ahmad2015
3rd June 2013, 03:08 PM
در ۱۸ اکتبر سال ۱۹۸۹، فضاپیمایی به فضا پرتاب شد تا سری به منظومه‌ای در منظومه شمسی بزند. این فضاپیما «گالیله» نام داشت. فضاپیمای گالیله در ۷ دسامبر ۱۹۹۵ به خانواده
ٔ مشتری رسید و دقیقترین عکسهای آن زمان را برای دانشمندان فرستاد.
در دسامبر سال ۱۹۹۵ میلادی فضاپیمای گالیله ناسا کاوشگری را به درون جو مشتری انداخت که برای اولین بار نمونه‌هایی را از جو مشتری آزمایش کرد. این کاوشگر پس از حدود یک ساعت سقوط و کاوش در جو مشتری بر اثر فشار لایه‌های جوی منهدم شد. پس از پرتاب کاوشگر، فضاپیمای گالیله چندین سال به بررسی و مطالعه مشتری و قمرهای آن پرداخت. زمانی که گالیله ۲۹ امین دور گردش خود را به دور مشتری آغاز کرده بود، فضاپیمای کاسینی-هویگنس به نزدیکی مشتری رسیده بود تا از گرانش آن برای رسیدن به زحل کمک بگیرد. هر دو فضاپیما داده‌های هم‌زمانی از مغناط‌کره، باد خورشیدی، حلقه‌ها و شفق‌های مشتری گرفتند.
اهداف
بخشی از ماموریت گالیله در مشتری، رها کردن یک کاوشگر در این سیاره بود. این کاوشگر برای نخستین بار موفق شد تا اندازه‌گیریهای دقیقی از جو مشتری انجام بدهد. گالیله ۳۴ بار دور بزرگ‌ترین سیاره
ٔ منظومه شمسی، مشتری، چرخید و اکتشافات بزرگی انجام داد. عکسهای گالیله از اقمار مشتری مشخص کرد که زیر سطح یخزدهٔ «اروپا» می‌تواند اقیانوسی وجود داشته باشد و «یو» نزدیکترین قمر مشتری، کاملاً فعال و آتشفشانی است.
پایان ماموریت
پس از گذشت حدود ۱۴ سال از پرتاب گالیله، سوخت پیشران فضاپیما در حال تمام شدن بود و امکان ادامه
ٔ کار گالیله وجود نداشت. بخاطر نبود سوخت، فضاپیما دیگر قادر نبود مسیر خودش را حفظ کند و نیز نمی‌توانست آنتن فرستنده اطلاعاتش را به سمت زمین تنظیم کند. درنتیجه مرکز کنترل گالیله تصمیم می‌گیرند آخرین کار ممکن را انجام دهند و ماموریتی را که حیلی پیش از این کامل شده بود، خاتمه دهند. آحرین مرحله این ماموریت نابودی گالیله بود. گالیله در روز ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۳ به اعماق اتمسفر مشتری شیرجه زد.
با تحلیل رفتن قدرت مانور گالیله، این احتمال وجود داشت که فضاپیما تحت تاثیر جاذبه اقمار مشتری، به خصوص اروپا، به سوی آن کشیده شده و با آن برخورد کند. دانشمندان بیم آن داشتند که در صورت بروز چنین برخوردی، سطح اروپا با موجودات میکروسکوپی که احتمالا در فضاپیما وجود داشت آلوده شود و بر تحقیقات بعدی در مورد وجود حیات در این قمر مشتری اثر گذارد. به منظور منهدم کردن گالیله، این سفینه به سوی کره مشتری هدایت شد و با برخورد با جو این سیاره آتش گرفت. به گفته ناسا، گالیله تا آخرین لحظات قبل از انهدام آن به ارسال تصویر به زمین ادامه داد. «دوان بیناشالدر»، مدیر برنامه گالیله، گفت که در این مرحله گالیله اطلاعات سودمندی را در باره جو مشتری و حوزه مغناطیسی آن ارسال کرد.
فضاپیمای گالیله موفق به نفوذ در لایه خارجی گازی مشتری تا فشار ۲۲ برابر فشار زمین شد. فضاپیمای گالیله که تا به امروز سخت‌ترین تلاش برای ورود به جو سیاره‌ای را انجام داده‌است دمایی دو برابر دمای سطح خورشید و نیرویی به اندازه ۲۳۰
g یعنی ۲۳۰ برابر شتاب گرانشی در سطح زمین را هنگام نفوذ در مشتری تجربه کرد.
