه و ولی متاسفانه تو ایران مخترع هایی که تازه وارد این عرصه شدن زود میشکن کنار چون وافعا براشون سخته بعضی به دلیل حمایت نشدن بعضی واسه هزینه هاشون بعضی هم واشه این کسی راهنمایی شون نمیکنه و بعضی ها هم واسه دوندگی هایی که اختراع ثبت کردن داره زود میکشن کنار دلیل اینکه مخترع ما میشکن کنار اینا بود

[عرفان سلیم زاده]

در کل مسیر ایده تا ثروت برای اختراعات کوچک ساده است. اول با تحقیقات طرح مفهومی طراحی می کنیم و بعد یک نمونه اولیه می سازیم. از اینجا به بعد کار مخترع با ثبت اختراع تموم میشه.بعد اختراع رو به مکان های مختلف از جمله دانشگاه ، شرکت های مختلف و غیره می بریم.معمولا دانشگاه بهتر جواب میده. اگه مثلا استادی خوشش اومد بودجه پژوهشی میده تا یه نمونه مهندسی از روش بسازن. بعد از ساخت نمونه مهندسی دیگه هر کاری که بخوایم با اختراع کنیم راحته.میشه به یه شرکت فروختش،یا تجاری سازیش کرد و غیره. از نظر من رمز موفقیت چهار چیزه: پشتکار،برنامه ریزی، مشاوره،حفظ آرامش.تمام کاری که یه مخترع برای موفقیت باید انجام بده همین هاست وگرنه واقعا کاری انجام نداده.

[.مخفی.]

اقای سلیم زاده استراتژی از ایده تا ثروت رو بیان کرده بودن