کاوش‌های بعدی
دانشمندان امیدوارند ناسا در برنامه‌های بعدی خود کاوشگری را راهی اروپا (قمر مشتری) کند، زیرا این قمر یکی از بهترین گزینه‌ها برای جست‌وجوی حیات در منظومه شمسی است. یو، اروپا، گانیمد و کالیستو چهار قمر مشتری‌اند که گالیله آنها را کشف کرد و شباهت زیادی به ماه دارند. در مورد این قمرها هنوز ناشناخته‌هایی وجود دارد؛ مانند کوه‌ها و گدازه‌های آتشفشانی. قمر یو یا میدان مغناطیسی که در هسته آهنی گانیمد وجود دارد و دانشمندان امیدوارند از طریق شناخت آن، به راز میدان مغناطیسی منظومه شمسی پی ببرند. اما در این بین اروپا بهترین شانس ما برای شناخت منشأ حیات است؛ زیرا این قمر علاوه بر آب مایع، دارای منابع انرژی زیادی است که می‌تواند کربن و دیگر عناصری را که محصول فعالیت موجودات زنده هستند، به وجود آورد. پرفسور رونالد گریلی و دیگر محققان دانشگاه آریزونا می‌گویند که ناسا در ماموریت بعدی خود به سیارات خارجی منظومه شمسی باید کاوشگری را به سوی قمر معروف مشتری اروپا بفرستد. تمام شرایط برای وجود و شکل‌گیری حیات در اروپا وجود دارد از جمله منبع انرژی، ارگانیسم‌های شیمیایی و از همه مهمتر آب مایع. هنگامی که فضاپیمای گالیله ناسا از کنار این قمر عبور کرد، معلوم شد که سطح این قمر با لایه نازکی از یخ پوشیده‌شده‌است. هم اکنون دانشمندان فکر می‌کنند که در زیر این لایه نازک یخی اقیانوسی از آب مایع وجود داشته باشد و وجود این آب مایع احتمال وجود حیات در این سیاره را افزایش می‌دهد. اروپا به دور مشتری در گردش است و نیروی گرانش مشتری باعث ایجاد جزر و مد در این قمر می‌شود. اقیانوسی که در زیر لایه یخی قرار دارد هر روز بالا و پایین می‌رود و اگر فضاپیمایی به ارتفاع سنج دقیق مجهز باشد می‌تواند این تغییرات را اندازه‌گیری کند. این کار به دانشمندان امکان می‌دهد تا قطر لایه یخی سطح این قمر را اندازه بگیرند و متناسب با آن کاوشگری بسازند تا بتواند با سوراخ کردن این لایه، در آب‌های سرد این قمر به جست‌وجوی حیات بپردازد. پروفسور ویلیام مک کینون از دانشگاه واشنگتن می‌گوید: چون آنتن اصلی فضاپیمای گالیله گشوده نشد، ما قادر به گرفتن تصاویر زیادی از آب فشان‌های فعال نبودیم. سطح این قمر جوان است و ناحیه‌هایی دارد که همه علاقه‌مند به دانستن ترکیب آن هستند. تمامی شواهد نشان می‌دهند که در فاصله ?? تا ?? کیلومتری زیر سطح بدون هوای اروپا یک اقیانوس وجود دارد. از دید یک شخص عادی این فاصله زیاد است ولی از نظر زمین‌شناسی فاصله‌ای به شمار نمی‌آید. دانشمندان می‌گویند به دلیل وجود مواد رنگی بر روی سطح که در تصاویر فضاپیمای گالیله نشان داده شده‌اند؛ اقیانوس اروپا نیاز به بررسی دارد. تصاویر با کیفیت بالا و همچنین رادارهای نفوذ کننده در یخ، مانند آن‌هایی که در نقشه برداری‌ها از مریخ به کار برده می‌شوند، به شناسایی این اقیانوس و همچنین مواد سطح که حاصل فعالیت موجودات زنده‌است، کمک می‌کنند. طراحی ماموریتی به اروپا قابل انجام است و حدوداً به ?? سال زمان نیاز دارد که ? سال آن صرف ساختن ماهواره‌می شود و هزینه آن حدود ? میلیارد دلار برآورد شده‌است.
ٔ مشتری رسید و دقیقترین عکسهای آن زمان را برای دانشمندان فرستاد.
در دسامبر سال ۱۹۹۵ میلادی فضاپیمای گالیله ناسا کاوشگری را به درون جو مشتری انداخت که برای اولین بار نمونه‌هایی را از جو مشتری آزمایش کرد. این کاوشگر پس از حدود یک ساعت سقوط و کاوش در جو مشتری بر اثر فشار لایه‌های جوی منهدم شد. پس از پرتاب کاوشگر، فضاپیمای گالیله چندین سال به بررسی و مطالعه مشتری و قمرهای آن پرداخت. زمانی که گالیله ۲۹ امین دور گردش خود را به دور مشتری آغاز کرده بود، فضاپیمای کاسینی-هویگنس به نزدیکی مشتری رسیده بود تا از گرانش آن برای رسیدن به زحل کمک بگیرد. هر دو فضاپیما داده‌های هم‌زمانی از مغناط‌کره، باد خورشیدی، حلقه‌ها و شفق‌های مشتری گرفتند.
اهداف
بخشی از ماموریت گالیله در مشتری، رها کردن یک کاوشگر در این سیاره بود. این کاوشگر برای نخستین بار موفق شد تا اندازه‌گیریهای دقیقی از جو مشتری انجام بدهد. گالیله ۳۴ بار دور بزرگ‌ترین سیاره
ٔ منظومه شمسی، مشتری، چرخید و اکتشافات بزرگی انجام داد. عکسهای گالیله از اقمار مشتری مشخص کرد که زیر سطح یخزدهٔ «اروپا» می‌تواند اقیانوسی وجود داشته باشد و «یو» نزدیکترین قمر مشتری، کاملاً فعال و آتشفشانی است.
پایان ماموریت
پس از گذشت حدود ۱۴ سال از پرتاب گالیله، سوخت پیشران فضاپیما در حال تمام شدن بود و امکان ادامه
ٔ کار گالیله وجود نداشت. بخاطر نبود سوخت، فضاپیما دیگر قادر نبود مسیر خودش را حفظ کند و نیز نمی‌توانست آنتن فرستنده اطلاعاتش را به سمت زمین تنظیم کند. درنتیجه مرکز کنترل گالیله تصمیم می‌گیرند آخرین کار ممکن را انجام دهند و ماموریتی را که حیلی پیش از این کامل شده بود، خاتمه دهند. آحرین مرحله این ماموریت نابودی گالیله بود. گالیله در روز ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۳ به اعماق اتمسفر مشتری شیرجه زد.
با تحلیل رفتن قدرت مانور گالیله، این احتمال وجود داشت که فضاپیما تحت تاثیر جاذبه اقمار مشتری، به خصوص اروپا، به سوی آن کشیده شده و با آن برخورد کند. دانشمندان بیم آن داشتند که در صورت بروز چنین برخوردی، سطح اروپا با موجودات میکروسکوپی که احتمالا در فضاپیما وجود داشت آلوده شود و بر تحقیقات بعدی در مورد وجود حیات در این قمر مشتری اثر گذارد. به منظور منهدم کردن گالیله، این سفینه به سوی کره مشتری هدایت شد و با برخورد با جو این سیاره آتش گرفت. به گفته ناسا، گالیله تا آخرین لحظات قبل از انهدام آن به ارسال تصویر به زمین ادامه داد. «دوان بیناشالدر»، مدیر برنامه گالیله، گفت که در این مرحله گالیله اطلاعات سودمندی را در باره جو مشتری و حوزه مغناطیسی آن ارسال کرد.
فضاپیمای گالیله موفق به نفوذ در لایه خارجی گازی مشتری تا فشار ۲۲ برابر فشار زمین شد. فضاپیمای گالیله که تا به امروز سخت‌ترین تلاش برای ورود به جو سیاره‌ای را انجام داده‌است دمایی دو برابر دمای سطح خورشید و نیرویی به اندازه ۲۳۰
g یعنی ۲۳۰ برابر شتاب گرانشی در سطح زمین را هنگام نفوذ در مشتری تجربه کرد.
کاوش‌های بعدی
دانشمندان امیدوارند ناسا در برنامه‌های بعدی خود کاوشگری را راهی اروپا (قمر مشتری) کند، زیرا این قمر یکی از بهترین گزینه‌ها برای جست‌وجوی حیات در منظومه شمسی است. یو، اروپا، گانیمد و کالیستو چهار قمر مشتری‌اند که گالیله آنها را کشف کرد و شباهت زیادی به ماه دارند. در مورد این قمرها هنوز ناشناخته‌هایی وجود دارد؛ مانند کوه‌ها و گدازه‌های آتشفشانی. قمر یو یا میدان مغناطیسی که در هسته آهنی گانیمد وجود دارد و دانشمندان امیدوارند از طریق شناخت آن، به راز میدان مغناطیسی منظومه شمسی پی ببرند. اما در این بین اروپا بهترین شانس ما برای شناخت منشأ حیات است؛ زیرا این قمر علاوه بر آب مایع، دارای منابع انرژی زیادی است که می‌تواند کربن و دیگر عناصری را که محصول فعالیت موجودات زنده هستند، به وجود آورد. پرفسور رونالد گریلی و دیگر محققان دانشگاه آریزونا می‌گویند که ناسا در ماموریت بعدی خود به سیارات خارجی منظومه شمسی باید کاوشگری را به سوی قمر معروف مشتری اروپا بفرستد. تمام شرایط برای وجود و شکل‌گیری حیات در اروپا وجود دارد از جمله منبع انرژی، ارگانیسم‌های شیمیایی و از همه مهمتر آب مایع. هنگامی که فضاپیمای گالیله ناسا از کنار این قمر عبور کرد، معلوم شد که سطح این قمر با لایه نازکی از یخ پوشیده‌شده‌است. هم اکنون دانشمندان فکر می‌کنند که در زیر این لایه نازک یخی اقیانوسی از آب مایع وجود داشته باشد و وجود این آب مایع احتمال وجود حیات در این سیاره را افزایش می‌دهد. اروپا به دور مشتری در گردش است و نیروی گرانش مشتری باعث ایجاد جزر و مد در این قمر می‌شود. اقیانوسی که در زیر لایه یخی قرار دارد هر روز بالا و پایین می‌رود و اگر فضاپیمایی به ارتفاع سنج دقیق مجهز باشد می‌تواند این تغییرات را اندازه‌گیری کند. این کار به دانشمندان امکان می‌دهد تا قطر لایه یخی سطح این قمر را اندازه بگیرند و متناسب با آن کاوشگری بسازند تا بتواند با سوراخ کردن این لایه، در آب‌های سرد این قمر به جست‌وجوی حیات بپردازد. پروفسور ویلیام مک کینون از دانشگاه واشنگتن می‌گوید: چون آنتن اصلی فضاپیمای گالیله گشوده نشد، ما قادر به گرفتن تصاویر زیادی از آب فشان‌های فعال نبودیم. سطح این قمر جوان است و ناحیه‌هایی دارد که همه علاقه‌مند به دانستن ترکیب آن هستند. تمامی شواهد نشان می‌دهند که در فاصله ?? تا ?? کیلومتری زیر سطح بدون هوای اروپا یک اقیانوس وجود دارد. از دید یک شخص عادی این فاصله زیاد است ولی از نظر زمین‌شناسی فاصله‌ای به شمار نمی‌آید. دانشمندان می‌گویند به دلیل وجود مواد رنگی بر روی سطح که در تصاویر فضاپیمای گالیله نشان داده شده‌اند؛ اقیانوس اروپا نیاز به بررسی دارد. تصاویر با کیفیت بالا و همچنین رادارهای نفوذ کننده در یخ، مانند آن‌هایی که در نقشه برداری‌ها از مریخ به کار برده می‌شوند، به شناسایی این اقیانوس و همچنین مواد سطح که حاصل فعالیت موجودات زنده‌است، کمک می‌کنند. طراحی ماموریتی به اروپا قابل انجام است و حدوداً به ?? سال زمان نیاز دارد که ? سال آن صرف ساختن ماهواره‌می شود و هزینه آن حدود ? میلیارد دلار برآورد شده‌است.